Η Dakota Johnson γίνεται αθεράπευτα ρομαντική στο Persuasion του Netflix

Όμως, καταφέρνει να μας συνεπάρει;
29 Ιουλίου 2022 16:38
Η Dakota Johnson γίνεται αθεράπευτα ρομαντική στο Persuasion του Netflix

H αισθηματική κωμωδία-δράμα εποχής Persuasion της Carrie Cracknell εμπνέεται από το κορυφαίο ομότιτλο μυθιστορήματα της καταξιωμένης Αγγλίδας συγγραφέως Jane Austen, σε παραγωγή του Netflix. Στην εν λόγω κινηματογραφική μεταφορά το σενάριο υπογράφουν οι Ron Bass και Alice Victoria Winslow, ενώ του cast ηγούνται η Dakota Johnson και ο Cosmo Jarvis. Παίζουν επίσης οι: Richard E. Grant, Henry Golding, Ben Bailey Smith, Nikki Amuka-Bird, Mia McKenna-Bruce και η Izuka Hoyle. 

Η πλοκή τοποθετείται χρονικά στις αρχές του 19ου αιώνα και εστιάζει στην ασυμβίβαστη, ρομαντική και ευαίσθητη ‘Anne Elliot’ (Dakota Johnson). Οκτώ χρόνια αφότου η ίδια πείστηκε από τη σνομπ οικογένειά της να μην παντρευτεί τον ‘Frederick Wentworth’ (Cosmo Jarvis), έναν άνδρα ταπεινής καταγωγής, το φέρνουν οι περιστάσεις έτσι, που ανταμώνει πάλι μαζί του. Και ενώ οι δικοί της είναι αντιμέτωποι  με την χρεοκοπία, εκείνη καλείται πια να επιλέξει ανάμεσα στο να αφήσει πίσω της το παρελθόν ή να ακούσει την καρδιά της και να αδράξει τη δεύτερη ευκαιρία που της προσφέρεται στην αληθινή αγάπη.

Πρόκειται για μία διασκευή που συνδυάζει τόσο το ρομαντικό, όσο και το χιουμοριστικό στοιχείο προσπαθώντας να αποδώσει κάτι από τη μαγεία , το λεπτό φλέγμα, το αναστοχαστικό πνεύμα και την χάρη της πένας της Jane Austen. Ωστόσο, παρά τις επεισοδιακές καταστάσεις που αποτυπώνει, δεν καταφέρνει να εκπέμψει την ίδια δυναμική και αναπόφευκτα για τον δέκτη υπογραμμίζεται πιο έντονα η σύγκριση ανάμεσα στο πρωτότυπο λογοτεχνικό έργο και στην συγκεκριμένη εξιστόρηση-θέαμα. 

Ο θεατής που έχει διαβάσει το βιβλίο, δεν μπορεί να μην είναι υποψιασμένος για το τι περιμένει να δει. Το ζήτημα είναι ότι πέφτει σε γνωστική ασυμφωνία όταν παρατηρεί ορισμένες οφθαλμοφανείς διαφορές-αναχρονισμούς σε σχέση με το καθεαυτού μυθιστόρημα, καθώς στην παρούσα εκδοχή που βλέπει μπροστά του υπάρχουν μοντέρνες πινελιές που συνιστούν σημαντικές αναντιστοιχίες ως προς τον μύθο. Για παράδειγμα ενώ γνωρίζει κανείς πως οι έγχρωμοι άνθρωποι ειδικά εκείνη την περίοδο έρχονταν αντιμέτωποι με κοινωνικές ανισότητες, άδικες διακρίσεις και προκαταλήψεις εις βάρος τους, εν προκειμένω στην ταινία τους αποδίδονται αριστοκρατικοί τίτλοι και προνόμια, κάτι που δύσκολα θα συναντούσε κανείς τότε.

Δεν γίνεται λοιπόν, να μην λάβει υπόψη του το άτομο ότι η ιστορία αυτή γράφτηκε μέσα σε ένα πολύ ιδιαίτερο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο και ότι οι παρεμβάσεις με βάση τις σημερινές προσλαμβάνουσες και το σύγχρονο περικείμενο ενδεχομένως να φαντάζουν κάπως παράταιρες ή και άστοχες. Το Netflix επιμένει στο να δώσει εδώ έναν αέρα αλά Bridgerton, αλλά κάπου χάνει την ουσία. Το βέβαιο είναι πάντως, ότι η κεντρική ηρωίδα στην οποία δίνει σάρκα και οστά η Dakota Johnson γίνεται αρκετά συμπαθής στο κοινό μέσα από τον αυθορμητισμό, την γλυκιά μελαγχολία, την αισθαντικότητα, την ενσυναίσθηση, την οξύνοιά της και τον σαρκασμό της. Αν και κάθε τόσο το σπάσιμο του τέταρτου τοίχου ενίοτε κουράζει λιγάκι και παραπέμπει ίσως σε μία απόπειρα μίμησης του ύφους του Fleabag προκειμένου να επιτευχθεί μία εσωτερικότητα και να εισαχθεί ο θεατής στις σκέψεις και τα πιστεύω της ‘Anne’.

Γενικότερα, και ο συμπρωταγωνιστής της ανταποκρίνεται στον ρόλο του αλλά εν μέρει ίσως λίγο άνευρα. Το υπόλοιπο επιτελείο των ηθοποιών παραδίδουν ικανοποιητικές ερμηνείες στο σύνολό τους. Απλά, δεν γίνεται να μην διαπιστώσεις πως λείπει κάτι από το όλο project ή ότι σε μερικές φάσεις το ενδιαφέρον ατονεί λόγω γεγονότων που τραβούν σε μεγαλύτερη διάρκεια απ’ όσο πρέπει. Εντούτοις, οφείλει να αναγνωρίσει κανείς ότι τουλάχιστον το υποβλητικό κομμάτι της όλης ατμόσφαιρας που δημιουργείται υπηρετεί ταιριαστά ο επιβλητικός διάκοσμος και τα κοστούμια. Το Persuasion με τον τρόπο που μας διηγείται τα τεκταινόμενα βγαίνει ανά στιγμές εκτός τόπο και χρόνου, χάνοντας κάπως το ζύγισμα ανάμεσα στο τότε και στο τώρα, ενώ αγγίζει επιδερμικά τα θέματα που πραγματεύτηκε επιτυχημένα η Jane Austen στα οποία έδωσε τη δέουσα βαρύτητα και διαχρονικότητα.