Corpus Christi Review - Ο Jan Komasa παραδίδει ένα ξεχωριστό δράμα

Με θρησκευτική ευλάβεια
13 Ιανουαρίου 2021 13:17
Corpus Christi Review - Ο Jan Komasa παραδίδει ένα ξεχωριστό δράμα

Το κοινωνικό δράμα Corpus Christi το οποίο πέρυσι διεκδίκησε τον τίτλο του Καλύτερου Διεθνούς Φιλμ στην 92η Απονομή των Όσκαρ, φέρει την υπογραφή του Jan Komasa, με τον Mateusz Pacewicz να έχει επιμεληθεί το σενάριο, ενώ ως πρωταγωνιστής έχει επιστρατευτεί εδώ ο Bartosz Bielenia.Το cast συμπληρώνουν οι: Aleksandra Konieczna, Eliza Rycembel, Tomasz Zietek, Barbara Kurzaj, Leszek Lichota, Zdzislaw Wardejn και ο Lukasz Simlat.

Ο βασικός άξονας της κινηματογραφικής αυτής αφήγησης περιστρέφεται γύρω από τον εικοσάχρονο ‘Daniel’ (Bielenia) ο οποίος στο κέντρο κράτησης ανηλίκων όπου είναι έγκλειστος, βιώνει μία πρωτοφανή πνευματική αφύπνιση. Επιθυμεί να γίνει ιερέας αλλά κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο δεδομένου του ποινικού μητρώου που έχει. Μέσα στα πλαίσια της κοινωνικής εργασίας που πρέπει να προσφέρει σε μία μικρή μονάδα ξυλείας, τα βήματά του θα τον οδηγήσουν σε μία επαρχία εκεί κοντά όπου και θα συστηθεί ως ο νέος κληρικός της τοπικής ενορίας. Η άφιξη του νεαρού αυτού φιλόδοξου και χαρισματικού ιεροκήρυκα δίνει μία φρέσκια ανάσα στην κοινότητα σηματοδοτώντας την αρχή για να ξεπεραστεί το τραύμα που άφησε πίσω του ένα τραγικό συμβάν που σημειώθηκε κάποτε στα μέρη εκείνα.

Ο παραπάνω ταλαντούχος Πολωνός δημιουργός ενορχηστρώνει την δράση μίας συγκινητικής ιστορίας εξιλέωσης με γνήσιο ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα. Τον πυρήνα της διατρέχει το άτομο, το οποίο στην προσπάθειά του να ζήσει μία ενάρετη ζωή ή σύμφωνα με τους θρησκευτικούς κανόνες, ζητώντας να επιτύχει το «κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση» με τον Θεό, θα υποπέσει αναπόφευκτα σε λάθη, και θα έρθει αντιμέτωπο με εμπόδια που θα δοκιμάσουν την πίστη του.

Ο σκηνοθέτης μας παραδίδει ρεαλιστικά μέσα από την ιδιαίτερη μανιέρα του μία σύγχρονη συμβολική παραβολή στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται η αληθινή μετάνοια και η συγχώρεση, καταφέρνοντας να χτίσει με αργό και σταθερό ρυθμό την ένταση, χωρίς να βιάζεται ή να καταφεύγει σε εύπεπτους μελοδραματισμούς και επιτηδευμένες συναισθηματικές υπερβολές.

Παράλληλα, από την ταινία απουσιάζουν βαρύγδουπες κουβέντες και ο στείρος διδακτισμός με την μορφή πύρινων λόγων προς το ποίμνιο που παρουσιάζεται εντός αυτής. Μάλιστα, ο βασικός ήρωας επιδιώκει να εγκαθιδρύσει μία αυθεντική σχέση αλληλοκατανόησης και αγάπης με το εκκλησίασμά του, πασχίζοντας να απαλύνει με τον τρόπο του την οργή, τον πόνο από το τραύμα της απώλειας, της έλλειψης δικαίωσης, φωτίζοντας όσο καλύτερα μπορεί σημαντικές οδούς αναζήτησης παρηγοριάς και ανακούφισης.

Εν τέλει, τί σημαίνει πραγματική μεταμέλεια και τί τυπολατρική προσκόλληση σε γραπτά και ιεροτελεστίες της Εκκλησίας; Στην περίπτωση μίας πρόκλησης, τεράστιας ή όχι, πόσο πρόθυμα μπορεί να αποδεχτεί κάποιος την μοιρολατρική εξήγηση «ήταν θέλημα Θεού» ή το «άγνωστοι αι βουλαί του Κυρίου»; Ποιά η αντίληψή του για την αιτιώδη απόδοση των πραγμάτων, την αυτενέργεια, την ελεύθερη βούληση και την συνειδητή επιλογή ενός ηθικού βίου; Η ατελής φύση του ανθρώπου ισοδυναμεί με αιώνια καταδίκη σε έναν μακρινό, υπερβατικό άλλον κόσμο;  Το δικαίωμα στην λύτρωση παρέχεται με όρους; Η διάθεση για επανόρθωση και η ελπίδα για αυτοβελτίωση αναγνωρίζεται όντως ή μήπως ορισμένοι εξακολουθούν να στερούνται άδικα κάτι τέτοιο και παραμένουν περιθωριοποιημένοι;

Μέσα στη συγκεκριμένη μυθοπλασία υπογραμμίζεται η καθεαυτού ουσία του να «δίνεται άφεση αμαρτιών» σε όλους όσους έχουν ανάγκη μία δεύτερη ευκαιρία, έχοντας αποδεχτεί και εναγκαλιστεί κανείς με όλα τα προτερήματα και τα ελαττώματά του, στρεφόμενος εκούσια σε ένα μονοπάτι συμπόνοιας και καλοσύνης, μακριά από την κοινωνική υποκρισία και τους φαρισαϊσμούς.

Μεταξύ άλλων, αξίζει να σημειωθεί ότι η φωτογραφία του Piotr Sobociński Jr. σε συνδυασμό με τις μελωδίες των Evgueni Galperine και Sacha Galperine διαμορφώνουν ένα βαρύ, υποβλητικό κλίμα ενώ ο μουντός φυσικός φωτισμός συμβάλλει στην δόμηση μίας μελαγχολικής, αβέβαιης ατμόσφαιρας όπου ακόμη και το φως της ημέρας να μοιάζει αδύναμο και θαμπό.

Το φινάλε του Corpus Christi γράφεται με μία ανατρεπτική έκβαση ως επίλογο, ίσως μία ριζοσπαστική πράξη απελευθέρωσης που φέρνει μία ιδιότυπη κάθαρση για τον ‘Daniel’ ο οποίος βρήκε το θάρρος και την δύναμη ψυχής να χτίσει τον δικό του επί γης παράδεισο όσο και αν επρόκειτο να κρατήσει αυτό.

Βρείτε την ταινία στο IMDB