Το Stellar Blade είναι η πρώτη μεγάλη παραγωγή της κορεατικής ομάδας ανάπτυξης Shift Up για οικιακές κονσόλες. Μέχρι πρότινος η εταιρία είχε κυκλοφορήσει μόνο μερικά mobile παιχνίδια, χωρίς να είναι ιδιαίτερα γνωστή, ειδικά στη Δύση. Παρόλα αυτά, το νέο της project κατάφερε να τραβήξει τα βλέμματα πάνω του, κυρίως χάρη στη συνεργασία της ομάδας με το PlayStation που βοήθησε στην προώθηση και στην ανάπτυξη, αφού ανέλαβε το ρόλο του publisher.
Προσωπικά, από τα trailers που είχα δει στα σόου της Sony, το παιχνίδι μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον, αλλά δεν θα έλεγα σε καμία περίπτωση πως με είχε πείσει απόλυτα. Τώρα, μετά από 25 ώρες στον μεταποκαλυπτικό κόσμου του, μπορώ να πω ότι το Stellar Blade είναι τελικά μια από τις μεγάλες και απρόσμενες ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς. Είναι ένα πραγματικά πολύ καλό παιχνίδι.
Θα ξεκινήσω με την ιστορία, από την οποία ομολογουμένως δεν είχα και πολλές προσδοκίες. Η δράση του Stellar Blade ξεκινά όταν η Eve πέφτει στην Γη σαν «άγγελος», μαζί με το squad της, στην προσπάθεια να σώσουν την ανθρωπότητα. Αυτό γιατί το ανθρώπινο είδος έχει εκδιωχθεί από τη Γη, μετά από έναν χαμένο πόλεμο ενάντια στα τερατώδη πλάσματα που ονομάζονται Naytibas. Η διαστημική αποικία, λοιπόν, προσπαθεί να ανακτήσει τον έλεγχο του πλανήτη και έχει επιχειρήσει πολλές αντίστοιχες αποστολές στο παρελθόν, χωρίς επιτυχία. Οι επιζώντες που έχουν οργανωθεί στην τελευταία πόλη, την Xion, είχαν αρχίσει να χάνουν την ελπίδα τους, αλλά χάρη και στη βοήθεια του Adam, η Eve τελικά καταφέρνει να σημειώσει επιτέλους πρόοδο στην προσπάθεια.
Όπως μάλλον έχετε αντιληφθεί ήδη από το γεγονός ότι το δίδυμο που πρωταγωνιστεί στην ιστορία ονομάζεται πρακτικά Αδάμ και Εύα, το Stellar Blade έχει μέχρι και θρησκευτικούς παραλληλισμούς. Ενώ, λοιπόν, δεν περίμενα πολλά, η αφήγησή του κατάφερε να με προβληματίσει, αφού καταπιάνεται με πολλές σύνθετες ιδέες και δύσκολα, επίκαιρα θέματα. Είναι απειλή η τεχνητή νοημοσύνη; Μπορεί να υπάρξει ένωση ανθρώπου και μηχανής; Είναι αυτό ένα νέο είδος ή φυσική εξέλιξη; Ποια είναι τα όρια της επιστήμης; Τι είναι ο Θεός; Υπάρχει; Τι σημαίνει η πίστη; Όλα αυτά είναι μόλις μερικά από τα ερωτήματα που θίγει το Stellar Blade.Δε λείπουν κάποια κλισέ και κάποιοι ρηχοί χαρακτήρες στο ταξίδι αυτό, ενώ πολλές αποκαλύψεις γίνονται με τυπικό exposition. Όμως, κάποια plot twists με έπιασαν πραγματικά απροετοίμαστο, ενώ μόνο και μόνο που το παιχνίδι τολμά να καταπιαστεί με τέτοια θέματα, για μένα είναι αρκετό.
Περνώντας στο gameplay, εδώ το Stellar Blade τα πηγαίνει περίφημα. Το σύστημα μάχης του είναι στιβαρό, στιλάτο και γρήγορο. Η ομάδα ανάπτυξης δεν έχει πρωτοτυπήσει, αλλά το αποτέλεσμα θεωρώ πως καταφέρνει να σταθεί δίπλα στα πολύ υψηλά στάνταρ του είδους των hack ‘n’ slash όπως τα NieR, τα Devil May Cry και τα God of War. Το παν είναι η εκμάθηση των εχθρών, αφού το parrying και το dodging είναι ζωτικής σημασίας, ανοίγοντας το δρόμο για πανίσχυρα combos. Με επιτυχημένα χτυπήματα (υπάρχουν light και heavy επιθέσεις κλασσικά), parries και όχι μόνο γεμίζει το Burst Gauge, το οποίο επιτρέπει να εξαπολυθούν τέσσερις πανίσχυρες επιθέσεις που έχουν πολύ συγκεκριμένους λόγους ύπαρξης. Για παράδειγμα, η μία είναι ιδανική για crowd control, η άλλη για damage και η άλλη για το σπάσιμο των ασπίδων που μειώνουν το damage μέχρι να διαλυθούν.
Αυτό που εκτίμησα παρά πολύ είναι ότι η Eve αναβαθμίζεται συνεχώς με νέες δυνάμεις, νέα εργαλεία και βελτιώσεις/εξελίξεις για τα υπάρχοντα skills της. Το σύστημα μάχης εμπλουτίζεται με πολλά νέα επίπεδα μέχρι και τις τελευταίες στιγμές του ταξιδιού. Η ροή του παιχνιδιού γενικότερα είναι εξαιρετική. Δεν κάνει σχεδόν ποτέ κοιλιά και αποφεύγει το μονότονο αρένα – αρένα – boss. Συνεχώς κάτι νέο παρουσιάζεται μπροστά σου, χάρη στα φαντασμαγορικά set-pieces, στο διασκεδαστικό platforming, στους γρίφους και στα αρκετά mini-games. Το αποτέλεσμα είναι άκρως, μα άκρως εθιστικό. Υπήρχαν στιγμές που έπρεπε να κλείσω την κονσόλα και πραγματικά δεν ήθελα!
Μου αρέσει επίσης πολύ που το παιχνίδι δανείζεται κάποιες ιδέες από τα Souls, αφού έχει σημεία που είναι σαν bonfires, όπου κάνεις save, τα upgrades σου, αλλά συγχρόνως και respawn τους εχθρούς. Εκεί γεμίζει και το αντίστοιχο estus flask, το heal δηλαδή που έχει περιορισμένες χρήσεις. To level design επίσης έχει επιρροές, με πολλά shortcuts που μπορούν να ξεκλειδωθούν, ακροβατώντας μεταξύ του linear και του ανοιχτού. Εκτίμησα πολύ που οι δύο τύπου open world πίστες του παιχνιδιού πρακτικά μπορούν να προσπεραστούν αν κάποιος δε θέλει να ασχοληθεί πολύ. Προσωπικά, το παιχνίδι με έκανε να θέλω να ασχοληθώ με τα side quests και την εξερεύνηση, κυρίως χάρη στο gameplay του και τα πολύ καλά κρυμμένα μυστικά που σε προκαλούν να τα βρεις χωρίς να σε κουράζουν και να σε εκνευρίζουν. Το Stellar Blade συνολικά μου θύμισε βιντεοπαιχνίδι «από τα παλιά» και το λέω αυτό μόνο με την θετική ερμηνεία που μπορεί να έχει ο χαρακτηρισμός.
Υπάρχουν όμως και μερικά ψεγάδια που θέλω να επισημάνω. Πρώτον, δεν υπάρχει animation cancel για κάποιες επιθέσεις. Καθώς κάποια abilities παίρνουν αρκετή ώρα για να εκτελεστούν, θεωρώ πως μπορεί να σε αφήσουν άδικα εκτεθειμένο χωρίς το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό. Δεύτερον, τα side quests, αν και δεν με κούρασαν, ήταν στην πλειοψηφία τους fetch quests. Τρίτον, παρατήρησα κάποια spikes στη δυσκολία, με κάποια bosses που θα περίμενα να είναι δυσκολότερα να πέφτουν με την πρώτη προσπάθεια, και κάποια φαινομενικά απλά encounters να με δυσκολεύουν. Τέλος, δεν μου άρεσε που το παιχνίδι δεν σου επιτρέπει να συνεχίσεις τα side-quests που έχεις αφήσει μετά τον τερματισμό.
Μέχρι να δω τους τίτλους τέλους ξόδεψα 25 ώρες, κάνοντας τα περισσότερα διαθέσιμα side quests και συλλέγοντας την πλειοψηφία των collectables. Θεωρώ πως κάποιος μπορεί εύκολα να ξεζουμίζει πολλές ακόμη ώρες από το Stellar Blade, αφού υπάρχει μέχρι και…ψάρεμα! Από την άλλη, ένας που θέλει να αποφύγει τις open world πίστες και τα side quests σίγουρα μπορεί να το τελειώσει και σε 18-20 ώρες.
Θέλω να περάσω στα του τεχνικού τομέα, ο οποίος είναι εντυπωσιακός και σχεδόν αψεγάδιαστος. Προσωπικά επέλεξα το Performance Mode, μιας και η απόδοση είναι καθοριστικής σημασίας σε ένα παιχνίδι αυτού του είδους. Το Stellar Blade κατάφερε να μείνει καρφωμένο στα 60FPS ακόμη και στις πιο δύσκολες σκηνές που η οθόνη ήταν φορτωμένη με εχθρούς. Παρατήρησα μόνο μια περίπτωση που το framerate έπεσε, αλλά συνολικά δηλώνω άκρως ικανοποιημένος από την απόδοση. Μάλιστα, το Performance mode του Stellar Blade είναι ένα από τα πιο κοφτερά που έχω δει.
Η απεικόνιση είναι πολύ καθαρή και τα γραφικά με εντυπωσίασαν σε πολλές στιγμές. Τα μοντέλα των χαρακτήρων έχουν πολύ πλούσιες λεπτομέρειες και τα particle effects είναι τρομερά καλοφτιαγμένα, γεμίζοντας την οθόνη και πλαισιώνοντας την κάθε κίνηση. Τα περιβάλλοντα είναι πυκνά και οι φωτισμοί πανέμορφοι. Η Shift Up έχει εκμεταλλευτεί φανταστικά και το DualSense, με το haptic feedback να προσθέτει μια πολύ ικανοποιητική αίσθηση σε κάθε κίνηση της Eve, από το περπάτημά της μέχρι τις πανίσχυρες επιθέσεις της.
Στα της μουσικής, το Stellar Blade είναι ένα παιχνίδι που σχεδόν καμία στιγμή του δεν μένει κενή. Πάντα παίζει στο background μουσική για να συνοδεύσει τη δράση. Στα bosses υπάρχουν μερικά πολύ έντονα κομμάτια που έρχονται σε άμεση αντίθεση με την χαλαρή pop που παίζει συνήθως στην εξερεύνηση. Αρχικά με είχε παραξενεύσει η επιλογή αυτή, αλλά όταν άρχισα να συνηθίζω τις μουσικές επιλογές, μπορώ να πω ότι παραδόξως μου…κόλλησαν!
Η μουσική, λοιπόν, είναι ένα από τα στοιχεία που δίνει πόντους σε αυτό ιδιαίτερο κοκτέιλ που λέγεται Stellar Blade και αφήνει μια γεύση που σπανίζει στις μέρες μας.
Ακολουθήστε το Unboxholics.com στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα για τεχνολογία, videogames, ταινίες και σειρές. Ακολουθήστε το Unboxholics.com σε Facebook, Twitter, Instagram, Spotify και TikTok.