Anthracite Review - Έγκλημα και μυστήριο με φόντο τις Γαλλικές Άλπεις έχει η νέα σειρά του Netflix

Στο Anthracite, τη νέα σειρά μυστηρίου που έκανε πρεμιέρα στην συνδρομητική πλατφόρμα του Netflix πριν λίγες μέρες, οι γαλλικές Άλπεις λειτουργούν ως κάτι περισσότερο από μία πανέμορφη γραφική τοποθεσία. Δεν περιορίζονται σε ένα φυσικό, παθητικό σκηνικό.

Αποκτούν συμβολικό ρόλο μέσα στην αφήγηση ενώ χρησιμεύουν και ως μεταφορά για την συναισθηματική απομόνωση αλλά και την υπαρξιακή αβεβαιότητα που βιώνουν οι βασικοί χαρακτήρες της ιστορίας, οι οποίοι παλεύουν παράλληλα να ανακαλύψουν την αλήθεια και να λύσουν τους γρίφους που ενώνουν το παρόν με το παρελθόν. Έτσι, τα χιονισμένα βουνά και οι παγωμένες λίμνες, μέσα από την πλοκή, αναδεικνύονται ως ένα θεματικό μοτίβο, αντανακλώντας την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ψυχής.

Δεν είναι τυχαίο που κάνουμε την εισαγωγή αναφέροντας το σημαντικό ρόλο που παίζει η τοποθεσία στην οποία οι δημιουργοί της σειράς έχουν βάλει τους χαρακτήρες και τη δράση. Είναι από τις σπάνιες στιγμές όπου ο τόπος και ο χώρος αφομοιώνεται με τον πιο ιδανικό τρόπο στην ιστορία. Πολλά αστυνομικά θρίλερ ξεχνούν αυτή την σημαντική παράμετρο καταλήγοντας σε μια αδιάφορη και αδύναμη αφήγηση, χωρίς την ένταση και το βάθος που θα μπορούσε να προσφέρει μια προσεκτικά σχεδιασμένη και ιδιαίτερη σκηνική τοποθεσία. Θυμηθείτε ταινίες όπως το Seven ή ακόμα και την πρόσφατη 4η σεζόν του True Detective και θα διαπιστώσετε ότι το setting συνδέεται απόλυτα με το ύφος, την ατμόσφαιρα, ενισχύει το σασπένς και την αγωνία, επηρεάζει την πλοκή, ακόμη και την διαμόρφωση και εξέλιξη του χαρακτήρα.

Οπότε, οι Fanny Robert και Maxime Berthemy, οι δημιουργοί της σειράς, αυτό το κομμάτι το κάνουν καλά. Πριν συνεχίσουμε όμως ας αναφέρουμε λίγα λόγια για την σειρά και την υπόθεση της. Η επίσημη σύνοψη λοιπόν, λέει τα εξής: Μια παλιά υπόθεση ανοίγει όταν ένας ρεπόρτερ εξαφανίζεται, οδηγώντας την κόρη του σε μία μικρή πόλη που είναι στοιχειωμένη από μία αίρεση, μυστικότητα και θάνατο.

Πρόκειται για μία μίνι σειρά μυστηρίου των 6 επεισοδίων, στην οποία παίζουν οι Camille Lou, Noémie Schmidt, Jean-Marc Barr, Kad Merad, Stefano Cassetti και άλλοι.

Στον πυρήνα του το Anthracite, μας παρουσιάζει ένα γνώριμο πλαίσιο, μία εξαφάνιση δηλαδή και έναν χαρακτήρα που έχει άμεση σχέση με αυτή και που δεν σταματάει πουθενά μέχρι να ανακαλύψει τι πραγματικά συνέβη. Στην πορεία βέβαια, αποκαλύπτονται περισσότερα σκοτεινά μυστικά αλλά και συνδέσεις με τους υπόλοιπους χαρακτήρες και το τραυματικό παρελθόν τους, διαψεύδοντας ή επιβεβαιώνοντας τις υποψίες που είχαν ήδη δημιουργηθεί στον θεατή. Συνολικά, αυτό που μπορούμε να πούμε για την σειρά είναι ότι επενδύει σημαντικά πάνω στο κομμάτι των σταδιακών ερωτημάτων και αποκαλύψεων, δημιουργώντας έτσι ένα ιδιαίτερο παζλ που συνεχώς αποκαλύπτει νέες πτυχές και ανατροπές. Είναι εύκολο να τον παρασύρει σε αυτό το ταξίδι, προκαλώντας την περιέργειά του και κρατώντας το ενδιαφέρον του ψηλά μέχρι το τέλος.

Με τους Noémie Schmidt, ως Ida, και Jaro Gatsi, ως Hatik, να ηγούνται της ιστορίας, βυθιζόμαστε σε ένα περιβάλλον γεμάτο απρόβλεπτες αποκαλύψεις. Ωστόσο, ένα μικρό αγκαθάκι βρίσκεται στις ερμηνείες τους αλλά και στον σχεδιασμό αυτών των χαρακτήρων και κυρίως στην Ida, η οποία μοιάζει να έχει βγει από τον κόσμο του anime, με τα χρωματιστά της μαλλιά, τα εκκεντρικά της ρούχα και τις υπερβολές στον τρόπο που απεικονίζει την ηρωίδα της, χωρίς αυτό να σημαίνει όμως ότι ταιριάζει με την ατμόσφαιρα και το ύφος της σειράς.

Οι σκηνοθετικές οδηγίες εδώ, μάλλον αποσυντόνισαν την ηθοποιό παρά την βοήθησαν. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον χαρακτήρα Hatik, ο οποίος βρίσκεται κάπως πιο συγχρονισμένος με το περιβάλλον στο οποίο καλείται να δράσει όμως και οι δικές τους κορυφώσεις μοιάζουν κάπως βεβιασμένες και υπερβολικές.

Στο σύνολο τους, οι δυο ηθοποιοί κάνουν μία τίμια προσπάθεια απλώς, υπάρχουν κάποιες στιγμές που φαίνεται πως η σύνθεση των χαρακτήρων τους και ο τρόπος παρουσίασής τους δεν ταιριάζει πλήρως στην αισθητική και στο ύφος της σειράς. Παρ' όλα αυτά, η προσπάθειά τους αξίζει αναγνώρισης και ενδεχομένως με την προσεκτικότερη καθοδήγηση από τους σκηνοθέτες, οι ερμηνείες τους θα μπορούσαν να αναδειχθούν ακόμα περισσότερο.

Κλείνοντας, το Anthracite, αν και έχει τις αρετές του, δίνοντας μεγάλη βαρύτητα στην ατμόσφαιρα και την τοποθεσία που διαδραματίζονται τα γεγονότα, τελικά δεν ξεφεύγει από κλισέ που συναντάμε στο είδος. Όμως, καταφέρνει έξυπνα να διατηρήσει το ενδιαφέρον του θεατή και να προσφέρει μία ενδιαφέρουσα εμπειρία, ιδίως για τους λάτρεις των αστυνομικών θρίλερ-μυστηρίου.