Jurassic World: Fallen Kingdom Movie Review

Η άποψη της Στέλλας Παπασαραφιανού:

Με το φαντασμαγορικό κινηματογραφικό θέαμα του Jurassic Park ο μετρ των ταινιών επιστημονικής φαντασίας, Steven Spielberg ήδη από το 1993 έθεσε τα θεμέλια για την αναγέννηση των τρομακτικών πλασμάτων της Ιουρασικής περιόδου στο πανί της μεγάλης οθόνης. Τα χνάρια του διάσημου franchise ακολούθησαν και άλλοι σκηνοθέτες, με πιο πρόσφατη την δουλειά του Colin Trevorrow το 2015 και της συνέχειάς της, το Jurassic World: Το Βασίλειο Έπεσε, η οποία κατέφτασε φέτος στο σινεμά με την υπογραφή του J. A. Bayona (The Orphanage,The Impossible).

Απ’ ό,τι φαίνεται και από το A Monster Calls, ο εν λόγω ο δημιουργός έλκεται και από μυθοπλασίες που έχουν ως επίκεντρό τους πελώρια όντα και τέρατα, οπότε αυτή τη φορά θέλησε να εστιάσει σε μία sci-fi περιπέτεια που βρυχάται δυνατά με την φωνή ενός άγριου πανίσχυρου δεινόσαυρου. Η ταινία που μας παρέδωσε φέρει αμυδρά μία πιο σκοτεινή πινελιά ίσως στην πιο ενήλικη εκδοχή της, εφαρμόζοντας όμως πιστά σαν δικλείδα ασφαλείας το αντίστοιχο μανιφέστο της δράσης που εισήγαγε ο Spielberg μέσα στα πλαίσια ενός χορταστικού sequel.

Καθώς λοιπόν, η πεπατημένη οδός εξακολουθεί να εξασφαλίζει πρόσφορο έδαφος για ανάλογα blockbusters, η Universal  Pictures πάντα θα βρίσκει τρόπο να κρατάει ανοιχτές τις πύλες του συγκεκριμένου πάρκου, χωρίς να ρισκάρει σε όλη αυτή την διαδικασία να δοκιμάσει κάτι πιο πρωτότυπο.

Έχουν περάσει τρία έτη έπειτα και από τα γεγονότα του προηγούμενου φιλμ όπου η νήσος Nublar από τουριστικό θέρετρο μετατράπηκε πλέον σε ερειπωμένο σπίτι των δεινοσαύρων, και εγκαταλείφτηκε κακήν κακώς από τους επισκέπτες της. Το ηφαίστειο της όμως αρχίζει σιγά σιγά να ξυπνάει και τα προϊστορικά είδη που φιλοξενεί ενδέχεται να περάσουν σε δεύτερη φάση αφανισμού. Γι’ αυτό τον λόγο η πρώην διευθύντρια του πάρκου, Claire Dearing (Bryce Dallas Howard) με την βοήθεια του μεγιστάνα επιχειρηματία Sir Benjamin Lockwood (James Cromwell) ξεκινάει μία αποστολή διάσωσης επιστρατεύοντας στον σκοπό αυτό και τον εκπαιδευτή δεινοσαύρων, Owen Grady (Chris Pratt) προκειμένου να εντοπίσουν την ‘Blue’, την τελευταία εναπομείνουσα βελοσιράπτορα την οποία ο ίδιος μεγάλωσε.

Εντούτοις, τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως ακριβώς δείχνουν στην εκστρατεία αυτήν, μιας και τα άτομα που θα διαθέσουν τα μέσα για την αποφυγή της εξάλειψης των παραπάνω ζώων, έχουν μεταβεί σ’ εκείνο το μέρος με άλλα κίνητρα από αυτά που επικαλούνται. Κάτι νέο πολύ πιο επικίνδυνο και από Τυραννόσαυρο, είναι σε πειραματική δοκιμή στις εγκαταστάσεις ενός εργαστηρίου και τα αποκαλυπτήρια δεν θα αργήσουν να έρθουν …

Σε γενικές γραμμές, οι εναλλαγές των σκηνικών και οι ταχείς ρυθμοί με τους οποίους εκτυλίσσονται τα τεκταινόμενα που παρακολουθεί κανείς  χαρίζουν στην αφήγηση το σασπένς που χρειάζεται προκειμένου διατηρηθεί  σε ένα αρκετά ικανοποιητικό επίπεδο το ενδιαφέρον του θεατή. Ως προς αυτή την κατεύθυνση συνεισφέρει και η επεξεργασία του σεναρίου από τους Colin Trevorrow και Derek Connolly για να διασφαλιστεί η γρήγορη ροή των επεισοδίων που μας παρουσιάζονται όσον αφορά την εξέλιξη της όλης πλοκής. Η μουσική υπόκρουση από τον Michael Giacchino και η επιμέλεια της φωτογραφίας από τον Óscar Faura προσδίδουν οπωσδήποτε στο κομμάτι της ατμοσφαιρικότητας. Βέβαια, η χρήση των CGI εφέ άλλοτε μπορεί να σε συναρπάσει μέσα από εντυπωσιακά πλάνα με τους τεράστιους «γίγαντες» του νησιού να είναι σε πλήρη εγρήγορση και αναβρασμό, καθώς τα ποτάμια λάβας ξεχύνονται από πίσω τους, όμως άλλοτε μπορεί και κάπως να κουράσει τον θεατή.

Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι με ένα plot twist επιτυγχάνεται μία σημαντική αλλαγή ως προς την θεώρηση του ‘καλού’ και του ‘κακού’ της υπόθεσης, ενώ τονίζεται ως ηθικό πρόταγμα η ευθύνη που φέρει ο άνθρωπος στην υποτιθέμενη επαναφορά των δυσθεώρητων αυτών θηρίων της Ιουρασικής εποχής, και πώς μεταστρέφονται οι ρόλοι του εχθρού και του φίλου σε σχέση με την παγκόσμια οικολογική ισορροπία. Το cast συναπαρτίζουν επίσης οι συμμετοχές των: B. D. Wong, Jeff Goldblum, Rafe Spall, Justice Smith, Daniella Pineda, Toby Jones, Ted Levine, Isabella Sermon και η Geraldine Chaplin.

Το φινάλε της ταινίας δεν θα απογοητεύσει το κοινό, αλλά θα αποτελέσει μία καλή πάσα για το επόμενο κεφάλαιο με το οποίο αναμένεται να κλείσει η τριλογία κάνοντας ένα ενδιαφέρον σχόλιο για τα δεδομένα που ανακύπτουν πια. Είκοσι πέντε χρόνια μετά την αρχή της επιστροφής των δεινοσαύρων στο Hollywood, το Jurassic World: Fallen Kingdom είναι μία ιστορία που ναι μεν έχει τις στιγμές της όπως και κάποια κενά επίσης, αλλά δεν παύει να είναι μία αρκούντως διασκεδαστική βόλτα ψυχαγωγίας και μία νοσταλγική απόδραση στο σύμπαν του Jurassic Park.

Η άποψη του Αντώνη Παυλίδη:

Η ιστορία του Jurassic World: Fallen Kingdom διαδραματίζεται τρία χρόνια μετά τα γεγονότα του «Jurassic World», με την Claire Dearing (Bryce Dallas Howard) να έχει ιδρύσει το Dinosaur Protection Group, έναν οργανισμό δηλαδή, αφοσιωμένο στην προστασία των προϊστορικών ερπετών. Όταν το ηφαίστειο του νησιού, πάνω στο οποίο βρίσκεται το εγκαταλελειμμένο πλέον πάρκο, αρχίζει να γίνεται ενεργό, απειλείται η ζωή των δεινοσαύρων που ζουν εκεί. Η Dearing και ο οργανισμός της, πλέον καλούνται να δράσουν. Φυσικά, αυτός που έρχεται να βοηθήσει την κατάσταση ώστε να σώσει τους δεινοσαύρους από τον σίγουρο αφανισμό τους, είναι ο Owen Grady (Chris Pratt).

Το «Jurassic World 2» δεν θα  έπρεπε να είναι τίποτα περισσότερο από μία συναρπαστική περιπέτεια με δεινοσαύρους, βασισμένη στα θεμέλια από τα μυθιστορήματά του Michael Crichton και στην συνέχεια από την κινηματογραφική μεταφορά του Steven Spielberg. Σίγουρα η  εναρκτήρια σκηνή της ταινίας είναι εντυπωσιακότατη και ως έναν βαθμό σου προσφέρει την ανατριχίλα και την δόση αγωνίας, παρόμοια με εκείνη που είχες αισθανθεί 25 χρόνια πριν. Δυστυχώς οι σεναριογράφοι της ταινίας, κάπου μπερδεύονται και δείχνουν την διάθεση να εισχωρήσουν σε πιο ουσιαστικά ζητήματα και προσπαθούν να προβληματίσουν τον θεατή, βάζοντας την πολιτική περισσότερο στο προσκήνιο και τοποθετώντας τους ήρωες αντιμέτωπους με τον πραγματικό κόσμο.

Ζητήματα σαν και αυτά βέβαια είναι οι λόγοι που λατρέψαμε όλοι όσοι είχαμε δει το πρώτο «Jurassic Park» το 1993. Ο Spielberg με τον Crichton, δεν μας είχαν δώσει μία ταινία μόνο για δεινόσαυρους γεμάτο αγωνία και τρόμο, άλλα κάτι παραπάνω. Ενδοιασμούς και συγκρούσεις ανάμεσα στον άνθρωπο που θέλει να γίνει ο Δημιουργός και την ίδια την ζωή η οποία, τελικώς, θα βρει τον δρόμο της και θα γυρίσει για να τον τιμωρήσει. Οι δύο αυτοί άνθρωποι έθεσαν τον πήχη τόσο ψηλά, ώστε οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια στο μέλλον για κάτι ανώτερο, να είναι σχεδόν καταδικασμένο σε αποτυχία.

Οι σεναριογράφοι Colin Trevorrow και Derek Connolly, στο πρώτο μισό της ταινίας δείχνουν την διάθεση να προσδώσουν ένα παρόμοιο κλίμα. Δυστυχώς για τον θεατή, καθώς συνεχίζεται η πλοκή, η προσπάθεια αυτή όλο και απομακρύνεται από τον στόχο της. Αυτό που μένει βέβαια είναι ένα αγνό, καθαρόαιμο, καλοκαιρινό blockbuster με αρκετή ένταση και καταιγιστικό ρυθμό όσο αφορά την δράση αλλά και με έναν τόνο ελαφρώς πιο σκοτεινό από το πρώτο «Jurassic World». Την ευθύνη για αυτό το αποτέλεσμα φέρει ο έμπειρος σκηνοθέτης σε ταινίες θρίλερ, Juan Antonio Bayona. Παίζει για ακόμη μία φορά με το φως και τις σκιές, δημιουργώντας έτσι έναν ιδιαίτερο ρεαλισμό μεταφέροντας όχι μόνο αγωνία αλλά και δέος για τους πραγματικούς ήρωες της ταινίας, τους δεινόσαυρους.

Ο Ισπανός σκηνοθέτης μαζί με τον υπεύθυνο φωτογραφίας Oscar Faura, κάνουν την ταινία να μην καταντάει βαρετή και ανιαρή λόγω έλλειψη σοβαρής πλοκής και δράματος. Οι δύο πρωταγωνιστές που οδηγούν την ιστορία, Chris Pratt και Bryce Dallas Howard, κυμαίνονται σε ικανοποιητικά επίπεδα ερμηνευτικά, με αρκετά καλή χημεία και τους ακολουθούμε ακούραστα στις περιπέτειες τους. Ειδικά για τον Chris Pratt, νομίζω πως έχει ένα ιδιαίτερο χάρισμα που κάνει συμπαθή τον οποιοδήποτε ρόλο και εάν παίξει. Όσο για τον κακό της ιστορίας, είναι μία καρικατούρα βγαλμένη από τα 90’s, αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι είναι αρνητικό στοιχείο για την ταινία.

Πριν από 25 χρόνια ο Steven Spielberg δημιούργησε κινηματογραφική μαγεία και επαναπροσδιόρισε τον ορισμό «blockbuster» οπότε και οποιαδήποτε ταινία με «Jurassic» ως τίτλο θα πέφτει θύμα του. Σε γενικές γραμμές όμως, το Jurassic World: Fallen Kingdom, αξίζει σίγουρα την προσοχή σας και νομίζω πως θα το απολαύσετε περισσότερο από εμένα εάν καταφέρετε να βγάλετε από το μυαλό σας εικόνες και συναισθήματα από το αριστούργημα του Spielberg.

Βρείτε την ταινία στο IMDB