The Beekeeper: Κάνει για “Μελισσοκόμος“ ο Jason Statham ή όχι; - Review

Μια από τις πρώτες ταινίες που ίσως φιλοδοξεί να γίνει blockbuster μέσα στο 2024 είναι και το “The Beekeeper”, που έκανε πρεμιέρα στις αίθουσες στις 11 Ιανουαρίου. Πρόκειται για μια ταινία δράσης του βετεράνου στο action σκηνοθέτη David Ayer (Fury, Suicide Squad, Bright, κ.α.), και πρωταγωνιστή έναν από τα κορυφαία ονόματα του είδους, τον Jason Statham (The Transporter, Crank, The Bank Job, κ.α.).

Για να είμαι ειλικρινής, αν και έχω δει αρκετές ταινίες του genre, δεν δηλώνω μεγάλη fan. Όχι γιατί δεν με συναρπάζει η καταιγιστική δράση τους, αλλά γιατί συνήθως δε συνοδεύεται από ένα καλοδουλεμένο σενάριο που θα με κρατήσει. Οπότε, κάπως έτσι, πήγα να τη δω χωρίς μεγάλες προσδοκίες.

Η ταινία ξεκινάει συστήνοντάς μας τον Adam Clay (Jason Statham), έναν πρώην πράκτορα της παραστρατιωτικής οργάνωσης “Beekeepers”, που έχει αποσυρθεί και ζει μια ήρεμη ζωή πλέον, ώς μελισσοκόμος. Αυτή διαταράσσεται, όταν η γειτόνισσά του και μοναδικός άνθρωπος που τον νοιάζεται, η Eloise Parker (Phylicia Rashad), αυτοκτονεί.

Ενώ, αρχικά, κατηγορείται από την κόρη του θύματος και πράκτορα του FBI Agent Verona Parker (Emmy Raver-Lampman), στη συνέχεια καθαρίζει το όνομά του, ερευνά τις τελευταίες ημέρες της Eloise και βρίσκεται αντιμέτωπος με μια σοκαριστική ανακάλυψη. Η αυτοκτονία της είναι συνέπεια μιας καλά μελετημένης διαδικτυακής απάτης, που είχε ως αποτέλεσμα να εξανεμιστεί η περιουσία της μέσα σε λίγα λεπτά. Ο Statham ανακαλύπτει ότι πίσω από αυτή την ενέργεια, κρύβεται μια αδίστακτη οργάνωση οικονομικού εγκλήματος, που στόχος της είναι οι περιουσίες απλών πολιτών.

Της οργάνωσης αυτής ηγείται ένας κακομαθημένος νέος, με προνομιακές καταβολές. Η μητέρα του είναι Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών κι αυτό δίνει τη δυνατότητα στα παρακλάδια της οργάνωσής του να παρεισφρέουν σε κυβερνητικούς οργανισμούς και να διαφεύγουν του νόμου.

Έτσι, ο πρωταγωνιστής μας οδηγείται σε ένα ταξίδι απόδοσης δικαιοσύνης και η εκδίκηση που εξαπολύει είναι άνευ προηγουμένου (δεν περίμενα και κάτι λιγότερο έτσι κι αλλιώς). Στο πέρασμά του, αφήνει χτυπημένους, πτώματα, κατεστραμμένα κτίρια και ένα FBI που προσπαθεί να τον συγκρατήσει και να φτάσει στην άκρη του νήματος πριν από αυτόν, χωρίς όμως να τα καταφέρνει. Διεφθαρμένοι πράκτορες της CIA και παραστρατιωτικές οργανώσεις επιστρατεύονται για τη συγκάλυψη αυτής της συνωμοσίας, αλλά τίποτα δε μπορεί να σταματήσει την οργή του Mr. Clay.

Η σκηνοθεσία του David Ayer, δίνει βάρος όπως προβλέπεται στις σκηνές δράσης, οι οποίες είναι αρκούντως ρεαλιστικές και πολύ καλά χορογραφημένες. Τα περισσότερα εφέ είναι ικανοποιητικά και εξυπηρετούν τα set pieces.

Όσον αφορά το σενάριο του Kurt Wimmer (Salt, The Expendables, κ.α.), το βρήκα μονοδιάστατο, επιφανειακό και χωρίς βάθος στους χαρακτήρες. Οι αδυναμίες του αυτές, το καθιστούν για μενα το πιο ισχνό στοιχείο της ταινίας. Ο σεναριογράφος αν και φορτώνει τους διαλόγους με συνεχείς αναφορές στους “Beekeepers”, δεν μας δίνει καμία πληροφορία για το μύθο τους και το σκοτεινό παρελθόν του πρωταγωνιστή εκεί. Η έλλειψη ουσιαστικών πληροφοριών για το background των ηρώων και ειδικά του πρωταγωνιστή αποτρέπει τη σύνδεση μαζί τους και υποβαθμίζει την ταινία σε μια συρραφή σκηνών δράσεων χωρίς νοηματικό υπόβαθρο. Θετικό στοιχείο του σεναρίου είναι η απόπειρα για comic relief στους διαλόγους, που δίνει μια κάποια γεύση στο συνολικό αποτέλεσμα.

Ο Jason Statham, για μια ακόμη φορά κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλά. Είναι λιγομίλητος, σκοτεινός και φυσικά παραμένει άτρωτος, χωρίς να χαρίζει εκπλήξεις στην ερμηνεία του. Ο Jeremy Irons (Wallace Westwyld), αν και είναι ένας ηθοποιός που σαφώς έχει αποδείξει τι μπορεί να κάνει, σε αυτή την ταινία διεκπεραιώνει καλά έναν ρόλο που σίγουρα δε γράφτηκε για να αναδείξει το εύρος των δυνατοτήτων του.

Ο Josh Hutcherson (Derek Danforth), που τον έχουμε συνηθίσει στο ρόλου του καλού παιδιού (Five Nights At Freddy's, Hunger Games), εδώ κάνει ό,τι μπορεί για να τσαλακώσει την εικόνα του, ενσαρκώνοντας το κακομαθημένο πλουσιόπαιδο που αποτελεί το βασικό ανταγωνιστή του Statham. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί του καστ (Bobby Naderi, David Witts, Taylor James, Jemma Redgrave, Minnie Driver κ.α.) στέκονται  επάξια δίπλα τους, το σενάριο όμως δεν βοηθάει κανέναν να ξεχωρίσει.

Συνοψίζοντας, είμαι σίγουρη ότι οι fan του action θα περάσουν καλά, αφού το “The Beekeeper” προσφέρει όλα όσα αναζητά ο θεατής από μια ταινία δράσης: ατσαλάκωτο πρωταγωνιστή, καλά χορογραφημένη βία και ένα happy end που καθαγιάζει τον κεντρικό χαρακτήρα, παρόλο που θολώνει τις γραμμές ανάμεσα στο νόμο και τη δικαιοσύνη. Γι’ αυτό που δεν είμαι σίγουρη, είναι αν θα τη θυμούνται κι αφού ανάψουν τα φώτα της σκοτεινής αίθουσας.