The Incredible Adventures of Van Helsing ΙΙΙ - Review

Η ουγγρική NeocoreGames, γνωστή για το Action RPG franchise της, The Incredible Adventures of Van Helsing, παρέδωσε την τρίτη και τελευταία κατά τα λεγόμενά της, προσθήκη στις περιπέτειες του Van Helsing, ένα χρόνο μόλις μετά το δεύτερο μέρος. Για άλλη μια φορά, παίρνουμε τον έλεγχο του θρυλικού κυνηγού τεράτων μαζί με την πιστή του σύντροφο Katarina, οι οποίοι εξερευνώντας τις πιο επικίνδυνες περιοχές της Borgovia και σφάζοντας αμέτρητες ορδές απόκοσμων τεράτων, προσπαθούν να φτάσουν στον τελικό Nemesis του πρωταγωνιστή. Η ιστορία, όντας ένα Action RPG, σίγουρα δεν είναι το δυνατό του σημείο, οπότε μην περιμένετε να δείτε κάτι τρομερά δυνατό σε αυτήν, με εξαίρεση την -για πρώτη φορά- εξομολόγηση της Katarina για το λόγο που είναι δέσμια στην οικογένεια Van Helsing. Το σενάριο βρίσκεται εκεί μόνο για να “δέσει” το γλυκό γύρω από την όλη εθιστική δράση που προσφέρει απλόχερα ο τίτλος.

Αρχικά, το πρώτο πράγμα που αντικρίζει κανείς είναι η αλλαγή των κλάσεων, καθώς υπάρχουν διαθέσιμες πλέον 6 επιλογές (Umbralist, Phlogistoneer, Protector, Elementalist, Bounty Hunter και Constructor) και οι νέοι παίκτες θα βρουν μία πληθώρα επιλογών για να πειραματιστούν, ωστόσο για τους μυημένους της σειράς είναι ένα μεγάλο αρνητικό και εξηγούμαι αμέσως. Το πρόβλημα εδώ είναι πως οι νέες classes είναι σαν να χωρίστηκαν στα δύο από τις παλαιότερες των προηγούμενων παιχνιδιών με αποτέλεσμα τα skill trees τους να είναι φτωχά, και η ευελιξία της πορείας του χαρακτήρα μηδαμινή. Επιπροσθέτως, η απόφαση της NeocoreGames να αλλάξει τις κλάσεις, απέρριψε εντελώς τη δυνατότητα να γίνει εισαγωγή του παλαιότερου χαρακτήρα μας όπως γινόταν προηγουμένως.

Προσωπικά λοιπόν, με τον Elementalist, επέλεξα 2 μόνο skills, τα αναβάθμισα και πορεύτηκα με αυτά μέχρι τέλους. Δε χρειάστηκα κάτι παραπάνω και ουδέποτε ένιωσα πως μου λείπουν δυνάμεις για να εξουδετερώσω όλους τους εχθρούς, κάθε άλλο μάλιστα, από κάποιο σημείο και μετά η ανισότητα μεταξύ πρωταγωνιστή και τεράτων είχε μεγαλώσει τόσο πολύ που ο Van Helsing απλά “σκότωνε” την ώρα του. Και ενώ η δράση ξεχειλίζει και η απλόχερη δόση θανάτου γίνεται όλο και πιο εθιστική, το level cap έρχεται να με φρενάρει και να χάσω το κίνητρό μου για εξονυχιστική εξερεύνηση σε όλη την ομίχλη του χάρτη και replayability προς το τέλος του παιχνιδιού (8 έως 10 ώρες το πολύ), αφού τα επίπεδα “χτυπάνε ταβάνι” στα 30 για τον Van Helsing και 25 για την Lady Katarina.

Ο μόνος τρόπος για να συνεχίσει κανείς να ενδυναμώνει το χαρακτήρα του είναι να καταφύγει στο scenario mode με αποστολές τύπου challenge, αναβαθμίζοντας όμως μόνο τα βασικά attributes και bonuses από την κατηγορία Glory, αλλά όχι τα skills, κάτι που προσωπικά δε με έκανε να θέλω να ακολουθήσω το σκεπτικό των developers, ενώ ίσως λίγες ώρες περισσότερης διασκέδασης μπορεί να προσφέρει το multiplayer το οποίο μέχρι τώρα έχει σοβαρά προβλήματα και bugs. Η γενικότερη φιλοσοφία που επικρατεί παρόλα αυτά είναι η συγκέντρωση στη δράση, αφού απλοποιήθηκαν πολλά στοιχεία από τις δυνάμεις και τον εξοπλισμό του χαρακτήρα, όπως ότι τα potions πλέον είναι άπειρα και θέλουν μόνο λίγο χρόνο να αναπληρωθούν ή ότι τα hp και mana γεμίζουν μόνα τους εκτός μάχης, ενώ ποτέ δεν είχα πρόβλημα με το χώρο του inventory χάρις στην φίλη Katarina που τρέχει πίσω στη βάση να πουλήσει οτιδήποτε αχρείαστο, ώστε να μην παρεκκλίνουμε από τη δράση.

Περιπλανώμενος, λοιπόν, στους δρόμους της Borgovia, αντίκρισα ποικίλες περιοχές με γοτθικό και steampunk ύφος που πραγματικά οι δημιουργοί του παιχνιδιού ξέρουν να αποδίδουν πάρα πολύ καλά, με ατμόσφαιρα που πολλά παιχνίδια θα ζήλευαν και όμορφα γραφικά χωρίς μεγάλες απαιτήσεις. Από σάπια, υγρά, γλοιώδη μονοπάτια με φιάλες γεμάτες από τοξικά υγρά και μηχανήματα που τρίζουν, μέχρι και ομιχλώδη σκοτεινά δάση ή ουτοπικά λαγκάδια, όλα φυσικά κατοικημένα από αποτρόπαιες υπάρξεις που περιμένουν να σφαγιαστούν. Η λέξη “περιμένουν” δεν χρησιμοποιήθηκε τυχαία, διότι η A.I. των τεράτων δεν είναι και η καλύτερη δυνατή, έχοντας μικρή απόσταση όρασης μέχρι να δουν τον Van Helsing να έρχεται, με αποτέλεσμα πολλές φορές να βρουν το θάνατό τους πριν προλάβουν να κουνηθούν ή να μένουν κολλημένα σε ένα σημείο με εμφανή εμπόδια ή μη.

Η μόνη φιλόξενη περιοχή είναι το Lair του Van Helsing, όπου πουλάμε αντικείμενα που βρίσκουμε στις εξορμήσεις μας, κάνουμε enchanting, συμμετέχουμε σε tower-defense επίπεδα και διάφορες άλλες δευτερεύουσες δραστηριότητες, όπως η ανάθεση αποστολών σε Captain NPCs την οποία βρήκα παγερά αδιάφορη και δεν ασχολήθηκα πάνω από δύο φορές. Η Chimera, το κατοικίδιό μας από τον προηγούμενο τίτλο της σειράς, αυτή τη φορά περιορίζεται μόνο στο να κάθεται στο Lair και να τη στέλνουμε για κυνήγι, παίρνοντας μόνη της level και φέρνοντας πίσω μερικά κομμάτια εξοπλισμού, μια ασχολία που επίσης με κούρασε με την έλλειψη ουσίας της.

Ένα δυνατό σημείο του The Incredible Adventures of Van Helsing III είναι η καλές μουσικές του επιλογές, αλλά κυρίως το voice acting, με αγαπημένη μου όλων τη φλύαρη, πιστή σύντροφο του κυνηγού, Lady Katarina, η οποία με τη σπαστή προφορά της ξεστομίζει τις πιο αξιομνημόνευτες ατάκες και μονίμως “ψαρώνει” τον αντιθέτως σοβαρό και επιβλητικό Van Helsing, κάνοντάς τους το τέλειο δίδυμο. Κάθε NPC στον κόσμο της Borgovia έχει προσεγμένο voice acting, οι σημαντικοί χαρακτήρες όμως είναι λιγοστοί, ενώ έντονα ξεχωρίζει ο Jailor, ο γιγαντιαίος φρουρός των φυλακών της Secret Lair, ο οποίος δίνει ρεσιτάλ τραγουδιού στους κρατούμενούς του για να ομολογήσουν.

Τέλος, κάτι που συνεχίζει ακάθεκτο στη σειρά και προσφέρει μερικά παραπάνω χαμόγελα, είναι τα άπειρα easter eggs, περίτεχνα τοποθετημένα, επηρεασμένα κυρίως από ταινίες, μουσική και video games, όπως Game of Thrones, Doctor Who, AC/DC και πολλά άλλα. Εφόσον οι δημιουργοί είχαν την όρεξη και το μεράκι να τοποθετήσουν τόση ποικιλία σε διάφορους τομείς, καλό θα ήταν να “γυαλιστεί” το παιχνίδι λίγο παραπάνω σε σημεία που πραγματικά μετράνε και δίνουν περισσότερες και διασκεδαστικότερες ώρες, κάτι που δυστυχώς δεν έγινε και σε κανέναν δεν δίνει αυτό το επικό τέλος της τριλογίας που όλοι ήλπιζαν.