Επιστήμονες βρήκαν το καλύτερο είδος άσκησης για τους αστροναύτες στη Σελήνη

Η απώλεια μυϊκής μάζας και οστικής πυκνότητας είναι ένα πραγματικό πρόβλημα για τους αστροναύτες. Στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό είναι υποχρεωμένοι να γυμνάζονται συγκεκριμένες ώρες της μέρας σε ειδικά διαμορφωμένα όργανα γυμναστικής. Καθώς όμως η ανθρωπότητα ετοιμάζεται να έχει μία μόνιμη παρουσία αστροναυτών στη Σελήνη, η υγεία τους είναι ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα που πρέπει να λυθεί.

Η λύση λοιπόν απαιτεί να σκεφτούμε καινοτόμους τρόπους γυμναστικής, κάτι που ίσως να μην είναι εφαρμόσιμο στη Γη, αλλά να επιτρέπεται στις ιδιαίτερες συνθήκες χαμηλής βαρύτητας της Σελήνης.

Μία νέα έρευνα του Πανεπιστημίου του Μιλάνο, θεωρεί πως συγκεκριμένες ασκήσεις για συγκεκριμένα προβλήματα ίσως να μην είναι η καλύτερη προσέγγιση και οι αστροναύτες να χρειάζονται μία άσκηση ολόκληρου του σώματος για να παραμείνουν σε καλή κατάσταση.

Αντί να γυμνάζουμε συγκεκριμένες ομάδες μυών, οι δραστηριότητες ολόκληρου του σώματος είναι καλύτεροι υποψήφιοι. Αλλά στη βαρύτητα της Σελήνης, το περπάτημα και το τρέξιμο έχουν ανώμαλες δυναμικές σε μεγαλύτερες ταχύτητες. Οι αστροναύτες δεν ωφελούνται πολύ από αυτές, καθώς υπάρχει μία ανισορροπία μεταξύ της κινητικής και της πιθανής ενέργειας του κέντρου βάρους του σώματος και έτσι δεν παρέχεται η ίδια άσκηση που θα είχαμε στη Γη. Επιπλέον, οι μεταβολικές απαιτήσεις μειώνονται στη βαρύτητα της Σελήνης, περιορίζοντας τα οφέλη για την καρδιοαναπνευστική υγεία.

Έτσι οι επιστήμονες κατέληξαν στην άσκηση της φυγόκεντρου δύναμης. Οι αστροναύτες δηλαδή να τρέχουν στο εσωτερικό κάθετων, κυκλικών τοίχων, παράλληλα με την επιφάνεια της Σελήνης.

Στη Γη κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Η ταχύτητα του δρομέα δεν επαρκεί για να νικήσει τη βαρύτητα και να παραμείνει στους κάθετους τοίχους. Κάτι τέτοιο μπορεί να το καταφέρουν μόνο μοτοσυκλέτες ή ποδήλατα στο λεγόμενο Wall of Death. Στη μικρότερη βαρύτητα της Σελήνης όμως, οι αστροναύτες θα μπορούσαν να το καταφέρουν.

Για να δοκιμάσουν τη θεωρία, οι επιστήμονες έδεσαν έναν άντρα και μία γυναίκα με σκοινιά bungee έτσι ώστε να ζυγίζουν το 1/6 του βάρους τους, προσομοιώνοντας τη βαρύτητα της Σελήνης. Μετά από 5-8 προσπάθειες, οι συμμετέχοντες προσαρμόστηκαν και μπόρεσαν να τρέχουν συνεχόμενα στο εσωτερικό του κυκλικού τοίχου. Έληξαν την άσκηση επιβραδύνοντας σταδιακά και κατεβαίνοντας με ασφάλεια από τον οριζόντιο σύνδεσμο του τοίχου χωρίς τραυματισμούς.

Επιδείξαμε για πρώτη φορά πως οι άνθρωποι μπορούν να τρέχουν οριζόντια σε συνθήκες χαμηλής βαρύτητας μέσα σε ένα κυλινδρικό Wall of Death, μέσω μίας αυτοπαραγόμενης τεχνητής βαρύτητας βασισμένη στην ταχύτητα.