Οι 9 animation ταινίες που καθόρισαν την πορεία της Disney

Μία από τις πιο τρυφερές και συγκινητικές στιγμές της περιόδου που καθόρισε το μέλλον της Disney, θα συμβεί στους τίτλους τέλους της ταινίας Η Πεντάμορφη και το Τέρας. Ένας από τους ανθρώπους που έπαιξε σημαντικό (αν όχι τον πιο σημαντικό) ρόλο για την αναγέννηση της Disney, ο Howard Ashman, αφήνει την τελευταία του πνοή από καρδιακή ανεπάρκεια το 1991, καθώς είχε διαγνωστεί θετικός στον ιό HIV. Λίγα χρόνια νωρίτερα, και πιο συγκεκριμένα την δεκαετία του ’80, η εταιρία προσπαθεί να κάνει μία επανεκκίνηση και να ανακάμψει μετά από μία κακή περίοδο για εκείνη, τόσο στο δημιουργικό κομμάτι, όσο και στο οικονομικό. Κυρίως στο οικονομικό.

Έτσι, το 1986, το στούντιο αποφασίζει να φέρει έναν άνθρωπο του Broadway για τη δημιουργία κάποιων καινούργιων projects. Ο άνθρωπος αυτός ήταν ο Ashman, ο οποίος “κουβαλώντας” μαζί την εμπειρία του από τον κόσμο των μιούζικαλ, θα γίνει η κινητήριος δύναμη κατά τα πρώτα χρόνια της αναγέννησης της Disney. Από τα χέρια του περνούσε το κάθε storyboard, από τα μάτια του το κάθε καρέ, κι ήταν εκείνος που θα αποφάσιζε για το τελικό αποτέλεσμα. Ο Ashman άλλωστε, ήταν ο άνθρωπος που παρουσίασε για πρώτη φορά τα «I want songs» σε ταινίες κινουμένων σχεδίων. Τα τραγούδια δηλαδή που ακούγονται από τους βασικούς ήρωες της ιστορίας, κάνοντας ξεκάθαρο μέσα από τους στίχους, τα θέλω και τις ανάγκες τους.

Η πρώτη ταινία που θα αναλάβει, είναι Η Μικρή Γοργόνα, όπου αυτός, μαζί με τον Alan Menken (τον επόμενο σπουδαίο της συγκεκριμένης περιόδου), θα γράψουν όλα τα τραγούδια. Η Μικρή Γοργόνα κάνει πρεμιέρα στις αίθουσες το 1989, αποσπά διθυραμβικά σχόλια και γίνεται τεράστια εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία. Το επόμενο project που θα αναλάβουν οι δυο τους θα είναι Η Πεντάμορφη και το Τέρας. Δυστυχώς, όμως, τα άσχημα νέα θα τους προλάβουν. Με όση δύναμη του είχε απομείνει, o Ashman, δουλεύει αποκλειστικά για την ολοκλήρωση της ταινίας. Τα ξημερώματα της 14ης Μαρτίου 1991, δύο μήνες πριν από τα 41α γενέθλιά του, πεθαίνει. Η Πεντάμορφη και το Τέρας είναι αφιερωμένη σε αυτόν, με τους τίτλους τέλους να εμφανίζουν το εξής μήνυμα: «To our friend Howard, who gave a mermaid her voice and a beast his soul, we will be forever grateful. Howard Ashman 1950-1991».

Ως αναγέννηση της Disney θεωρείται η δεκαετία μεταξύ του 1989 και του 1999, τότε που το στούντιο επέστρεψε δυναμικά στον χώρο του animation φέρνοντας την επανάσταση στο είδος. Φτιάχνοντας ταινίες βασισμένες σε κλασσικά παραμύθια, κι έχοντας στην ομάδα τους οραματιστές όπως ο Ashman κι ο Menken μεταξύ άλλων, κατάφεραν να γίνουν η νούμερο 1 δύναμη στον κόσμο των κινουμένων σχεδίων την δεκαετία του ‘90. Βραβεία Όσκαρ, διακρίσεις, εμπορικά κέρδη, καινοτόμες και φρέσκιες ιδέες, η λίστα που ακολουθεί έχει τις 9 ταινίες που καθόρισαν όχι μόνο την πορεία της Disney στον κόσμο της ψυχαγωγίας, αλλά και το μέλλον του animation.

The Little Mermaid | Σκηνοθεσία: John Musker & Ron Clements (1989)

Η Μικρή Γοργόνα αποτελεί την 28η ταινία μεγάλου μήκους κινουμένων σχεδίων της Disney, έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους στις 17 Νοεμβρίου του 1989, και μας αφηγείται την ιστορία της πριγκίπισσας Ariel, μιας γοργόνας που ονειρεύεται να γίνει άνθρωπος. Το σενάριο και την σκηνοθεσία της ταινίας ανέλαβαν οι John Musker και Ron Clements, ενώ η μουσική και τα τραγούδια της είναι γραμμένα από τους Alan Menken και Howard Ashman. Είναι βασισμένη στο σκοτεινό παραμύθι του Hans Christian Andersen.

Beauty and the Beast | Σκηνοθεσία: Gary Trousdale & Kirk Wise (1991)

Η Πεντάμορφη και το Τέρας, βασισμένη στο ομώνυμο παραμύθι της Γαλλίδας Jeanne-Marie Leprince de Beaumont του 1741, είναι η 30η ταινία του στούντιο και η 2η στην περίοδο της αναγέννησής της. Μία ασπρόμαυρη, ημιτελής έκδοση της ταινίας έκανε πρεμιέρα στις 29 Σεπτεμβρίου 1991, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νέας Υόρκης, κι είχε αφήσει του πάντες άφωνους. Η ολοκληρωμένη έκδοση της ταινίας κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο στους κινηματογράφους αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές. Το 2014, το περιοδικό Time την κατέταξε ως μία από τις καλύτερες ταινίες κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών.

Aladdin | Σκηνοθεσία: Ron Clements & John Musker (1992)

Ο Αλαντίν των Ron Clements και John Musker, κυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1992 και έγινε η πιο επιτυχημένη ταινία της χρονιάς με έσοδα πάνω από 500 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Η ταινία, πέρα από τα υπέροχα τραγούδια γραμμένα από τους Alan Menken, Tim Rice και φυσικά τους στίχους του αείμνηστου Howard Ashman, είχε κι έναν Robin Williams σε μία από τις καλύτερες του ερμηνείες στον ρόλο του τζίνι. Είναι βασισμένο στο γνωστό ομώνυμο αραβικό παραμύθι της συλλογής Χίλιες και μία Νύχτες.

The Lion King | Σκηνοθεσία: Roger Allers & Rob Minkoff (1994)

Ο Βασιλιάς των Λιονταριών διηγείται την ιστορία ενός νεαρού λιονταριού, ονόματι, Simba, ο οποίος θα διαδεχθεί τον πατέρα του, Mufasa, ως βασιλιάς της αφρικανικής σαβάνας. Σκηνοθετήθηκε από τους Roger Allers και Rob Minkoff, ενώ τα τραγούδια της ταινίας συνέθεσε ο Elton John σε στίχους του Tim Rice και μουσική του Hans Zimmer. Με έντονες επιρροές από τον Hamlet του William Shakespeare, η ταινία απέσπασε θετικότατες κριτικές εντυπωσιάζοντας με την ιστορία της, το σχεδιασμό και φυσικά, τη μουσική της.

Pocahontas | Σκηνοθεσία: Mike Gabriel & Eric Goldberg (1995)

Σκηνοθετημένη από τους Mike Gabriel και Eric Goldberg, η Ποκαχόντας, ανήκει σίγουρα ανάμεσα στις πιο αδικημένες πριγκίπισσες τις Disney για λόγους που δεν χρειάζεται να αναλύσουμε στο συγκεκριμένο άρθρο. Εν συντομία μόνο να αναφέρουμε ότι, το ρομαντικό αυτό έπος κινουμένων σχεδίων, απέσπασε μικτές αντιδράσεις από κοινό και κριτικούς, με κυρίαρχη διαφωνία τις ιστορικές ανακρίβειες που υπάρχουν στο σενάριο. Πέρα από αυτό, η ταινία θεωρείται εμπορική επιτυχία με τα έσοδα να φτάνουν τα 346 εκατομμύρια δολάρια στο παγκόσμιο box office.

The Hunchback of Notre Dame | Σκηνοθεσία: Gary Trousdale & Kirk Wise (1996)

Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Victor Hugo, Η Παναγία των Παρισίων, είναι ακόμα μία επιτυχημένη προσθήκη της Disney στο χώρο του animation, η οποία συνεχίζει, στην περίοδο της αναγέννησης, να προσφέρει ποιοτικές ιστορίες στο παιδικό (κι όχι μόνο) κοινό του. Η πλοκή, σίγουρα πιο σκοτεινή από ό,τι είχε παρουσιαστεί μέχρι εκείνη την εποχή, περιστρέφεται γύρω από τον Κουασιμόδο, τον δύσμορφο υπηρέτη του Καθεδρικού Ναού του Παρίσι και την επιθυμία του να γίνει αποδεκτός από την κοινωνία.

Hercules | Σκηνοθεσία: John Musker & Ron Clements (1997)

Η ταινία Ηρακλής, κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους το καλοκαίρι του ’97, κι άφησε θετική εντύπωση σε κοινό και κριτικούς. Σε σκηνοθεσία των John Musker και Ron Clements, αποτελεί την 35η ταινία κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους του στούντιο ενώ είναι το νούμερο 7 στην προσθήκη κινουμένων σχεδίων την περίοδο της Αναγέννησης. Σίγουρα με μία πιο funky διάθεση από τις υπόλοιπες της λίστας, κατάφερε να αφήσει την δική της προσωπική πινελιά στην ιστορία της εταιρίας. Ξεχωρίσει η ερμηνεία του James Wood ως Άδης.

Mulan | Σκηνοθεσία: Barry Cook & Tony Bancroft (1998)

Μία ακόμη υπέροχα σκηνοθετημένη ταινία κινουμένων σχεδίων της ίδιας περιόδου, η Μουλάν, κατάφερε κι αυτή να κερδίσει βραβεία, διακρίσεις, προσκομίζοντας στο στούντιο παράλληλα κι αρκετά έσοδα σε σύγκριση με το συνολικό της budget. Η πλοκή της ταινίας διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Han, όπου η Mulan, κόρη του ηλικιωμένου πολεμιστή Fa Zhou, υποδύεται τον άντρα ώστε να πάρει την θέση του πατέρα της κατά τη γενική επιστράτευση, και στην συνέχεια να πάει να πολεμήσει ενάντια στην εισβολή των Ούννων.

Tarzan | Σκηνοθεσία: Kevin Lima & Chris Buck (1999)

Κάπως έτσι, φτάσαμε στο τέλος της δεκαετίας της Αναγέννησης, και στον Ταρζάν. Έχοντας απομακρυνθεί ήδη από τα προηγούμενα χρόνια από την μιούζικαλ φόρμουλα που είχε χρησιμοποιηθεί στις αρχικές ταινίες, εδώ, έχουμε ακόμη ένα εξαιρετικό σάουντρακ γεμάτο από τραγούδια του Phil Collins, ειδικά φτιαγμένα για την ταινία. Όπως και στις προηγούμενες περιπτώσεις ταινιών, το Ταρζάν, κέρδισε διακρίσεις και βραβεία, ενώ έκανε τους πάντες να μιλάνε για τον σχεδιασμό και την ιστορία του.