Prince of Persia: The Lost Crown Hands-On Preview - Η επιστροφή μιας λατρεμένης σειράς!

Η σειρά Prince of Persia είναι μια που αγαπώ ιδιαίτερα και όχι μόνο γιατί αποτέλεσε τη βάση ή μάλλον την αφορμή για τα Assassin’s Creed, τα οποία είναι πιθανότατα το μεγαλύτερη guilty pleasure μου στο gaming, αλλά και επειδή μου έχει χαρίσει μερικές πραγματικά αξέχαστες αναμνήσεις. Το Sands of Time είναι ένα παιχνίδι που είχα παίξει για πρώτη φορά σε αρκετά μικρή ηλικία, παρέα με την αδερφή μου και μου έχει μείνει χαρακτηριστικά ένα κόλλημα που είχα φάει για αρκετές μέρες, παραδόξως σε ένα από τα αρχικά επίπεδα, λίγο πριν πάρεις τις πρώτες δυνάμεις χρόνου. Κάθε μέρα γυρνούσα από το σχολείο ανυπομονώντας να παίξω, με το μυαλό μου να είναι διαρκώς στο σημείο που δεν μπορούσα να περάσω.

Ακόμη και το -για αρκετούς μέτριο- The Forgotten Sands του 2010 μου είχε αρέσει αρκετά και γενικά είχα την εντύπωση πως η σειρά θα συνεχιζόταν, αφού τον ίδιο χρόνο κυκλοφόρησε και μια μεγάλη blockbuster ταινία με τον Jake Gyllenhaal και τον Ben Kingsley, πριν γίνει μόδα η προσαρμογή gaming IPs σε ταινίες και σειρές. Παρόλα αυτά, το franchise έμεινε στον πάγο για πάνω από μια δεκαετία, με την Ubisoft να έχει εγκαταλείψει σχεδόν ολοκληρωτικά τα πειράματα και τα λίγο πιο διαφορετικά IPs τα τελευταία χρόνια, αφού ομολογουμένως όλα τα παιχνίδια της έχουν ομογενοποιηθεί και μοιάζουν ανησυχητικά πολύ το ένα με το άλλο.

Και κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα και στο Prince of Persia: The Lost Crown. Η ανακοίνωσή του τον Ιούνιο στο μεγάλο σόου της Ubisoft ήταν μεγάλη έκπληξη για εμένα, αφού δεν περίμενα με τίποτα πως θα βλέπαμε ξανά νέο Prince of Persia. Βέβαια, το παιχνίδι δεν είναι ακριβώς η επιστροφή που θα ήθελα, αφού δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιο 3D action-adventure. Αντιθέτως, πρόκειται για ένα 2.5D platformer που τιμά τις ρίζες της σειράς και είναι εμπνευσμένο από το πρώτο παιχνίδι του 1989, υιοθετώντας όμως Metroidvania δομή.

Το The Lost Crown ακολουθεί τον Sargon, έναν πολεμιστή που είναι μέλος μιας ομάδας που ονομάζεται The Immortals, η οποία αναζητά τον εξαφανισμένο πρίγκιπα της Περσίας στον 9ο αιώνα. Στον πύρηνα του gameplay βρίσκεται το platforming, ενώ υπάρχει combat με εχθρούς και bosses, γρίφοι και φυσικά  δυνάμεις που αλλάζουν τον χρόνο και επιτρέπουν στον Sargon να τον γυρίσει πίσω, να τον επιβραδύνει ή να τον παγώσει.

Όλα αυτά είχα τη δυνατότητα να τα δοκιμάσω πρόσφατα από πρώτο χέρι, σε ένα ειδικό remote preview event που πραγματοποίησε η Ubisoft. Συγκεκριμένα, έπαιξα τις τρεις πρώτες ώρες του παιχνιδιού και οι εντυπώσεις που μου άφησε είναι άκρως θετικές. Βέβαια, θα αρχίσω αντίστροφα, από το μοναδικό στοιχείο που δεν μου άρεσε και αυτό είναι το στυλ. Εξηγούμαι... Ενώ το εικαστικό είναι εν τέλει αρκετά όμορφο και αρκετά μοναδικό, συνδυάζοντας τα 2.5D γραφικά με επιρροές από manga και κόμικς, υπάρχουν αρκετές πινελιές που δεν θεωρώ πως ταιριάζουν και τόσο. Κάποια έντονα χρώματα και εφέ που δεν τα βρίσκω ιδιαίτερα ταιριαστά σε Prince of Persia, σαν να προσπαθεί το παιχνίδι με το ζόρι να γίνει λίγο πιο “cool” απ’ ότι πρέπει, ενδεχομένως σε μια προσπάθεια να προσελκύσει ένα πιο ευρύ κοινό. Το ίδιο ισχύει και για την γραφή ορισμένων χαρακτήρων, αφού υπήρχαν μερικοί διάλογοι στο ίδιο μήκος κύματος.

Στα θετικά τώρα. Αρχικά να αναφέρω πως το παιχνίδι με κέρδισε, αφού προς το τέλος του preview πραγματικά δεν ήθελα να σταματήσω να παίζω. Το The Lost Crown κατάφερε μέσα σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα όχι μόνο να παρουσιάσει την βασική πλοκή και τους gameplay μηχανισμούς, αλλά και να μου δείξει πως έχει όλα όσα επιβάλλεται να έχει ένα Metroidvania που σέβεται τον εαυτό του. Όταν ο χάρτης ξεκίνησε να ανοίγει, υπήρχε ένα ξεκάθαρο σημείο που δεν μπορούσα να φτάσω και έτσι χρειάστηκε να ξεκινήσω την πορεία προς μια άλλη κατεύθυνση για να αποκτήσω τον εξοπλισμό που χρειαζόταν και να δυναμώσω τον χαρακτήρα μου.

Το στοιχείο της εξερεύνησης ήταν πολύ έντονο και μάλιστα μου άρεσε ένας πανέξυπνος μηχανισμός που σου επιτρέπει να αποθηκεύεις φωτογραφίες στο χάρτη, για να κρατάς σημεία που δεν μπορείς να συνεχίσεις και να θυμηθείς να τα επισκεφτείς μετά. Ομοίως, απόλαυσα και το σύστημα μάχης, με τα bosses να είναι το highlight. Το παιχνίδι είναι αρκετά απαιτητικό, με την remote streaming φύση του preview να κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα. Παρόλα αυτά, και στα τρία bosses που αντίκρισα υπήρχε ένα pattern που έπρεπε να μάθεις και η αίσθηση όταν τα νικούσες μου θύμισε αρκετά Souls παιχνίδι.

Έξυπνο βρήκα και το σύστημα των αναβαθμίσεων, αφού πέρα από τα levels υπάρχει ένα amulet που σε περιορίζει με ορισμένα slots. Αυτό σημαίνει πως ανάλογα με την πίστα που βρίσκεσαι, δηλαδή αν θα ξεπεράσεις κάποιο boss ή platforming εμπόδιο, μπορείς να χτίσεις ανάλογα τον χαρακτήρα για να έχεις πλεονέκτημα. Συνολικά για εμένα το μεγάλο highlight ήταν το platforming, το οποίο και αυτό ήταν απαιτητικό, αλλά και δίκαιο, αφήνοντας μια άκρως απολαυστική αίσθηση.

Σε γενικές γραμμές μπορώ να πω πως το Prince of Persia: The Lost Crown με εξέπληξε ευχάριστα. Βέβαια, μετά συνειδητοποίησα μια λεπτομέρεια που μου είχε διαφύγει και η οποία εξηγεί πολλά: Το παιχνίδι αναπτύσσεται από την Ubisoft Montpellier, την ομάδα ανάπτυξης του Rayman Legends, το οποίο θεωρώ ένα από τα καλύτερα platformers που έχω παίξει στη ζωή μου. Δεν χωρά αμφιβολία πως πρόκειται για μια ταλαντούχα ομάδα και πλέον, το επόμενο πόνημά της μπορώ να πως μου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον.

Ελπίζω αυτή να είναι η αρχή για την μεγάλη επιστροφή του Prince of Persia franchise και το τελικό παιχνίδι να ανταποκριθεί. Παράλληλα, ελπίζω αυτή να είναι και η αρχή για μια νέα εποχή με περισσότερο πειραματισμό και διαφορετικές ιδέες από τις πολυάριθμες ομάδες ανάπτυξης της Ubisoft. Φυσικά, σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσουμε ως Unboxholics, την CD Media και τη Ubisoft για την πρόσκληση στο event.