Η Kid Moxie μας μιλά για τη σειρά “Milky Way“ και ταξιδεύει στον δικό της γαλαξία

Η Έλενα Χαρμπίλα ή όπως οι περισσότεροι θα την γνωρίζετε με το προσωνύμιο "Kid Moxie", είναι μια καλλιτέχνις και συνθέτρια που τα τελευταία χρόνια διαπρέπει και το όνομά της "πετάγεται" σε όλοένα και μεγαλύτερα projects ιδίως εκτός αλλά και πολύ πρόσφατα εντός ελληνικών συνόρων. Μια "μαθητευόμενη" και πιστή ακόλουθος του Angelo Badalamenti, του αείμνηστου συνθέτη που μας χάρισε τους μυστικιστικούς ήχους των ταινιών του David Lynch, όπως "Twin Peaks", Blue Velvet" και Mulholland Drive. 

Ένα ταλέντο που δεν περιορίζει τους synth pop και cinematic noir ήχους της σε ταινίες και σειρές, αλλά και σε βιντεοπαιχνίδια, έχοντας γράψει κομμάτια για το δημοφιλέστατο βιντεοπαιχνίδι Cyberpunk 2077. Πλέον όμως δεν ταξιδεύει μόνο στον δικό της ονειροπόλο γαλαξία αλλά και σε αυτόν του "Milky Way", της σειράς που έκανε πρεμιέρα την Περασμένη Πέμπτη στη συχνότητα του Mega. 

Η νεανική σειρά που προσγειώνει την αφήγηση στην γενιά του σήμερα και την Ελλάδα του 2023 φέρει την υπογραφή του ταλαντούχου και βραβευμένου με Χρυσό Φοίνικα σκηνοθέτη, Βασίλη Κεκάτου, απέσπασε ποικίλα σχόλια, αλλά το κυριότερο ήταν ότι έγινε Νο.1 trending στο ελληνικό Χ (πρώην Twitter). Στην προκειμένη η Kid Moxie έγραψε τη μουσική για το soundtrack του Milky Way, καθώς και ο Κωστής Μαραβέγιας.

Με αυτή την αφορμή μίλησε στους Unboxholics για το πώς προέκυψε η συνεργασία της για το Milky Way, πώς ήταν να συνεργάζεται με την Ελένη Φουρέιρα που προέρχεται από έναν εντελώς διαφορετικό μουσικό κόσμο αλλά και αν ταυτίζεται με τους χαρακτήρες της σειράς του Mega.

Κ.Σ: Ο Βασίλης Κεκάτος είναι ένας ακόμη Έλληνας που διαπρέπει κινηματογραφικά και τώρα εσύ που επίσης διαπρέπεις στο Χόλιγουντ με τους ήχους σου, ενώνετε τις δυνάμεις σας. Πώς ήταν τα πρώτα συναισθήματα της συνεργασίας σας και πως κύλησε το μεταξύ σας καθόλη την πορεία δημιουργίας του soundtrack;

K.M: O Βασίλης μου είχε δώσει τα σενάρια για τη σειρά -έχουν περάσει τώρα 2.5-3 χρόνια απο τότε που τα είχα πρωτοδιαβάσει- και είχαμε αρχίσει να μιλάμε από τότε για το κλίμα και το ηχοτοπίο του Milky Way. Ουσιαστικά να βρούμε τον ήχο εκείνης της συγκεκριμένης ελληνικής επαρχίας, το feeling της ελληνικής επαρχίας και το έχω τοπίο μέσα στο οποίο κατοικούν αυτοί οι άνθρωποι. Οπότε ήταν μια έτσι αρκετά διαισθητική διεργασία θα έλεγα, το να βρω και να βρούμε μαζί αυτό τον ήχο και τον βρίσκαμε πηγαίνοντας.

Χρειάστηκαν στην αρχή κάποιες δοκιμές, έστελνα μουσικές όσο κάνανε τα γυρίσματα και τις άκουγε από κει και μου έδινε κάποιο feedback. Μέχρι που όταν άρχισα να παίρνω πλέον το μοντάζ, τα πρώτα επεισόδια δηλαδή και έβλεπα, τότε ήταν που είχα και μια εικόνα πλέον μπροστά μου. Τότε αποκρυσταλλώθηκε κάπως η ταυτότητα του ήχου, που για μένα έχει κάπως ένα στυλ που μου αρέσει να το λέω space americana vibe. Δηλαδή έχει αρκετούς ήχους ambient, με ανοιχτές “dreamy” κιθάρες που παραπέμπουν σε αυτό τον ανοιχτό ορίζοντα που έχει η Αμερική, που πάντα με έλκυε σαν εικόνα και σαν feeling.

Το Milky Way είχε παντα για μένα ένα διπλό χαρακτήρα. Έχει κάτι πολύ αστρικό και κάτι πολύ γήινο, οπότε η μουσική έπρεπε κάπως να παραπέμπει και στις δυο αυτές διαστάσεις. Οπότε διάλεξα τα πιο ηλεκτρονικά ambient στοιχεία γιατί ταιριάζουν θεματικά με το συμπανιτκό πνέυμα του Milky way, και τις dreamy κιθάρες γιατί  παραπέμπουν σε αυτό το πιο γήινο και θερμό ανθρώπινο στοιχείο, το οποίο είναι εξίσου έντονο και συναρπαστικό.

Κ.Σ.: Τα κομμάτια έχουν μια ονειροπόλα, νοσταλγική και dreamy διάθεση -το σήμα κατατεθέν σου, και κάποια άλλα πιο synth και uplifting πινελιές. Είχες κάποιες κατευθυντήριες για το πώς θα κινηθείς; Συζητήσατε πχ με τον Κεκάτο ότι "στην Χ σημαντική σκηνή" πρέπει να έχουμε αυτό το mood" ή το πήγατε πιο αφηρημένα και όπου σε βγάλει το δημιουργικό ταξίδι; 

Κ.Μ.: Ναι, όντως με ελκύει η ονειροπόλα και μυσταγωγική διάθεση! Γιατί για μένα η αλήθεια είναι ότι η ομορφιά πάντα εμπεριέχει τη νοσταλγία. Θυμάμαι ότι ο Άντζελο Μπανταλαμέντι έλεγε ότι του άρεσε η μουσική να είναι «haunting and heartbraking» (σ.σ να στοιχειώνει και να ραγίζει καρδιές) και αυτό κάπου κόλλησε μέσα μου. Και επειδή τον μετράω και ως μια από τις μεγάλες μου επιρροές μουσικά, νομίζω ότι σίγουρα με οδηγεί σαν πυξίδα χωρίς καν να το καταλαβαίνω.

Κ.Σ.: "Dream Sequence", "Space Cowboy" και "jo's techno" τα ξεχώρισα στο soundtrack του Milky way. Ειδικά στο τελευταίο άκουσε μερικές Cliff Martinez (The Neon demon, The Knick soundtrack) πινελιές. Έβαλες κάποιες νέες πινελιές ως Kid Moxie για να ταιριάξεις την αισθητική σου με τη θεματολογία; 

Ναι, χαίρομαι που άκουσες και Cliff Martinez γιατί αυτός είναι επίσης μια από τις τεράστιες επιρροές για μένα.Όταν είχα πρωτοδεί το Drive (2011) μου άλλαξε τελείως το πώς σκέφτηκα τα soundtracks γενικότερα. To Neon Demon (2016) συγκεκριμένα που αναφέρεις είναι για μένα βίβλος αισθητικής σε πολλά επίπεδα και οπτικά και ακουστικά.

Νομίζω ότι τελικά μέσα μας μαγειρεύουμε συνεχώς τις επιρροές μας, οπότε όλα αυτά που ακούς είναι πράγματα, τα οποία όντως έχουν κάπως εισχωρήσει στην ταυτότητα της αισθητικής μου και τώρα βγαίνουν όπως βλέπεις και σε αυτό το soundtrack.

Όσον αφορά τις νέες πινελιές… Ναι, και πάλι αυτές είναι όλες διεργασίες που γίνονται διαισθητικά δεν είναι κάτι το οποίο το σκέφτεσαι. Γιατί νομίζω ότι στη μουσική αν τη σκεφτείς πάρα πολύ μάλλον θα χάσεις λίγο την μπάλα.

Για μένα είναι πολύ διαισθητική διεργασία το πώς γράφεις πάνω στην εικόνα, γιατί η εικόνα μου προκαλεί κάποια συναισθήματα. Η μουσική μπορεί να αναδείξει συναισθήματα σε μια εικόνα ή μπορεί να τα αποσιωπήσει ή μπορεί να σου αλλάξει την αντίδρασή σου σε αυτό που βλέπεις. Δηλαδή π.χ. βλέπουμε ένα ζευγάρι να φιλιέται σε ένα παγκάκι, αλλιώς αυτό θα το εκλάβεις με με μουσική υπόκρουση τύπου Phillip Glass και αλλιώς θα ακουστεί με metal.

Το ενδιαφέρον και όμορφο πράγμα με τα soundtrack είναι ότι είναι κάποιος να σε παίρνει από το χέρι και να σου λέει «Θα πας να παίξεις μπάλα σε εκείνο το γήπεδο». Μπορεί να ήταν ένα γήπεδο που να μην είχες σκεφτεί ποτέ ότι θα έπαιζες μπάλα, οπότε και με το Milky Way ή με  οποιαδήποτε δουλειά κινηματογραφική που κάνω ως συνθέτρια, είναι σαν να πηγαίνω να παίζω μπάλα σε άλλο γήπεδο και εκεί κάπως μεγαλώνει και το μουσικό μου πεδίο ταυτόχρονα.

Κ.Σ.: Δυο διαφορετικές αισθητικά Έλενες παντρεύουν τον ήχο τους. Η Φουρέιρα είναι αναμφίβολα η απόλυτη pop Ελληνίδα σταρ της γενιάς αυτής. Εσύ προέρχεσαι από ένα πιο κινηματογραφικό background και ύφος. Πώς ένιωσες όταν άκουσες ότι θα συνεργαστείτε;

 

 

 

 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Kid Moxie (@kid.moxie)

Κοίτα, μου άρεσε γιατί μου φάνηκε ότι είναι κάπως σαν πρόκληση. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα έγραφα για τη Φουρέιρα, γιατί όντως είμαστε από δυο τελείως διαφορετικούς κόσμους μουσικά, αλλά όπως έγινε και πρόσφατα ας πούμε με τον Μαζωνάκη είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον να γίνεται ένα τέτοιου είδους πάντρεμα.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το να φέρω έναν καλλιτέχνη όπως είναι η Φουρέιρα ή ο Μαζωνάκης στα δικά μου ηχητικά ύδατα είναι κάτι που με ιντριγκάρει πάρα πολύ. Και νομίζω ότι και για τη φουρέιρα -συγκεκριμένα- της ήταν όμορφο να ακούσει και αυτή τον εαυτό της τελείως αλλιώς (δλδ με αγγλικό στίχο και σε synth pop).

Κ.Σ.: Και στην προηγούμενη συνέντευξή μας χαρακτήρισες το Milky Way ως το "ελληνικό Euphoria". Πιστεύεις θα έχει το ίδιο αντίκτυπο στην νεολαία της Ελλάδας του σήμερα, που έχει και το Euphoria για τον υπόλοιπο κόσμο; 

Πιστεύω  ότι όντως θα υπάρχει απήχηση στη νεολαία της Ελλάδας. Σίγουρα είναι το «ελληνικό Euphoria» γιατί σιγουρά σπρώχνει κάποια πράγματα που δεν έχουμε ξαναδεί στην τηλεόραση. Η θεματολογία, η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο τρόπος που είναι κινηματογραφημένο. Η ποιητικότητα και ρομαντισμός, συνάμα με την ωμή πραγματικότητα της εφηβείας. Όλα αυτά είναι στοιχεία που νομίζω είναι πρωτόγνωρα για την ελληνική τηλεόραση και θεωρώ και ελπίζω ότι πολλοί νέοι άνθρωποι θα ταυτιστούν με αρκετούς από αυτούς τους χαρακτήρας.

Κ.Σ.:  Σε εκφράζει κάποιος χαρακτήρας  του Milky Way ή εάν υπάρχει ένας που σου θυμίζει την εφηβική σου ηλικία και ταυτίζεσαι;

Θα έλεγα ότι το κάθε χαρακτήρας του Milky Way είναι ένα κομμάτι του παζλ της εφηβείας μας γενικώς, οπότε ναι, φυσικά υπάρχουν ατάκες, σκηνές, συναισθήματα που μου θυμίζουν πολλά σκηνικά από την εφηβεία μου και μένα. To κομμάτι της αποδοχής από τους φίλους, από την οικογένεια, o πρώτος έρωτας, το “πακέτο” που τρως από αυτόν.

Ακούστε ολόκληρο το soundtrack του Milky Way