Στο Bullet Train με τον Brad Pitt η δράση, το χιούμορ και οι ανατροπές "πάνε τρένο" - Review

Ο χαρισματικός David Leitch (Deadpool 2, Atomic Blonde, Hobbs & Shaw) κάθεται στην καρέκλα της σκηνοθεσίας σε μία από τις πιο σπιντάτες και ανατρεπτικές action κωμωδίες της Sony Pictures, το Bullet Train, που εμπνέεται από το αντίστοιχο μυθιστόρημα “Maria Beetle” του Kōtarō Isaka. Εν προκειμένω, ο Brad Pitt προΐσταται ενός εξαιρετικού cast που απαρτίζεται από τους: Joey King, Aaron Taylor-Johnson, Brian Tyree Henry, Andrew Koji, Hiroyuki Sanada, Michael Shannon, Benito A. Martínez Ocasio, και την Sandra Bullock.

Τη διασκευή του σεναρίου ανέλαβε ο Zak Olkewicz και η υπόθεση εστιάζει σε έναν επαγγελματία εκτελεστή με το κωδικό όνομα “Ladybug” (Pitt). Ο ήρωας αυτός καθώς βρίσκεται στη μέση μίας επικίνδυνης αποστολής, έρχεται αντιμέτωπος με πέντε (και βάλε) εξίσου αμείλικτους αντιπάλους σε μία άκρως περιπετειώδη και γεμάτη απρόοπτα διαδρομή με υπερταχεία μέσα από μεγάλα αστικά κέντρα της Ιαπωνίας. Οι εν λόγω δολοφόνοι θα χρειαστεί να διαχειριστούν διαδοχικές αναποδιές και θανάσιμα ρίσκα, αλλά και να αδράξουν πολύτιμες, ουρανοκατέβατες ευκαιρίες σε ένα δρομολόγιο όπου αποδεικνύεται περίτρανα ότι από λεπτό σε λεπτό μπορούν να έρθουν τα πάνω κάτω! Βεβαίως, όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια ή μανταρίνια (ό,τι σου κληρώσει τέλος πάντων!), ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.

Όποιος επιλέξει να δει το συγκεκριμένο έργο, για δύο ώρες και κάτι, θα “ζήσει” μία απολαυστική πορεία όπου η σουρεάλ αναπαράσταση, η δράση, η πρωτοτυπία, το σασπένς, το βιτριολικό χιούμορ και ο παράγοντας του απρόβλεπτου πάνε με χίλια! Το δε αδυσώπητο ανθρωποκυνηγητό, τα κασκαντερικά κόλπα, οι πολεμικές χορογραφίες και οι μάχες σώμα με σώμα με μία manga στυλιζαρισμένη προσέγγιση πυροδοτούν το φυτίλι της αδρεναλίνης και της έντασης ενισχύοντας τον εκρηκτικό χαρακτήρα του φιλμ. Είτε πιστεύεις είτε όχι στην δύναμη του πεπρωμένου, εδώ θα δεις να επιβεβαιώνεται πανηγυρικά το ρητό «Karma is a bitch» και μάλιστα με τον πιο επεισοδιακό και τρανταχτό τρόπο!

Ένα τσούρμο ασυνήθιστοι δολοφόνοι καθένας από τους οποίους εξυπηρετεί την δική του ατζέντα συμφερόντων, ξαμολιούνται μέσα σε έναν υπερσύγχρονο σιδηροδρομικό συρμό που περνάει μέσα από πολύβουες και ασφυκτικά γεμάτες πόλεις της Ιαπωνίας όπου οι ταμπέλες neon ξεφυτρώνουν συνεχώς, και κάπως έτσι ξεκινάει ένα χάος τρικούβερτο με pop αναφορές και με τις σφαίρες να πέφτουν βροχή!

Τα τραγελαφικά γεγονότα και καταστάσεις που προστίθενται εμβόλιμα κάθε τόσο για να διαφωτίσουν αθέατες πτυχές της ιστορίας, μπορεί στην αρχή να παραπέμπουν φαινομενικά σε κάτι που μοιάζει με τρικυμία εν κρανίω, όμως σύντομα βρίσκουν το νόημα και την θέση τους  μέσα στον μύθο, με τον παράγοντα του απρόβλεπτου να μεσολαβεί εύστοχα χωρίς να εκτροχιάζεται η πλοκή από τον στόχο της.

Ο συνδυασμός όλων αυτών μαζί με ένα λαμπρό επιτελείο ηθοποιών γίνονται τα κύρια συστατικά για μία άκρως επιτυχημένη ταινία καταδίωξης η οποία μπορεί να μην εστιάζει τόσο στον εντυπωσιασμό μέσα από ειδικά εφέ αλλά καταφέρνει πολύ ευφάνταστα να δώσει στον σεναριακό μίτο μία στιβαρή δομή.

Επιπλέον, ζωντανεύει ιδιόρρυθμες και εκκεντρικές περσόνες που σου μένουν, και εδραιώνει μία άλλη εκδοχή καρτουνίστικης βίας που σε βάζει για τα καλά στο παιχνίδι με επιρροές αλά Tarantino,  αλλά και με ένα ταιριαστό soundtrack του Dominic Lewis και την αριστοτεχνικά δοσμένη διεύθυνση φωτογραφίας από τον Jonathan Sela.

Επιπρόσθετα, παρατηρείς ότι αναπόφευκτα χρησιμοποιούνται και κάποια κλισέ του είδους με ορισμένες κοινότοπες φιλοσοφικές θεωρήσεις για το μανιχαϊκό δίπολο καλός-κακός να βγάζουν μάτι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το project χάνει την φρεσκάδα, το γούστο ή την ευρηματικότητά του. Οπότε τίποτε από αυτά, δεν θα σε αποθαρρύνει από το να συνεχίσεις να έχεις τα μάτια σου καρφωμένα στην οθόνη! 

Συν τοις άλλοις, οι όποιες “τραβηγμένες” υπερβολές συντελούν στο να εντείνουν το κωμικό και ανάλαφρο ύφος χωρίς να σε ενοχλούν και κυρίως χωρίς να κουράζουν! Οι ρυθμοί μπορεί να είναι ασθματικά γρήγοροι αλλά ο,τιδήποτε συμβαίνει δύσκολα θα το παραβλέψεις ακόμη και αν περάσει μπροστά απ΄τα μάτια σου με ταχύτητα σφαίρας! Συνεπώς, αφενός δεν βαλτώνει ποτέ η αφήγηση από άποψη ενδιαφέροντος, και αφετέρου ο θεατής παραμένει σε εγρήγορση καθώς παρακολουθεί με απερίσπαστη προσοχή ό,τι διαμείβεται μπροστά του. Ο δέκτης διαπιστώνει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία ότι κάθε τεκταινόμενο που διαδραματίζεται έχει τη σημασία του και προετοιμάζει το έδαφος για την επόμενη εξέλιξη μέχρι να οδηγηθούμε στο τέλος.

Οι φιγούρες που μας συστήνονται εδώ, μπορούν να αναλυθούν σε βάθος και οπωσδήποτε θα ξεχωρίσεις κάποιες ως αγαπημένες σου! Κάθε πρόσωπο λειτουργεί ως καταλύτης μέσα στο φιλμ. Οι ερμηνείες του cast κερδίζουν αβίαστα την εκτίμησή σου αφού διακρίνεις ότι όλοι τους είναι ένας κι ένας. Το παίξιμό τους ομολογουμένως είναι άξιο θαυμασμού. Μπαίνουν στο πετσί του ρόλου με μεγάλη φυσικότητα χωρίς να χάνουν την ουσία του πράγματος. Βεβαίως, το κονίαμα στο αρμονικό δέσιμο ανάμεσά τους είναι και το ότι έχουν σκιαγραφηθεί πολύ επιδέξια ως μορφές.

Ειδικά, τον Brad Pitt που ως σπεσιαλίστας δολοφόνος ‘Ladybug’ θεωρεί ότι τον κυνηγούν τα  εφτά της μοίρας του κακά, δεν γίνεται να μην τον αγαπήσεις ένα τσικ παραπάνω! Μάλιστα, είναι ό,τι πιο άκυρο και πιο αστείο οι στιγμές που κινδυνεύει να σκοτωθεί και τότε νομίζει ότι είναι η κατάλληλη ώρα να επαναλάβει ως προσωπικό του μάντρα τις συμβουλές που ξεσηκώνει από τον ψυχοθεραπευτή του για να παραμείνει ζεν ή να κατευνάσει τα πνεύματα όταν είναι κολλημένος με την πλάτη στον τοίχο! Αλλά υποκειμενικά μιλώντας, η αμέσως επόμενη αδυναμία μου είναι ο ‘Lemon’! Δεν περιγράφω άλλο! Θα καταλάβεις γιατί! Με βάση τα ανωτέρω, πιάνεις τον εαυτό σου να δελεάζεται από το ενδεχόμενο του να υπάρξει και κινηματογραφική συνέχεια!

Πρόκειται για μία συναρπαστική εξιστόρηση όπου το απρόσμενο έχει τον πρώτο λόγο και εγχέεται ως αντίδοτο στο ενδεχόμενο πλήξης μέσα από ένα κοκτέιλ δράσης πολλών οκτανίων που μέσα στην εξτραβαγκάντ φόρμουλά του ρέει άφθονα ενέργεια, νεύρο, δυναμισμός, εκδίκηση και μπόλικο χαβαλέ!

Το Bullet Train πατάει το γκάζι της διασκέδασης ως το τέρμα, μέχρι να φτάσει στον τελικό προορισμό του διαγράφοντας μία διαδρομή εξωφρενική, αλλοπρόσαλλη, ξεκαρδιστική και χειμαρρώδη στην οποία το τελευταίο πράγμα που θα θες να κάνεις είναι να πατήσεις το φρένο έκτακτης ανάγκης. Κλείσε λοιπόν, το εισιτήριό σου και δέσε τη ζώνη σου γιατί άπαξ και επιβιβαστείς εδώ η ευχαρίστηση είναι μονόδρομος!