Irma Vep - Το διάσημο φιλμ του Olivier Assayas παίρνει τηλεοπτική μορφή | Review

Η μίνι δραματική σειρά Irma Vep του HBO και της A24 επαναφέρει στο προσκήνιο τη διάσημη ιστορία του ομότιτλου φιλμ που σκηνοθέτησε το 1996 ο Olivier Assayas.

Μόνο που, αυτή τη φορά το όλο concept μεταπηδά από την φόρμα του κινηματογράφου σε αυτήν της τηλεόρασης. Πρόκειται ουσιαστικά, για ένα remake με μία πιο μοντέρνα ματιά όπου στο πρόσωπο της Alicia Vikander γίνεται μία προσπάθεια να ζωντανέψει εκ νέου η αντίστοιχη ηρωίδα.

Η πλοκή εστιάζει στην ‘Mira’, μία Αμερικανίδα σταρ του σινεμά η οποία απογοητευμένη από την τροπή που έχει πάρει η καριέρα της και ύστερα από τον πρόσφατο χωρισμό της, αποφασίζει να ταξιδέψει στη Γαλλία για να ερμηνεύσει την "Irma Vep" σε μία κινηματογραφική αναβίωση του κλασικού γαλλικού βωβού φιλμ Les Vampires. Ένα αδιόρατο πέπλο μυστηρίου και ίντριγκας αρχίζει να σκεπάζει τη ζωή της ηθοποιού, με τη ‘Mira’ να πασχίζει να μην υποκύψει σε μία επικίνδυνη σύγχυση των ορίων αλήθειας και της ψευδαίσθησης. Πλέον, πρέπει να δει καθαρά το τί χωρίζει εκείνη και τον χαρακτήρα που ενσαρκώνει.

Το cast συμπληρώνουν επίσης οι: Adria Arjona, Carrie Brownstein, Tom Sturridge, Fala Chen, Devon Ross, Byron Bowers, Vincent Macaigne, Jeanne Balibar και ο Lars Eidinger.

Το πρώτο επεισόδιο του project προβλήθηκε ήδη, και εισάγει σιγά σιγά τον θεατή στον προβληματισμό του πόσο εύθραυστες είναι οι ισορροπίες ανάμεσα στο ψεύτικο και το αληθινό, στο τεχνηέντως φτιαγμένο και το αυθεντικό, στο είναι και το φαίνεσθαι.

Μεταξύ άλλων, υπογραμμίζεται, η πρόκληση που συνιστά το απαγορευμένο, η σύγκρουση ανάμεσα στα πρέπει και τα θέλω, στο ιδεατό και το ρεαλιστικό, η σεξουαλική απελευθέρωση, η ακόρεστη λαχτάρα που δημιουργεί το κυνήγι μίας «ευτυχίας» που μοιάζει περισσότερο σε ματαιοδοξία, η αυτοπαγίδευση σε εμμονές, η δίψα για περισσότερα, και πως ανατροφοδοτείται γενικά το αίσθημα του ανικανοποίητου.

Αυτό που οπωσδήποτε παρατηρεί κανείς είναι η δυσανάλογα μεγάλη διάρκειά του επεισοδίου καθώς υπάρχουν φάσεις που θα μπορούσαν να εξιστορηθούν πιο σύντομα, χωρίς να βαλτώνει η δράση.

Και κάπου εδώ γεννάται εύλογα το ερώτημα: «ποιος ο λόγος να προκύψει ακόμη μία απόπειρα “αναδιατύπωσης” του πρωτότυπου έργου;». Σίγουρα, σας προτείνουμε να δείτε το γνήσιο φιλμ του 1996 για να μπορέσετε να έχετε μία πλήρη και πιο ξεκάθαρη εικόνα ώστε να τοποθετήσετε και τα δύο αυτά θεάματα σε ένα πιο αντιπροσωπευτικό πλαίσιο σύγκρισης.

Προσωπικά, δεν γνωρίζω γιατί κρίθηκε απαραίτητο να γυριστεί αυτό το remake δεδομένου πως η ταινία απ’ τη οποία αντλεί έμπνευση, κατάφερε να προβάλει στη μεγάλη οθόνη πολύ ολοκληρωμένα τα νοήματα που αναφέραμε παραπάνω.

Συν τοις άλλοις, δεν γίνεται να μην αντιπαραβάλεις την ιδιαίτερη περσόνα που κατόρθωσε να υποδυθεί η Maggie Cheung, και το πώς αντίστοιχα αγωνίζεται να χωρέσει στα παπούτσια αυτού του ρόλου η  Alicia Vikander.

Η διαπίστωση ότι η ερμηνεία της δεύτερης ωχριά κατά πολύ, μπροστά σε αυτό που πέτυχε η προκάτοχός της, παραείναι σαφής για να την παραβλέψει κανείς. Ελάχιστες φορές μου βγήκε θαυμασμός ως προς την δύναμη της υποκριτικής της Vikander, και ούτε η εν λόγω μυθοπλασία μπόρεσε να με πείσει για το αντίθετο.

Πράγματι, ναι μεν αναγνωρίζουμε ότι είμαστε ακόμη στην αρχή του τηλεοπτικού αυτού εγχειρήματος και πως η συνέχεια θα δείξει κατά πόσο μπορεί να κρατήσει το κοινό η όλη υπόθεση.

Όμως εν τέλει, έτσι όπως δίνεται το έναυσμα για να εξελιχθεί η πιο μοντέρνα εκδοχή του Irma Vep παραμένουμε επιφυλακτικοί καθώς είναι σαν να ατονεί η όποια υποψία ενδιαφέροντος ή έστω η υπόσχεση του να περιμένουμε κάτι που θα περιέχει όντως στιγμές που θα κάνουν την έκπληξη.