The Takedown: Οι νέοι μπάτσοι της συμφοράς του Netflix! | Review

Στην νέα action γαλλική κωμωδία The Takedown (πρωτότυπος τίτλος: Loin du périph) του Netflix σε κεντρική ερμηνεία βλέπουμε τον σταρ του Lupin, Omar Sy, να βγαίνει για λίγο από τα παπούτσια του τηλεοπτικού απατεώνα για να μπει σε εκείνα ενός γκαφατζή αστυνόμου!

Μάλιστα, στην εν λόγω συνέχεια του On the Other Side of the Tracks (2012), κάνει αχτύπητο ντουέτο με τον Laurent Lafitte ως συμπρωταγωνιστή του, ενώ τη σκηνοθεσία του έργου υπογράφει ο Louis Leterrier. Το σενάριο επιμελήθηκε ο Stéphane Kazandjian. Παίζουν επιπλέον οι: Izïa Higelin, Dimitri Storoge, Jean-Louis Tilburg, Caroline Mathieu, Djimo και ο Louis Leterrier.

Η πλοκή εστιάζει στον ‘Ousmane Diakité’ (Omar Sy) και τον ‘François Monge’ (Laurent Lafitte), δύο αστυνομικούς και παλιούς φίλους με εντελώς διαφορετική ιδιοσυγκρασία, καταβολές, εμπειρίες και φιλοσοφία ζωής. Το παράταιρο αυτό αστυνομικό δίδυμο θα το φέρει η συγκυρία ώστε να ενώσουν ξανά τις δυνάμεις τους μετά από αρκετά χρόνια αλλά θα συνεργαστούν και με την υπαστυνόμο Alice (Izïa Higelin) που θα κάνει τον ανταγωνισμό να φουντώσει περισσότερο μεταξύ τους. Πλέον, καλούνται να ερευνήσουν μαζί μία ανθρωποκτονία που θα τους στείλει στα πιο απίθανα μέρη στη Γαλλία. Θα μπλέξουν λοιπόν, σε μία συνωμοσία με τις αναποδιές και τα ευτράπελα να έρχονται σωρηδόν στο διάβα τους, και τον κίνδυνο να τους οδηγεί σε πολύ σκοτεινά μονοπάτια, αυτά μίας ακόμη πιο σοβαρής εγκληματικής υπόθεσης.

Το φρέσκο αυτό φιλμ που ανήκει στο  buddy cop είδος, εξελίσσεται ευχάριστα αλλά κάπως αναμενόμενα αφού καταφεύγει συχνά  στις δοκιμασμένες συνταγές της ανάλογης κατηγορίας θεαμάτων. Έτσι, στηρίζει κατά κύριο λόγο το κέντρο βάρους της ιστορίας του πάνω σε αυτά τα στοιχεία, με πιο χαρακτηριστικό φυσικά τη διάσταση ανάμεσα στις προσωπικότητες των δύο ηρώων αλλά και το πως αναθερμαίνεται η φιλία τους μέσα από άλλη μία πρόσθετη αποστολή.

Οπωσδήποτε, το έργο δεν έχει πρόθεση να πραγματευτεί κάτι το εξαιρετικά πρωτοποριακό ή καινοτόμο, οπότε κάνει συχνά χρήση οικείων μεν αλλά κοινότοπων μοτίβων δράσης και περιπέτειας που σίγουρα έχουν αποτυπωθεί και νωρίτερα στη μεγάλη οθόνη από άλλες παραγωγές.

Συν τοις άλλοις, όσο ξετυλίγεται το κουβάρι της ταινίας, ανακύπτουν θέματα όπως: η ξενοφοβία, οι φυλετικές διακρίσεις, η διαφθορά, η πολιτική διαπλοκή, η κοινωνική υποκρισία και η τάση του Νόμου να εθελοτυφλεί μπροστά σε πολλές περιπτώσεις βίας, και ιδίως της ρατσιστικής. Εν προκειμένω, δηλαδή, οι συντελεστές επιχειρούν να επενδύσουν την αφήγηση με κάποια πιο λεπτά ζητήματα για να θέσουν στον δέκτη μερικούς προβληματισμούς, όμως εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι η προσέγγιση αυτή αφήνεται κάπως μετέωρη εφόσον κατά βάση μένει στην επιφάνεια του πράγματος.

Ακόμη, ο παράγοντας της ανατροπής δεν θα λέγαμε ότι είναι πάρα πολύ ισχυρός, ίσως μόνο με εξαίρεση ένα σημείο. Η περιπέτεια, η χιουμοριστική διάθεση, και η δράση μέσα από τις σκηνές μάχης απλώνονται σε όλο το φιλμ, απλά όχι και πολύ ευφάνταστα.  Τα αναμενόμενα σκαμπρόζικα υπονοούμενα δεν λείπουν, αλλά ευτυχώς καταφέρνει να υπερτερήσει ο ιδιότυπος καυστικός σαρκασμός και η απολαυστική ειρωνεία που χρησιμοποιεί συχνά η περσόνα που υποδύεται επιτυχημένα ο Omar Sy.

Πάντως, τα περισσότερα σημαντικά κομμάτια της ταινίας βαδίζουν βάσει της πεπατημένης, με ξυλοδαρμούς, καταδιώξεις με αυτοκίνητα, εκρήξεις και ανταλλαγή πυρών να συμπληρώνουν την κλισέ εκδοχή του πράγματος. Αξίζει να σημειωθεί πως η διάρκεια του project θα ήταν προτιμότερο να είναι λιγάκι πιο σύντομη, καθώς παρατηρεί κανείς πως ό,τι διαδραματίζεται θα μπορούσε άνετα να χωρέσει και σε μιάμιση ώρα, χωρίς να “ξεχειλώσει”.

Η αλληλεπίδραση ανάμεσα στους Omar Sy και Laurent Lafitte είναι γενικά διασκεδαστική και ανά στιγμές αποπνέει πολύ δυναμικά vibes, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ενίοτε δεν παρουσιάζεται μία κοιλιά. Ωστόσο, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποδοθεί κυρίως στο ότι χρονικά τραβάει ίσως δυσανάλογα παραπάνω η όλη μυθοπλασία και ότι υπάρχουν ορισμένα κενά στο σενάριο.

Από την άλλη, οι ‘κακοί’ της υπόθεσης δεν κατορθώνουν και πολύ να πείσουν τον θεατή για το μέγεθος της απειλής που συνιστούν οι ίδιοι.

Το The Takedown είναι μία ανάλαφρη αστυνομική κωμωδία με την οποία θα περάσεις καλά εάν επιλέξεις να τη δεις μέσα στο Σαββατοκύριακό σου, κάνοντας γούστο με τις γκάφες και τις action σκηνές μίας αταίριαστης κομπανίας αδέξιων αλλά τίμιων αστυνόμων που ποτέ δεν ξέρουν που παν να μπλέξουν, αλλά δύσκολα πτοούνται να το βάλουν κάτω!