Firestarter: Τα καταφέρνει τελικά το remake της ιστορίας του Stephen King; | Review

Παρότι οι κινηματογραφικές μεταφορές βιβλίων, νουβελών ή short stories του Stephen King που αφορούν τέρατα, στοιχειωμένα σπίτια, δαιμονισμένες γάτες και διάφορα άλλα υπερφυσικά φαινόμενα, εμπορικά γνώριζαν πάντα μία σχετικά θετική ανταπόκριση από το μεγαλύτερο μέρος του κοινού, στο καλλιτεχνικό κομμάτι, κάποιες από αυτές, παρουσίαζαν σημαντικότατες αδυναμίες. Κάποιες, όχι όλες. Το Firestarter του ’84 για παράδειγμα ήταν από τις περιπτώσεις που οι αστοχίες υπερτερούσαν καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας, διαμορφώνοντας έτσι ένα αδιάφορο τελικό αποτέλεσμα. Δυστυχώς, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το φετινό ριμέικ, σκηνοθεσίας Keith Thomas, από σενάριο του Scott Teems, γνωστός για την δουλειά του στο Halloween Kills.

Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Zac Efron, Ryan Kiera Armstrong, Sydney Lemmon, Kurtwood Smith, John Beasley, Michael Greyeyes και Gloria Reuben.

Η επίσημη σύνοψη της ταινίας έχεις ως εξής: Για περισσότερο από δέκα χρόνια οι γονείς της, ο Andy και η Vicky ζουν μια διαρκή καταδίωξη, απελπισμένοι να κρύψουν την κόρη τους Charlie από μια σκιώδη Ομοσπονδιακή Υπηρεσία που θέλει να εκμεταλλευτεί το πρωτοφανές χάρισμά της για τη δημιουργία πυρκαγιάς σαν χρήση όπλου μαζικής καταστροφής.

Ο Andy έχει διδάξει την Charlie διάφορους τρόπους με τους οποίους μπορεί να εκτονώνει τη δύναμή της, η οποία προκαλείται από θυμό ή από πόνο. Αλλά, καθώς η Charlie γίνεται 11, ο έλεγχος της φωτιάς γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη υπόθεση. Ύστερα από ένα περιστατικό που αποκαλύπτει την τοποθεσία που κρύβεται η οικογένεια, ένας μυστηριώδης πράκτορας αναλαμβάνει την αποστολή να κυνηγήσει την οικογένεια και να παγιδεύσει την Charlie μια για πάντα. Η Charlie όμως έχει διαφορετικά σχέδια.

Αυτό που ξεχωρίζει στην ταινία και ανήκει σίγουρα στα θετικά της στοιχεία είναι η συμμετοχή του John Carpenter, ο οποίος συνυπογράφει μαζί με τους Cody Carpenter και Daniel Davies τη μουσική της. Είναι αλήθεια ότι στο συγκεκριμένο project, οι ηλεκτρονικές του μελωδίες προσδίδουν μία ιδιαίτερη κινηματογραφική ατμόσφαιρά, η οποία, όμως, δυστυχώς, περνάει ανεκμετάλλευτη από τον σκηνοθέτη. Αυτό που έχουμε συνηθίσει να ακούμε από τον Carpenter είναι μινιμαλιστικά σάουντρακ ικανά να σου αποτυπωθούν στο μυαλό και να γράψουν ούτε λίγο, ούτε πολύ, κινηματογραφική ιστορία. Στο Firestarter, καταφέρνει με την μουσική του να ανυψώσει όχι μόνο αρκετές σκηνές, αλλά και μέρη από την αφήγηση, λειτουργώντας σαν έξτρα χαρακτήρας της ιστορίας.

Όσον αφορά τις ερμηνείες τώρα, νομίζω ότι σκηνοθέτης και σεναριογράφος δεν κατάφεραν ποτέ να δώσουν στους ηθοποιούς τα κατάλληλα εργαλεία για να προκαλέσουν κάποιο ενδιαφέρον με τους χαρακτήρες τους. Αναπόφευκτα, το αποτέλεσμα και σε αυτό το κομμάτι ήταν ανεπαρκές. Ο Zac Efron στον ρόλο του Andrew "Andy" McGee δίνει μία αρκετά ρηχή και επιφανειακή ερμηνεία, σε αντίθεση με την Ryan Kiera Armstrong στον ρόλο της 11χρόνης Charlene "Charlie" McGee, η οποία κάθε φορά που στοχεύει η κάμερα πάνω της καταφέρνει να μεταφέρει στον θεατή την πολυπλοκότητα του συναισθηματικού της κόσμου. Παρόλα αυτά, οι συγκεκριμένοι ρόλοι-κλειδιά για την πλοκή και γενικότερα για την ιστορία, περνάνε σχεδόν αδιάφοροι.

Συνολικά, η ταινία μοιάζει να περνάει αδιάφορη, κυρίως λόγω έλλειψης συναισθηματικής εμπλοκής, όχι μόνο από το κοινό αλλά και από τους ίδιους τους συντελεστές. Δεν υπάρχει πουθενά κάποιο όραμα, κάποια ιδέα, όχι απαραίτητα καινοτόμα ή φρέσκια αλλά έστω ενδιαφέρουσα. Είχε όλα τα φόντα να εξελιχθεί σε ένα τίμιο δράμα, σε μία έντονη ιστορία μεταξύ πατέρας-κόρης, ή ακόμα και σε μία εναλλακτική anti-superhero ταινία. Δυστυχώς, τίποτα από αυτά δεν συνέβη και πλέον το Firestarter του 2022 περνάει στην ιστορία ως ένα από τα πιο αδύναμα και ανέμπνευστα remake της φετινής χρονιάς.