Το CODA δεν είναι μία ακόμα ταινία ενηλικίωσης | Review

Στο Γκλούσεστερ της Μασαχουσέτης, η Ruby Rossi, όντας CODA (ακρωνύμιο που σημαίνει «παιδιά κωφών ενηλίκων») περνάει τις μέρες της βοηθώντας τον πατέρα της Frank, και τον αδελφό της Leo, στην οικογενειακή επιχείρηση αλιείας και σχεδιάζει να συμμετάσχει σε αυτήν με πλήρη απασχόληση μετά το τέλος του λυκείου. Ο καθηγητής μουσικής κύριος Bernardo Villalobos όμως, ανακαλύπτει την εξαιρετική χροιά στην φωνή της, κι όταν η μικρή επιχείρηση της οικογένειας απειλείται, η νεαρή μαθήτρια βρίσκεται αναποφάσιστη, μπερδεμένη και διχασμένη στο να ακολουθήσει το όνειρο της για το τραγούδι επιδιώκοντας μία υποτροφία στο Μουσικό Κολέγιο Μπέρκλι, ή στο να μείνει με τους γονείς της για να τους βοηθήσει να σώσουν την δουλειά τους. 

Η ταινία της Siân Heder, βασίζεται στη βραβευμένη γαλλόφωνη ταινία The Bélier Family (2014) του Éric Lartigau, και σάρωσε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Sundance κερδίζοντας τα τέσσερα κορυφαία βραβεία της διοργάνωσης, αναγκάζοντας την Apple να βάλει βαθιά το χέρι στη τσέπη για να αποκτήσει τα δικαιώματα της, πληρώνοντας ένα ποσό κοντά στα 25 εκατομμύρια δολάρια. Οι πρωταγωνιστές της ταινίας είναι οι: Emilia Jones, Eugenio Derbez, Troy Kotsur, Ferdia Walsh-Peelo, Daniel Durant και Marlee Matlin.

Μοιάζει αλλά δεν είναι ένα κλασικό coming-of-age δράμα

Η γλυκιά αυτή δραμεντί, θα σας πιάσει πραγματικά απροετοίμαστους καθώς, εκ πρώτης όψεως, μοιάζει σαν μία κλασική ταινία ενηλικίωσης αναμασώντας χιλιοειπωμένες ιδέες και χρησιμοποιώντας όλα τα γνωστά εργαλεία αφήγησης από το συγκεκριμένο είδος. Στοιχεία που έχουμε δει στο παρελθόν από ταινίες όπως το The Half of It (2020), το Lady Bird (2017), το The Edge of Seventeen (2016). Όσο περνάνε όμως τα λεπτά, θα αισθανθείτε ότι η ταινία αυτή έχει κάτι διαφορετικό να πει και ο τρόπος που επιλέγει η σκηνοθέτης της να το πει είναι φρέσκος, καινοτόμος και πάνω από όλα, ψυχαγωγικός. Τι είναι αυτό που την κάνει να ξεχωρίσει όμως από τις υπόλοιπες ταινίες παρόμοιου είδους.

Αρχικά, η ηρωίδα της ιστορίας είναι ξεκάθαρα η Ruby, μέσα από την δική της οπτική βλέπουμε τον κόσμο, παρόλα αυτά, το περισσότερο βάρος πέφτει στα θέλω και τις ανάγκες της οικογένεια της βάζοντας τις δικές της φιλοδοξίες στην άκρη. Σκεφτείτε το λίγο αυτό. Συνήθως, στις coming-of-age ταινίες, αυτό που βλέπουμε είναι έναν εγωκεντρικό πρωταγωνιστικό χαρακτήρα και όλους τους άλλους γύρω του να λειτουργούν σαν μηχανισμοί, όχι μόνο για να προχωρήσουν την πλοκή μπροστά, αλλά και για να ικανοποιήσουν τις δικές του επιθυμίες. Στην περίπτωση της Ruby όμως δεν ισχύει αυτό. Είναι παγιδευμένη ανάμεσα σε δύο κόσμους, των κωφών και αυτών που ακούν.

Στο πρώτο πλάνο της ταινίας βλέπουμε ένα αλιευτικό μέσα στην απέραντη θάλασσα και ακούμε την ίδια να τραγουδάει το "Something's Got A Hold On Me" της Etta James, ενώ ταυτόχρονα δουλεύει μαζί με τον πατέρα και τον αδελφό της μαζεύοντας ψάρια. Μας γίνεται ξεκάθαρο ότι ο χαρακτήρας αυτός έχει ένα ξεχωριστό ταλέντο αλλά βρίσκεται εγκλωβισμένος σε μία κατάσταση αρκετά δύσκολη για να ξεφύγει. Όπως είπαμε και πιο πάνω, οι ανάγκες της οικογένειας προέχουν. Η 17χρονη Ruby, λειτουργεί σαν γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ της οικογένειας της και του υπόλοιπου κόσμου και χωρίς αυτήν οι δυσκολίες και τα εμπόδια που θα προκύψουν είναι πολλά.

Μας γίνεται και αυτό αρκετά ξεκάθαρο από τα πρώτα λεπτά της ταινίας όταν την βλέπουμε να βρίσκεται μαζί με τους γονείς της στο ιατρείο της περιοχής και να λειτουργεί ως διερμηνέας μεταφράζοντας τα λεγόμενα του ιατρού στον πατέρα και την μητέρα της, εξηγώντας τους το σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα που αντιμετωπίζουν. Η σκηνή αυτή σε κάνει να σκέφτεσαι πόσες φορές άραγε αναγκάστηκε να αναλάβει ευθύνες που αντιστοιχούν σε ενήλικες και από ποια ηλικία βρέθηκε εκτεθειμένη σε ανάλογες καταστάσεις. Η εξαιρετικά σκηνοθετημένη ταινία όμως δεν στέκεται σε αυτό, σου δίνει απλά αυτές τις μικρές στιγμές αφήνοντας εσένα να κάνεις τα υπόλοιπα.

Πέρα από την σκηνοθεσία όμως, υπάρχει και το καλογραμμένο σενάριο το οποίο δίνει την δυνατότητα στην πρωταγωνίστρια Emilia Jones, αλλά και στους υπόλοιπους του καστ να παρουσιάσουν με μοναδική ακρίβεια τους ρόλους τους ενδυναμώνοντας τη συναισθηματική εμπλοκή του θεατή με τους χαρακτήρες της ταινίας.

Συγκεκριμένα, τα εκφραστικά μέσα που χρησιμοποιεί ο Troy Kotsur στον ρόλο του πατέρα της Ruby, είναι εξαιρετικά. Επιπλέον, η γενικότερη ερμηνεία της Emilia Jones στον ρόλο της Ruby είναι φανταστική, η σκηνή όμως που χρησιμοποιεί την νοηματική για να εξηγήσει στον εκκεντρικό καθηγητή μουσικολογίας Mr. V πως αισθάνεται όταν τραγουδάει, ανήκει σίγουρα μέσα στις αγαπημένες μου.

Στο δια ταύτα...

Συγκινητικό, αστείο, με εξαιρετικούς διαλόγους, μαγευτικό soundtrack και με ένα ελαφρώς μελαγχολικό κλίμα, το CODA της Siân Heder, είναι σίγουρο ότι θα σας κλέψει την καρδιά με την απλότητα του αλλά και την άψογη ισορροπία του ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία, αποφεύγοντας παράλληλα το μελόδραμα. Είναι από εκείνες τις λίγες ταινίες που ξέρουν ακριβώς με ποιον τρόπο να εκμεταλλευτούν τις μικρές στιγμές τους για να λάμψουν.