Το The Suicide Squad του James Gunn τα κάνει όλα σωστά με πολύ σαματά | Review

Η παραγωγή της DC Films, με διανομή από την Warner Bros. Pictures, το The Suicide Squad (2021) είναι ένα τρόπον τινά sequel της ταινίας του 2016 και αποτελεί την δέκατη ταινία στο DC Extended Universe. Ο σκηνοθέτης των Guardians of the Galaxy, James Gunn, αναλαμβάνει σενάριο και σκηνοθεσία και μας παρουσιάζει μία ολοκαίνουργια εκδοχή, έχοντας συμφωνήσει όμως με το στούντιο να κρατήσει ή να αφαιρέσει όσα στοιχεία ήθελε από το προηγούμενο φιλμ. Αντλώντας  έμπνευση από τα κόμικς "Suicide Squad" του John Ostrander, και με επιρροές από ταινίες όπως το The Dirty Dozen (1967) και The Wild Bunch (1969), συγκεντρώνει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που σε κάνουν να λατρεύεις τους «κακούς» χαρακτήρες της ιστορίας. 

Το cast περιλαμβάνει τους: Margot Robbie ως Harley Quinn, Idris Elba ως Bloodsport, Michael Rooker ως Savant, τον Peacemaker του John Cena, David Dastmalchian ως Polka Dot Man, Sylvester Stallone ως King Shark, Pete Davidson ως Blackguard, Sean Gunn ως Weasel, Mayling NG ως Mongal και Peter Capaldi ως Thinker, Viola Davis ως Amanda Waller, ο Joel Kinnaman ως Rick Flag, Daniela Melchior ως Ratcatcher 2, τον Nathan Fillion ως TDK, και τον Jai Courtney ως Captain Boomerang.

Το κινηματογραφικό επίτευγμα του James Gunn, αυτό που κατάφερε με απόλυτη επιτυχία να κάνει δηλαδή, είναι δυο πράγματα, το πρώτο -και το πιο σημαντικό- είναι η σωστή διαχείριση των βασικών χαρακτήρων, ενώ το δεύτερο είναι ο τρόπος που συνδύασε διαφορετικά είδη όπως το ξερό χιούμορ, την μαύρη κωμωδία, την δράση, το δράμα αλλά και το γενικότερο feel good κλίμα που επικρατεί συνήθως στις superhero ταινίες. Πολλές φορές έχουμε δει σκηνοθέτες να επιχειρούν το ίδιο με το αποτέλεσμα όμως να είναι εντελώς απογοητευτικό. Ο Gunn από την άλλη, κατάφερε με τις μίξεις αυτές να δημιουργήσει ένα ιδιαίτερο και αξιόλογο υλικό.  

Με χειρισμούς ακριβείας, μας δίνει -ίσως- την πιο ενδιαφέρουσα εκδοχή της Harley Quinn, σκοτεινή, αστεία, διεστραμμένη, ευαίσθητη, ένα πολύπλοκο πλάσμα, πραγματικά, μία ανεξέλεγκτη και αλλοπρόσαλλη δύναμη της φύσης που κινείται μεταξύ παράνοιας και σχιζοφρένειας, στοιχεία που δεν είχαμε δει στο παρελθόν.

Βασικά τα είχαμε δει αλλά όχι με πειστικό τρόπο, καθώς περισσότερο προσπαθούσαν να μας τα επιβάλλουν αυτά τα χαρακτηριστικά παρά να τα αφήσουν να αναπτυχθούν οργανικά μαζί με τον χαρακτήρα και την πλοκή. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τους υπόλοιπους «ήρωες» της ταινίας, οι πάντες ακροβατούν ανάμεσα στο κακό και στο καλό, ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα, δημιουργώντας δυναμικές αντιθέσεις.

Ενώ υπάρχει αρκετή ισορροπία ανάμεσα στην πλοκή και τους χαρακτήρες, θεωρώ ότι η συγκεκριμένη ταινία μας δίνει μία εξαιρετική character-driven ιστορία. Αρχικά, να πούμε ότι, πολύ έξυπνα, ο Gunn χρησιμοποιεί μερικούς από τους λιγότερους γνωστούς στο ευρύ κοινό χαρακτήρες των κόμικς, δίνοντας του έτσι την ευκαιρία να μας παρουσιάσει ελαφρώς, παράλληλα με την δράση και τα γεγονότα που τρέχουν, μερικά άτυπα origin stories τους, και όπως όλοι γνωρίζουμε, τα origin stories, είναι εκ φύσεως character-driven καθώς εστιάζουν συνήθως στον ήρωα αρκετά περισσότερο από την πλοκή. Η αλήθεια είναι ότι η τακτική αυτή προσδίδει ένα έξτρα ενδιαφέρον το οποίο προσωπικά με εξέπληξε θετικά.

Ένα cast με εκπληκτική χημεία

Όσον αφορά το cast, οι ηθοποιοί παρουσιάζουν μία εκπληκτική χημεία αλλά όπως αναφέραμε πιο πάνω δημιουργούνται και οι κατάλληλες αντιθέσεις μεταξύ τους. Ο David Dastmalchian, αυτός ο εξαιρετικός ηθοποιός, στον ρόλο του Polka-Dot Man ακροβατεί πετυχημένα ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία, αλλά και ο Idris Elba ως Bloodsport με τον Peacemaker του John Cena, χρησιμοποιώντας συνήθως την τεχνική του deadpan χιούμορ, μας θυμίζουν λίγο τις κοκορομαχίες των Gimli-Legolas, στο πιο εχθρικό μεταξύ τους όμως.

Ο Stallone στη φωνή του King Shark, Nanaue, προσφέρει μία διασκεδαστική ερμηνεία, ενώ η σχέση του χαρακτήρα του με την Ratcatcher 2, που την υποδύεται η Daniela Melchior, είναι σίγουρα από τις πιο “γλυκές” της ταινίας. 

Τελικά, τι γεύση αφήνει;

Κλείνοντας, το The Suicide Squad του James Gunn, κερδίζει επάξια την R (Restricted) βαθμολογία καθώς αυτή η εκδοχή της ομάδας αυτοκτονίας είναι ό,τι πιο gore έχετε δει στο συγκεκριμένο σύμπαν, κάνοντας την θέαση της ακόμα πιο διασκεδαστική. Είναι βίαιη, αιματηρή, δραματική, αστεία αλλά κυρίως έχει καλογραμμένους χαρακτήρες που δίνουν στην ταινία την απαραίτητη “ψυχή” που φάνηκε να λείπει στο παρελθόν.