Saint Maud Review - Η έκσταση του ψυχολογικού τρόμου και του ανεξήγητου

Η Rose Glass επιχείρησε το 2019 να πάρει το βάπτισμα του πυρός ως δημιουργός, σκηνοθετώντας το σκοτεινό φιλμ ψυχολογικού-υπερφυσικού τρόμου Saint Maud για το οποίο συνεργάστηκε με την εταιρεία παραγωγής A24.

Το εν λόγω στούντιο ουκ ολίγες φορές μας έχει χαρίσει ξεχωριστά κινηματογραφικά διαμαντάκια ειδικά ως προς το horror είδος. Αρκεί μόνο ενδεικτικά να αναφέρουμε μεταξύ άλλων, τα The Witch, Hereditary, και το πιο πρόσφατο, The Lighthouse, και εν προκειμένω εμπλούτισε την ήδη υπάρχουσα λίστα του με ακόμη ένα επιπλέον. Εν προκειμένω, του επιτελείου των ηθοποιών ηγήθηκαν η Morfydd Clark (The Personal History of David Copperfield, Love & Friendship) και η Jennifer Ehle (Zero Dark Thirty, The Miseducation of Cameron Post), ενώ το υπόλοιπο cast συναπαρτίζουν οι: Lily Knight, Lily Frazer, Turlough Convery, Rosie Sansom, Marcus Hutton, Carl Prekopp, και η Noa Bodner.

Η πλοκή εστιάζει στη ‘Maud’ (Clark), μία νεαρή νοσοκόμα που ακολουθεί πιστά το ρωμαιοκαθολικό δόγμα και μοιάζει να είναι εξ’ ολοκλήρου ταγμένη στον Θεό. Εντούτοις, κάποτε αρχίζει να αποκτά εμμονή με μία ασθενή που φροντίζει, μία πρώην καταξιωμένη χορεύτρια εν ονόματι ‘Amanda’ (Ehle). Η ‘Maud’ μέρα με τη μέρα συμπεριφέρεται παράξενα και δείχνει ασυνήθιστη προσήλωση στον στόχο του να σώσει την ψυχή της παραπάνω γυναίκας που την θεωρεί αμαρτωλή. Σύντομα, αλλόκοτα συμβάντα ξεκινούν να σημειώνονται το ένα μετά το άλλο, τεστάροντας σκληρά τις αντοχές της ηρωίδας και φέρνοντάς την μπροστά σε μία υπέρτατη δοκιμασία.

Η εν λόγω αλληγορική μυθοπλασία συνιστά ένα αξιόλογο δείγμα ζοφερού και ανατριχιαστικού θρίλερ όπου παράνοια, πίστη και απόκοσμο συναντιούνται για να βγάλουν από την ησυχία του τον θεατή διχάζοντάς τον ως προς το πού να αποδώσει τα όσα λαμβάνουν χώρα: στην εύθραυστη ψυχική υγεία της ‘Maud’ ή σε μία ανώτερη δύναμη απ’ το υπερπέραν. Πρόκειται για θρησκευτικές παραληρηματικές ιδέες ή όντως για μία οντότητα που υπερβαίνει τα πεπερασμένα όρια της ανθρώπινης αντίληψης;

Τα γεγονότα που διαδραματίζονται εισάγουν το κοινό σε μία αλλιώτικη κινηματογραφική εμπειρία-εκστατική κατάσταση που φιλτράρεται μέσα από την σύγκρουση πραγματικότητας και ψευδαίσθησης, τον τρόμο, τον φόβο για το άγνωστο, την αινιγματική φύση της λύτρωσης δοσμένη υπό το πρίσμα της εκκλησιαστικής παράδοσης, την μυστηριακή γοητεία μίας θείας ανταμοιβής και του επέκεινα.

Η Rose Glass χωρίς να βιάζεται, μας μυεί στη φρίκη με θρησκευτική ευλάβεια. Με την εξαιρετική της ερμηνεία, η Morfydd Clark μας συστήνει τον χαρακτήρα της ‘Maud’, μίας σύγχρονης ζηλωτή που θεωρεί ως ιερό καθήκον της να παλέψει για την σωτηρία της ψυχής της καρκινοπαθούς κυρίας που κουράρει.

Παρακολουθούμε την βασική φιγούρα να προσπαθεί να ξορκίσει τους «δαίμονές» της, να απαλύνει τον πόνο από ένα οδυνηρό τραύμα του παρελθόντος καθώς χάνεται σε οράματα με την μορφή υπερβατικών εκλάμψεων και επιδίδεται τακτικά στο δικό της “εισπηδητικό ” μαρτύριο. Η επιφοίτηση που την συγκλονίζει κάθε τόσο, εκδηλώνεται μέσα από συχνές επιληπτικές κρίσεις με την ‘Maud’ να είναι πεπεισμένη ότι ακολουθεί ένα θείο πλάνο υπακούοντας στα θέσφατα του Μεγαλοδύναμου.

Ναι μεν το πρώτο μισό της εξιστόρησης μπορεί να φανεί στον θεατή ότι εκτυλίσσεται αρκετά αργά, αλλά το δεύτερο μισό τον αποζημιώνει καθώς η ένταση βαθμιαία κορυφώνεται μέχρι να φτάσουμε στο τέλος της υποβλητικής αυτής αφήγησης που μπορεί κάποιοι να το διαβλέψουν αλλά δεν παύει να προξενεί δέος η συγκεκριμένη τελική έκβαση.

Τα κοντινά πλάνα στα πρόσωπα, το θαμπό φως, η επιλογή σκούρων χρωμάτων ενισχύουν την κλειστοφοβική, βαριά και αποπνικτική ατμόσφαιρα που δομείται σταδιακά με μία αόρατη απειλή να πλανάται στον αέρα, προετοιμάζοντάς μας για τον επίλογο-κάθαρση που επισφραγίζει το project.

Το Saint Maud σε μερικές σκηνές θα σας κάνει να στριφογυρίσετε αμήχανα στο κάθισμά σας, προκαλώντας σας να διαλέξετε για το αν η ‘Maud’ ήταν ένα ψυχικά ασθενές άτομο με μία τάση προς την θρησκοληψία ή αν όντως οι φωνές που άκουγε μέσα στο κεφάλι της ήταν αληθινές.

Βρείτε την ταινία στο IMDB