Pieces of a Woman Review - Το σπαρακτικό δράμα του Netflix στέλνει τη Vanessa Kirby στα Oscars

Η νέα ταινία του Ούγγρου σκηνοθέτη Kornél Mundruczó (Κορνέλ Μοντρούτσο) γραμμένη από την σύντροφο του Kata Wéber (Κάτα Βέμπερ), είναι εμπνευσμένη από την δική τους σκληρή απώλεια. Το Pieces of a Woman (Θραύσματα μιας Γυναίκας) ακολουθεί την ιστορία της Martha και του John, ενός γλυκού ζευγαριού που βρίσκεται αντιμέτωπο με ένα γεγονός τόσο τραγικό και θλιβερό που κανένας άνθρωπος δεν θα έπρεπε να βιώσει. Όταν μετά από έναν αποτυχημένο τοκετό στο σπίτι τους χάνουν το κοριτσάκι τους, η μεταξύ τους σχέση αλλά και η σχέση με την οικογένεια της θα αλλάξει δραματικά.  

Η Wéber και ο Mundruczó θέτουν πολλά ερωτήματα μέσα στην ταινία. Τα περισσότερα φυσικά είναι αδύνατον να απαντηθούν. Ποιος άραγε μπορεί με σιγουριά να μας πει τον σωστό τρόπο για ένα ζευγάρι να διαχειριστεί μια τέτοια τεραστίων διαστάσεων τραγωδία. Οι ίδιοι οι καλλιτέχνες άφησαν την τέχνη να λειτουργήσει σαν φάρμακο για να επουλώσουν τις πληγές του παρελθόντος. Η Wéber, είχε αναφέρει σε συνέντευξή της πως και η ίδια είχε χάσει στο παρελθόν παιδί στο τέλος της εγκυμοσύνης της. Ο δικός της τρόπος αντιμετώπισης του πένθους και της απώλειας, ήταν να μετακομίσει για λίγο καιρό μόνη της στο Βερολίνο ώστε να προσπαθήσει να εκφράσει τα συναισθήματα της μέσω του γραψίματος.

Το αποτέλεσμα αυτού του ταξιδιού της στο Βερολίνο ήταν το Pieces of a Woman. Η Wéber, σε συνδυασμό με την σκηνοθεσία του άντρα της, δημιουργούν ένα εξαιρετικό ψυχογράφημα του ζευγαριού, ικανό να σε βυθίσει στις σκέψεις τους αλλά κυρίως στο σκοτεινό μυαλό της γυναίκας. Η πλοκή υπάρχει αλλά και δεν υπάρχει. Εννοώ πως στην πραγματικότητα δεν έχει σημασία το τι πραγματικά θα συμβεί στην συνέχεια διότι το επίκεντρο είναι η πρωταγωνίστρια. Έχουμε την μητέρα της Martha η οποία ζητάει εκδίκηση για τον άδικο χαμό της εγγονής της προσπαθώντας σε όλη την διάρκεια της ταινίας να ασκήσει πίεση είτε στην ίδια είτε στον γαμπρό της να προχωρήσουν την υπόθεση στα δικαστήρια ώστε να τιμωρηθεί η μαία που ξεγέννησε το βρέφος. Η ερμηνεία της Ellen Burstyn στον ρόλο της μητέρας, είναι εξαιρετική.

Η συμμετοχή της στην ταινία, είναι κάτι παραπάνω από επιτυχημένη και οι σκηνές στις οποίες μοιράζεται την οθόνη με την Vanessa Kirby, είναι πραγματικά καθηλωτικές. Ο Shia LaBeouf κάνει επίσης εξαιρετική δουλειά στον ρόλο του πρώην αλκοολικού, μπερδεμένου, γεμάτο θλίψη και ερωτηματικά συντρόφου. Αυτή όμως που δικαιωματικά κλέβει την παράσταση είναι η Kirby, ειδικά στην αρχική σεκάνς της γέννας, η οποία μάλιστα γυρίστηκε σε μία και μοναδική λήψη. Αλλά πριν μιλήσουμε για το εντυπωσιακό αυτό μονοπλάνο διάρκειας μισής ώρας, θα ήθελα να αναφερθώ στην αναπάντεχα φτωχή μουσική επένδυση του κατά τα άλλα υπέρ-ταλαντούχου Howard Shore.

Πάμε όμως να δούμε λίγο τι κατάφερε ο Kornél Mundruczó, μέσα από αυτό το συγκλονιστικό αρχικό μονοπλάνο. Καταρχάς, κατάφερε να ‘’γραπώσει’’ συναισθηματικά τον θεατή από την αρχή και να τοποθετήσει την ταινία σε αρκετά υψηλό επίπεδο. Ο τρόπος που κινείται η κάμερα μέσα στον χώρο και ανάμεσα από τους ηθοποιούς, πετυχαίνει επίσης την ανύψωση της αφήγησης σε πολλαπλά επίπεδα, τόσο σε θεματικά όσο και σε δραματικά. Η κατάσταση όμως κλιμακώνεται και συνεχίζει να κλιμακώνεται και εσύ σαν θεατής δεν έχεις ιδέα πότε θα φτάσει στο τέλος αυτή η τραγωδία που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια σου.

Η συνέχεια της ταινίας όμως, κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα; Κατηγορηματικά, όχι. Άμα έλειπε αυτή η αρχική σεκάνς, το συγκινησιακό φορτίο θα ήταν το ίδιο έντονο; Και πάλι όχι. Συνήθως, τέτοιου είδους πληροφορίες, τραύματα δηλαδή από το παρελθόν τα οποία κουβαλάνε οι ήρωες μας, μας δίνονται από τους σκηνοθέτες μέσω flashbacks ή κάποιου είδους exposition. Εδώ όμως, ο Mundruczó, επιλέγει να μας τοποθετήσει με μια ευφυέστατη τεχνική, ακριβώς μέσα στην τραγωδία που βιώνει το ζευγάρι και η επιλογή του αυτή είναι ικανή να σε κρατήσει συναισθηματικά μέχρι το τέλος.

Το υπόλοιπο της ταινίας είναι γεμάτο συμβολισμούς, καθόλου διακριτικούς μάλιστα, οι οποίοι αμφιβάλω ότι θα είχαν το ίδιο αντίκτυπο αν δεν υπήρχε το σοκαριστικό πρώτο μισάωρο. Η ταύτιση πάντως υπάρχει, όχι τόσο με κάποιον συγκεκριμένο χαρακτήρα αλλά περισσότερο με το δράμα που βιώσαν. Είναι σχεδόν αδύνατον να μην αναρωτηθείς, τι θα έκανες εσύ ο ίδιος αν σου συνέβαινε κάτι ανάλογο. Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω ότι η ερμηνεία της Vanessa Kirby, η οποία απέσπασε ήδη το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας στο 77ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας, είναι συγκλονιστική. Θεωρώ πως είναι πλέον ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου.

Βρείτε την ταινία στο IMDB