IT Chapter 2: Review - Ο Pennywise επιστρέφει για να στοιχειώσει το Loser's Club

Μετά από δύο χρόνια, το ανατριχιαστικό γέλιο του φονικού κλόουν ‘Pennywise’ ηχεί και πάλι στα σινεμά μέσα από την κινηματογραφική συνέχεια του φιλμ τρόμου IT: Chapter Two, με τον Andy Muschietti να κάθεται για ακόμη μία φορά στην καρέκλα του σκηνοθέτη και τον Gary Dauberman να υπογράφει το σενάριο.

Με τις εισπράξεις της πρώτης blockbuster ταινίας του reboot που άγγιξαν τα $700 εκατ. παγκοσμίως, η New Line Cinema και η Warner Bros. ανέλαβαν την παραγωγή για το αμέσως επόμενο κεφάλαιο του μύθου.

Στο 2^ο sequel της μοντέρνας διασκευής του ομώνυμου κλασικού μυθιστορήματος του Stephen King, ξετυλίγεται και άλλο το κουβάρι της ιστορίας του φρικιαστικού κλόουν ‘Pennywise’ (Bill Skarsgard) που στοίχειωσε την φανταστική κωμόπολη ‘Derry’, του Maine. Σημείο αναφοράς αποτελεί φυσικά και το αντισυμβατικό γκρουπ των πιτσιρικάδων, το λεγόμενο ‘Losers Club’, η γνωστή συντροφιά παιδιών που επανέρχεται δριμύτερη όπως άλλωστε και ο παραπάνω ανελέητος διώκτης τους, με τα φαντάσματα των περασμένων να ξυπνούν έπειτα από 27 ολόκληρα έτη.

Εδώ, λοιπόν, ξαναβλέπουμε την μακάβρια αυτήν φιγούρα να κυνηγάει και πάλι τα μέλη της παραπάνω παρέας που έχουν μεταβεί πια στην φάση της ενηλικίωσης και θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την φρικιαστική τους νέμεση από τα παλιά.

Οι ήδη γνώριμοι ήρωες, πολύ καιρό αργότερα ξανασμίγουν και γυρίζουν στα λημέρια της νεαρής τους ηλικίας, μόνο και μόνο για να διαπιστώσουν ότι δυστυχώς δεν κατάφεραν να ξορκίσουν το ‘κακό’ που συνήθιζε να καραδοκεί στο σκοτάδι των υπονόμων και που τώρα ζητά να πάρει εκδίκηση. Ολοένα και ζυγώνει η ώρα που θα ανταμώσουν ξανά τον χειρότερό τους εφιάλτη ο οποίος ακόμη και σήμερα καλά κρατεί. Η ανησυχία και ο φόβος δοκιμάζει την λογική τους και κατακλύζει τα μύχια της ψυχής τους αποδεικνύοντάς τους ότι έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται έτσι μιας και ο ‘Pennywise’ επιστρέφει για τα καλά!

Οπότε, ο James McAvoy (Glass, Split) υποδύεται το συνεσταλμένο ‘Bill Denbrough’, τον οποίο στο πρώτο project είχε αναπαραστήσει ο μικρούλης Jaeden Lieberher, ενώ ο Bill Hader (Barry) μας παρουσιάζεται ως ο ‘Richie’, το πειραχτήρι της κομπανίας, τον οποίο είχε παίξει ο πρωταγωνιστής του Stranger Things, Finn Wolfhard.

Συμμετέχουν επιπλέον, η Jessica Chastain (Molly's Game, Zero Dark Thirty) ως η ‘Beverly’ την οποία είχε ενσαρκώσει νωρίτερα η Sophia Lillis, ο James Ransone (The Wire) ως ο αρρωστοφοβικός ‘Eddie’ τον οποίο ερμήνευσε ο Jack Dylan Grazer, ο Andy Bean (Power) ως ο χαμηλών τόνων ‘Stanley’ και μαζί του ο Wyatt Oleff που τον αναπαριστά ως αγόρι. Εν προκειμένω, ο Jay Ryan (Mary Kills People) μας συστήνεται ως ο ρομαντικός ‘Ben’ με τον Jeremy Ray Taylor να εμφανίζεται στην θέση του όταν μεσολαβούν οι αναδρομικές σκηνές, και ο Isaiah Mustafa (Shadowhunters) ως ο ‘Mike’ με τον Chosen Jacobs να παίζει την πιο νέα του εκδοχή.

Επομένως, τόσο οι νεαροί ηθοποιοί του cast όσο και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία συνάδελφοί τους δίνουν πνοή στις μικρότερες και τις πιο σύγχρονες versions των χαρακτήρων που μαζεύονται απαρτία. Το επιτελείο συμπληρώνουν μεταξύ άλλων οι Xavier Dolan (The Death, and Life of John F. Donovan) και Will Beinbrink (Queen of the South). Για τα γυρίσματα του πολυαναμενόμενου sequel του Αυτό, χρησιμοποιήθηκαν διάφορες τοποθεσίες στο Toronto, όπως το Port Hope και το Ontario του Καναδά.

Το εν λόγω θρίλερ εξελίσσεται με ενδιαφέρον ακολουθώντας την αφηγηματική γραμμή του σήμερα, αλλά και εκείνη του χθες η οποία γίνεται αντιληπτή μέσω των επιτυχημένων εμβόλιμων flashbacks των κύριων δρώντων που ως μεγάλοι πλέον θυμούνται πόσο τους τρομοκράτησε μέχρις εσχάτων ο Pennywise όταν ήταν στην προεφηβεία, το 1989. Τα κατάλοιπα της τραυματικής εμπειρίας του τότε δεν σταμάτησαν ουσιαστικά να τα βιώνουν αφού ο κύκλος αυτός δεν έχει κλείσει ακόμη σχεδόν τριάντα χρόνια μετά. Καθένας από την ‘Λέσχη των Χαμένων’ πασχίζει να ξεπεράσει τις αλγεινές αυτές μνήμες.

Όταν διάβηκαν το κατώφλι της ωρίμανσης εξακολούθησε να τους απασχολεί η βαριά σκιά των όσων έζησαν. Κάποιοι θέλησαν να σβήσουν ό,τι συνέβη, να το απωθήσουν επιλεκτικά από το μυαλό τους αλλά δεν τα κατάφεραν. Ενώ μερικοί άλλοι προσπάθησαν σκληρά να φέρουν κοντά την παρήγορη σκέψη όσων τους ένωσαν και να επιδιώξουν την αναθέρμανση της φιλίας τους με την τήρηση της υπόσχεσης που είχαν δώσει να πολεμήσουν το ‘κακό’ με τις αρχέγονες ρίζες με το οποίο κάποτε αναμετρήθηκαν.

Το συγκεκριμένο έργο μοιάζει να επενδύει ιδιαίτερα στην διαχείριση των φόβων που προϋπήρχαν σαν πληγές οι οποίες όμως δεν επουλώθηκαν ποτέ. Και σε αυτό σημαντικό ρόλο έπαιζε και το ανάλογο κοινωνικοπολιτιστικό περικείμενο των γεγονότων, όπως οι έκδηλες και οι λανθάνουσες μορφές ρατσιστικής συμπεριφοράς, το μίσος και η προκατάληψη σε θέματα σεξουαλικής ταυτότητας, η ηθικολογική υποκρισία ενός συντηρητικού πλαισίου διαβίωσης που έπνιγε κάθε έννοια αποδοχής και προσωπικής επιλογής.

Ο δολοφόνος-κλόουν μεταστοιχειώνεται στο υπαρξιακό αδιέξοδο που πηγάζει από τα ανωτέρω, με κυρίαρχη την αναγκαιότητα το παρόν και το παρελθόν των ατόμων να συμφιλιωθούν για να αντιπαλέψουν το τέρας μίας απαίσιας ανάμνησης που δεν έπαψαν να κουβαλούν. Καλούνται συνεπώς, να δώσουν ξανά τα χέρια, και να εξουδετερώσουν διά παντός τον κοινό τους εχθρό, υπερισχύοντας απέναντι σε όσα έκαναν την καρδιά τους να σφυροκοπά.

Ο δημιουργός του αλληγορικού αυτού φιλμ διαλέγει να ενορχηστρώσει την όλη δράση με τέτοιον τρόπο ώστε να καταστεί σαφής η πρόθεση να αποδώσει όσο πιο καθαρά γίνεται την φρίκη και τον αποτροπιασμό των επεισοδίων που εναλλάσσονται. Σε αυτό συνηγορεί οπωσδήποτε ο Bill Skarsgard φορώντας για ακόμη μία φορά το μοχθηρό χαμόγελο του αποκρουστικού Pennywise, και σκορπώντας τον πανικό στα θύματά του για να τους τρομοκρατήσει όλους μέχρι θανάτου με προάγγελο συμφορών, το χαρακτηριστικό κατακόκκινο μπαλόνι που ίπταται πάντα κάπου εκεί κοντά στη συνάντησή τους.

Όμως αρκετά πειστικές είναι και οι ερμηνείες των υπόλοιπων ονομάτων της υποκριτικής που εμφανίζονται εδώ, με εκείνη της Chastain ως η ‘Beverly’, το μοναδικό ‘κορίτσι’ της αγοροπαρέας, να κλέβει όντως τις εντυπώσεις. Μία απολαυστική guest εμφάνιση-έκπληξη στην μέση της ταινίας είναι που θα ξεχωρίσει για όσους λατρεύουν τον αληθινό εμπνευστή του Αυτό. Η μουσική επιμέλεια από τον Benjamin Wallfisch και η φωτογραφία του Checco Varese προσδίδουν ικανοποιητικά στην γενικότερη υποβλητική ατμόσφαιρα που χτίζεται.

Το IT: Chapter Two μας προσκαλεί στο reunion του ‘Losers Club’ που πραγματοποιείται με φόντο φωτεινούς φυσικούς χώρους, αλλά και ανήλιαγα μέρη του 'Derry' όπως  υπονόμους, ερειπωμένα σπίτια και τα έγκατα της γης, με μία συνεχή υπενθύμιση: ότι η μάχη με το δικό μας σκοτάδι είναι και αυτή μέσα σε όλα όσα μας ορίζουν.

Αντώνης Παυλίδης

Κάθε 27 χρόνια το "κακό" επισκέπτεται την πόλη του Derry, που ανήκει στην πολιτεία Maine. Οπότε, στην ταινία IT: Chapter Two, τρεις δεκαετίες μετά, οι δρόμοι των κεντρικών χαρακτήρων διασταυρώνονται και πάλι. Tο "The Losers Club"  επιστρέφει, με τα μέλη του ενήλικα πια, για να αντιμετωπίσουν μια ακόμα φορά τον πανούργο Pennywise. Σε σκηνοθεσία Andres Muschietti και σενάριο Gary Dauberman, πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί James McAvoy (Bill Denbrough), Jessica Chastain (Beverly Marsh), Bill Skarsgard (Pennywise), Bill Hader (Richie Tozier), Sophia Lillis (Young Beverly).

Βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Stephen King από το 1986, αποτελεί συνέχεια της ταινίας του 2017, IT: Chapter One. Οι Συνομιλίες για το σίκουελ της ταινίας ξεκίνησαν τον Φεβρουάριο του 2016, όταν ο Muschietti αποκάλυψε το πλάνο του για την εξέλιξη της παραγωγής.

Τον Σεπτέμβριο του 2017, η New Line Cinema ανακοίνωσε ότι η συνέχεια θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο του 2019, με τον Dauberman να γράφει το σενάριο και τον Muschietti να σκηνοθετεί την ταινία. Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν στις 19 Ιουνίου 2018, στα Pinewood Toronto Studios, αλλά και σε άλλες τοποθεσίες όπως το Port Hope, Oshawa, και Toronto, Ontario. Ολοκληρώθηκαν πέντε μήνες αργότερα, στις 31 Οκτωβρίου 2018 και πλέον έχουμε επίσημα τις ενήλικες εκδοχές του "The Losers Club" σε μια νέα περιπέτεια τρόμου.

Αυτή η σχεδόν τριών ωρών ταινία έχει αρκετό χρόνο στην διάθεση της να αναπτύξει αποτελεσματικά τους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες της ιστορίας και η αλήθεια είναι πως πραγματικά το πετυχαίνει και δημιουργεί έναν ελκυστικό κύκλο ηρώων. Ειδικά στο πρώτο μέρος της ταινίας, οι χαρακτήρες αποκτούν μια ιδιαίτερη βαρύτητα τόσο από την σκηνοθεσία η οποία στοχεύει στον συναισθηματικό τους κόσμο αλλά και από τις εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών.

Στο πρώτο μέρος λοιπόν, σκηνοθεσία και κείμενο δείχνουν να είναι σε απόλυτη αρμονία με συγκεκριμένο στόχο και σκοπό ως προς την εξέλιξη της πλοκής. Τα προβλήματα στην ταινία ξεκινάνε από τα γεγονότα που οδηγούν στην δεύτερη πράξη της πλοκής.

Η διάρκεια της ταινίας από ότι φάνηκε στάθηκε μεγάλο αγκάθι στην δημιουργία του σεναρίου. Ενώ η μεγάλη διάρκεια της δικαιολογείται όσον αφορά τη προσεκτική και λεπτομερή ανάλυση του κάθε ενήλικα χαρακτήρα και τις πληγές που άφησαν επάνω του τα γεγονότα στο μακρινό παρελθόν του.

Στην δεύτερη πράξη, εκεί δηλαδή που περιμένεις η πλοκή να αποκτήσει μία ένταση και μία ουσία και να δεις τις προσπάθειες των ηρώων να ξεπεράσουν τα εμπόδια και τις δοκιμασίες τους, εκεί λοιπόν η πλοκή φαίνεται να κάνει παύση σέρνοντας κυριολεκτικά την δράση χωρίς κανένα προφανή λόγο. Οπότε αφηγηματικά η σχεδόν τρίωρη διάρκεια της ταινίας δεν δούλεψε σε καμία περίπτωση.

Ακόμα ένα αρνητικό ήταν τα φθηνά jumpscares, κάτι που οι συντελεστές είχαν προσπαθήσει να αποφύγουν στο πρώτο μέρος και ως ένα μεγάλο βαθμό τα είχαν καταφέρει. Τα φθηνά jumpscares μαζί με τα κακά cgi αλλά και την ανούσια ως προς την εξέλιξη της πλοκής, μεγάλη διάρκεια της ταινίας, κάνουν σίγουρο το γεγονός πως πολλοί, στο τέλος της ταινίας θα θεωρήσουν την υπόθεση "κούφια".

Αυτό που σίγουρα ξεχωρίζει είναι οι εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών αλλά και ανατριχιαστικός Bill Skarsgard ως Pennywise, από τον οποίον εάν αφαιρούσαν λίγο από το υπερβολικό cgi που είχαν επάνω του, νομίζω πως θα γινόταν μια από τις πιο εμβληματικές τρομακτικές φιγούρες των τελευταίων δεκαετιών.

Βρείτε την ταινία στο IMDB