SOLO: A Star Wars Story - Movie Review

Η δεύτερη spinoff ταινία είναι μια Solo παράσταση για τον Han
28 Μαΐου 2018 19:05
SOLO: A Star Wars Story - Movie Review

Γιώργος Πρίτσκας

Όταν η Disney δαπάνησε τέσσερα δις δολάρια για να εξαγοράσει την Lucasfilm, ήταν δεδομένο πως θα αποσκοπούσε στην αποδοτικότερη εκμετάλλευση του Star Wars franchise. Δεν προκαλεί σε κανέναν λοιπόν εντύπωση που το Solo είναι η τέταρτη ταινία της σειράς από το 2015 και την επαναφορά του λατρεμένου σύμπαντος στο κινηματογραφικό προσκήνιο με το The Force Awakens. Ωστόσο για πρώτη φορά,  μια νέα κυκλοφορία συνοδεύεται από τόσο χλιαρή υποδοχή, τόσο εμπορικά όσο και στη συνείδηση του ευρύ κοινού. Ίσως φταίνε τα προβλήματα της παραγωγής που πήραν μπόλικη δημοσιότητα (η ταινία άλλαξε σκηνοθέτη στην πορεία), ίσως η αδύναμη προώθηση από την πλευρά της Disney ή ακόμα και το κακό timing της κυκλοφορίας του, που στριμώχτηκε ανάμεσα σε εμπορικά μεγαθήρια όπως το Infinity War και το Jurassic World: Fallen Kingdom (και το Deadpool 2).

Ίσως λίγο απ’ όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό και με το γεγονός πως η ίδια η origin ιστορία του Han Solo δεν φαντάζει τόσο σημαντική μέσα στην ευρύτερη, επική ιστορία του σύμπαντος. Όλα αυτά όμως πρέπει να προβληματίζουν τα μεγάλα κεφάλια της Disney και όχι εμάς. Πέρα από την εμπορική του απήχηση και σημασία μέσα στη μυθολογία του Star Wars, εμάς μας απασχολεί ένα μόνο πράγμα: είναι το Solo μια ενδιαφέρουσα ταινία; Δυστυχώς όχι και τόσο.

Το κυριότερο πρόβλημα κατά τη γνώμη μου εντοπίζεται στο σενάριο και δη στον κεντρικό του χαρακτήρα. Όταν κουβαλάς το όνομα του πρωταγωνιστή σου στον τίτλο, καλά θα κάνεις να φροντίσεις αυτός ο πρωταγωνιστής να είναι ο πιο ενδιαφέρων χαρακτήρας της ταινίας. Ο νεαρός Han Solo εδώ, είναι ένας χαρακτήρας χωρίς δομή, χωρίς πορεία, χωρίς εξέλιξη. Όπως ξεκινάει στην ταινία, φιλόδοξος, αλαζόνας και με άγνοια κινδύνου, έτσι ακριβώς τελειώνει. Διάφορα συμβαίνουν στο ενδιάμεσο αλλά περνάνε από “πάνω” του σαν ένα απαλό αεράκι που δεν μπορεί να μετακινήσει ούτε τρίχα από την πλούσια κόμη του. Με λίγα λόγια δεν υπάρχουν ουσιαστικές επιλογές, αποφάσεις και συνέπειες. Εμπιστεύεται το ένστικτό του και πετυχαίνει. Μαθαίνει, χωρίς να αποτύχει, κάτι που κατά τη γνώμη μου καταστρέφει την δυναμική ενός χαρακτήρα. Το μοναδικό που φαίνεται να διακυβεύεται εσωτερικά εν τέλει, είναι ο ιδεαλισμός του σε μια συγκεκριμένη σχέση, αλλά και αυτή αφήνεται ημιτελής, ενδεχομένως για κάποιο μελλοντικό sequel (;). Όλα αυτά επιφέρουν ένα αποτέλεσμα που μοιάζει με fan service χωρίς την ουσία. Δηλαδή, χωρίς πραγματική σεναριακή/νοηματική βαρύτητα στο επίπεδο του χαρακτήρα.

Νιώθεις ότι απλά παρακολούθησες μια ακόμα περιπέτειά Han Solo, όχι την περιπέτεια που τον καθόρισε. Ο Alden Ehrenreich καταβάλει μια τίμια προσπάθεια να ενσαρκώσει έναν χαρακτήρα που απογείωσε και καθόρισε ο χαρισματικός Harrison Ford αλλά δυστυχώς αποδεικνύεται ελλιπής, μένοντας στην επιφάνεια του χαρακτήρα του με έναν πιεσμένο μιμητισμό των κινήσεων και των εκφράσεων του Ford, δίχως την φυσική γοητεία και άνεση που απαιτείται.

Για να είμαστε δίκαιοι βέβαια, το μισό φταίξιμο θα πρέπει να αποδοθεί στο σενάριο που δεν του προσφέρει την παραμικρή δραματική βάση για να χτίσει τον εσωτερικό κόσμο του. Κάπως έτσι, τα δευτερεύοντα κομμάτια της ταινίας επωμίζονται το βάρος της διάσωσής της και ευτυχώς γι΄ αυτήν τα καταφέρνουν σχετικά καλά. Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες αποτελούν το πιο ευχάριστο κομμάτι της ταινίας και για ορισμένους απ’ αυτούς μάλιστα, “διψούσα” για περισσότερο χρόνο στην οθόνη. Ο Lando (Donald Glover) και κυρίως το θηλυκό ανδροειδές, L3, με τις οργισμένες, επαναστατικές ιδέες του κλέβουν την παράσταση με άνεση από τους πρωταγωνιστές.

Εξίσου θετικές εντυπώσεις αφήνει και η προσεγμένη παραγωγή της ταινίας. Η φωτογραφία και ιδίως τα σκηνικά, δύο παραδοσιακά δυνατά στοιχεία των Star Wars της Disney εποχής, αναδεικνύονται και πάλι για την ποιότητα και την πειστική υφή τους, ιδιαίτερα στο πρώτο κομμάτι της ταινίας. Ο “τραχύς” ρεαλισμός με τον οποίο ζωντανεύουν το σύμπαν μπορεί τελικά να μην ταιριάζει ιδιαίτερα με το γενικότερο ύφος της ταινίας, αλλά προσωπικά με γοητεύουν πολύ αισθητικά. Καταλήγοντας λοιπόν, δυστυχώς, παρά τα καλά του στοιχειά, το Solo αποτυγχάνει στον πυρήνα του, στον βασικότερο λόγο ύπαρξής του και δεν μπορεί να διασωθεί ούτε από ένα προσεγμένο περιτύλιγμα, ούτε από τους συμπαθητικούς δευτερεύοντες χαρακτήρες του.  

Στέλλα Παπασαραφιανού

Μετά το Rogue One του Gareth Edwards, ένα ακόμη spin-off έρχεται να προστεθεί στον κόσμο του Star Wars, αυτή τη φορά με τον Ron Howard να βρίσκεται πίσω από το τιμόνι της σκηνοθεσίας για το Solo: A Star Wars Story.

Με την Disney να έχει πάρει ήδη υπό την σκέπη της την Marvel Entertainment μαζί με όλα τα συνακόλουθα δημοφιλή franchise να περιέρχονται έτσι στην δικαιοδοσία της, μπορεί  πια να εμπλουτίσει την συλλογή των θεαμάτων της με μία ακόμη «χήνα με χρυσά αυγά» όπως είναι το Star Wars. Έπειτα από σαράντα περίπου χρόνια από το πρώτο μας ταξίδι “σε έναν μακρινό γαλαξία”, η εν λόγω φαντασμαγορική μυθοπλασία της 7ης Τέχνης που μας πρωτοσυστήθηκε όταν ο George Lucas μας παρέδωσε το Star Wars –A New Hope, συνεχίζει σταθερά να βάζει λιθαράκια στην παράδοση που άρχισε, αποκτώντας και άλλα κεφάλαια, άλλα ταιριαστά “αδερφάκια” καθώς και μερικούς κακούς “συγγενείς”. Ομολογουμένως  μέχρι σήμερα συνιστά αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονης pop κουλτούρας εγκαινιάζοντας έναν ξεχωριστό χώρο για το sci-fi είδος και αφήνοντας ανεξίτηλη την σφραγίδα του σε αυτό.

 

Με την συγκεκριμένη διαστημική ανθολογία να έχει δημιουργήσει τo δικό της fanbase και ένα brand loyalty που θα ζήλευαν πολλοί, δεν είναι απορίας άξιο ότι παραμένει στην κορυφή ώστε ο θρύλος της να αναβιώνει άλλοτε με πιο δοκιμασμένες συνταγές και άλλοτε με πιο εκμοντερνισμένους πειραματισμούς που ωστόσο δεν εγγυώνται πάντοτε το αποτέλεσμα ενός αξιόμαχου blockbuster.

Οι σκηνοθέτες που είχαν επιστρατευτεί αρχικά από το στούντιο, δηλαδή ο Philip A. Lord και ο Christopher Robert Miller (21 Jump Street, LEGO movie) στην μέση των γυρισμάτων απομακρύνθηκαν από το πιο πρόσφατο project μιας και υπήρχαν ξεκάθαρες διαφωνίες με την παραγωγό Kathleen Kennedy και τον σεναριογράφο Lawrence Kasdan (The Empire Strikes Back, Return of the Jedi, The Force Awakens) όσον αφορά την γραμμή εξιστόρησης που θα εφαρμοζόταν. Ο αντικαταστάτης τους όπως προαναφέρθηκε βρέθηκε στο πρόσωπο του δις βραβευμένου με Όσκαρ Ron Howard (A Beautiful Mind) που μάλλον επέλεξε να υπηρετήσει τον σκοπό του όλου εγχειρήματος με μία πιο διεκπεραιωτική και ασφαλή οπτική αλλά σεβόμενος τον πυρήνα του συνολικού αφηγήματος.

Ο δημιουργός του Apollo 13, του The Da Vinci Code και άλλων επιτυχημένων ταινιών κλήθηκε να ενορχηστρώσει την δράση ενός ακόμη φιλμ που θα έριχνε περισσότερο φως σε μία από τις πιο κυρίαρχες φιγούρες του μύθου, αυτήν του Han Solo. Ο Alden Ehrenreich καταβάλλοντας φιλότιμη προσπάθεια να χωρέσει στα παπούτσια του παραπάνω χαρακτήρα δεδομένης και της ασυναγώνιστης ερμηνείας του προκατόχου του, Harrison Ford, αναλαμβάνει εν προκειμένω τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Μέσα από την καινούργια περιπέτεια που παρακολουθούμε, μαθαίνουμε πώς η νιότη του Han Solo επέδρασε καταλυτικά στο πώς εν τέλει τον γνωρίζουμε σήμερα, πώς πήρε το όνομά του, με ποιόν τρόπο απέκτησε τον πιστό του φίλο και συγκυβερνήτη, Chewbacca (Joonas Suotamo), αλλά και τι αποκόμισε σαν κέρδος από τα πάρε-δώσε του με τον Lando Calrissian (Donald Glover), τον ιδιοκτήτη του Millennium Falcon και διαβόητο λαθρέμπορο.

Ο Alden Ehrenreich υιοθετεί ως έναν βαθμό το ύφος του πολυμήχανου επαναστάτη και τυχοδιώκτη κατεργαρέου που υποδύεται ο οποίος εγκαταλείπει την θέση του στις αυτοκρατορικές δυνάμεις και αυτομολεί σε μία ομάδα κακοποιών ώστε να τον βοηθήσει να ξανασμίξει με την αγαπημένη του, Qi'ra (Emilia Clarke). Μεταξύ άλλων, όμως, θα πρέπει να ικανοποιήσει το θέλημα ενός μεγάλου εγκληματία, του Dryden Vos (Paul Bettany), να βρει μία σπάνια και απίστευτα ισχυρή πηγή ενέργειας και να συλλέξει όλα τα διαθέσιμα αποθέματά της. Στην αποστολή όπου συμμετέχει ο ίδιος και οι σύντροφοί του θα αντιμετωπίσουν πολλά εμπόδια στο διάβα τους με ορισμένα από αυτά να φαντάζουν απροσπέλαστα.

Στο έργο ανιχνεύουμε στοιχεία που δικαιολογούν τον λόγο για τον οποίο ο Han Solo δεν συμβιβάζεται ποτέ με την ιδέα του να ριζώσει κάπου, γιατί βρίσκεται τις περισσότερες φορές σε ένα γρήγορο φευγιό και μία έντονη διάθεση να πάει κόντρα στις ασφυκτικά ανυπόφορες καταστάσεις που τον περιβάλλουν σε έναν τόπο όπου η ελπίδα παίρνει και εκείνη σιγά σιγά τον δρόμο της εξορίας. Οπότε όντως πληροφορούμαστε για κάποια καθοριστικής σημασίας τεκταινόμενα που επηρέασαν ριζικά την κοσμοθεωρία και την νοοτροπία σκέψης του, με πρώτο και καλύτερο το θέμα της εμπιστοσύνης και της προδοσίας.

Βλέπουμε να προσφέρεται σε κατάλληλες δόσεις το χιούμορ, ενώ πνέει ένας νοσταλγικός αέρας όσον αφορά τις εντυπωσιακές διαγαλαξιακές μάχες που δίνονται και οι οποίες συνεισφέρουν ικανοποιητικά στο κομμάτι της διασκέδασης. Παρόλαυτα είναι σαν να λείπει κάτι. Ενδεχομένως να λειτουργούσε κάπως πιο ενθαρρυντικά η καλύτερη πύκνωση του σεναρίου ώστε η χρονική διάρκεια του φιλμ να είναι λιγάκι πιο σύντομη. Επιπλέον, η προβλεψιμότητα ορισμένων συμβάντων στερεί σε κάποια σημεία το χαρακτηριστικό της έκπληξης και της ανατροπής, με εξαίρεση ίσως το επίλογο που γράφεται όσον αφορά το φινάλε της ταινίας. Η μουσική υπόκρουση από τον John Powell και τον επί χρόνια μουσικοσυνθέτη του Star Wars, John Williams οπωσδήποτε προσδίδει στην ατμοσφαιρικότητα και στην υποβλητικότητα των επεισοδίων που αποτυπώνονται στο πανί της μεγάλης οθόνης. Το cast συναπαρτίζουν αξιόλογες συμμετοχές όπως αυτές των: Woody Harrelson (True Detective), Thandie Newton (Westworld), Phoebe Waller-Bridge, Warwick Davis.

To Solo: A Star Wars Story είναι μία ενδιαφέρουσα αναδίπλωση της ιστορίας, μία ψηφίδα που ναι μεν βρίσκει την θέση της στο σύμπαν που εγκαινίασε ήδη από το 1977 ο George Lucas, όντας πιστό στις καταβολές του χωρίς ωστόσο να τολμήσει να ρισκάρει λιγάκι παραπάνω.

Βρείτε την ταινία στο IMDB