Red Sparrow Movie Review

«Ο Ψυχρός Πόλεμος δεν έληξε, απλώς έσπασε σε πολλά μικρά και αδιάφορα κομμάτια»
23 Μαρτίου 2018 11:33
Red Sparrow Movie Review

Μια ατυχία στη ζωή της Ρωσίδας μπαλαρίνας Dominika, την εξαναγκάζει στην υποχρεωτική της θητεία ως στρατιώτης στη σχολή “Sparrow”, μιας μυστικής υπηρεσίας που εκπαιδεύει χαρισματικούς νεαρούς ανθρώπους, οι οποίοι χρησιμοποιούν το μυαλό και το σώμα τους ως όπλο, σ’ έναν ψυχρό πόλεμο που συνεχίζει, παρά τα φαινόμενα, να υπάρχει ανάμεσα σε δυο ιστορικούς πόλους, τον ρώσικο και τον αμερικάνικο. Η σαδιστικού όμως τύπου διαδικασία εκπαίδευσης της ως Sparrow, η οποία δεν ταιριάζει καθόλου στην ισχυρή προσωπικότητα και τους ηθικούς φραγμούς της Dominika, θα την προβληματίσει και θα την ακολουθεί για αρκετό καιρό.

Βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του πρώην πράκτορα της CIA, Jason Matthews, το Red Sparrow είναι το πρώτο μέρος της μυθιστορηματικής τριλογίας του και φιλοδοξεί να είναι η αρχή ενός νέου κινηματογραφικού franchise με κεντρική ηρωίδα την επικίνδυνη Ρωσίδα κατάσκοπο. Τόσο το βιβλίο όσο και η ταινία ισχυρίζονται ότι βασίζονται σε κάποια πραγματικά στοιχεία που ο Matthews γνωρίζει, καθώς υπήρξε πράκτορας της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ για πολλά χρόνια. Εκδόθηκε το 2013 και έγινε αμέσως best-seller, ενώ ακολούθησαν ακόμα δύο βιβλία που ολοκλήρωσαν την τριλογία, αυτά είναι το Palace of Treason και το The Kremlin’s Candidate.

Στην καρέκλα του σκηνοθέτη κάθεται ο Francis Lawrence, ο οποίος μετά τα Hunger Games συνεργάζεται ξανά με τη Jennifer Lawrence και προσπαθεί να μας δώσει ένα κατασκοπικό θρίλερ, μακρυά από την γνωστή συνταγή των χολυγουντιανών στούντιο παραγωγής. Το εγχείρημά του, αν και αρκετά φιλόδοξο, αποτυγχάνει να μας πείσει και καταλήγει σε ένα αρκετά μέτριο έργο, μακρόσυρτο χωρίς λόγο και αρκετά «θολό» στο κλίμα που θέλει να δημιουργήσει. Το μπερδεμένο σενάριο χωρίς ξεκάθαρο στόχο, είναι και η αιτία που η ταινία αφήνει τον θεατή αδιάφορο και τον κρατάει έξω συναισθηματικά, χωρίς να του παρέχει τα απαραίτητα εργαλεία ώστε να «δεθεί» με τους ήρωες και τα διλήμματά τους.

Μετά από μία πραγματικά εντυπωσιακή εναρκτήρια σεκάνς, όπου σε παράλληλο μοντάζ βλέπουμε να εξελίσσονται δύο από τα πιο σημαντικά γεγονότα στην πλοκή της ταινίας, το Red Sparrow χάνει αρκετά από το δυναμικό του ξεκίνημα και όσο περνάει η ώρα γίνεται όλο και περισσότερο ανιαρό, αλλά και προβλέψιμο σε μεγάλο βαθμό. Ίσως να φταίει το μονοδιάστατο σενάριο, αλλά ο Αμερικανός σκηνοθέτης στην προσπάθεια του να μας εισάγει σε ένα άκρως σεξιστικό περιβάλλον, ξεχνάει να μας δώσει την κατάλληλη ίντριγκα στην υπόθεση αλλά και στους στόχους των ηρώων.

Η Jennifer Lawrence είναι η δεύτερη νεότερη ηθοποιός όλων των εποχών προτεινόμενη για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου, ενώ στα 22 της έγινε η δεύτερη νεότερη νικήτρια της κατηγορίας. Εδώ, στον ρόλο της πρίμα μπαλαρίνας, πραγματοποιεί μία αξιόλογη προσπάθεια και όποτε έχει την ευκαιρία σου μαγνητίζει το βλέμμα ερμηνευτικά σε αρκετά έντονες και σοκαριστικές σκηνές. Δυστυχώς, όμως, αυτές οι στιγμές είναι ελάχιστες με αποτέλεσμα να χάνονται μέσα σε μία υποτονική ατμόσφαιρα. Αντιθέτως, ο Joel Edgerton στον ρόλο του Αμερικανού πράκτορα της CIA, Nathaniel Nash, δεν στέκεται τόσο καλά στην ταινία όσο η συμπρωταγωνιστριά του και δεν καταφέρνει να μας αγγίξει στον βαθμό που απαιτείται ώστε να νοιαστούμε για τις περιπέτειες του με τους Ρώσους.

Ο βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία Reversal of Fortune (1990), Jeremy Irons, είναι το ίδιο απογοητευτικός, δείχνοντας μία ξεκάθαρη έλλειψη ενθουσιασμού, κρατάει μεγάλες αποστάσεις από τον ρόλο του και αρκείται σε μία «ξύλινη» ερμηνεία ενός Ρώσου αξιωματικού. Η Αγγλίδα ηθοποιός Charlotte Rampling, στα σχεδόν 50 χρόνια της καριέρας της, έχει πρωταγωνιστήσει σε ταινίες του αγγλικού, γαλλικού και ιταλικού σινεμά, έχει προταθεί τέσσερις φορές για Βραβείο Cesar (γαλλικά κινηματογραφικά βραβεία, αντίστοιχα με τα αμερικανικά Όσκαρ) και στο Red Sparrow δίνει την ανάλογη διαστροφή στον ρόλο της ως μίας σκληρής εκπαιδεύτριας της Ρωσικής μυστικής υπηρεσίας. Αυτό που σίγουρα ξεχωρίζει στην ταινία είναι το απολαυστικό soundtrack του James Newton Howard, ο οποίος έχει συνθέσει μουσική για περισσότερες από 100 ταινίες και έχει λάβει βραβείο Grammy, βραβείο Emmy και οκτώ υποψηφιότητες για Όσκαρ.

Κλείνοντας, να αναφέρω πως η υπερβολική διάρκεια της ταινίας κάνει ακόμα πιο δύσκολη την παρακολούθηση της και οι ανατροπές προς το τέλος δεν είναι δυνατόν να αντιστρέψουν την αρνητική διάθεση που μας έχει δημιουργήσει απέναντι της. Όλα αυτά που προσπαθεί να μας δείξει, τα έχουμε ξαναδεί και μάλιστα πολύ καλύτερα.

Βρείτε την ταινία στο IMDB