Small Things Like These Review - Μικρά πράγματα, μεγάλες αλήθειες

Κάποιες ταινίες σε χτυπούν με κρότο και άλλες έρχονται αθόρυβα και αφήνουν ένα ανεξίτηλο σημάδι. Το Small Things Like These, σε σκηνοθεσία Tim Mielants και με πρωταγωνιστή τον μαγνητικό Cillian Murphy, ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Βασισμένο στη νουβέλα της Claire Keegan, αυτό το χαμηλών τόνων δράμα, εξετάζει την τραγική ιστορία των «Πλυντηρίων της Μαγδαληνής» στην Ιρλανδία, μέσα από τη ματιά ενός άνδρα της μικροαστικής τάξης. Το αποτέλεσμα; Μια διακριτική αλλά ισχυρή εξερεύνηση της συνενοχής, του θάρρους και του κόστους του να κάνεις το σωστό σε έναν κόσμο όπου η σιωπή είναι κανόνας.

Η ιστορία διαδραματίζεται το 1985 και επικεντρώνεται στον Bill Furlong (Murphy), έναν ανθρακωρύχο σε μια μικρή ιρλανδική πόλη, που βρίσκεται υπό την επιρροή της Καθολικής Εκκλησίας. Ο Bill είναι ένας καλόκαρδος, εργατικός άνδρας που ζει με τη σύζυγό του (Eileen Walsh) και τις πέντε κόρες του. Η ζωή του είναι δύσκολη αλλά διαχειρίσιμη και ο ίδιος έχει βρει τη ρουτίνα του, μέχρι που μια παράδοση στο τοπικό μοναστήρι τα αλλάζει όλα. Πίσω από τους επιβλητικούς τοίχους του μοναστηριού, βρίσκεται ένα από τα διαβόητα «Πλυντήρια της Μαγδαληνής» (δομές της ιρλανδικής εκκλησίας), όπου ανύπαντρες έγκυες ψάχνουν να βρουν καταφύγιο και καταλήγουν θύματα εκμετάλλευσης. Όταν ο Bill γίνεται μάρτυρας του εγκλεισμού μιας απελπισμένης κοπέλας, οι ρωγμές στην εύτακτη ζωή του αρχίζουν να φαίνονται.

Ο Murphy παραδίδει μια συγκλονιστική ερμηνεία στο ρόλο του Bill, του οποίου η ήρεμη συμπεριφορά κρύβει μια καταιγίδα ενοχών, θλίψης και ανησυχίας. Αποτυπώνει έντονα τον εσωτερικό αγώνα του χαρακτήρα με κύριο εργαλείο το πρόσωπό του, που αποτελεί έναν καμβά γεμάτο ανησυχία, δισταγμό και είναι εξίσου αφηγηματικό όσο και οι διάλογοι της ταινίας. Ο Bill είναι ένας καθημερινός άνθρωπος, φορτωμένος με το παρελθόν του, που φοβάται ότι μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την οικογένειά του. Ωστόσο, δεν μπορεί να αγνοήσει τις αδικίες που ξετυλίγονται μπροστά του, όσο κι αν η κοινότητά του τον προτρέπει να αποστρέψει το βλέμμα.

Αυτό που ξεχωρίζει το Small Things Like These είναι η άρνησή του να γίνει υπερβολικό. Οι φρικαλεότητες των «Πλυντηρίων της Μαγδαληνής» δεν παρουσιάζονται γραφικά, αλλά υπονοούνται στις κραυγές που περνούν μέσα από τους τοίχους, στα μελανιασμένα πρόσωπα ή στο ψυχρό χαμόγελο της Αδελφής Mary (Emily Watson). Η Watson είναι ανατριχιαστική ως ηγουμένη που διοικεί με έναν ήπιο, αλλά ατσαλένιο τρόπο και κάθε της λέξη αποτελεί μια συγκαλυμμένη απειλή.

Η διακριτικότητα της ταινίας επεκτείνεται στις οπτικές και τονικές επιλογές της. Ο διευθυντής φωτογραφίας, Frank van den Eeden, αποτυπώνει τη σκοτεινή ομορφιά της αγροτικής Ιρλανδίας σε γκρίζους και καφέ τόνους, με περιστασιακές πινελιές ζεστασιάς από χριστουγεννιάτικα φώτα. Ο ηχητικός σχεδιασμός είναι λιτός, με στιγμές σιωπής που εντείνουν την εσωτερική ταραχή του Bill. Αυτή η ταινία δε σου λέει τι να νιώσεις. Εμπιστεύεται το κοινό της και του αφήνει χώρο για να προβληματιστεί και να αντιληφθεί το συγκρατημένο αλλά συντριπτικό μήνυμά της.

Στον πυρήνα της, η ταινία είναι μια ιστορία για την ηθική. Θέτει δύσκολα ερωτήματα: Πώς επιβιώνουν τα συστήματα κακοποίησης; Γιατί οι καλοί άνθρωποι μένουν σιωπηλοί; Και τι συμβαίνει όταν κάποιος αποφασίζει να σπάσει τη σιωπή; 

Η ταινία δεν προσφέρει εύκολες απαντήσεις. Η απόφαση του Bill να παρέμβει, όσο μικρή κι αν φαίνεται, είναι μια πράξη αντίστασης που μοιάζει τεράστια μέσα στην απλότητά της. Υπενθυμίζει ότι η αλλαγή δεν έρχεται πάντα με μεγάλες χειρονομίες, αλλά από καθημερινούς ανθρώπους που επιλέγουν να μην αποστρέψουν το βλέμμα.

Το Small Things Like These δεν είναι για όλους. Ο αργός ρυθμός και η συγκρατημένη αφήγηση μπορεί να μην ικανοποιήσουν όσους ψάχνουν για έντονα δράματα ή εύκολες λύσεις. Όμως, για εκείνους που είναι πρόθυμοι να αφεθούν στην αθόρυβη έντασή της, προσφέρει μια βαθιά και ουσιαστική εμπειρία. Με πυρήνα την εξαιρετική ερμηνεία του Murphy, αυτή η ταινία τρυπώνει διακριτικά κάτω από το δέρμα του θεατή και παραμένει εκεί για πολύ μετά τους τίτλους τέλους.