Argylle Review - Κατασκοπικά παιχνίδια με τον Henry Cavill και την Dua Lipa

Τρία χρόνια μετά την τελευταία προσθήκη στο franchise του Kingsman, ο δημιουργός του, Matthew Vaughn, επιστρέφει στη σκηνοθετική καρέκλα για να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: Να προσφέρει δηλαδή στο κοινό ένα διασκεδαστικό spy action comedy, παρόμοιου vibe με του Kingsman, με λίγο περισσότερο έμφαση όμως αυτή τη φορά στο comedy. Το πρωτότυπο σενάριο του Jason Fuchs, με τίτλο “Argylle” αφηγείται την ιστορία της Elly Conway, μιας επιτυχημένης συγγραφέως κατασκοπικών μυθιστορημάτων, που προτιμά να περνάει το χρόνο της με τον αψεγάδιαστο κεντρικό ήρωα του βιβλίου της, πράκτορα Argylle, παρά να επιδιώξει μια αληθινή επαφή.

Τα πράγματα γίνονται περίπλοκα γι’ αυτήν, όταν απότομα η ζωή της αρχίζει να θυμίζει την υπόθεση του τελευταίου βιβλίου της. Φαντασία και πραγματικότητα μπλέκουν σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι μυστηρίου που θα κάνει την Elly να αμφισβητήσει όσα ήξερε μέχρι σήμερα, ακόμα και για τον ίδιο της τον εαυτό.

Είναι φανερό τόσο από αυτήν την περίληψη, όσο και από το εντυπωσιακό trailer, ότι ο Vaughn έρχεται για να κολυμπήσει αυτή τη φορά ακόμα πιο βαθιά στα νερά του meta. Το παιχνίδι μάλιστα, μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας που παίζει η ταινία με τον θεατή, δεν περιορίζεται στο πανί, αλλά συνεχίζεται και έξω από την αίθουσα. Ένα βιβλίο με τίτλο “Argylle” από πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέα, που φέρει το ίδιο όνομα με την ηρωίδα Elly Conway, έχει κάνει την εμφάνισή του στα βιβλιοπωλεία κι αν και οι ιθύνοντες επιμένουν ότι ήταν αυτό που έδωσε την έμπνευση στον Fuchs για το σενάριό του, η φήμη παραμένει ανεπιβεβαίωτη, όπως και η ύπαρξη της συγγραφέως.

Η metafiction αυτή θεματική, επιτρέπει στον δημιουργό να στήσει σουρεαλιστικές σκηνές δράσης και να ξεναγήσει τον θεατή σε ένα κινηματογραφικό σύμπαν, όπου το πιστολίδι θυμίζει event στο Colour Day Festival και οι κατάσκοποι μπορούν να εκτελούν τους αντιπάλους τους κάνοντας παράλληλα καλλιτεχνικό πατινάζ.

Το πρόβλημα σε αυτό το διασκεδαστικό roller coaster που στήνει ο Vaughn είναι ότι τα φρένα δεν λειτουργούν καλά, με αποτέλεσμα να έχουμε συχνούς πυκνούς εκτροχιασμούς, τόσο στην πλοκή, όσο και στη σκηνοθετική προσέγγιση που κατά τόπους γίνεται cheesy. Οι σεναριακές ανατροπές διαδέχονται η μια την άλλη με τόσο καταιγιστικό ρυθμό που από τη μια ο θεατής δεν προλαβαίνει να νιώσει το impact τους, από την άλλη συνηθίζει τόσο πολύ στην ιδέα τους που μπορεί να δει έστω τις μισές να έρχονται από χιλιόμετρα μακριά.

Αυτό, σε συνδυασμό με τη μεγάλη διάρκεια της ταινίας, ένιωσα να με κουράζει στα τελευταία λεπτά. Επίσης, το άλλοτε λεπτό βρετανικό χιούμορ του Vaughn, εδώ μοιάζει να έχει χάσει τις αιχμές του, ενδεχομένως για να αγκαλιάσει ένα πιο οικογενειακό κοινό. Όχι ότι δεν υπάρχουν βέβαια και λειτουργικά gags που θα αποζημιώσουν τους θαυμαστές του.

Το all star cast της ταινίας υπηρετεί με κέφι το σκηνοθετικό όραμα και χαρίζει απολαυστικές ερμηνείες τόσο στους πρώτους, όσο και στους δεύτερους ρόλους. Ωστόσο, είναι το πρωταγωνιστικό τριο αυτό που κλέβει την παράσταση. Η πάντα χαρισματική Bryce Dallas Howard (Jurassic World, Manderlay κ.α.), ανταπεξέρχεται στον απαιτητικό της ρόλο με άνεση και φινέτσα, ο Henry Cavill (The Witcher, Man of Steel κ.α.) δανείζει το απαραίτητο star quality στον agent Argylle - ρόλος που μοιάζει να του ταιριάζει γάντι, ενώ ο Sam Rockwell (Three Billboards Outside Ebbing,Missouri, Confessions of a Dangerous Mind κ.α.) ως Aidan, πλάθει τον πιο ελκυστικό χαρακτήρα της ταινίας, που δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του. Η χημεία του με την Bryce είναι φοβερή και γίνεται η καρδιά της ταινίας.

Παρά τις όποιες αδυναμίες του, το “Argylle”, παραμένει μια προσεγμένη και θεαματική παραγωγή που αποτελεί μια ασφαλή επιλογή για τους fans του action comedy. Κυκλοφορεί από σήμερα στους κινηματογράφους, αλλά αν δεν την προλάβετε, μην ανησυχείτε, σύντομα θα συμπεριληφθεί και στο Apple TV+.