Tiny Tina's Wonderlands – Είναι σαν Borderlands, αλλά δεν είναι | Review

Tiny Tina's Wonderlands – Είναι σαν Borderlands, αλλά δεν είναι | Review

05 Απριλίου 2022 10:14
Μια ματιά στο νέο πόνημα της Gearbox

Το Tiny Tina Wonderlands έχω την εντύπωση πως είναι από τα παιχνίδια της τελευταίας περιόδου που πέρασε απαρατήρητο από πολλούς. Φταίει η ονομασία του που θυμίζει αρκετά το DLC του Borderlands 2 που επανακυκλοφόρησε πρόσφατα; Φταίει ότι το Borderlands 3 απογοήτευσε μερικούς; Φταίει το Elden Ring; Ό,τι και αν φταίει, το σίγουρο είναι πως δεν πρόκειται για μια αδιάφορη εμπειρία, αλλά αντιθέτως για ένα καλό παιχνίδι που μάλιστα αξίζει την προσοχή των fans του είδους των looter shooters.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το Tiny Tina Wonderlands καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή πως έχει φτιαχτεί χρησιμοποιώντας τη μηχανή γραφικών και πολλά από τα assets του Borderlands 3, αλλά δεν είναι DLC ή expansion. Είναι μια ανεξάρτητη, ολοκληρωμένη εμπειρία με αρχή μέση και τέλος που μάλιστα καταφέρνει να διαφοροποιηθεί αρκετά χάρη στο concept της. Η βασική ιδέα, λοιπόν, είναι πως είμαστε ένας/μια φίλος/φίλη της Tiny Tina, με τη χαρακτηριστική ονομασία Newbie, και παίζουμε μαζί της ένα επιτραπέζιο RPG παιχνίδι, που είναι κάτι σαν το Dungeons & Dragons. Αυτό σημαίνει πως η δράση δε λαμβάνει χώρα στην Pandora, αλλά σε ένα μαγικό κόσμο φαντασίας που βρίθει από χρώματα, ξέφρενες ιδέες και αλλόκοτα σκηνικά. Αυτό ακριβώς είναι το δυνατό σημείο του όλου παιχνιδιού.

Όντας η Dungeon Master, η Tiny Tina είναι αυτή που καθορίζει τους κανόνες και τη ροή στο επιτραπέζιο και πιστέψτε με, αν δεν είστε ήδη εξοικειωμένοι, πρόκειται για μια έφηβη που βρίθει από φαντασία! Για παράδειγμα, μπορεί να πλησιάζετε ένα κάστρο και ξαφνικά η Tiny Tina να θέλει να ξεκινήσει μια επιδρομή από σκελετούς ή να αλλάξει στο δευτερόλεπτο το backstory ενός χαρακτήρα ανάλογα με τη διάθεσή της εκείνη τη στιγμή. Αυτό το παιχνίδι…που παίζεται μέσα στο παιχνίδι, επιτρέπει να σπάει συνεχώς ο τέταρτος τοίχος και μιας και μιλάμε για fantasy επιτραπέζιο, τα σκηνικά και οι χαρακτήρες πραγματικά δεν περιορίζονται από κανένα καλούπι, με τους σχεδιαστές της Gearbox να δίνουν ρεσιτάλ, ειδικά στις πίστες. Ετοιμαστείτε να ταξιδέψετε σε έναν ωκεανό που εξανεμίστηκε, σε μια πόλη που εκτοξεύθηκε στον αέρα σαν άλλο BioShock, αλλά από μια φασολιά και σε άλλες περιοχές που δε θέλω να αποκαλύψω.

Αυτός ο παράγοντας του απρόβλεπτου πέρα από τα περιθώρια που έδωσε στους καλλιτέχνες του στούντιο για το art direction, χάρισε ελευθερία και στους writers. Εννοείται πως έχουμε να κάνουμε με το χαρακτηριστικό στυλ της Gearbox, η οποία διαρκώς τρολάρει και διακωμωδεί τα πάντα, άλλες φορές πετυχημένα και άλλες όχι και τόσο. Θα ακούσετε, λοιπόν, καυστικά σχόλια για τα κλισέ των RPGs, θα συναντήσετε αλλόκοτους χαρακτήρες (όπως τον Brick the Berserker του Borderlands 1 αλλά ως νεράιδα) και θα έρθετε αντιμέτωποι με κοινωνική κριτική για διάφορα θέματα του σύγχρονου κόσμου.

Για να μην τα πολυλογώ, η γραφή των χαρακτήρων και των διαλόγων είναι κλάσεις ανώτερη από το φεστιβάλ του cringe που αντικρίσαμε στο Borderlands 3, όντας το δυνατό σημείο του παιχνιδιού. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο παραδόξως δεν είναι οι πολλές ξεκαρδιστικές ατάκες, αλλά η μελαγχολία της μοναξιάς της Tina που κρύβεται κάτω από την όλη τρέλα της, αφού πρακτικά θέλει απεγνωσμένα να αποκτήσει φίλους. Βέβαια, πρέπει να αναφέρω πως υπήρξαν στιγμές που οι ασταμάτητοι διάλογοι με κούρασαν, ενώ δε λείπουν και μερικές αστοχίες στο χιούμορ.

Περνώντας στο gameplay, όσοι έχουν παίξει Borderlands θα νιώσουν απευθείας οικεία. Η κλασσική looter shooter συνταγή της Gearbox επιστρέφει με τα καλά και τα κακά της. Ο εθισμός της συνεχόμενης αναβάθμισης και του κουτιού με το loot που δε ξέρεις τι καλό θα κρύβει φυσικά υπάρχει και εδώ. Μάλιστα, υπάρχουν έξυπνες νέες ιδέες, όπως τα ζάρια (μην ξεχνάτε πως παίζουμε επιτραπέζιο), τα οποία υπάρχουν διάσπαρτα στον κόσμο και αν τα βρίσκετε ανεβάζουν την τύχη του παίκτη και κατά συνέπεια την ποιότητα του random loot. Από την άλλη, το παιχνίδι εξακολουθεί να σε βομβαρδίζει διαρκώς με περισσότερο άχρηστο loot απ’ ότι θα έπρεπε, σε σημείο που αναδεικνύει άσχημα κάποιες από τις σημαντικές αδυναμίες του UI.

Για να αναφέρω μερικά παραδείγματα, αρχικά βρήκα δυσανάγνωστα τα γράμματα του font που επιλέχθηκε σε πολλά σημεία. Δεύτερον, η ταξινόμηση δεν είναι και τόσο βολική, αν θες να βρεις κάτι συγκεκριμένο, αφού σου παίρνει αρκετή ώρα να ξεχωρίσεις για παράδειγμα το καλύτερο SMG σου. Συγχρόνως, το UI του χάρτη εξακολουθεί να είναι δύσχρηστο, αφού υπάρχουν σημεία που δεν εμφανίζονται σωστά, ενώ σε πολυεπίπεδες πίστες πρέπει να τον περιστρέφεις σε περίεργες γωνίες για να καταλάβεις που είσαι. Πολλά από τα θέματα αυτά υπήρχαν και στο Borderlands 3 και είναι κρίμα που τα ίδια λάθη επαναλήφθηκαν.

Όπως και να ‘χει, οι shooting μηχανισμοί αυτοί καθ’ αυτοί είναι πολύ στιβαροί και πλέον δεν είναι αποκλειστικά στο προσκήνιο. Αναλυτικότερα, οι melee επιθέσεις είναι σημαντικότερες από ποτέ, καθώς ο παίκτης μπορεί να εξοπλιστεί και με διάφορα σπαθιά που ανοίγουν περιθώρια μέχρι και για melee builds, ενώ συγχρόνως μπορεί να εξαπολύσει και ξόρκια, πέρα από την σταθερή -ας την πούμε- ulti της κλάσης του, τα οποία ανακαλύπτονται στο περιβάλλον και αλλάζουν όπως τα όπλα από το inventory. 

Εδώ έχει κάνει πολύ σημαντικά βήματα για την όλη φόρμουλα το Tiny Tina Wonderlands, αφού πέρα από το γεγονός ότι διαθέτει έξι συνολικά κλάσεις (σε σχέσεις με τους 4 χαρακτήρες των προηγούμενων κεφαλαίων), επιτρέπει και την ανάμειξή τους στα μέσα του παιχνιδιού. Πλέον, λοιπόν, τα builds που μπορεί να φτιάξει κάποιος είναι τρομερά περισσότερα, συνδυάζοντας αρετές δύο κλάσεων, melee όπλα και ξόρκια, μαζί με τα όπλα φυσικά που εξακολουθούν να παίζουν σημαντικό ρόλο. Δίνω μάλιστα τα εύσημά μου στους gameplay designers που κατέστησαν δυνατό να φτιάξεις μέχρι και μάγο, αφού με συγκεκριμένα μονοπάτια αναβαθμίσεων μπορείς να ρίξει πολύ τα cooldowns στα ξόρκια και στο βασικό σου ability.

Όσο καλός και αν είναι ο πυρήνας του combat, ένα από τα μεγάλα μου παράπονα στον τομέα του gameplay είναι πως η δομή έχει μείνει εξαιρετικά στάσιμη, με ακόμη πιο γραμμικό σχεδιασμό και από το Borderlands 2 που κυκλοφόρησε κυριολεκτικά δέκα χρόνια πριν. Η συντριπτική πλειοψηφία των αποστολών σε πάει από αρένα σε διάδρομο και ξανά σε αρένα, για να μιλήσεις σε κάποιον ή να συλλέξεις αντικειμενάκια. Το loot, το χιούμορ και τα ευφάνταστα σκηνικά είναι που σε ανταμείβουν, αλλά κάποια στιγμή η Gearbox πρέπει να εκσυγχρονιστεί και στο κομμάτι αυτό. Η δομή που ακολουθεί το παιχνίδι είναι τόσο παλιομοδίτικη που ακόμη τα επίπεδα χωρίζονται από μεγάλους τοίχους με κουμπί travel για τον επόμενο χώρο, με loading screen να μεσολαβεί, όντας παρατηρήσιμο ακόμη και στο επόμενης γενιάς Xbox Series X, όπου έπαιξα τον τίτλο.

Βέβαια, παρόλο που οι κεντρικές πίστες αυτές καθ’ αυτές είναι τρομερά γραμμικές, μεταξύ τους δε δένονται από κάποιο open world, όπου ταξιδεύεις με όχημα, όπως στα Borderlands. Αντιθέτως, αυτή η πτυχή της εμπειρίας έχει αντικατασταθεί από το Overworld. Πρόκειται πρακτικά για το ταμπλό του επιτραπέζιου, το οποίο θυμίζει παλιά JRPGs, με τυχαίες μάχες για παράδειγμα αν διασχίσεις χορτάρια. Πέρα από φόρος τιμής όμως, το Overworld είναι μια πινελιά που προσωπικά βρήκα εξαιρετική για το pacing, καταφέρνοντας να σπάσει κάπως τη γραμμικότητα και έχοντας πολλά δικά του quests, κρυμμένα μυστικά και shortcuts για να ξεκλειδώσεις.

Όσον αφορά το περιεχόμενο, χρειάστηκα περίπου 20 ώρες για να ολοκληρώσω το βασικό campaign του παιχνιδιού, παίζοντας περίπου τα μισά από τα διαθέσιμα side quests, τα οποία ήταν συνήθως αντίστοιχης ποιότητας με τα main στη γραφή και το χιούμορ, αλλά εξίσου απογοητευτικά όσον αφορά το game design. Πρόκειται, λοιπόν, για ολοκληρωμένο παιχνίδι φυσιολογικής διάρκειας. Είναι τόσο, όσο, χωρίς να κουράζει, προσφέροντας όμως και την επιλογή σε όσους θέλουν να εμβαθύνουν να το κάνουν, μέσα από ένα πλούσιο roguelike endgame που μπορεί να απασχολήσει άλλες τόσες ώρες, για το κορυφαίο loot.

Στα του τεχνικού τομέα, το Tiny Tina Wonderlands δείχνει πάνω κάτω όπως το Borderlands 3. Ωστόσο, παρόλο που τα γραφικά αυτά καθ’ αυτά δε ρίχνουν σαγόνια, το cell shaded art direction βρήκε το απόλυτο ταίρι του στην υψηλή ανάλυση και την πολύχρωμη παλέτα, οπότε σε γενικές γραμμές αυτό που αντίκρισα στην οθόνη μου ήταν ένα ευχάριστο οπτικό αποτέλεσμα. Και η απόδοση ήταν καλή, με σταθερά 60FPS στο mode που επέλεξα ακόμη και στις πιο φορτωμένες σκηνές.

Προσωπικά δε συνάντησα πολλά bugs, αν και η εμπειρία του καθενός μπορεί να διαφέρει, αλλά τουλάχιστον για την ώρα το παιχνίδι έχει ένα θέμα που σχεδόν θα με απέτρεψε από το να το προτείνω. Αυτό είναι οι servers. Ναι, μιλάμε για ένα spin-off του Borderlands. Ένα παιχνίδι που έχει σχεδιαστεί από την πρώτη στιγμή ως co-op εμπειρία. Δυστυχώς σχεδόν μια εβδομάδα μετά την κυκλοφορία και ακόμη δεν μπορούσα να παίξω με τον φίλο μου από το αφόρητο lag και το desync, σε βαθμό που απλά εγκαταλείψαμε τις προσπάθειες και συνέχισα να παίζω μονός για τις ανάγκες του review. Μάλιστα, ακόμη και σε solo, το παιχνίδι μου πέταγε συνεχώς μήνυμα πως χάθηκε η σύνδεση με τους servers της Gearbox, την ώρα που η σύνδεσή μου στο διαδίκτυο σας διαβεβαιώ πως δεν είχε κανένα απολύτως θέμα. Τρομερά απογοητευμένος από το συγκεκριμένο τεχνικό ζήτημα και ελπίζω να επιλυθεί άμεσα με updates. Αν θέλετε να παίξετε με τους/τις φίλους/φίλες σας, προτείνω να περιμένετε πριν προβείτε σε αγορά.

Στα του ήχου θέλω να σταθώ στα voice overs, τα οποία είναι μαζί με την γραφή ένα από τα δυνατά σημεία του τίτλου. Απ’ όλο το cast ξεχωρίζει με διαφορά η εξαιρετικά ταλαντούχα Ashly Burch που χαρίζει τη φωνή της στην Tiny Tina με απίστευτο πάθος. Κάθε διάλογος είναι χρωματισμένος με συναίσθημα, με αποκορύφωμα τις ξεκαρδιστικές τσιρίδες της. Μοιάζει σχεδόν σαν ψέμα, αλλά πρόκειται για την ίδια voice actress που υποδύεται και την Aloy στο Horizon του PlayStation, μια χαρακτήρα δηλαδή που είναι ακριβώς το αντίθετο του παιδικού ενθουσιασμού και μιλά σχεδόν συνεχώς σοβαρά και με βαρύ τόνο. Τρομερή δουλειά, λοιπόν, από την Ashly, ενώ πολύ καλές είναι και οι ερμηνείες του υπόλοιπου καστ, όπως ο Will Arnett στο ρόλο του κακού Dragon Lord.

Συνοψίζοντας : Το Tiny Tina Wonderlands είναι ένα παιχνίδι που πατάει στα θεμέλια του Borderlands 3, αλλά συγχρόνως εμπλουτίζει το gameplay με νέα στοιχεία, όπως ξόρκια και melee επιλογές. Βέβαια, από το γεγονός αυτό προκύπτουν και διάφορες αδυναμίες που παραμένουν, όπως το προβληματικό UI και η απαρχαιωμένη σε σημεία δομή. Όπως και ‘χει όμως, αυτό που χαρακτηρίζει εν τέλει την εμπειρία είναι το γεγονός πως όλα όσα συμβαίνουν βασίζονται στην φαντασία της Tiny Tina, με αποτέλεσμα το ξεκαρδιστικό χιούμορ και τα ευφάνταστα σκηνικά. Αν σας αρέσουν, λοιπόν, αυτές οι πιο ανάλαφρες εμπειρίες ή το genre του looter shooter να του ρίξετε σίγουρα μια ματιά.
Box Art
Tested on : Xbox Series X
Developer : Gearbox Software
Publisher : 2K Games
Available for : PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series X|S, PC
Release date : 25-03-2022