Borderlands 3 Review - Loot shooter παράδεισος ή και όχι;

Borderlands 3 Review - Loot shooter παράδεισος ή και όχι;

18 Σεπτεμβρίου 2019 12:19
Κοιτάμε εξονυχιστικά την περίπτωση του πολυαναμενόμενου sequel

Για να είμαι ειλικρινής, το πρώτο Borderlands το έπαιξα κατά τύχη. Δεν είχα παρακολουθήσει ιδιαίτερα τον τίτλο πριν την κυκλοφορία του, αλλά παραδόξως με εξέπληξε ευχάριστα. Όταν ακολουθήσε το Borderlands 2 το 2012 ήμουν έτοιμος και εγώ και η παρέα μου. Τελικά το sequel βελτίωνε όλους τους τομείς και κατέληξα να κάνω αρκετά playthroughs. Κατάφερε να με εθίσει και να ασχοληθώ με όλο το endgame περιεχόμενο (NikeFerrari σε ευχαριστώ για την βοήθεια με τον Terramorphous). Είχε αυτή την γλυκιά ικανοποίηση που ο χαρακτήρας σου συνεχώς δυναμώνει και κάθε λίγα λεπτά θα είχες στα χέρια σου ένα νέο όπλο που θα είναι λίγο καλύτερο από το προηγούμενο ή ένα νέο skill που θα σε έκανε πιο αποτελεσματικό στις μάχες. Το παιχνίδι σίγουρα βοήθησε να εδραιωθεί το loot shooter genre, το οποίο απογειώθηκε σε δημοφιλία με το Destiny στην αρχή της γενιάς.

Φτάσαμε όμως στο 2019. Καλύτερα ας προσπεράσουμε τα πολλά σκαμπανευάσματα στο δρόμο μέχρι να φτάσουμε στην κυκλοφορία του Borderlands 3, τα οποία οδήγησαν μερικούς παίκτες να ξεκινήσουν μέχρι και κίνημα μποϊκοτάζ έπειτα από τις αμφίβολες πρακτικές της 2K Games και της Gearbox. Δεν πιστεύω πως υπάρχει χώρος για αυτά σε μια κριτική που αφορά αποκλειστικά το παιχνίδι. Βρισκόμαστε, λοιπόν, περίπου επτά χρόνια μετά το Borderlands 2. Πλέον η σειρά δεν είναι η μοναδική που εντάσσεται στην loot shooter κατηγορία. Καταφέρνει άραγε να ανταποκριθεί στις νέες αυξημένες απαιτήσεις; Η σύντομη απάντηση: Ναι. Όπως μπορείτε, όμως, να υποθέσετε υπάρχει φυσικά και το “αλλά”.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τα Borderlands δεν έπαιρναν ποτέ ιδιαίτερα σοβαρά τον εαυτό τους στο κομμάτι της ιστορίας. Το ίδιο ισχύει και με το τρίτο κεφάλαιο. Αυτή τη φορά, λοιπόν, ο βασικός ανταγωνιστής μας δεν είναι ο Handsome Jack. Αντιθέτως, τα βάζουμε με τα αδέρφια Tyreen και Troy, τα οποία ελέγχουν την εχθρική παράταξη Children of the Vault που αποτελείται πρακτικά από όλους τους bandits της Pandora. Στόχος τους να βρουν και να ανοίξουν όλα τα Vaults στον γαλαξία. Όντας Vault Hunters τα μονοπάτια μας ενώνονται, λοιπόν, και έπειτα από μια σειρά γεγονότων αναγκαζόμαστε να φύγουμε από την Pnadora και να τους κυνηγήσουμε.

Αν και οι όποιες ανατροπές είναι προβλέψιμες και γενικά η ιστορία και ο τρόπος που αφηγείται δεν είναι κάτι πρωτοποριακό ή ιδιαίτερα ενδιαφέρον, αυτό δεν με ενοχλεί ιδιαίτερα. Είναι κατά βάση απλώς η αφορμή για την δράση και το Borderlands είναι από τις περιπτώσεις που αυτό είναι αρκετό. Το ένα παράπονο που έχω όμως αφορά τους νέους χαρακτήρες, μεταξύ των οποίων και οι δύο νέοι βασικοί ανταγωνιστές. Δεν συμπάθησα σχεδόν κανέναν, αφού μέχρι και οι σύμμαχοί μας έμοιαζαν κάπως εκνευριστικοί. Ειδικά η Tyreen για κάποιο λόγο τελείωνε κάθε πρότασή της σχεδόν με τη λέξη "bitches". Την κατάσταση ευτυχώς σώνει ως ένα βαθμό το καστ των ήδη γνωστών μας χαρακτήρων, όπως για παράδειγμα το Claptrap.

Το άλλο παράπονο που έχω ίσως να μην ενοχλήσει καθόλου κάποιους. Αυτό είναι πως σχεδόν όλη η αφήγηση γίνεται μέσα από φωνητικά μηνύματα και πολλές φορές όταν είσαι στις εκρηκτικές μάχες του παιχνιδιού για τις οποίες θα μιλήσω σε λίγο δεν μπορείς να παρακολουθήσεις με ευκολία τα όσα σου λένε οι διάφοροι χαρακτήρες. Και αυτό όμως μπορεί να συγχωρεθεί.

Αυτό που δεν μπορώ να συγχωρέσω στο τρίτο κεφάλαιο είναι το χιούμορ, το οποίο είναι αναπόσπαστο στοιχείο του πυρήνα των Borderlands. Δεν θέλω να υπερβάλω. Φυσικά και υπήρχαν ξεκαρδιστικές ατάκες και αναφορές που με έκαναν να χαμογελάσω. Θυμάμαι χαρακτηριστικά έναν εχθρικό NPC που ανακάλυψα τυχαία και λεγόταν One Punch. Αν σε χτυπούσε έχανες κατευθείαν. Η αναφορά στο γνωστό anime είναι ξεκάθαρη και με έκανε να χαμογελάσω. Αντίστοιχα, το λατρεμένο Claptrap δεν είναι τυχαία η μασκότ της σειράς και για άλλη μια φορά δίνει ρεσιτάλ, ενώ το γεγονός πως οι κακοί έφτασαν να ελέγχουν τις μάζες μέσω του ας πούμε “κοινωνικού δικτυού” ECHOnet, είναι σίγουρα εύστοχη κοινωνική κριτική και δεν είναι η μοναδική σάτιρα στο παιχνίδι. Να περιμένετε ατελείωτες καυστικές αναφορές σε μόδες τις εποχές όπως τα Battle Roayle παιχνίδια για παράδειγμα και έξυπνα Easter Eggs.

Δυστυχώς βρήκα λίγες τέτοιες στιγμές. Σε γενικές γραμμές αυτή τη φορά το χιούμορ δεν ήταν τόσο πετυχημένο και εύστοχο. Υπήρχαν πολλές στιγμές που για να το πω πιο λαϊκά πέρασαν και δεν ακούμπησαν ή αν θέλετε με την αγαπημένη ορολογία του διαδικτύου ήταν κάπως “cringe”. Ίσως φταίει η λίγο παραπάνω ευαίσθητη κοινωνία του σήμερα που δεν αφήνει πολλά περιθώρια στους δημιουργούς, ίσως φταίει το γεγονός ότι τα περισσότερα αστεία βασίζονται σε αναπαραγωγή memes και σε αναφορές σε άλλα παιχνίδια και γνωστούς χαρακτήρες. Γενικότερα, το αποτέλεσμα είναι η γραφή να μοιάζει πιο μουντή και μερικά σκαλοπάτια πιο κάτω από το προηγούμενο παιχνίδι.

Στα του gameplay τα πράγματα είναι σχεδόν αψεγάδιαστα. Ο βασικός πυρήνας έρχεται ατόφιος από το Borderlands 2. Το παιχνίδι επομένως πατάει σε γερές βάσεις, τις οποίες και ενισχύει με πολλές προσθήκες. Ξεκινώντας από την κίνηση, οι χαρακτήρες μας είναι πλέον πιο απελευθερωμένοι αφού μπορούν να κάνουν slide στις κατηφόρες και να πιαστούν από άκρες για να σκαρφαλώσουν οπουδήποτε. Το shooting είναι άψογο. Όλα τα όπλα του παιχνιδιού είχαν μια ξεχωριστή αίσθηση και με άφησαν τρομερά ικανοποιημένο. Μάλιστα, πλέον τα όπλα έχουν και εναλλακτικά Firing Modes. Μπορείτε για παράδειγμα να επιλέξετε σε ένα όπλο αν θα ρίχνει σε full auto ή burst, ενώ σε πιο ιδιαίτερα όπλα θα μπορείτε να διαλέξετε μεταξύ κανονικων πυρομαχικών ή εκρηκτικών.

Ο συνδυασμός του καλού shooting και της ομαλής κίνησης στο χώρο έχει ως αποτέλεσμα οι μάχες να είναι μια ένεση αδρεναλίνης, με ένταση και τρομερό ρυθμό. Έπαιξα όλο το παιχνίδι σε co-op και πραγματικά ανυπομονούσα να ριχτώ στις αρένες. Ο τρόπος που τα ευφάνταστα όπλα και τα abilities των χαρακτήρων συνδυάζονται, γεμίζοντας την οθόνη με νουμεράκια damage είναι απλά εθιστικός, ενώ τα φαντασμαγορικά set pieces του campaign του και ειδικά τα bosses κορυφώνουν το αποτέλεσμα. Να σημειώσω πως πλέον τα bosses έχουν πολλά στάδια και μου άρεσαν πάρα πολύ σχεδόν όλα, αφού απαιτούσαν συγκεκριμένου τύπου όπλα και ξεχωριστή προσέγγιση για να είσαι αποτελεσματικός.

Να επισημάνω σε αυτό το σημείο πως ένας άσσος στο μανίκι του Borderlands 3 είναι η ποικιλία εχθρών και περιβαλλόντων. Πλέον δεν βρισκόμαστε στην Pandora, όπως ανέφερα προηγουμένως, και αντιθέτως επισκεπτόμαστε διάφορους πλανήτες. Από ζούγκλες, μέχρι φεγγάρι με λιγότερη βαρύτητα, κατεστραμμένες πόλεις από τον πόλεμο και περιοχές γεμάτες neon φώτα, ετοιμαστείτε να αντικρίσετε πολλά διαφορετικά σκηνικά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι εθιστικές μάχες να λαμβάνουν χώρα σε πολλά διαφορετικά παρασκήνια, πράγμα που διατηρεί φρέσκια την εμπειρία και με κρατούσε σε εγρήγορση, θέλοντας διαρκώς να ανακαλύψω τι έπεται στη συνέχεια.

Τα skill trees των τεσσάρων νέων διαθέσιμων χαρακτήρων είναι επίσης πιο πλούσια, αφού πλέον μπορούμε να παρατηρήσουμε τα Action Skill μας αυτά καθ' αυτά, ξεκλειδώνοντας  ας πούμε για το ιπτάμενο drone τη δυνατότητα να μας κάνει buff ή αντί για απλές επίθεσης να χρησιμοποιεί και ρουκέτες. Από την άλλη, μερικές φορές το spawn των εχθρών ίσως να ήταν περισσότερο από όσο έπρεπε και μερικά objectives να επαναλαμβάνονται σε πολλές αποστολές, αλλά πέρα από αυτά τα μικρά ψεγάδια δεν έχω σχεδόν κανένα παράπονο με τον κορμό του gameplay.

Ακόμα όμως δεν έχω μιλήσει ίσως για το σημαντικότερο κομμάτι του Borderlands και αυτό είναι το loot. Το Borderlands 3 διαπρέπει εδώ. Η Gearbox δείχνει ότι σαν πρωτεργάτης του genre ξέρει πολύ καλά τα «πρέπει και τα θέλω» αυτών των παιχνιδιών.

Σύμφωνα με τα λεγόμενα της ομάδας, το παιχνίδι έχει 1 δισεκατομμύριο όπλα. Μπορώ να πω ότι την πιστεύω. Μέχρι και αρκετά μετά τη μέση του παιχνιδιού δεν είδα όπλο να επαναλαμβάνεται. Τα όπλα που ερχόντουσαν συνεχώς στα χέρια μου ήταν διαφορετικά. Οι βασικές κατηγορίες είναι τα πιστόλια, τα SMGs, οι καραμπίνες, τα assault rifles, τα snipers και οι εκτοξευτές ρουκετών. Μέσα σε αυτά τα καλούπια όμως είναι πραγματικά αξιέπαινο πόσα διαφορετικά όπλα και ιδέες χώρεσαν.

Αυτό που λάτρεψα περισσότερο είναι ένα SMG που πετούσε συγχρόνως δύο τοξικές σφαίρες που σχημάτιζαν μια γραμμή που έκαιγε τους εχθρούς. Μου είναι δύσκολο να το περιγράψω και αυτό ισχύει με τα περισσότερα όπλα. Πρέπει να τα δοκιμάσεις για να καταλάβεις. Ακόμα και αν υπάρχουν εξωτερικές ομοιότητες, όλα έχουν διαφορές. Αλλά θα είναι πιο γρήγορα, αλλά πιο αργά, αλλά θα είναι ηλεκτρισμού, αλλά φωτιάς, αλλά θα έχουν πόδια (ναι καλά διαβάσατε), αλλά δεν θα έχουν γεμιστήρα και θα πρέπει να ελέγξεις τη θερμοκρασία τους για να συνεχίσεις να τα χρησιμοποιείς. Κανένα όπλο δεν είναι ίδιο.

Εδώ είναι που διαπρέπει το Borderlands. Σου πλημμυρίζει τον εγκέφαλο με την γλυκιά ντοπαμίνη που συνοδεύει η ευχαρίστηση να αναβαθμίζεσαι συνεχώς. Πάντα θα υπάρχει το επόμενο level, πάντα θα υπάρχει ένα νέο όπλο, πάντα ένας δύσκολος εχθρός που θα ρίξει loot. Συνεχώς αναβαθμίζεται και είναι ομολογουμένως εθιστικό. Προς τιμήν του, το παιχνίδι μοιράζει απλόχερα loot και δεν έχει τυχερά κουτάκια που μπορείς να αγοράσεις με κανονικά χρήματα. Είναι κάτι που πριν μερικά χρόνια θα θεωρούνταν αυτονόητο αλλά στη σημερινή gaming βιομηχανία των microtransactions δεν είναι.

Στο κομμάτι του loot έχουν γίνει επίσης και μερικές απαραίτητες προσθήκες που βελτιώνουν πολύ την εμπειρία. Η σημαντικότερη είναι πως το loot υπάρχει η επιλογή να είναι ατομικό. Τι σημαίνει αυτό; Πλέον δεν κινδυνεύετε αν έχετε φίλους σαν τον Στρατούλη που εξαφανίζουν το loot σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Κάθε εχθρός, σεντούκι και οτιδήποτε άλλο σε εφοδιάζει με νέο loot εμφανίζεται για τον κάθε παίκτη ξεχωριστά στο co-op. Το κάθε boss θα ρίξει, λοιπόν, loot για τον κάθε παίκτη ξεχωριστά και δεν θα υπάρχει αφορμή για διαφωνίες του τύπου ποιος θα πάρει τι. Επίσης, ατομικά είναι και τα levels. Αυτό σημαίνει πως αν θέλετε να παίξετε με έναν φίλο σας που είναι σε χαμηλότερο level δεν θα πρέπει να κάνετε grinding και αντιθέτως θα κάνει κανονικό damage στους εχθρούς, με το παιχνίδι να υπολογίζει το ποσοστό ανάλογα για τον κάθε παίκτη.

Αν τώρα ξεχάσετε να μαζέψετε κάποιο κομμάτι loot, δεν υπάρχει λόγος να αγχώνεστε τόσο, καθώς ο νέος μηχανισμός του χαμένου loot είναι εδώ για να καλύψει τα νώτα σας. Μέσα από την κεντρική βάση σας μπορείτε να πάρετε μερικά από τα αντικείμενα που ξεχάσατε πίσω σας και επομένως ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Περνώντας στο περιεχόμενο, το Borderlands 3 τα πηγαίνει εξαιρετικά και εδώ. Η κεντρική ιστορία με κράτησε απασχολημένο για περίπου 30 ωρες, κάνοντας αρκετά side quests παράλληλα. Αυτός που θέλει να ασχοληθεί με όλα μπορεί με άνεση να ξοδέψει εκατοντάδες ώρες χωρίς υπερβολή. Το endgame περιεχόμενο είναι επίσης πλούσιο, με modes που ανεβάζουν τη δυσκολία και πολλά πράγματα για να ξεκλειδώσετε κάνοντας τον χαρακτήρα σας ακόμη καλύτερο. Υπάρχουν άφθονα μυστικά να ανακαλύψετε, τοποθεσίες για να πάτε και side quests να κάνετε. Το Borderlands 3 είναι πλούσιο πακέτο και δεν θα σας αφήσει απογοητευμένους με αυτή την πτυχή του.

Βαθιά ανάσα. Ήρθε η ώρα να μιλήσω για τον τεχνικό τομέα. Δυστυχώς τα πράγματα εδώ είναι πολύ άσχημα. Ναι, το παιχνίδι παίζεται αν κάνεις τα στραβά μάτια. Η κατάσταση δεν αγγίζει unplayable όρια, αλλά φλερτάρει.  Από που να αρχίσω και που να τελειώσω…

Η έκδοση που δοκίμασα ήταν αυτή του Xbox One X. Το παιχνίδι προσφέρει ένα mode στα 60fps, το οποίο αποφάσισα να δοκιμάσω, αφού μιλάμε για shooter με γρήγορο gameplay. Δυστυχώς οι πτώσεις του framerate ήταν τόσο συχνές και έντονες που αναγκάστηκα να κάνω χρήση του resolution mode. Σε αυτό το παιχνίδι τρέχει στα 1800p και είναι αρκετά σταθερό στα 30fps. Ερχόμενος από τα 60fps και την 4K ανάλυση του Gears 5 δυσκολεύομαι να πιστέψω πως δεν υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης. Πέρα από αυτό όμως τα γραφικά αυτά καθ' αυτά, αν και σε καμία περίπτωση δεν είναι άσχημα, δεν εντυπωσιάζουν κιόλας.

Από την μια το cell-shaded εικαστικό δεν προσφέρεται ιδιαίτερα, από την άλλη το παιχνίδι υστερεί σε πολλούς τομείς που διαμορφώνουν το οπτικό αποτέλεσμα. Για παράδειγμα τα textures σε πολλά σημεία είναι πολύ χαμηλής ανάλυσης, με αποκορύφωμα ένα μουχλιασμένο πάτωμα που μπορούσα να μετρήσω τετραγωνάκια, ενώ και πολλά περιβαλλοντικά δεν είναι ιδιαίτερα περίπλοκα, ούτε γεμάτα. Την κατάσταση σώζει κάπως το πολύ όμορφο σε σημεία σύστημα φωτισμού και τα όμορφα 3D μοντέλα των χαρακτήρων και των όπλων. Τα particle effects άλλοτε είναι εντυπωσιακά και άλλοτε μοιάζουν θολά και πρόχειρα.

Προσπερνώντας την ασταθής απόδοση και τα γραφικά που δεν εντυπωσιάζουν, τα bugs είναι αυτά που με ενόχλησαν περισσότερο. Το αποκορύφωμα ήταν μια κεντρική αποστολή που ο τελευταίος εχθρός σε ένα δωμάτιο μπήκε μέσα στα γραφικά και δεν μπορούσα να ολοκληρώσω το objective. Έκανα reload το save μου και λίγα μέτρα μετά ο χαρακτήρας μου έπεσε μέσα από το πάτωμα, στο κενό, συνεχίζοντας να πέφτει και να πέφτει. Τελειώνω την αποστολή, κάνω fast travel και μόλις ολοκληρώθηκε το loading έβλεπα μαύρα και μετά από λίγο μου πάγωσε ολόκληρη η κονσόλα. Μπορείτε να φανταστείτε τον εκνευρισμό μου.

Αυτό είναι μόνο η αρχή, διότι όλα τα μενού κολλάνε τραγικά, σε ένα παιχνίδι που είσαι συνεχώς στα μενού για να διαχειρίζεσαι το loot. Στο co-op ο φίλος μου είχε απλό Xbox One και επειδή το Xbox One X φόρτωνε πιο γρήγορα, έβλεπε τα cutscenes μισά. Υπήρχαν φάσεις που εγώ ή ο συμπαίκτης μου είδαμε τα όπλα μας να εξαφανίζονται, να μην μπορούμε να κάνουμε reload τον γεμιστήρα, NPCs να τηλεμεταφέρονται, τα μηνύματα με τα στατιστικά των όπλων να κολλάνε στην οθόνη, αυτοκίνητα να κολλάνε μέσα στα γραφικά...μπορώ να θυμηθώ αλλά τόσα, αλλά νομίζω πως καταλάβατε τι εννοώ.

Θα συνεχίσω τα παράπονα και στα του ήχου. Σε γενικές γραμμές τα εφέ των όπλων είναι εξαιρετικά και οι ερμηνείες των ηθοποιών καλές, ενώ η μουσική από την άλλη αν και δεν είναι κάτι αξιομνημόνευτο, εξυπηρετεί το σκοπό της. Ωστόσο, νομίζω πως είχα χρόνια να συναντήσω παιχνίδι με τόσο κακή μίξη ήχου. Διάλογοι που κόβονται ξαφνικά, χαρακτήρες που μιλούν ο ένας πάνω στον άλλο, εντάσεις που ανεβοκατεβαίνουν, ηχητικά εφέ που λείπουν, όπως για παράδειγμα όταν περπατάς σε νερό και δεν ακούγεται τίποτα... όπως και με τα bugs μπορώ να συνεχίσω, αλλά δεν έχει νόημα.

Ο τεχνικός τομέας στο σύνολό του χρειαζόταν ακόμα πολύ δουλειά και θεωρώ απαράδεκτο μια μεγάλη κυκλοφορία που περιμένουμε τόσα χρόνια και η οποία πωλείται σε full price να κυκλοφορεί σε τέτοια κατάσταση. Κρίμα. Ελπίζω η κατάσταση να διορθωθεί στο άμεσο μέλλον με patches, γιατί η εμπειρία αμαυρώνεται άδικα.

Συνοψίζοντας : Το Borderlands 3 είναι ένα πλούσιο πακέτο με άφθονο περιεχόμενο που μπορεί να κρατήσει εσάς και μέχρι τρεις ακόμη φίλους σας απασχολημένους για πολλές ώρες. Η φρενήρης δράση και το ατελείωτο loot είναι εδώ και καλύτερα από ποτέ, με την Gearbox να είναι καλά διαβασμένη όσον αφορά τα πρέπει αυτού genre. Ωστόσο, το χιούμορ δεν καταφέρνει πάντα το σκοπό του, οι νέοι χαρακτήρες δεν μπορούν να σταθούν δίπλα στους παλιούς αγαπημένους και γενικότερα η ιστορία και η αφήγηση δεν είναι τα δυνατά χαρτιά του παιχνιδιού. Για την ώρα, βέβαια, όλη η συζήτηση θολώνεται από τα ατελείωτα τεχνικά προβλήματα που αμαυρώνουν την εμπειρία και δεν με αφήνουν να προτείνω ανεπιφύλακτα το παιχνίδι στους λάτρεις του είδους, που σίγουρα θα ικανοποιήσει, όταν διορθωθεί η κατάσταση.
Box Art
Tested on : Xbox One
Developer : Gearbox Software
Publisher : 2K Games
Distributor : CD Media
Available for : PS4, Xbox One, PC
Release date : 13-09-2019