Virginia Review

Virginia Review

04 Οκτωβρίου 2016 12:25
Μια ιστορία δίχως λόγια…και νόημα

Θα σας πω την αλήθεια. Προσωπικά με ιντριγκάρουν τα ασυνήθιστα παιχνίδια που έχουν περίεργη αισθητική και δε σου δίνουν την  ιστορία στο πιάτο. Κοινώς όπως χαριτολογώντας  λέω, μου αρέσουν οι «ψυχανώμαλες» εμπειρίες. Μου αρέσει όταν κάποιο παιχνίδι ποντάρει στο να χτίσει μέσω της αφήγησης  την ιστορία αντί να στην προσφέρει ως δεδομένη. Όταν προκαλεί στην πορεία την ανάγκη στον παίκτη να δεθεί με τους χαρακτήρες. Μου αρέσουν αυτά τα παιχνίδια γιατί είναι μια διαφορετική πρόταση στην πληθώρα των video games που έχουμε συνηθίσει να παίζουμε. Ωστόσο το να καταφέρει ένα studio να προκαλέσει αυτή την ανάγκη και το συναίσθημα, δεν είναι ένα έργο εύκολο.

Πόσο μάλλον όταν στην περίπτωση του Virginia οι άνθρωποι στη Variable State αποφάσισαν να το κάνουν αυτό χωρίς ούτε μια γραμμή διαλόγου! Επικροτώ αυτό το ρίσκο, γιατί σε τέτοιες εποχές είναι μια πολύ γενναία απόφαση. Και είναι ο λόγος που η indie σκηνή έχει ανθήσει, παρακινώντας μεγάλα και μικρά ονόματα του χώρου να σπάσουν τα δεσμά μεγάλων εκδοτικών και να εισχωρήσουν για να πραγματοποιήσουν τα ριψοκίνδυνα όνειρά τους. Όμως όπως τα όνειρα πολλές φορές είναι ασαφή και χρειάζονται ερμηνεία για να τα κατανοήσει κάποιος, έτσι και κάποιες τέτοιες δημιουργίες απαιτούν και υποχρεώνουν τον παίκτη να βάλει το μυαλό του να δουλέψει λίγο παραπάνω και να δώσει τη δική του ερμηνεία. Αυτό ακριβώς είναι η μαγεία σε αυτού του είδους τα παιχνίδια. Ότι μπορεί ο καθένας να τα παίξει και όλοι να δώσουν αλλά και να αποκομίσουν διαφορετικά πράγματα. Θα νιώσεις ευχάριστα μέσα σε ένα τέτοιο όνειρο αν παραμερίσεις τη λογική και αφεθείς σε αυτό που βλέπεις δίχως να ζητάς απαντήσεις. Άραγε το Virginia τα κατάφερε;

Το παιχνίδι λαμβάνει μέρος το 1992 στο Kingdom, μια φανταστική κωμόπολη της πολιτείας της Virginia, όπου η Anne Tarver -μια νέα πράκτορας του FBI- θα αναλάβει την πρώτη της υπόθεση που αφορά την εξαφάνιση ενός αγοριού. Μαζί με την έμπειρη συνέταιρο Maria Ortega θα προσπαθήσουν να διαλευκάνουν την υπόθεση ξετυλίγοντας στην πορεία ένα κουβάρι συνομωσίας που θα δοκιμάσει τη φιλία που αναπτύσσεται μεταξύ τους αλλά και την κοσμοθεωρία των δύο γυναικών. Το Virginia είναι σαφώς επηρεασμένο από τις κλασικές cult σειρές των 90s. Έχει δανειστεί από το Twin Peaks την απρόσμενη μεταβολή του αρχικού πυρήνα της ιστορίας και απ’ το The X-files την μαεστρία μέσω των ελλιπών απαντήσεων που δίνει, να δημιουργεί περισσότερα ερωτήματα, αφήνοντας τον αποδέκτη να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Είναι αλήθεια ότι με τη πρώτη ματιά τα υλικά αυτά δείχνουν πως η συνταγή έχει τα φόντα να πετύχει. Πώς όμως γίνεται όταν σε μια τέτοια υπόθεση δεν υπάρχει ούτε μια γραμμή διαλόγου; Στο Firewatch είδαμε πως μέσω ενός πλούσιου διαλόγου μπορεί να χτιστεί μια υπέροχη ιστορία και να βγάλει στην επιφάνεια συναισθήματα. Το Virginia προσπαθεί να το καταφέρει αυτό παίρνοντας μια διαφορετική κατεύθυνση με την παντελή απουσία αυτού, στηριζόμενο στη σκηνοθεσία, τη φωτογραφία, στη μουσική και στην έκφραση των χαρακτήρων.

Το Virginia είναι ένα point ‘n’ click πρώτου προσώπου παιχνίδι που θα το χαρακτήριζα περισσότερο ως walking simulator παρά ως ένα βιντεοπαιχνίδι με την κλασική έννοια του όρου. Κι αυτό γιατί ο παίκτης είναι στην ουσία θεατής σε μια αλληλουχία από cinematics, με μηδενική εξερεύνηση, χωρίς να έχει έλεγχο στα τεκταινόμενα, ούτε στο gameplay, ούτε στο σενάριο. Η μόνη αλληλεπίδραση είναι ότι ο παίκτης μπορεί να κινεί την Anne μπροστά με τον αριστερό μοχλό, να πατά το Α σε συγκεκριμένα σημεία στο χώρο τα οποία καταλαβαίνει ότι υπάρχει αλληλεπίδραση όταν η κουκίδα στην οθόνη γίνει ρόμβος και να κινεί με τον δεξιό την κάμερα κοιτάζοντας το χώρο. Η ιστορία όπως και το τέλος είναι προκαθορισμένα και ο παίκτης καλείται απλά να βιώσει την σιωπηλή αυτή αφήγηση.

Αν όμως νομίζετε ότι θα βάλετε το παιχνίδι και θα παίξετε κάτι απλό να χαλαρώσετε μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτείτε! Μπορεί η φωτογραφία του να είναι υπέροχη και η σκηνοθεσία του ενδιαφέρουσα αλλά η επιλογή των σχεδιαστών να πουν μια ιστορία χωρίς συνοχή και με ακανόνιστη ροή, θα σας προκαλέσει αφόρητο πονοκέφαλο αν δεν είστε πλήρως συγκεντρωμένοι σε αυτό που παρακολουθείτε. Βέβαια μεταξύ μας ακόμα και συγκεντρωμένοι να είστε το παιχνίδι θα δοκιμάσει τα όρια αντοχής ακόμα και στους παίκτες που είναι εξοικειωμένοι σε τέτοιου είδους δημιουργίες. Οι σκηνές κόβονται απότομα χωρίς προειδοποίηση και σας μεταφέρουν σε μια άλλη σκηνή, για να ξανακοπεί, μεταφέροντάς σας πάλι κάπου αλλού μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα και πολλές φορές μάλιστα πίσω-μπρός στο χρόνο, κάνοντας τον παίκτη να θέλει να αυτοχαστουκιστεί απ’ τη σύγχυση! Ωστόσο όλο αυτό είναι επιτηδευμένο. Οι δημιουργοί θέλουν ο παίκτης να νιώσει τόσο μπερδεμένος, όσο και η πρωταγωνίστρια. Δεν τους ενδιαφέρει τόσο η ίδια η πλοκή, όσο να αναδείξουν την ιστορία των χαρακτήρων μέσα από την ιστορία του παιχνιδιού που έχει να κάνει με τη φιλία, την προδοσία, την αφοσίωση και τη μετάνοια. Δυστυχώς εμένα δεν κατάφερε να μου το περάσει αυτό παρόλη την καλή διάθεση και τη λαχτάρα που είχα.

Προσπαθεί πάρα πολύ και επενδύει σε αυτή τη σχέση των δυο γυναικών αλλά και ξεχωριστά στο ψυχικό τους κόσμο. Όμως οι συνεχείς απότομες, παράξενες, ακανόνιστες και πολλές φορές χωρίς νόημα εναλλαγές, δεν αφήνουν τον παίκτη να κατανοήσει πρώτα αυτό που βλέπει, ώστε να εμβαθύνει μετά και να νιώσει το δέσιμο αυτό με τους χαρακτήρες. Ακόμα και τη λογική να βάλουμε στην άκρη για να βυθιστούμε απλά στην ονειρική κατάσταση που θέλει να μας υποβάλει το studio χωρίς να ζητάμε συγκεκριμένες απαντήσεις, η υλοποίηση έχει σκαμπανεβάσματα και προκαλεί σύγχυση στο θεατή ο οποίος προσπαθεί μέσα σε δευτερόλεπτα εναλλαγών, να επεξεργαστεί, να κατανοήσει και να βάλει τις σκηνές σε μια σειρά ώστε να ερμηνεύσει, τόσο αυτό που είδε εκείνη τη στιγμή αλλά και την ιστορία ως σύνολο, αποκωδικοποιώντας ταυτόχρονα τις γεμάτες συμβολισμούς εικόνες που περνούν μπροστά του.

Στο παιχνίδι υπάρχουν κάποια collectables όπως το να μαζέψετε κάποια φτερά ή λουλούδια που υπάρχουν διάσπαρτα σε συγκεκριμένες σκηνές, τα οποία μπορεί να κάνουν κάποιους τολμηρούς να επιστρέψουν στον κόσμο του Virginia. Το σίγουρο είναι ότι τελειώνοντας το παιχνίδι θα σας λείπουν αρκετά achievements. Τα γραφικά είναι λιτά αλλά πολύ όμορφα. Οι χαρακτήρες μπορεί να μοιάζουν με τα avatars του Xbox, όμως αποτυπώνουν σε ικανοποιητικό βαθμό τα συναισθήματα στα πρόσωπά τους. Οι περιοχές είναι σχεδιασμένες προσεκτικά ώστε να αποπνέουν εκεί που πρέπει το μυστήριο και γενικά υποστηρίζουν θαυμάσια τα τεκταινόμενα που διαδραματίζονται χωρίς τεχνικά προβλήματα.

Όμως την παράσταση στο παιχνίδι κλέβει η μουσική επένδυση από την φιλαρμονική ορχήστρα της Πράγας. Ο Lyndon Holland πραγματικά έχει κάνει θαύματα και το Virginia οφείλει τα πάντα σε αυτόν. Το δέσιμο με τις σκηνές είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο γιατί δίνει ένταση και αρκετές φορές προκαλεί συναίσθημα σε σημεία που δεν υπάρχει τίποτα. Η μουσική είναι αυτή που κυρίως έχει αναλάβει τον βαρύ ρόλο της εξιστόρησης χωρίς όμως -παρά την ποιότητά της- να είναι αρκετή.

Συνοψίζοντας : Το Virginia είναι ένα ιδιαίτερο walking simulator με περιορισμένη αλληλεπίδραση, τόσο στον έλεγχο του gameplay, όσο και στην εξέλιξη της ιστορίας, καθώς οι σκηνές, οι κινήσεις, όπως και το τέλος είναι προκαθορισμένα. Σίγουρα η αρχή ήταν πολλά υποσχόμενη και υπήρχε η στόφα για κάτι πολύ δυνατό, όμως το παιχνίδι έπεσε θύμα του ενθουσιασμού των δημιουργών του. Είναι προφανές πως αποδίδουν φόρο τιμής στις cult σειρές μυστηρίου των 90s, όμως ο τρόπος που επέλεξαν να το κάνουν με τις γρήγορες, απότομες και ακανόνιστες εναλλαγές στις σκηνές, αποπροσανατολίζουν και προκαλούν σύγχυση στον παίκτη θυσιάζοντας την ικανότητά του να απορροφήσει, να αποκωδικοποιήσει και να βγάλει νόημα σε αυτά που συμβαίνουν μπροστά του. Εμένα προσωπικά μου άρεσε όλο αυτό και θα μπορούσα να συγχωρήσω την μη συνοχή στο σενάριο. Να πετάξω έξω τη λογική και απλά να βυθιστώ χωρίς να ζητώ απάντηση σε ό,τι βλέπω. Όμως θεωρώ πως η υπερβολή αυτή ήταν ο λόγος που το παιχνίδι αποκλίνει απ’ το βασικό του στόχο, που δεν είναι τόσο να πει μια ιστορία, όσο το να πει την ιστορία των χαρακτήρων του, δημιουργώντας σύνδεση στον παίκτη με αυτούς. Είναι ένα παιχνίδι που δεν προτείνεται εύκολα σε κάποιον, αλλά ακόμα και σε αυτόν που θα του κλίσει το μάτι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να τον απογοητεύσει.
Box Art
Tested on : Xbox One
Developer : Variable State
Publisher : 505 Games
Distributor : IGE
Available for : PC,Xbox One, PS4
Release date : 2016-09-22