Όταν άκουσα πρώτη φορά για το Journey to the Savage Planet, η αλήθεια είναι ότι δεν του έδωσα καθόλου σημασία. Είχα την εντύπωση πως πρόκειται απλά για ένα πιο «χαριτωμένο» No Man's Sky. Σίγουρα στο DNA του υπάρχουν έντονα στοιχεία από το πόνημα της Hello Games. Ουσιαστικά μοιράζονται τον ίδιο πυρήνα, όμως διαφέρουν εντελώς στο στήσιμο, στην παρουσίαση και στην αίσθηση που σου αφήνουν. Το παιχνίδι αφορά την πρώτη δουλειά του Καναδικού στούντιο Typhoon Studios, το οποίο αποτελείται από πρώην μέλη των Ubisoft, Electronic Arts και WB Games Montreal, με επικεφαλής τον Alex Hutchinson, γνωστό για τη θέση του ως director στα παιχνίδια Assassin’s Creed III και Far Cry 4. Αν έπρεπε να το παρομοιάσω με κάτι θα έλεγα πως είναι μια πολύ πετυχημένη παρωδία του Mass Effect Andromeda.
Το Journey to the Savage Planet είναι ένα πρώτου προσώπου metroidvania-survival-shooter-platformer με έντονο χιούμορ και χρώματα που έχει σκοπό να σε χαλαρώσει και να σε διασκεδάσει δίνοντας έμφαση στην εξερεύνηση, χωρίς να σε κουράζει με αχανείς τοποθεσίες και περιττές πληροφορίες ή υποαποστολές που συναντάμε σε παρόμοια πιο «σοβαρά» παιχνίδια του είδους.
Το παιχνίδι τοποθετείται στον αχαρτογράφητο πλανήτη AR-Y 26, όπου ως το νεότερο πρωτοπόρο μέλος της Kindred Aerospace -της τέταρτης καλύτερης διαστρικής εταιρίας εξερεύνησης- μας στέλνει εκεί για να προσδιορίσουμε αν ο εν λόγω πλανήτης πληροί τις προϋποθέσεις καταλληλότητας για μελλοντική αποίκηση. Ωστόσο, τίποτα δεν θα μπορούσε να πάει χειρότερα, αφού (κλασικά) το σκάφος μας καταστρέφεται και μας προσγειώνει στην επιφάνειά του, χωρίς κάποιο ουσιαστικό πλάνο.
Με ελάχιστο εξοπλισμό, καλούμαστε καταγράφοντας με σκάνερ την χλωρίδα και την πανίδα να βρούμε τρόπο να επιβιώσουμε πρωτίστως, να φτιάξουμε το σκάφος μας και να εντοπίσουμε πιθανές πηγές ενέργειας ώστε να επιστρέψουμε πίσω στη Γη. Απ’ ότι φαίνεται όμως, δεν είμαστε οι πρώτοι άποικοι του πλανήτη! Μια τεράστια εξωγήινη κατασκευή που μοιάζει με ένα αιωρούμενο κάστρο στον ουρανό βρίσκεται κάπου στον ορίζοντα κι εμείς πρέπει να βρούμε τρόπο να εισέλθουμε και να ανακαλύψουμε το μυστήριο που κρύβει!
Στο ταξίδι αυτό, ωστόσο, δεν θα είμαστε μόνοι. Μαζί μας θα έχουμε την EKO. Πρόκειται για μια A.I. που η αλήθεια είναι ότι δε βάζει γλώσσα μέσα της, αλλά εκτός ότι μας βοηθάει δίνοντας πληροφορίες για τα πλάσματα και τα φυτά που σκανάρουμε, μας δίνει συμβουλές για το τι περίπου πρέπει να κάνουμε και που να πάμε. Ο τρόπος δε που τα περιγράφει είναι τόσο κωμικός που όχι μόνο δεν κουράζει, αλλά αντιθέτως είναι απολαυστικότατος. Για παράδειγμα τα πρώτα πλάσματα που συναντάμε είναι τα Pufferbirds. Mικρά φτερωτά πολύ φιλικά πουλάκια, τα οποία μας ακολουθούν και τρέχουν χαρούμενα γύρω μας. Μοιάζουν ουσιαστικά σαν μπάλες με τεράστια μάτια και ράμφος, τα οποία όταν τα βλέπει η EKO μας λέει: «να τι συμβαίνει όταν οι γονείς δεν εμβολιάζουν τα παιδιά τους!» ή όταν κατεβαίνουμε πρώτη φορά από το κατεστραμμένο σκάφος ψάχνοντας υλικά για να το επιδιορθώσουμε λέει: «στόχος σου είναι να βρεις καύσιμα για να επιστρέψεις σπίτι, ωστόσο αν δεν τα καταφέρεις, τότε συγχαρητήρια είσαι ήδη σπίτι σου!».
Το παιχνίδι είναι διάχυτο με τέτοιες περιγραφές και πραγματικά ότι και να κάνεις η EKO έχει για όλα μια αστεία ατάκα να ξεστομίσει ακόμα και για πράγματα ή στιγμές που δεν τα περιμένεις όπως όταν αντιμετωπίζεις ένα boss, όπου αντί να σου δώσει συμβουλές, κάνει log out προκειμένου να «σωθεί». Δεν θα πω όμως τίποτα άλλο, για να τα ανακαλύψετε μόνοι μας. Πιστέψτε με θα γελάσετε αρκετές φορές μέσα στο παιχνίδι. Το αστείο ύφος του όμως δεν περιορίζεται στις ατάκες, Κάθε φορά που επιστρέφουμε στο σκάφος για να χρησιμοποιήσουμε το 3D scanner προκειμένου να φτιάξουμε όπλα ή να αναβαθμίσουμε abilities και perks από τα υλικά που μαζεύουμε έξω στον πλανήτη από τα ζώα και τα φυτά, στις οθόνες παίζουν συνεχώς γελοία διαφημιστικά με προϊόντα της εταιρίας ή μηνύματα από τον ιδρυτή της εκστρατείας που είναι λες και τα έχει επιμεληθεί ο Weird Al Yankovic!
Ακόμα και το gameplay ή η κίνηση του παίκτη και των πλασμάτων είναι τόσο κωμικά αποδοσμένη που ακόμα κι αν δεν είστε (όπως εγώ) από τους ανθρώπους που γελούν εύκολα, σίγουρα θα σας κάνουν να χαμογελάσετε. Και να μη θέλετε να γελάσετε, θα νιώσετε σα να σας γαργαλάνε και να προσπαθείτε να κρατηθείτε με το ζόρι! Φανταστείτε μόνο ότι οι melee επιθέσεις μας είναι τα… χαστούκια και οι κλωτσιές κι ότι υπάρχουν πλάσματα που πετώντας μπορεί οποιαδήποτε στιγμή εκεί που δεν το περιμένεις να αμολήσουν πάνω σου κουτσουλιές!
Μπορεί να μην υπάρχει πληθώρα όπλων, ουσιαστικά ένα πιστόλι έχουμε όλο κι όλο πάνω μας, το οποίο ωστόσο αναβαθμίζεται ώστε να γίνει πιο ισχυρό, να γεμίζει γρηγορότερα, να έχει καλύτερη στόχευση ή super charge shot. Ούτε ως προς τα abilities υπάρχει τεράστια ποικιλία. Το καλό είναι ότι δεν στα δίνει όλα απ’ την αρχή, αλλά σε αφήνει να εξερευνήσεις τις περιοχές του πλανήτη και να ανακαλύψεις τρόπους με τα υλικά που βρίσκεις, ξεκλειδώνοντας καινούργιες δυνάμεις ή αναβαθμίσεις για την στολή σου, όπως διπλό άλμα, αιώρηση, καλύτερο visor για τα κράνος σου κοκ. Επίσης και ο ίδιος ο πλανήτης είναι γεμάτος με οργανικά πυρομαχικά που μπορείς να χρησιμοποιήσεις, όπως τοξικά φρούτα και καρποί που τα πετάς στους εχθρούς, αλλά και σπόρους που μεγαλώνουν αστραπιαία και λειτουργούν σαν τραμπολίνο ή γάντζοι, δίνοντας πρόσβαση σε ψηλά ή απομακρυσμένα σημεία. Δεν μπορώ να πω ότι ένιωσα underpowered ή overpowered σε καμία φάση του παιχνιδιού.
Τα πάντα είναι απολύτως σωστά ζυγισμένα και οι εχθροί ή τα bosses κρύβουν αδυναμίες που είναι διασκεδαστικό να τις ανακαλύψεις προκειμένου να 'πέσουν'. Συνήθως απαιτούν να αποκαλύψεις τα τρωτά τους σημεία, σπάζοντας με τον εξοπλισμό που έχεις ή τα πυρομαχικά το armor τους. Κι αν αυτό νομίζετε ότι είναι εύκολη υπόθεση (εντάξει δεν είναι και Dark Souls) ή μια μονότονη διαδικασία, να σας πω ότι κάθε boss έχει διαφορετική επίθεση και διαφορετικά τρωτά σημεία.
Άλλοτε καλά κρυμμένα κι άλλοτε απαιτούν στρατηγική προσέγγιση ώστε να χρησιμοποιήσετε σωστά τον διαθέσιμο εξοπλισμό. Βέβαια δεν μπορείς ακριβώς να χάσεις στο παιχνίδι. Αν πεθάνετε, (που θα πεθάνετε αρκετές φορές ομολογουμένως) η EKO σας ξανατυπώνει στον ειδικό θάλαμο του σκάφους ή αν παίζετε co-op θα μπορεί να σας σηκώσει ο συμπαίκτης σας. Ωστόσο, θα πρέπει να επιστρέψετε στο σημείο που πέσατε και να μαζέψετε τα πράγματά σας, τα οποία σας περιμένουν ως πακέτο.
Μη νομίζετε βέβαια ότι θα περπατάτε ή θα ψάχνετε με τις ώρες να τα βρείτε ή να συνεχίσετε από το σημείο που χάσατε, γιατί σε κάθε περιοχή υπάρχει από ένα portal που λειτουργεί ως hub ανάμεσα στις περιοχές για ευκολότερη και πιο γρήγορη περιήγηση. Εννοείται ότι πρέπει πρώτα να τα ανακαλύψετε και να τα ενεργοποιήσετε για να έχετε αυτή τη δυνατότητα. Οι περιοχές του πλανήτη σφύζουν από ζωή και είναι γεμάτοι παράξενα πλάσματα ή φυτά, ενώ διαθέτουν τόνους από καλά κρυμμένα μυστικά που περιμένουν να τα ανακαλύψετε, λύνοντας μάλιστα κάποιες φορές puzzles με άφθονους πόρους ως ανταμοιβή. Αυτό που μου άρεσε ιδιαίτερα είναι πως η όλη εξερεύνηση στην οποία ουσιαστικά βασίζεται το παιχνίδι, είναι ίσως το πιο δυνατό του χαρτί κι ευτυχώς η Typhoon Studios το έχει μελετήσει πολύ για σας κάνει την εμπειρία ευχάριστη και χαλαρωτική, χωρίς να σας γεμίζει με άχρηστες πληροφορίες, πολύπλοκους μηχανισμούς, απαιτητικά puzzles ή fetch quests μόνο και μόνο για να γεμίσει τις ώρες σας.
Αντιθέτως, (που συνήθως εγώ βαριέμαι πολύ εύκολα όταν τα παιχνίδια με βάζουν να κάνω αγγαρείες για να μπορέσω να συνεχίσω ή με αναγκάζουν να ψάχνομαι σαν την άδικη κατάρα δεξιά κι αριστερά) εδώ όχι απλά δεν βαρέθηκα, όχι απλά δεν με κούρασε, αλλά απόλαυσα κάθε λεπτό σε αυτές τις 10 περίπου ώρες που έκανα να δω τίτλους τέλους. Δεν υπήρξε στιγμή που να χάθηκα, αλλά ακόμα κι αν δεν ήξερα που να πάω ή τι να κάνω είχα στο πλευρό μου ένα εξαιρετικό navigating system να με καθοδηγεί και τις πολύτιμες συμβουλές της AI. Η εμπειρία ωστόσο νομίζω ότι απογειώνεται αν αποφασίσετε να παίξετε με κάποιον φίλο σας co-op. Βέβαια, δε χρειάζεται να αναφέρω πως είναι προτιμότερο να παίξετε με κάποιον που μπορείτε να συνεννοηθείτε, παρά με κάποιον άγνωστο.
Λοιπόν, θα σας το πω. Λίγες φορές μου έχει τύχει να διασκεδάσω και να γελάσω τόσο εξωφρενικά σε co-op παιχνίδι. Τελευταία φορά που μου συνέβη ήταν το 2015 με το Shiftlings. Εκτός από την πολύτιμη βοήθεια που θα λάβετε από τον συμπαίκτη σας σε μάχες, puzzles, αλλά και καθώς εξερευνείτε, θα βιώσετε καταστάσεις τόσο γελοίες και κωμικοτραγικές που θα σας διασκεδάσουν και θα σας κάνουν να περάσετε υπέροχα. Αρκεί μόνο να σας πω ότι υπάρχει friendly fire κι ότι αν πλησιάσετε με φόρα τον συμπαίκτη σας μπορείτε να τον εκτοπίσετε! Με λίγα λόγια αν σας εκνευρίσει και πολύ τον αρχίζετε στα χαστούκια ή τον σπρώχνετε στον γκρεμό να πάει να δει τι έχει. Βέβαια μπορείτε να τον σηκώσετε άμεσα με πλήρη ενέργεια, οπότε δεν θα τα «ακούσετε» ιδιαίτερα.
Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι πανέμορφα, ζωηρά και πολύχρωμα με καρτουνίστικη αισθητική που δένουν υπέροχα με το ύφος του παιχνιδιού. Οι τοποθεσίες επίσης είναι ποικίλες, ολοζώντανες και διαθέτουν ένα εξαιρετικό level design που σου δίνει να καταλάβεις ότι δεν μπορείς να συνεχίσεις για παράδειγμα στο αιωρούμενο νησί που βλέπεις αν δεν ξεκλειδώσεις την απαιτούμενη δύναμη. Δεν σε έχει δηλαδή να γυρνοβολάς άσκοπα, τα πάντα είναι προσεκτικά σχεδιασμένα, κάνοντας την περιήγηση απολαυστική, χωρίς να κουράζει. Η μουσική επίσης έχει το απαιτούμενο παιχνιδιάρικο ύφος, όπως και τα εξαιρετικά voice overs που προσθέτουν τα μέγιστα στην συνολική εμπειρία. Υπάρχουν βέβαια και κάποια μικρά τεχνικά προβλήματα, όχι όμως στο performance όσο σε κάποια χαζά bugs και glitches, όπως το να κολλάει ο παίκτης σε κάποια σημεία του περιβάλλοντος ή να μη δείχνει ο χάρτης το σημείο ενδιαφέροντος. Ωστόσο, μου συνέβη ελάχιστες φορές κάτι τέτοιο, οπότε δεν νομίζω να χρειάζεται να σταθούμε ιδιαίτερα σε αυτά.
Ακολουθήστε το Unboxholics.com στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα για τεχνολογία, videogames, ταινίες και σειρές. Ακολουθήστε το Unboxholics.com σε Facebook, Twitter, Instagram, Spotify και TikTok.