Star Wars Jedi: Fallen Order Review - Η Respawn έκανε το θαύμα της;

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την τελευταία single player εμπειρία που μας πρόσφερε η Respawn Entertainment, όταν και κυκλοφόρησε το sequel του άκρως πετυχημένου first person shooter της, Titanfall 2, το οποίο είχε ξεχωρίσει στα μάτια των gamers για το εντυπωσιακό campaign του. Στο στρατόπεδο του Star Wars από την άλλη, έχουμε πάνω από 10 χρόνια να δούμε ένα καλό, αμιγώς single player παιχνίδι και η ανάγκη να καλυφθεί αυτό το μεγάλο κενό φάνταζε κάπως επιτακτική.

Ομολογώ πως στο άκουσμα ότι η Respawn θα αναλάμβανε το επόμενο μεγάλο story driven Star Wars τίτλο κάπως ταρακουνήθηκα, όχι από έλλειψη εμπιστοσύνης σε μία εταιρία που έτσι κι αλλιώς είχε δώσει δείγματα εξαιρετικής γραφής, όσο για το ότι θα έκανε το άλμα από ένα genre που ήξερε να διαχειρίζεται καλά, αυτό των multiplayer FPS, σε ένα third person και πολύ απαιτητικό action-adventure στον κόσμο του Star Wars.

Έχοντας πλέον ολοκληρώσει το παιχνίδι και καθώς ετοιμάζομαι να καταθέσω την άποψή μου, δε μπορώ να ξεκινήσω χωρίς να αποδώσω τα εύσημα τόσο στους δημιουργούς όσο και στον publisher, την ίδια την ΕΑ που πίστεψε στο όραμα της Respawn και της έδωσε την απαιτούμενη ελευθερία κινήσεων ώστε να το κάνει πραγματικότητα. Κάποιοι άνθρωποι στη Respawn, σεναριογράφοι, προγραμματιστές, animators, sound designers -συμπληρώστε εσείς τη λίστα- έριξαν διάβασμα. Πάρα πολύ διάβασμα.

Στα γραφεία, στα σπίτια τους, στον ελεύθερο χρόνο τους, μόνοι ή με συναδέλφους και όταν όλοι πλέον είχαν μία καλή γνώση για το τι σημαίνει και τι περιλαμβάνει το σύμπαν του Star Wars έκατσαν και έπλασαν το όραμα του επερχόμενου τίτλου τους. Μέσα από προσεκτική επιλογή διαφόρων κομματιών συνέθεσαν ένα puzzle, ένα μείγμα αν θέλετε στο οποίο ανακάτεψαν ιδέες από ορισμένα αριστουργηματικά video games του παρελθόντος και τέλος έβαλαν αυτό το μείγμα στο περιτύλιγμα του Star Wars που είχαν δημιουργήσει. Ελάτε να γνωρίσουμε το Star Wars Jedi: Fallen Order, ένα από τα καλύτερα Star Wars παιχνίδια που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα.

Θα ήθελα να ξεκινήσω από το σημείο του παιχνιδιού που θεωρώ ότι είναι ταυτόχρονα το πιο δυνατό του χαρτί και αυτό πάνω στο οποίο ήρθαν και κούμπωσαν με μαεστρία όλοι οι μηχανισμοί που επέλεξε να υλοποιήσει και να ενσωματώσει η Respawn. Αυτό δεν είναι άλλο φυσικά από το καλογραμμένο σενάριό του, με λίγους σε αριθμό αλλά πολύ ενδιαφέροντες χαρακτήρες για τους οποίους στεναχωριέσαι και νοιάζεσαι, συγκινείσαι και θέλεις να μάθεις για τη ζωή τους, το παρελθόν που τους βαραίνει και τις δραματικές σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ τους, πάντα με μέτρο και εντός του πλαισίου που ορίζει -ή ξεπερνάει- ένα science fiction σύμπαν όπως αυτό του Star Wars. Θα επανέλθω ξανά και αναλυτικά στα πιο “τεχνικά” του σεναρίου, αφού όμως πρώτα δούμε τι είδους ιστορία θέλει να μας πει το παιχνίδι.

Το Jedi: Fallen Order μας διηγείται μία ιστορία που λαμβάνει χώρα πέντε χρονιά μετά τα γεγονότα του Episode III: Revenge of the Sith και το Order 66 που οδήγησε στην καταστροφή του τάγματος των Jedi και στην εκτέλεση των περισσότερων από αυτούς, μικρών και μεγάλων. Ο νεαρός Cal Kestis, όντας εκπαιδευόμενος Jedi κατά την περίοδο της εκκαθάρισης, αναγκάζεται να αφήσει πίσω την προηγούμενη ζωή του και να βρει καταφύγιο στα μηχανουργεία του πλανήτη Bracca, όπου δουλεύει σαν scrapper διαλύοντας παλιά αεροσκάφη. Απαρνιέται τη Δύναμη και για χρόνια κρύβει την ταυτότητά του, με σκοπό να επιβιώσει από το μίσος και τα βασανιστήρια της αυτοκρατορίας και του τάγματος κυνηγών των Jedi που αυτή εκπαιδεύει, των Inquisitors. Τα πράγματα όμως παίρνουν άσχημη τροπή όταν στην προσπάθειά του να σώσει έναν κοντινό του φίλο επικαλείται ξανά τη Δύναμη. Αυτό όμως φανερώνει την τοποθεσία του στην αμείλικτη Inquisitor Second Sister, η οποία ορκίζεται να βρει και να σκοτώσει τον Cal, ακόμα κι αν χρειαστεί να τον κυνηγήσει σε ολόκληρο το γαλαξία.

Στο ταξίδι του ο πρωταγωνιστής μας θα βρει συμμάχους στα πρόσωπα της πρώην Jedi Knight Cere Junda, του γκρινιάρη πιλότου Greez Dritus, ενώ στα μάτια του μικρού droid BD-1 θα ανακαλύψει μια υπέροχη φιλία που θα γλυκάνει το ταξίδι σας στο γαλαξία και θα προσφέρει δυνατές συγκινήσεις. Η σχέση των δύο χαρακτήρων βρίσκεται αδιαμφισβήτητα στο επίκεντρο αυτής της περιπέτειας, καθώς σκιαγραφείται σαν κάτι ζωντανό, βαθύ και έμψυχο που συνεχώς εξελίσσεται και αλλάζει, έχει δυναμική και εξυπηρετεί τους μηχανισμούς του παιχνιδιού με τρόπο ουσιαστικό, ενώ δε προσπαθεί να χτίσει μία μονοδιάστατη σχέση αφέντη - υπηρέτη. Η Respawn είχε ένα πολύ ξεκάθαρο όραμα όσον αφορά την ιστορία που ήθελε να πει κι αυτό φαίνεται από νωρίς στο παιχνίδι.

Στο πρώτο μισάωρο έχει ήδη κάνει ένα πολύ δυνατό σεναριακό άνοιγμα, δίνοντας στον παίκτη να καταλάβει ακριβώς ποιος είναι ο σκοπός του ταξιδιού του και παραμένει πιστή σε αυτόν μέχρι το τέλος. Και εδώ η λέξη “τέλος” έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί η ιστορία έχει πολύ ξεκάθαρη δομή με αρχή, μέση και φινάλε, χωρίς να παρεκκλίνει ή να χρονοτριβεί και χωρίς να θέλει να εντυπωσιάσει με plot twists σε κάθε γωνία και περιττά cliffhangers. Και πάνω που φτάνετε στα τελευταία λεπτά του παιχνιδιού, είστε έτοιμοι να τα δώσετε όλα για μία τελευταία μάχη και να κλείσετε την ιστορία, η Respawn έρχεται, οπλίζει και ακουμπάει στο τραπέζι τα ρέστα της. Το Fallen Order έχει κατά την προσωπική μου άποψη με διαφορά, το καλύτερο και πιο απολαυστικό φινάλε που έχει γραφτεί σε οτιδήποτε σχετικό με Star Wars έχουμε δει μέχρι σήμερα. Έχοντας ήδη πει αρκετά πάνω σε αυτό σταματάω κάπου εδώ με τα της ιστορίας και αφήνω τη φαντασία σας να ταξιδέψει. Το βασικό campaign έχει μία πολύ ικανοποιητική διάρκεια περίπου 20 ωρών, δεδομένου ότι θα ξοδέψετε και αρκετό χρόνο στο backtracking, μηχανισμό για τον οποίο θα μιλήσω αναλυτικά στις επόμενες γραμμές.

Όσον αφορά το gameplay του Fallen Order, τα πράγματα είναι αρκετά πιο πολύπλοκα. Και είναι πολύπλοκα γιατί το παιχνίδι δανείζεται ιδέες και μηχανισμούς από τόσα παιχνίδια που εύκολα θα έλεγε κανείς ότι χάνεις την μπάλα και το βαφτίζεις ένα δεύτερο “τάδε παιχνίδι”. Παρ' όλα αυτά, παραμένει από την αρχή μέχρι το τέλος αυθεντικό, έχει τη δική του ταυτότητα και διατηρεί άψογες ισορροπίες ανάμεσα στους τόσους μηχανισμούς που δίνει στον παίκτη. Η προσοχή που έχει δώσει η Respawn στην λεπτομέρεια και οι μικρές πινελιές στα πάντα, από τα μενού και το skill tree μέχρι τις πολλές διαφορετικές χρήσεις του ίδιου μηχανισμού (π.χ. lightsaber) είναι ασύλληπτη και είναι αυτό που μεταμορφώνει το παιχνίδι από ένα απλό σύνολο αντιγραμμένων μηχανισμών σε μία αυθεντική δημιουργία που παντρεύει τόσα διαφορετικά genres με έναν μοναδικό τρόπο.

Ξεκινώντας ένα νέο campaign το παιχνίδι μου ζητάει να επιλέξω βαθμό δυσκολίας και εξηγεί τι εμπειρία θα μου προσφέρει αντίστοιχα. Ιδιαίτερα ευχάριστη και καλοδεχούμενη η λεπτομέρεια που έχει προστεθεί εδώ και μου δίνει μία μπάρα-ένδειξη του βαθμού στον οποίο θα επηρεαστούν οι τρεις μηχανισμοί μάχης σε κάθε επίπεδο. Οι μηχανισμοί αυτοί είναι το parry timing, δηλαδή η ακρίβεια στο δευτερόλεπτο που πρέπει να κάνουμε πετυχημένο parry τις επιθέσεις των εχθρών, το damage που μας κάνουν οι εχθροί και το πόσο επιθετικοί θα είναι μέσα στη μάχη. Πριν το πρώτο σας playthrough είναι δύσκολο να καταλάβετε τη χρησιμότητα αυτής της ένδειξης, αλλά έχοντας τερματίσει το παιχνίδι κι έχοντας μία εικόνα για τη γενικότερη δυσκολία, σίγουρα θα σας βοηθήσει να επιλέξετε με βάση τις ικανότητές σας τη δυσκολία που σας ταιριάζει (αν προφανώς θέλετε να ξεκινήσετε καινούργιο playthrough).

Ξεκινάτε, λοιπόν, το παιχνίδι σαν ένας Jedi που έχει χρόνια να ενωθεί με τη Δύναμη κι επομένως δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε προηγμένες τεχνικές. Η κίνησή σας στο χώρο στα πρώτα λεπτά είναι πολύ περιορισμένη, η πορεία γραμμική και οι επιλογές πρακτικά ανύπαρκτες. Το πρώτο μου παράπονο είναι στα tutorials του παιχνιδιού που ήθελα να έχουν δοθεί με καλύτερο τρόπο και πιο ξεκάθαρα. Χρειάστηκε να ανοίξω τα controls από τα settings ώστε να δω με ποιο κουμπί κάνω τις βασικές έστω κινήσεις, αν και έγινε μία τίμια προσπάθεια να μου μάθει το παιχνίδι τα controls μέσα από την ιστορία και κάποια set pieces.

Σε συνδυασμό με το τρομακτικά λιτό -στα όρια του εντελώς άδειου- HUD, του λίγο δύσκολου χειρισμού στην κάμερα και της πολύ “αέρινης” κίνησης του Cal στο χώρο κάνουν την πρώτη επαφή με το παιχνίδι μία περίεργη εμπειρία. Δώστε του όμως λίγο χρόνο γιατί η κίνηση, τα controls και η κάμερα συνηθίζονται γρήγορα, ενώ με τα τόσα πράγματα που θα συμβαίνουν σε λίγο στην οθόνη σας, οι πιθανότητες να αγαπήσετε τη μία και μοναδική μπάρα ζωής που υπάρχει στο HUD είναι πολύ μεγάλες.

Ολοκληρώνοντας το εισαγωγικό κεφάλαιο και αφού μας έχει δοθεί μία πρώτη μεν αλλά πολύ ξεκάθαρη εικόνα για το στόχο που έχει το ταξίδι μας στο γαλαξία, το παιχνίδι μας συστήνει στην semi-open world δομή του και το μηχανισμό της μεταφοράς με το διαστημόπλοιο Mantis από τον έναν πλανήτη στον άλλο με τρόπο παρόμοιο με το teleport μέσω του Yggdrasil στα Realms της Νορβηγικής μυθολογίας του God of War. Οι πλανήτες στους οποίους ταξιδεύουμε έχουν πολύ μεγάλες εκτάσεις και δεν είναι εξ' αρχής διαθέσιμοι ολόκληροι προς εξερεύνηση.

Κάθε πλανήτης είναι γεμάτος από μυστικά περάσματα, κρυμμένα collectibles μέσω των οποίων μαθαίνετε την ιστορία του κάθε πλανήτη και σειρές από γεγονότα που συνέβησαν σε αυτόν, cosmetics για να αλλάξετε την εμφάνιση του χιτώνα σας, το χρώμα του BD-1 ή τη βαφή του Mantis, τμήματα του lore που μπορείτε να ανακαλύψετε και τα οποία εμφανίζονται με τη μορφή echo senses, αναμνήσεις δηλαδή που ο Cal μπορεί μέσω της Δύναμης να διαβάσει και να αναπαράγει στο μυαλό του και τέλος εξαρτήματα για να φτιάξετε το δικό σας lightsaber ακριβώς όπως το ονειρεύεστε. Το παιχνίδι ανταμείβει την εξερεύνηση, δίνοντας στον παίκτη XP. Η ωραία λεπτομέρεια που έχει προστεθεί εδώ είναι ότι όσο δυσκολότερη και πιο σύνθετη είναι η ανακάλυψη ενός συγκεκριμένου collectible τόσο περισσότερο και το XP που παίρνει ο παίκτης.

Η περιήγηση στους πλανήτες γίνεται ευκολότερη με τη βοήθεια ενός τριδιάστατου χάρτη, ο οποίος στους fans της σειράς Metroid Prime θα φάνει πολύ γνώριμος, καθώς δανείζεται την 3D προοπτική και τις ενδείξεις για το ποιες περιοχές είναι προσβάσιμες με τις ικανότητες που διαθέτετε αυτή τη στιγμή και ποιες όχι. Οι πλανήτες έχουν πολλαπλά επίπεδα στον κατακόρυφο άξονα οπότε είναι πάντα χρήσιμο να γνωρίζετε αν από κάτω σας βρίσκεται κάποια καταπακτή ή εσείς βρίσκεστε στον πρώτο όροφο ενός ψηλού κτηρίου. Η περιήγηση στις μεγάλες εκτάσεις των πλανητών απλοποιείται με τη χρήση shortcuts στα πρότυπα των Souls και Bloodborne παιχνιδιών, όπου θα χρειαστεί να κάνετε μία φορά κάποια μεγάλη διαδρομή και στο γυρισμό θα ανοίξετε κάποια κλειδωμένη πόρτα οπότε θα φτάσετε στο σημείο από το οποίο ξεκινήσατε. Τα περάσματα αυτά φυσικά δεν είναι ορατά στο χάρτη και πρέπει να τα ανακαλύψετε μόνοι σας.

Στο gameplay του το παιχνίδι υιοθετεί μία αμιγώς Metroidvania δομή με πολύ έντονο platforming στοιχείο. Όπως προανέφερα κρατάει κλειδωμένα κάποια τμήματα του χάρτη και όσο ο παίκτης ανακαλύπτει νέες ικανότητες μπορεί να γυρίσει πίσω σε κάποιο πλανήτη και να επισκεφτεί μέρη που ήταν απροσπέλαστα. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφέρω ότι το παιχνίδι διατηρεί από την αρχή μέχρι το τέλος ένα εξαιρετικό pacing, όσον αφορά το ρυθμό με τον οποίο δίνει στον παίκτη νέα εργαλεία για να εξερευνήσει τον κόσμο είτε αυτά είναι απλές ικανότητες του Cal (π.χ. wall run), είτε upgrades του BD-1, level ups και skill points, Force powers κλπ. Μάλιστα, το παιχνίδι προσφέρει μεγάλη ποικιλία στο κομμάτι των skills, τα οποία δίνονται με γραμμικό τρόπο μέσω της ιστορίας, όμως πετυχαίνουν το στόχο τους και κρατάνε το παιχνίδι φρέσκο μέχρι και το τελευταίο καρέ. Και κάπου εδώ έρχεται να δέσει σφιχτά το gameplay με την ιστορία, όπως σας περιέγραψα και στην αρχή.

Τίποτα στο Fallen Order δεν υπάρχει για να εξυπηρετεί μόνο ένα σκοπό. Οι δυνάμεις και το backtracking δεν υπάρχουν μόνο για να σας βοηθήσουν να πάρετε την πλατίνα στα trophies, μαζεύοντας τα collectibles. Κάθε νέα δύναμη που αποκτάτε σας δίνεται σαν αποτέλεσμα της εξέλιξης της ιστορίας και της προσπάθειας του Cal να ενωθεί ξανά με τη Δύναμη και να βρει τον χαμένο εαυτό του. Μπορεί να νιώθετε την επιθυμία να εξερευνήσετε πολύ πιο γρήγορα τον κόσμο και να ανακαλύψετε τα μυστικά του, αλλά το παιχνίδι θα σας επιβάλει γρήγορα τον δικό του ρυθμό και θα σας πει πότε είστε έτοιμοι να αντιμετωπίσετε συγκεκριμένους κινδύνους ή όχι. Η ανάγκη για επιστροφή σε κάποιο πλανήτη είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας και θα συμβεί αυστηρά τη στιγμή που πρέπει.

Δε θα ανακαλύψετε καμία νέα ικανότητα κρυμμένη σε δωμάτια που πρέπει να ψάξετε μόνοι σας. Θα σας δοθεί με πολύ όμορφο, σχεδόν κινηματογραφικό τρόπο, φροντίζοντας κάθε φορά να σας αποκαλύπτει ένα κομμάτι της ιστορίας του Cal και το λόγο που πραγματικά χρειάζεται αυτή τη νέα ικανότητα. Άλλες φορές, ο κίνδυνος και ο φόβος για το άγνωστο θα αποτελέσουν λόγο να ανατρέξει στα σκοτεινά μονοπάτια του παρελθόντος και να αναμετρηθεί με αυτό. Όταν βγει νικητής, τότε ανοίγονται μπροστά του νέοι δρόμοι και επιλογές που σε επίπεδο gameplay μεταφράζονται προφανώς σε νέες ευκαιρίες για backtracking σε παλιούς πλανήτες. Οι αλληγορίες που έχουν καταφέρει να αποτυπώσουν επί της οθόνης και οι ομαλές μεταβάσεις από τα επικά cutscenes, τους διαλόγους και τις μάχες σε ξεκλειδώματα νέων gameplay μηχανισμών είναι πραγματικά εντυπωσιακή και θα σας κάνει να μην χορταίνετε την εξέλιξη της ιστορίας.

Θα επιστρέψω σε προηγούμενη φράση, ότι τίποτα στο Fallen Order δεν εξυπηρετεί μόνο έναν σκοπό. Όλοι οι μηχανισμοί του παιχνιδιού ανακυκλώνονται και επαναχρησιμοποιούνται με ποικίλους και έξυπνους τρόπους που κάνουν το παιχνίδι πιο ενδιαφέρον και ζητούν από τον παίκτη να χρησιμοποιήσει τη φαντασία του. Ως γνωστόν, το lightsaber είναι το χαρακτηριστικό όπλο των Jedi (και Sith) στον κόσμο του Star Wars. Πως αλλιώς όμως θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε ένα φωτόσπαθο σε έναν κόσμο που απαιτεί εξερεύνηση και ενδεχομένως το μονοπάτι θα μας οδηγήσει σε σκοτεινές σπηλιές και περάσματα χωρίς φως;

Αν δοκιμάσουμε να ανοίξουμε το φωτόσπαθο σε μία τέτοια σπηλιά ξαφνικά γίνεται το προφανές, μπορούμε να δούμε τα πάντα καθαρά. Παρακάτω το παιχνίδι μας ζητάει να κάνουμε force pull καλώδια που κρέμονται από το ταβάνι και να συνδέσουμε σε κάποιο σημείο. Μπορούμε όμως να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα καλώδια για να περάσουμε από γκρεμούς και να βρούμε μυστικές τοποθεσίες. Δεν έχει νόημα να αποκαλύψω περισσότερα τέτοια μυστικά, εφόσον είναι μία εμπειρία που αξίζει να ζήσετε μόνοι σας.

Μέρος του παιχνιδιού αποτελεί και η επίλυση γρίφων, οπότε εκεί εξετάζει εκ των προτέρων τη δημιουργική σκέψη του παίκτη και το πώς μπορεί να χρησιμοποιήσει μηχανισμούς που ήδη γνωρίζει με εναλλακτικούς τρόπους. Ορισμένοι γρίφοι είναι αρκετά έξυπνοι, ορισμένοι με απογοήτευσαν. Γενικά το κομμάτι των γρίφων το θεώρησα λίγο μέτριο, αλλά ευτυχώς αναλώθηκε ελάχιστα σε αυτό. Πολύτιμος βοηθός στην περιήγηση στο χώρο, την επίλυση γρίφων και την ανακάλυψη collectibles είναι ο πιστός μας φίλος BD-1. Η βοήθεια και η συντροφιά του είναι πολύτιμη, καθώς μπορεί να μας κάνει heal, να προσφέρει hints αν κολλήσουμε σε κάποιο σημείο, ενώ ο τρόπος με τον οποίο φεύγει από τον Cal και τρέχει να σκανάρει και να δει από κοντά περιοχές ή αντικείμενα που του κάνουν εντύπωση είναι αξιαγάπητος και προσθέτει πολλούς πόντους στην ρεαλιστικότητα του μικρού droid που τον νιώθουμε πιο πολύ σαν ένα μικρό παιδί με ατελείωτη περιέργεια να μάθει τον κόσμο, πάρα σαν ένα άψυχο ρομπότ.

Ανά πάσα στιγμή μπορείτε να συζητήσετε με τον BD-1, να του ζητήσετε να σας πει ένα ανέκδοτο, ένα τραγούδι, να τον ρωτήσετε αν νιώθει ασφαλής ή φοβάται ή απλά να τον ευχαριστήσετε που είναι στο πλευρό σας σε όλο αυτό το ταξίδι. Το ίδιο το droid μιλάει τη δική του ρομποτική γλώσσα, ωστόσο ο Cal τον καταλαβαίνει κι αυτό πολλές φορές οδηγεί σε ωραίες κωμικές στιγμές. Προσωπικά πέρασα πραγματικά όμορφες στιγμές με το droid μου και όσο το σκέφτομαι δε ξέρω αν ταξίδι θα ήταν το ίδιο εύκολο χωρίς αυτόν. Σίγουρα δε θα ήταν το ίδιο ευχάριστο.

Ώρα να συζητήσουμε για ένα άλλο σημαντικό στοιχείο του παιχνιδιού, αυτό της μάχης. Το παιχνίδι σε γενικές γραμμές δεν είναι δύσκολο. Στο normal difficulty οι μάχες με τους μικρότερους εχθρούς έχουν εύκολη προς μέτρια δυσκολία και σε σημεία κάπως ζορίζει περισσότερο. Το παιχνίδι δεν είναι σχεδιασμένο για να προσφέρει σε όλη την έκτασή του μεγάλο βαθμό δυσκολίας κι αυτό είναι κατανοητό. Εξαίρεση αποτελούν τα boss fights τα οποία απαιτούν υπομονή, μελέτη των κινήσεων και των patterns που χρησιμοποιούν, αλλά και στρατηγικά χτυπήματα καθώς αν βιαστείτε να πείτε ότι προλαβαίνετε ακόμα ένα χτύπημα πριν κάνετε το dodge, μάλλον θα βρεθείτε στο respawn point.

Το combat εδώ δε θέλει ιδιαίτερες συστάσεις, οι μηχανισμοί είναι ίδιοι με του Dark Souls. Πρέπει να κάνετε lock τον αντίπαλο ώστε να κινείστε γύρω του και να τον ακολουθείτε, έχετε dodge, parry, ενώ αν "φάτε" πολύ damage πρέπει να απομακρυνθείτε και να κάνετε heal με τη βοήθεια του BD-1. Όλα είναι πράγματα που έχουμε ξαναδεί σε πληθώρα παιχνιδιών. Ιδιαίτερα ικανοποιημένος έμεινα από τη μεγάλη ποικιλία εχθρών που συνάντησα στο παιχνίδι, τόσο κλασσικών όσο και νεότερων που δημιουργήθηκαν για χάρη του τίτλου.

Αυτό όμως που κάνει τη διαφορά σε ένα Star Wars παιχνίδι είναι το πόσο πιστά μεταφέρει την εμπειρία της μάχης με το lightsaber, οι ήχοι, οι χορογραφίες κλπ. Τα πάντα στο Fallen Order φωνάζουν Star Wars σε σημείο ανησυχητικό. Τα ηχητικά και οπτικά εφέ, οι φωτισμοί, η αίσθηση στο lightsaber και η απόκρουση των blaster shots είναι εξαιρετικά και ενώ ο Cal έχει αρκετά ανάλαφρο περπάτημα και κίνηση, όταν μάχεται νιώθεις ότι ο χειρισμός είναι πολύ πιο στιβαρός, το lightsaber κόβει τα πάντα σαν ξυράφι και η αίσθηση να βλέπεις τα τέρατα και τα droids να γίνονται φέτες μπροστά σου, είναι όπως και να το κάνουμε μία αυθεντική Star Wars εμπειρία. Δυστυχώς τα ανθρώπινα μοντέλα δεν διαμελίζονται κι αυτό είναι λίγο απογοητευτικό, τουλάχιστον για εμένα. Μικρά παράπονα έχω σε σημεία και από την ΑΙ που ενώ δεν δίνει συνολικά δείγματα κακής ποιότητας, τρώει ανεξήγητα κολλήματα και χαλάει κάπως τη συνολική εμπειρία.

Αναμενόμενα, ρόλο στο combat παίζει και η Δύναμη, η οποία περιορίζεται σε τρεις μόνος κινήσεις, push, pull και time slow, οι οποίες όμως είναι αρκετές για να δώσουν μία πολύ ενδιαφέρουσα νότα στις μάχες. Η Δύναμη που έχετε είναι περιορισμένη, όσο την χρησιμοποιείται μειώνεται και κάθε φορά που χτυπάτε κάποιον εχθρό ανεβαίνει ξανά η στάθμη της. Μπορείτε να κάνετε time slow ένα stormtrooper, ενώ ταυτόχρονα έχετε τραβήξει πάνω σας ένα probe droid, έχετε βάλει τον BD-1 να το χακάρει για να πολεμάει για εσάς, σπρώχνετε δύο μικρά τέρατα στον γκρεμό και παράλληλα ξιφομαχείτε με έναν purge trooper. Οι μάχες στο Fallen Order είναι άκρως διασκεδαστικές, εθιστικές και γεμάτες δράση τόσο σε επίπεδο gameplay και μηχανισμών όσο και αυθεντικότητας σαν μία καλογυρισμένη κινηματογραφική Star Wars σκηνή. Να τονίσουμε εδώ ότι δεν προσφέρεται κανένας stealth μηχανισμός, το παιχνίδι είναι αμιγώς action.

Οι εχθροί που σκοτώνετε σας ανταμείβουν με XP. Το XP σας μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε στα διάφορα meditation points που βρίσκονται διάσπαρτα στον χάρτη για να ξεκλειδώσετε νέες ικανότητες και να γίνετε πιο αποτελεσματικοί στις μάχες. Το skill tree χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες: Force, Lightsaber και Survival και ο τρόπος που επέλεξαν να παρουσιάσουν το όλο θέμα του meditation σαν μία μεταφορά του πνεύματος του Cal στο Force Void είναι ακόμα μία τρομερή λεπτομέρεια που σαν fan του Star Wars από μικρό παιδί, μπορώ να πω ότι την αγάπησα.

Εκτός των upgrades στα skills, τα meditation points προσφέρονται και για rest σε ένα μηχανισμό που όπως και στα Souls σου επιτρέπει να κάνεις save, να αναπληρώσεις τη ζωή και τη Δύναμή σου, αλλά να κάνεις και spawn ξανά όλους τους εχθρούς. Αν κάποια στιγμή πεθάνετε στη μάχη, χάνετε τα XP και το τρέχων skill progress κι επιστρέφεται στο τελευταίο meditation point που κάνατε rest. Στη συνέχεια πρέπει να βρείτε και να χτυπήσετε τουλάχιστον μία φορά αυτόν που σας σκότωσε προκειμένου να πάρετε πίσω ό,τι χάσατε. Βλέπουμε λοιπόν ότι ενώ υιοθετείται η λογική των Souls γίνεται ένα κλικ κάτω στη δυσκολία, ώστε να είναι προσιτό αλλά ταυτόχρονα και απαιτητικό για όλους.

Στα του τεχνικού τομέα νομίζω είναι δεδομένο ότι σαν ΑΑΑ παραγωγή μεγάλου στούντιο δεν γίνεται εύκολα να απογοητεύσει και όντως δεν το κάνει. Το παιχνίδι είναι αναμενόμενα πανέμορφο, με υψηλής ποιότητας textures, πολύ όμορφους φωτισμούς, τρομερά draw distances και background σκηνικά και ενώ η PS4 έκδοση που έπαιξα (σε PS4 Pro) έτρεχε στα 30 fps, δυστυχώς όχι απροβλημάτιστα, πρόσφερε και μία λειτουργία για 1080p 60fps.

Αυτό που ξεχωρίζει στον τεχνικό τομέα του παιχνιδιού δεν είναι τόσο η ποιότητα, όσο η ταυτότητα που κουβαλάει. Τα πάντα στο παιχνίδι θυμίζουν Star Wars. Ό,τι βλέπεις και ό,τι ακούς είναι πιστό στο franchise και στην πλειοψηφία τους θα συναντήσετε αυθεντικές τοποθεσίες, γνωστούς πλανήτες, κλασσικά soundtracks, ενώ δε λείπουν και κλασσικοί ήχοι από εξωγήινες διαλέκτους και άλλα ηχητικοί εφέ που έχουμε αγαπήσει.

Η Respawn φρόντισε να φτιάξει ένα Star Wars παιχνίδι – φόρο τιμής στο franchise σεβόμενη απόλυτα το αρχικό υλικό. Τέλος, αξίζει να αναφέρω ότι έγινε και εξαιρετική δουλειά στην επιλογή του cast ηθοποιών, καθώς όλες οι ερμηνείες ήταν πειστικότατες, ενώ σε συνδυασμό με το ασύλληπτης ποιότητας motion capture, τα χαρακτηριστικά των προσώπων, το lip-sync, τα animations και τις χορογραφίες στις μάχες (κυρίως αυτές που είχαν Jedi-Inquisitors) ανέβασε το production value σε πολύ υψηλά επίπεδα.

Τα μεγάλα μου παράπονα στον τεχνικό τομέα είναι τα απαράδεκτα frame drops -ευτυχώς σε μένα ήταν αρκετά σπάνια- και τα ολοκληρωτικά κολλήματα όταν έμπαινα σε νέες περιοχές, καθώς και διάφορα bugs και glitches που έκαναν εχθρούς να κολλάνε μέσα σε τοίχους, να μην μπορώ να προχωρήσω και να χρειάζεται restart το παιχνίδι. Το δεύτερο, το οποίο την ώρα που γράφεται το κείμενο έχω διαβάσει πως ήδη διορθώθηκε με patch, είναι τα τεράστια loading times στο respawn, για όσους θα το παίξετε από εδώ και πέρα πιστεύω δε θα το αντιμετωπίσετε, οπότε απλώς αναφέρω ότι το πρόβλημα ήταν υπαρκτό.