Sniper Elite V2 Remastered Review - Ότι γυαλίζει δεν είναι χρυσός

Η Rebellion είναι ένα στούντιο που στο παρελθόν μας έχει χαρίσει αρκετά αξιόλογα shooters. Από το θρυλικό Aliens versus Predator του ’99 και το Rogue Trooper, μέχρι τα Delta Force και Shellshock 2, θαρρώ πως έχει ένα αξιοζήλευτο βιογραφικό και εμπειρία στο είδος. Αναμφίβολα όμως η μεγαλύτερη επιτυχία του ακούει στο όνομα Sniper Elite. Το πρώτο Sniper Elite κυκλοφόρησε το 2005 για PS2, Xbox, PC και Wii και κατάφερε να ξεχωρίσει για τους βαλλιστικούς μηχανισμούς του που προσέδιδαν απίστευτο ρεαλισμό στις μάχες. Ήταν ένα τρίτου προσώπου shooter και μάλιστα από τα ελάχιστα παιχνίδια που έκανε το sniper πρωτεύον όπλο. Εστίαζε κυρίως στο stealth και στη μάχη από απόσταση. Ο βασικός εχθρός ωστόσο δεν ήταν μόνο οι στρατιώτες. Στο παιχνίδι είχες να αντιμετωπίσεις και τα physics. Το βάρος της σφαίρας δηλαδή, την απόσταση, τον άνεμο, καθώς και το κράτημα της αναπνοής που ναι μεν το έκανε πιο δύσκολο, αλλά συνάμα αρκετά πιο αληθοφανές και εθιστικό. Το παιχνίδι απέσπασε θετικές κριτικές κερδίζοντας μάλιστα τον τίτλο του καλύτερου PC/console game στα βραβεία TIGA.

Μετά την επιτυχία αυτή η Rebellion φρόντισε να εξελίξει τη συνταγή προσθέτοντας το 2012 στο Sniper Elite V2 την «X-Ray Kill Cam». Πρόκειται για την κάμερα που μετά από μια επιτυχημένη βολή δείχνει τη διαδρομή της σφαίρας, η οποία μέσω «ακτινογραφίας» προβάλει τη ζημιά που κάνουμε στα οστά ή τα ζωτικά όργανα του αντιπάλου. Ήταν μια κίνηση που παράλληλα με τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού απογείωσε τη δημοτικότητά του, παρά τα στραβοπατήματα του άτσαλου animation. Το Sniper Elite V2 αγαπήθηκε πολύ από τους gamers και κέρδισε επάξια μια θέση στις σελίδες της ιστορίας των video games. Έκτοτε ακολούθησαν με την ίδια επιτυχία τα Sniper Elite 3 και 4. Αν και τα δυο τελευταία Sniper Elite κυκλοφόρησαν σχετικά κοντά για την παρούσα γενιά (2014 και 2017) όντας αρκετά πιο εξελιγμένα από το V2, η Rebellion προέβη σε μια εντελώς αψυχολόγητη κίνηση να επαναφέρει σε remastered μορφή το Sniper Elite V2. Το παιχνίδι αναμενόμενα επεξεργάστηκε οπτικά, προσφέροντας  4Κ ανάλυση, HDR, νέους φωτισμούς και ανανεωμένα textures. Επιπλέον περιλαμβάνει όλα τα DLCs που κυκλοφόρησαν. Είναι αρκετά όμως αυτά για να σταθεί απέναντι στον ανταγωνισμό και στα ίδια του τα sequels;

Το παιχνίδι λαμβάνει μέρος στο τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου το 1945. Υπό τον έλεγχό μας έχουμε τον sniper specialist Karl Faireborne, ο οποίος στέλνεται στο Βερολίνο με αποστολή να εντοπίσει και να βγάλει από τη μέση τους ναζί επιστήμονες πριν αυτοί ολοκληρώσουν το V2 πυραυλικό σύστημα και πλήξουν σε μια τελευταία απόπειρα τις συμμαχικές δυνάμεις. Παράλληλα, θα πρέπει να καταστρέψει τα σχέδια του συστήματος, ώστε να μη πέσουν στα χέρια των Ρώσσων που έχουν ήδη εισβάλει στη Γερμανία ψάχνοντάς τα. Να πω την αλήθεια το σενάριο βρίσκεται απλά εκεί για να σου δώσει έναν λόγο να κάνεις ότι είναι να κάνεις. Άλλωστε το παιχνίδι όπως είναι δομημένο δείχνει ξεκάθαρα ότι εστιάζει στο gameplay παρά στο να σου δώσει μια στιβαρή ιστορία με αξιομνημόνευτους χαρακτήρες και πομπώδεις διαλόγους που θα σε «τσιτώσει» και θα σου δώσει κίνητρα να εκπληρώσεις τον στόχο σου. Με λίγα λόγια λείπει η κινηματογραφικότητα που έχουμε συνηθίσει από άλλα πολεμικά παιχνίδια.

Το Sniper Elite V2 απλά πριν από κάθε αποστολή σου λέει επιγραμματικά περί τίνος πρόκειται και σε αφήνει σε έναν χάρτη μόνο σου να βρεις την άκρη χωρίς βίντεο και φαμφάρες. Κάνεις την αποστολή σου, τελειώνει και αμέσως χωρίς τυμπανοκρουσίες πας στην επόμενη. Δεν μπορώ να πω ότι με ενόχλησε αυτό, αλλά μου έφερε στο νου νοσταλγικά άλλες εποχές σχεδόν ξεχασμένες, που τα πράγματα ήταν μακράν πιο απλουστευμένα. Ωστόσο πρόκειται για remastered και όχι για remake. Εν έτη όμως 2019, όταν «ανασταίνεις» ένα τέτοιο τίτλο έστω και ως remastered είναι ομολογουμένως παράτολμο. Ειδικά αν αναλογιστείς ότι από τότε έχουν πέρασαν τόσα πολεμικά παιχνίδια από τα χέρια μας και υπάρχουν στην αγορά τα αρκετά πρόσφατα Sniper Elite 3 και 4. Το δυνατό χαρτί όμως του Sniper Elite V2 είναι το gameplay. Από τη στιγμή που θα μπεις στον κόσμο του, θα βρεις ένα καλό σημείο να στήσεις το όπλο σου και θα αρχίσεις να εκτελείς αντιπάλους, το τελευταίο πράγμα που θα σε απασχολήσει είναι η ιστορία. Τόσο εθιστικό είναι.

Το παιχνίδι σου δίνει άπλετες επιλογές να κινηθείς στον χάρτη. Ερειπωμένα παράθυρα και περβάζια σε κτίρια, λοφίσκοι και ψιλά χορτάρια θα γίνουν τα αγαπημένα σας σημεία. Ο Faireborne μπορεί να είναι άριστος σκοπευτής από μακριά, όμως σε κοντινή απόσταση μοιάζει με νεοσύλλεκτος! Έχουμε σαφώς την επιλογή να χρησιμοποιήσουμε αυτόματα ή πιστόλια με σιγαστήρα, όμως ο πιστότερος φίλος μας παραμένει το sniper. Η stealth προσέγγιση είναι το Α και το Ω στο V2. Ο καλύτερος τρόπος είναι να βολιδοσκοπήσουμε την περιοχή με τα κιάλια, να καταστρώσουμε καλά ένα σχέδιο προσέγγισης και να είμαστε όσο το δυνατών αθόρυβοι. Επίσης μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε υπέρ μας οποιοδήποτε θόρυβο υπάρχει, όπως εκρήξεις ή άλλους πυροβολισμούς ώστε να καλύψουν την εκπυρσοκρότηση του όπλου μας.

Όπως γίνεται σε άλλα stealth παιχνίδια, μπορούμε να προσελκύσουμε ή να αποσπάσουμε την προσοχή του εχθρού, ρίπτοντας κάποιο αντικείμενο για να τον εξουδετερώσουμε αργότερα με την ησυχία μας. Αν όμως μας δουν ή κατά λάθος προδώσουμε τη θέση μας, θα κινητοποιηθεί ολόκληρος λόχος εναντίων μας. Για καλή μας τύχη βέβαια έχουμε τη δυνατότητα να αφήσουμε την περιοχή που μας είδαν και να γυρίσουμε αρκετά (αν προλάβουμε) πίσω στον χάρτη, μέχρι να χάσουν τα ίχνη μας. Υπέρ μας λειτουργεί το σύστημα το οποίο μας δείχνει με μια ghost φιγούρα στο σημείο που μας είδαν τελευταία, δίνοντάς μας την ευκαιρία να δραπετεύσουμε και να καταστρώσουμε εκ νέου το πλάνο μας.

Ωστόσο δεν ενδείκνυνται όλες οι περιοχές ή το είδος μιας αποστολής για ασφαλή διαφυγή. Υπάρχουν περιπτώσεις που θα πρέπει να υπερασπιστούμε τη θέση μας, όπως για παράδειγμα το δωμάτιο που βρισκόμαστε σε ένα κτίριο. Ο Faireborne στην κατοχή του έχει τον εξοπλισμό (ή αν δεν το έχει τον βρίσκει στο χάρτη ή σε πτώματα) για να φυλάξει τα νώτα του, παγιδεύοντας τις εισόδους με εκρηκτικά, δυναμίτες και νάρκες. Επίσης μπορεί να αφήσει αναίσθητο ένα εχθρό αιφνιδιάζοντάς τον από πίσω, να μετακινήσει το σώμα του σε ένα εμφανές σημείο, να το παγιδέψει με μια νάρκη και να αφήσει τους περίεργους στρατιώτες να συναντήσουν μαζί τον δημιουργό τους! Υπέρ μας ωστόσο λειτουργεί και η τραγική ώρες-ώρες A.I. Μου έτυχε αρκετές φορές για παράδειγμα να είμαι 20^ο στο πλάι από το οπτικό πεδίο του εχθρού και να μη με βλέπει, να πετάω μια πέτρα δίπλα του και να μη παίρνει χαμπάρι ή αυτός που με είδε να πυροβολά επίμονα το σημείο που είναι καλυμμένος. Από την άλλη δεν μπορώ να πω ότι μου χάλασε την εμπειρία ίσα-ίσα που με διευκόλυνε κιόλας, άλλος βέβαια ίσως δεν το αντιμετωπίσει τόσο ανάλαφρα.

Εκτός όμως από τους ναζί θα πρέπει να επικεντρωθούμε στα physics αν θέλουμε να τη βγάλουμε καθαρή. Αυτό ακριβώς είναι που διαφοροποιεί τα Sniper Elite παιχνίδια από τον ανταγωνισμό. Όταν επιχειρήσουμε μια βολή με το sniper σε αντίθεση με άλλους τίτλους που απλά πατούμε τη σκανδάλη, εδώ θα πρέπει να υπολογίσουμε την απόσταση, τον άνεμο και το βάρος της σφαίρας. Φυσικά είναι αυτονόητο ότι σε όσο πιο μεγάλο επίπεδο δυσκολίας παίζουμε τόσο μεγαλύτερη επίδραση θα έχουν. Ωστόσο δεν είναι τόσο δύσκολο όσο ακούγεται. Μόλις συνηθίσετε λίγο την ιδιαιτερότητα αυτή, μετά θα το πράττετε ασυναίσθητα. Όπως επίσης και το κράτημα της αναπνοής με το ανάλογο κουμπί που επιβραδύνει για δευτερόλεπτα τον χρόνο, διευκολύνοντας έτσι τη στόχευση. Εκείνο όμως το χαρακτηριστικό που κλέβει την παράσταση είναι η X-Ray Kill Cam. Δεν υπάρχει τίποτα πιο εθιστικό από το να βλέπεις την διαδρομή της σφαίρας σου ύστερα από μια επιτυχημένη βολή να ταξιδεύει και να διαπερνά το κρανίο, τα ζωτικά όργανα ή να συνθλίβει τα οστά του αντιπάλου. Θα μπορούσαμε πολύ άνετα να το παρομοιάσουμε με τα fatality του Mortal Kombat. Είναι το ίδιο ακριβώς βίαια και απολαυστικά.

Στο Sniper Elite V2 έχουμε τη δυνατότητα να παίξουμε όλο το παιχνίδι με ένα φίλο μας κι επίσης να πάρουμε μέρος στα challenges που αφορούν τέσσερεις ειδικές αποστολές εκ των οποίων η μία είναι η δολοφονία του Χίτλερ! Η remastered έκδοση έρχεται φυσικά μαζί με όλα τα DLCs που έχουν κυκλοφορήσει τόσο στις single και co-op αποστολές όσο και στα challenges. Συγκεκριμένα περιλαμβάνονται τα Kill Tally, Bombing Run και Overwatch. Για όσους δεν γνωρίζουν το Kill Tally είναι waves από εχθρούς που καλούμαστε να αποκρούσουμε από την βάση που υπερασπιζόμαστε, το Bombing Run αφορά την εύρεση διάφορων αντικείμενων σε συγκεκριμένο χρόνο ώστε να δραπετεύσουμε με κάποιο όχημα πριν την έλευση των βομβαρδιστικών και το Overwatch είναι ένα σύνολο αποστολών κατά τις οποίες ένας παίκτης έχει το ρόλο του παρατηρητή και ο άλλος του εκτελεστή. To remastered για πρώτη φορά προσφέρει επτά νέους playable στο campaign και multiplayer χαρακτήρες από την άλλη γνωστή σειρά της Rebellion, Zombie Army. Το multiplayer κομμάτι επεκτάθηκε στους 16 on-line παίκτες και περιλαμβάνει δημοφιλή modes όπως τα Deathmatch, Distance King, Dogtag Harvest και Capture the Flag.

Περνώντας στην ουσία αυτού του remaster που δεν είναι άλλη φυσικά από τον οπτικό τομέα. Το παιχνίδι πλέον έρχεται με 4K ανάλυση και την επιλογή για 60fps. Έχει ανανεωμένα textures και φωτισμούς, ενώ υποστηρίζει παράλληλα και HDR. Παρόλα αυτά δυστυχώς φαίνεται η ηλικία του και οι παραπάνω βελτιώσεις σε καμία περίπτωση δεν αρκούν για να χαρακτηριστεί σύγχρονο παιχνίδι. Ναι, έχει γίνει φιλότιμη προσπάθεια να εκμοντερνιστεί, όμως το αποτέλεσμα δεν εντυπωσιάζει. Πιο πολύ μοιάζει με παιχνίδι προηγούμενης (μπορεί και πιο προηγούμενης) γενιάς που απλά έγινε κάποιο «μερεμέτι» μόνο και μόνο για να ξανακυκλοφορήσει. Ακόμα και ο ήχος με τα βαριά βήματα του πρωταγωνιστή που ακούγονται σαν να πατάει ελέφαντας, συνεχίζουν να υπάρχουν κι εδώ. Ωστόσο οι εκρήξεις, οι πυροβολισμοί και ο ήχος όταν η σφαίρα διαπερνά το κράνος των εχθρών ικανοποιεί.