Spyro Reignited Trilogy Review

Όπως έχω δηλώσει ξανά στο παρελθόν, είμαι μεγάλος fan των remakes πολύ παλιών σειρών της δεκαετίας του 90, καθώς αυτά ήταν τα χρόνια που γεννήθηκα, μεγάλωσα και έπιασα στα χέρια μου για πρώτη φορά video games. Δηλώσα ενθουσιασμένος με την ποιότητα του remake του Crash γιατί με έκανε να γυρίσω πολύ πίσω σε αυτά τα παιδικά χρόνια, τότε που οι απλοί μηχανισμοί και ένας αρκετά εύκολος χειρισμός ήταν παραπάνω από αρκετά για να με κρατήσουν ώρες κολλημένο στην οθόνη παίζοντας και χαζεύοντας τα χρώματα, τα περιβάλλοντα και τους χαρακτήρες. Για να λέμε όμως την αλήθεια, στην πλατφόρμα του Playstation γνωρίσαμε για πρώτη φορά πολλούς αγαπημένους χαρακτήρες εκτός από τον Crash. Χαρακτήρες που συνέχισαν τα ταξίδια τους και στις επόμενες γενιές. Κάποιοι άντεξαν στο χρόνο και είναι ακόμα κοντά μας, με κάποιους άλλους πάλι είπαμε το τελευταίο αντίο πριν πολλά χρόνια. Το αν αξίζουν όλοι τους κι από ένα remake δε μπορώ να το γνωρίζω. Ένας όμως από τους χαρακτήρες που αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο και σημείωσε και σημαντική εμπορική επιτυχία ήταν ο μικρούλης, ατίθασος δράκος Spyro.

Ο Spyro πρωτοεμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 90 και πιο συγκεκριμένα το 1998 όταν κυκλοφόρησε σαν αποκλειστικός τίτλος του Playstation και το δεύτερο παιχνίδι της νεοσύστατης τότε Insomniac Games. Μέ όπλα τον πολύ συμπαθητικό ήρωά του, έναν μικρούλη μωβ δράκο που προσπαθεί να ταιριάξει και να βρει τη θέση του ανάμεσα στους υπόλοιπους του είδους του, πρωτότυπους για την εποχή 3D platforming μηχανισμούς και αρκετά μεγάλες και διαθέσιμες προς εξερεύνηση πίστες, που μάλιστα όσο προχωρούσε το παιχνίδι και μεγάλωναν σε μέγεθος έδιναν και την αίσθηση ψευτο-open world, κατάφερε γρήγορα να κερδίσει τις καρδιές μικρών και μεγάλων. Το παιχνίδι στη δομή του ήταν αρκετά απλό, ο παίκτης μπορούσε να επισκεφθεί με όποια σειρά ήθελε τα levels ενός κόσμου, να ελευθερώσει δράκους μαζεύοντας παράλληλα διαμάντια και να προχωρήσει στον επόμενο κόσμο ξετιλύγοντας παράλληλα την ιστορία. Στο remake του Spyro το υπεύθυνο studio ανάπτυξης, η Toys for Bob, κατάφερε να βάλει σε ένα πακέτο τις τρεις πρώτες αυθεντικές εμπειρίες του παιχνιδιού δίνοντας την απαραίτητη προσοχή και στην παραμικρή λεπτομέρεια κάνοντάς μας να θυμηθούμε όλους τους λόγους για τους οποίους μας είχε λείψει τόσο πολύ ο αξιαγάπητος δράκος.

Οπτικά το παιχνίδι έιναι ένα αριστούργημα. Η ιδιαίτερη χρωματική παλέτα που χρησιμοποιήθηκε το κάνει να φαίνεται πιο καρτουνίστικο από την αρχική του έκδοση, τα χρώματα είναι πολύ έντονα και ζωντανά, ντύνοντας πολύ όμορφα τον περιβάλλοντα χώρο και συμβάλλοντας στο γενικότερο εκπληκτικό αποτέλεσμα. Τα μοντέλα των χαρακτήρων είναι καλοδουλεμένα, φτιαγμένα από την αρχή και με εκπληκτική λεπτομέρεια τόσο στην απεικόνιση όσο και στα animations. Τα animations παρέμειναν στο ίδιο ύφος με τους original τίτλους όντας ωστόσο ανανεωμένα με τη συγχρόνη τεχνολογία. Έτσι το περπάτημα, το τίναγμα των φτερών, το glide, οι επιθέσεις με τα κέρατα και τη φωτιά ακόμα και τα άτσαλο τρέξιμο των εχθρών όταν τους κηνυγάτε φαίνονται όλα πιο ομαλά, γλυκά και όμορφα στο μάτι. Μιας και αναφέρθηκα στα περιβάλλοντα κάθε πίστας αξίζει να αναφέρω ότι η Toys For Bob σεβάστηκε στο 100% τη δουλειά της Insomniac σε αυτό το κομμάτι και τα κράτησε ακέραια προσθέτοντας μόνο σε σημεία μικρές λεπτομέρεις όπως τα κινούμενα χόρτα, φύλλα που πέφτουν, τη λάβα που πετάγεται μέσα από ηφαίστεια, μικρές ρωγμές σε πάγους και πιο ρεαλιστικά backgrounds. Όλες αυτές οι αλλαγές είναι ευπρόσδεκτες και μόνο πιο ελκυστικό μπορούν να κάνουν ένα ήδη καλοδουλεμένο προϊόν. Τέλος, στο κομμάτι του ήχου οι προσθήκες που έγιναν από την Toys for Bob πάνω στις ήδη μοναδικές και ανάλαφρες μελωδίες του Stewart Copeland ντύνουν πολύ όμορφα τόσο τον κόσμο των παιχνιδιών συνολικά όσο και την κάθε πίστα ατομικά. Τα voice overs ξυπνάνε πολλές αναμνήσεις καθώς υπεύθυνοι σε ένα μεγάλο βαθμό είνα οι ίδιοι ηθοποιοί που αγαπήσαμε και στην αρχική τριλογία για τις μοναδικές και ξεκαρδιστικές ερμηνείες τους.

Το σταθερό και ακατέβατο 30 fps, η ομαλότητα που έχει προστεθεί στα animations και τα ανασχεδιασμένα και πιο σταθερά controls στο τρέξιμο και τις κινήσεις του Spyro δίνουν μια αίσθηση απόλυτου ελέγχου στον παίκτη και εναρμονίζονται πλήρως με τα standards του gaming εν έτει 2018. Μία σημαντική διαφορά που είχαμε συναντήσει και στην περίπτωση του Crash είναι ότι οι original τίτλοι όντας φτιαγμένοι για το πρώτο Playstation είχαν κίνηση μόνο με το σταυρόνημα, τη στιγμή που στο remake προσφέρεται και κίνηση με τον αριστερό αναλογικό μοχλό. Αυτό αφαιρεί πολλούς πόντους από την ομολογουμένως αυξημένη δυσκολία των αρχικών παιχνιδιών, ειδικά σε challenges όπου ο Spyro πρέπει να αλλάξει γρήγορα κατεύθυνση και να ανέβει σε συγκεκριμένα σημεία. Ο δεξιός αναλογικός μοχλός έχει το ρόλο της κίνησης της κάμερας μία εξίσου πολύ χρήσιμη προσθήκη για να ελέγχετε το περιβάλλον γύρω σας για κρυμμένα αντικείμενα (σας συμβουλεύω να το κάνετε συχνά). Τέλος, το guidebook που υπήρχε μόνο στο 2ο παιχνίδι της αρχικής σειράς πλέον είναι διαθέσιμο και στα τρία παιχνίδια του remake για να σας βοηθήσει να παρακολουθείτε το progress σας σε κάθε πίστα.

Το περιεχόμενο των remastered παιχνιδιών και η δομή του κάθε level δεν έχει αλλάξει καθόλου από τους αρχικούς τρεις τίτλους κάτι που το βάζω στα θετικά μιας και ήταν αρκετά ολοκληρώμενο, με σωστές αναλογίες περιήγησης, δράσης, γρίφων αλλά και μυστικών περασμάτων που πάντοτε προσφέρουν μία παραπάνω πρόκληση από το κανονικό casual playthrough. Ας μη γελιόμαστε τα παιχνίδια ήταν και παραμένουν δύσκολα. Σίγουρα οι quality of life προσθήκες που προαναφέραμε συμβάλουν στο να χαμηλώσει ο δείκτης δυσκολίας αλλά υπάρχουν γρίφοι-σπαζοκεφαλιές και σημεία που θα αναρωτιέστε για ώρα πως περνιούνται. Τα Spyro ήταν μοναδικά σε αυτό και η Toys for Bob κατάφερε να διατηρήσει αναλοίωτη, έστω και μετά από 20 χρόνια, αυτή την αίσθηση των hardcore σημείων-γρίφων μέσα σε ένα γενικότερο casual περίβλημα. Και το διάστημα των 20 χρόνων είναι πραγματικά τεράστιο γιατί μέσα σε αυτό το διάστημα βγήκαν αναρίθμητα παιχνίδια που κάνουν το ίδιο πράγμα και ίσως και πολύ καλύτερα από τα Spyro. Ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες, μετά από τόσα χρόνια, τα Spyro καταφέρνουν να κρατήσουν τη δική τους ταυτότητα στα platforms games.