Enotria: The Last Song Review – Soulslike αλά Ιταλικά!

Ομολογώ πως δεν θυμόμουν καν το Enotria: The Last Song όταν ανακοινώθηκε πριν από περίπου δύο χρόνια. Και αυτό διότι παρόλο που πρόκειται για ένα παιχνίδι που βρίσκεται σε μία κατηγορία που λατρεύω, την “soulslike”, υπήρξαν τόσα πολλά τέτοιου είδους παιχνίδια τα τελευταία χρόνια, που είχε σβηστεί από τη μνήμη μου. Το Enotria: The Last Song είναι ένα AA action-packed Soulslike “sunlit” -όπως αναφέρει η ομάδα ανάπτυξης Jyamma Games- παιχνίδι, που θέλει και αυτό με τη σειρά του να πάρει ένα κομμάτι από την τεράστια πλέον πίτα του εν λόγω genre.

Το παιχνίδι λαμβάνει χώρα σε ένα Ευρωπαϊκό και ηλιόλουστο σκηνικό (όχι πάντα), αφού είναι εμπνευσμένο από την Ιταλική λαογραφία. Όλη η υπόθεση, αν και απλή, έχει κάποιες ωραίες και ενδιαφέρουσες ιδέες, αλλά και μία ιστορία που σίγουρα έχει κάτι να δώσει στον παίκτη, αν και κάποιες στιγμές ένιωθα ότι μπερδευόμουν αρκετά. Ο κόσμος του Enotria: The Last Song είναι κυριευμένος από το Canovaccio, ένα θεατρικό έργο που έχει φέρει τα πάνω κάτω. Εμείς, παίρνουμε τον έλεγχο του Maskless One, μιας «γυμνής» οντότητας, που είναι ο μόνος χωρίς κάποιο συγκεκριμένο ρόλο στον κόσμο και έρχεται αντιμέτωπος με τη μοίρα του.

Σκοπός μας σε όλο το παιχνίδι είναι να ταξιδέψουμε σε τρία διαφορετικά regions και να εξολοθρεύσουμε όλους τους συγγραφείς και ηθοποιούς που δημιούργησαν το Canovaccio, αλλά και να απελευθερώσουμε ολόκληρο τον κόσμο από αυτή την στασιμότητα. Και επειδή μιλάμε για ένα παιχνίδι που βασίζεται στην Ιταλική λαογραφία, όλοι οι χαρακτήρες είναι εμπνευσμένοι από ιταλικές θεατρικές παραστάσεις, ενώ και οι τρεις διαφορετικές -μεγάλες- περιοχές του κόσμου, έχουν το δικό τους προσωπικό στιλ, το οποίο θα έλεγα ότι μου άρεσε αρκετά. Ειδικά το πρώτο κεφάλαιο/region, το οποίο ξεκινάει σε ένα ερημωμένο νησί με μουντά και χρωματιστά σπίτια αλά Ιταλικά δίπλα στη θάλασσα, ήταν το κάτι άλλο.  

Όσον αφορά το gameplay, θα πρέπει να περιμένετε κλασσικά πράγματα και εδώ, χωρίς κάτι να εντυπωσιάζει και χωρίς κάποια νέα ουσιώδες ιδέα. Υπάρχουν “souls” που κερδίζονται σκοτώνοντας εχθρούς και bosses και από εκεί γίνεται το level up, αλλά αν πεθάνει ο χαρακτήρας χάνονται. Επίσης, υπάρχουν ουσιαστικά μόνο melee όπλα, όπως Spears, τεράστια Swords και Axes, μιας και η μάχη βασίζεται στο σώμα με σώμα, οπότε μην περιμένετε μαγείες με ραβδιά κλπ. Το παιχνίδι βασίζεται πολύ στα elemental damage των όπλων και των skills και ο κάθε εχθρός είναι και κάπου ευαίσθητος. Βέβαια, το gameplay δεν είναι μόνο αυτό, καθώς μεγάλο ρόλο παίζουν και τα parry/dodge, για τα οποία θα μιλήσω παρακάτω.

Το Enotria φέρνει κάποιες γνωστές ιδέες από το Soulslike genre και προσπαθεί θα έλεγα να τις αλλάξει/βελτιώσει, αλλά δεν το καταφέρνει πάντα. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει shield στο αριστερό χέρι, όπως σε άλλα παιχνίδια τους είδους και ο μόνος τρόπος άμυνας και αποφυγής είναι το parry αλά Sekiro, όπου μετά από κάποια parry ο εχθρός ακινητοποιείται και μετά είναι ευαίσθητος σε μία τελειωτική κίνηση, αλλά και το dodge αλά Bloodborne. Εκεί βασίζεται το μεγαλύτερο μέρος του gameplay.

Επειδή ο χαρακτήρας περιγράφεται ως Maskless One και ξεκινάει γυμνός, θα πρέπει να σκοτώνετε bosses για να πάρετε τη μάσκα τους, η οποία είναι στην ουσία ολόκληρη φορεσιά για τον χαρακτήρα. Κάθε μάσκα έχει και τα δικά της πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και μπορεί να εξοπλιστεί μέσα από τα Loadouts. Υπάρχουν αρκετές μάσκες που είτε βρίσκονται στον κόσμο, είτε είναι loot από τα bosses. Το παιχνίδι δίνει τη δυνατότητα έως και 3 Loadouts και αυτό σημαίνει ότι θα μπορείτε να εξοπλίσετε στο καθένα όποια μάσκα, όπλα και skills θέλετε και να τα αλλάζετε ανάλογα με την περίσταση.

Αυτός ο τρόπος δίνει το κάτι τοις στο gameplay, αλλά μόνο στην αρχή, καθώς μετά τη μέση του παιχνιδιού είχα γίνει τόσο δυνατός που δεν άλλαξα ποτέ ξανά μάσκα ή loadout. Όλα αναβαθμίζονται στα anvils που υπάρχουν πάντα δίπλα σε ένα «bonfire», και από εκεί μπορούσα είτε να αναβαθμίσω τη μάσκα, είτε τα όπλα μου, είτε τα Lines. Τα Lines είναι τα abilities/skills του χαρακτήρα που υπάρχουν διάσπαρτα στον κόσμο και θα πρέπει να ψάξετε αρκετά για να τα βρείτε. Υπάρχουν skills, όπου μπορούσα να κάνω άμυνα και επίθεση με shield (παρόλο που όπως είπα δεν υπάρχουν ασπίδες στο παιχνίδι), αλλά και να κάνω επιθέσεις από απόσταση με crossbow για να κάνω 'aggro' κάποιον εχθρό.

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του παιχνιδιού, είναι οι εχθροί, τα bosses και τα τεράστια spikes που κάνει η δυσκολία. Οι βασικοί εχθροί ανακυκλώνονται πολύ σε κάθε region και ένιωθα πολλές φορές ότι σκότωνα τα ίδια και τα ίδια mobs χωρίς λόγο. Δεν είχε γίνει καθόλου καλή ταξινόμηση μέσα στις περιοχές και πολλές φορές ερχόμουν αντιμέτωπος και με 6-7 εχθρούς μαζί, σε πολύ μικρά και στενά σημεία. Παρόμοια θέματα υπάρχουν και με ορισμένα bosses, τα οποία και αυτά ανακυκλώνεται σε μεγάλο βαθμό που κουράζουν.

Ορισμένα bosses έμοιαζαν αρκετά εμφανισιακά και απλά άλλαζε το elemental τους. Για παράδειγμα, και στα τρία regions υπάρχουν κάποιοι fighters που μοιάζουν πολύ μεταξύ τους, αλλά ο ένας μπορεί να είχε elemental poison, άρα πράσινο χρώμα και ο άλλος κάτι άλλο. Τα κεντρικά bosses του εκάστοτε region ήταν μοναδικά και αρκετά εντυπωσιακά θα έλεγα. Ωστόσο, υπήρχε τεράστιο πρόβλημα στα spikes της δυσκολίας. Εκεί που ένιωθα ότι μπορούσα να ανταπεξέλθω ερχόντουσαν μιλιούνια από εχθρούς, μόνο και μόνο για να κάνουν τη ζωή μου δύσκολη. Ένιωθα σχεδόν συνέχεια ότι η ομάδα ανάπτυξης απλά πετούσε εχθρούς τυχαία μέσα στον χάρτη και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει.

Τα γραφικά του Enotria: The Last Song δεν εντυπωσιάζουν, αλλά δεν θα έλεγα ότι απογοητεύουν κιόλας. Εγώ είχα τη δυνατότητα να παίξω το παιχνίδι στο PC, σε Ultra settings σε 1080P και 165FPS σταθερά. Παρόλο που δεν ήρθα αντιμέτωπος με FPS drops, το παιχνίδι είχε αρκετά bugs και ορισμένα τεχνικά λάθη που με ενόχλησαν. Για παράδειγμα, 2-3 φορές, όταν έπαιρνα ένα ασανσέρ και με κυνηγούσε κάποιος εχθρός, αυτός κολλούσε πάνω στην πλατφόρμα, με αποτέλεσμα να «ανεβαίνει» μαζί με το ασανσέρ συνέχεια. Επίσης, είχα δει εχθρούς να κολλάνε στα πατώματα, να κολλάνε στους τοίχους κ.α. Αυτά πιστεύω είναι κάποια θέματα που με τα επερχόμενα patches θα διορθωθούν, αν και πριν από μερικές ημέρες ήρθε ένα μεγάλο update που βελτίωσε κάπως την κατάσταση. Οι μουσικές του τίτλου είναι μια μίξη με epic μελωδίες και ιταλικές κλασσικές πινελιές και μπορώ να πω ότι μου άρεσαν αρκετά, αν και οι περισσότερες από αυτές επαναλαμβάνονται σε όλα τα boss fights.

Εγώ έπαιξα το Enotria: The Last Song στο PC και μπορείτε να το βρείτε τόσο στο Steam, όσο και στο Epic Games Store, αλλά και στο PlayStation 5. Ο τίτλος κοστίζει 44.99 ευρώ και θα έλεγα ότι έχει αρκετό περιεχόμενο για να ασχοληθείτε, αν και θα το πρότεινα καλύτερα σε κάποια πτώση τιμής και μάλλον μόνο σε εκείνους που θέλουν ένα ακόμη soulslike παιχνίδι. Έπαιξα περίπου 25 ώρες και αν κάποιος θέλει να δει τα πάντα και να σκοτώσει όλα τα optional bosses, τότε η διάρκεια ίσως και να φτάνει τις 40 ώρες.