Δουλειά από το σπίτι: Ο εξαναγκασμός ανοιχτής κάμερας είναι παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Η δουλειά από το σπίτι στην μετά-πανδημική εποχή έχει αλλάξει άρδην τις εργασιακές σχέσεις αλλά και τις συνήθειες. Κάποιες εταιρίες ζητούν από τους εργαζόμενους που εργάζονται από το σπίτι, να κρατούν ανοιχτή πάντοτε την webcam τους, αλλά ένα δικαστήριο στην Ολλανδία αποφάσισε πως το να είναι υποχρεωτικό αυτό αποτελεί παραβίαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. 

Σύμφωνα με τη δικαστική κατάθεση που για πρώτη φορά στα αγγλικά μετέφρασε το NL Times, ένας υπάλληλος της εταιρίας Chetu με έδρα τις ΗΠΑ, απολύθηκε επειδή αρνήθηκε να αφήσει ανοιχτή την κάμερά του για μια ολόκληρη εργάσιμη ημέρα. 

Ο εν λόγω εργαζόμενος δούλευε επί 1.5 χρόνο στην ολλανδική Chetu, όταν διατάχθηκε να συμμετάσχει σε μια περίοδο εικονικής εκπαίδευσης με την ονομασία "Πρόγραμμα διορθωτικών ενεργειών. Στο πλαίσιο αυτής της εκπαίδευσης, του είπανε ότι θα πρέπει να έχει ανοιχτή την κάμερά (webcam) του, μαζί με τον διαμοιρασμό οθόνης του (screen sharing). Ωστόσο ο εργαζόμενος αρνήθηκε να κρατήσει ανοιχτή την κάμερά του, υποστηρίζοντας ότι: "Δεν αισθάνομαι άνετα να με παρακολουθεί επί 9 ώρες την ημέρα μια κάμερα. Αυτό αποτελεί παραβίαση της ιδιωτικής μου ζωής και με κάνει να αισθάνομαι πραγματικά άβολα... Μπορείτε ήδη να παρακολουθείτε όλες τις δραστηριότητες στο φορητό μου υπολογιστή και μοιράζομαι την οθόνη μου". Μόλις λίγες ημέρες αργότερα, απολύθηκε για "άρνηση εργασίας" και "ανυπακοή".

Κατά την αρχική κατάθεση της αγωγής, η Chetu ισχυρίστηκε ότι η παρακολούθηση με κάμερα δεν διέφερε από το αν ο υπάλληλος βρισκόταν δια ζώσης σε ένα γραφείο, επιχείρημα που δεν ήταν αρκετό για να επηρεάσει τον δικαστή. Επίσης η εταιρεία δεν εμφανίστηκε στο δικαστήριο για την δικαστική διαδικασία.

Έπειτα από την απόλυσή του που θεώρησε ότι ήταν άδικη, κατέφυγε στο ολλανδικό δικαστήριο με τη σχετική καταγγελία και δικαιώθηκε, καθώς στην απόφασή του αναφέρει: 

Η εντολή να αφήσει την κάμερα ανοιχτή είναι αντίθετη με το δικαίωμα του εργαζομένου να σέβεται την ιδιωτική του ζωή. 

Η ετυμηγορία του δικαστηρίου παραπέμπει συγκεκριμένα σε απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του 2017, η οποία αναφέρει:

"Η βιντεοεπιτήρηση ενός εργαζομένου στον χώρο εργασίας, είτε είναι κρυφή είτε όχι, πρέπει να θεωρηθεί ως σημαντική παρέμβαση στην ιδιωτική ζωή του εργαζομένου... και ως εκ τούτου (το δικαστήριο) έκρινε ότι συνιστά παρέμβαση κατά την έννοια του άρθρου 8 [Σύμβαση για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών]. Οποιαδήποτε παρέμβαση μπορεί να δικαιολογηθεί βάσει του άρθρου 8... μόνο εάν είναι σύμφωνη με τον νόμο, επιδιώκει έναν ή περισσότερους από τους νόμιμους σκοπούς στους οποίους αναφέρεται η εν λόγω διάταξη και είναι αναγκαία σε μια δημοκρατική κοινωνία για την επίτευξη οποιουδήποτε τέτοιου σκοπού."

Δεδομένου ότι ο δικαστής αποφάσισε υπέρ του ενάγοντος, το δικαστήριο ζήτησε από την εταιρεία να προσφέρει στον απολυμένο εργαζόμενο δίκαιη αποζημίωση ύψους €75.000, καλύπτοντας δικαστικά έξοδα, απολεσθέντες μισθούς και πληρωμή των αδειών του.