Οι χειρότερες καταστάσεις που μπορούν να συμβούν σε έναν gamer στις γιορτές

Εορταστικός Εφιάλτης!
31 Δεκεμβρίου 2019 11:21
Οι χειρότερες καταστάσεις που μπορούν να συμβούν σε έναν gamer στις γιορτές

Χριστούγεννα! Η ωραιότερη -για τους περισσότερους ανθρώπους- εποχή του χρόνου! Τα σκέφτεσαι και αμέσως σου έρχεται στο μυαλό γαλοπούλα με τραγανή πετσούλα, γέμιση με κάστανα και κουκουνάρια, σαλάτα από πατάτα, σαλάτα από παντζάρι, σαλάτα με μια πρασινάδα που βλέπεις για πρώτη φορά στη ζωή σου ανακατεμένη με μήλα, καρύδια και… σταφίδες(;;;), μελομακάρονα καφέ, άσπρα μαύρα ή βεραμάν, κουραμπιέδες με κίτρινα ίχνη πάνω τους που υποψιάζεσαι ότι είναι πολυκαιρισμένοι γιατί δεν τους τρώει κανείς, αλλά τους έβγαλαν γιατί ταιριάζουν με το ντεκόρ, κουλουράκια με τόση χρωματιστή τρούφα που παθαίνεις επιληψία άμα τα κοιτάς πολύ ώρα και κάθε λογής γλυκό με 30 κιλά μέλι, ζάχαρη άχνη και υγρή σοκολάτα με το φτυάρι, γιρλάντες, στρας και φωτάκια που σου κάνουν πλύση εγκεφάλου παίζοντας non stop το «χιόνια στο καμπαναριό», θείες που εμφανίζονται σαν τους καλικάντζαρους κάθε τέτοια εποχή του χρόνου και σε κυνηγούν να σε φιλήσουν έχοντας στο πρόσωπό τους τριχωτές σαν θρούμπες ζωντανές ελιές που περιέργως κάθε φορά μεταλλάσσονται, αγχωμένοι λιγούρηδες που ψάχνουν να κάτσουν κάτω από το γκι ή βάζουν «τυχαία» ένα ψεύτικο πάνω απ’ το κεφάλι της εν δυνάμει απαστράπτουσας "γκόμενας" που έχει παραγγείλει απ’ την παρακείμενη μπουτίκ της «Λούλας» βδομάδες πριν την φαντεζί τουαλέτα που είδε σε μια μοντέλα του GNTM, τον μισητό ξάδερφο που κάθε χρονιά εκτός ότι παίρνει τα καλύτερα δώρα, κερδίζει πάντα το φλουρί, κι’ άλλες τέτοιες όμορφες στιγμές θαλπωρής, αγάπης και ευχών!

Τα Χριστούγεννα όμως είναι μια εποχή που ο μέσος gamer έχει στο μυαλό του ότι επιτέλους θα έχει όλο τον χρόνο να αφιερώσει και να λιώσει στον καναπέ του, επιδιδόμενος στο λατρεμένο του «σπορ». Ή μήπως όχι;

Τα κάλαντα

Το σχολείο έχει κλείσει, έχεις πάρει άδεια από τη δουλειά σου και σκέφτεσαι ότι επιτέλους θα συγκεντρώσεις όλη την παλιοπαρέα να βγάλετε αυτό το αναθεματισμένο Raid στο Destiny 2 ή να εμπλακείτε στα Special Ops του Call of Duty. Έχεις κανονίσει, λοιπόν, από την προηγούμενη με τους άλλους να βρεθείτε online το πρωί για να έχετε όλη την ημέρα, έχεις στείλει τους υπόλοιπους για ψώνια για να έχεις ελεύθερο το πεδίο, έχεις βάλει τρία μπολ φαΐ στο κατοικίδιο, έχεις κρεμάσει στην εξώπορτα ταμπέλα που λέει «Προσοχή ναρκοπέδιο», έχεις βάλει στο τραπεζάκι δίπλα σου μερικά σνακ για τη λιγούρα και επιτέλους στρώνεσαι στον καναπέ πατώντας «Start». Κι εκεί που έχεις ξεκινήσει να «ζεσταίνεσαι» παίζοντας, ξαφνικά χτυπά το κουδούνι της πόρτας σου! «Να τα πούμε;», «Την τύχη μου μέσα» σκέφτεσαι δεν βλέπουν την ταμπέλα; «Μας τα’ πανε» φωνάζεις αυστηρά μπας και ξεκουμπιστούν. «Καλέ η εγγονή της κυρά-Θοδώρας είμαι από κάτω!» λέει η φωνή απ’ έξω χτυπώντας ξανά το κουδούνι. Αμάν, σκέφτεσαι αυτή είχε φέρει κάτι γεμιστά μελομακάρονα 'κόλαση' πέρυσι, θα ανοίξω!

Βάζεις τον παίκτη σου κάπου να μη φας καμιά σφαίρα και ανοίγεις βλέποντας τη φιλαρμονική Τρικάλων με τύμπανα, ντέφια και φλάουτα να ξεκινούν να παίζουν κάτι ανάμεσα σε «καλήν εσπέραν άρχοντες», twisted Γκόραν Μπρέγκοβιτς και «έλα-έλα» της Λένας Ζευγαρά με την κυρά-Θοδώρα από δίπλα να βγάζει φωτογραφίες, πετώντας ταυτόχρονα στρας και fake snow! Κι’ εκεί που προσπαθείς να συνέρθεις από το απροσδόκητο πρωϊνιάτικο αυτό σοκ, την ακούς να λέει «Είναι η πρώτη φορά το χρυσό μου που τα λέει και ήθελε να έρθει σε σένα». Την κοιτάς, βλέπεις πρωτίστως ότι έχει έρθει με άδεια χέρια και με ένα ηλίθιο χαμόγελο γυρνάς, δίνεις γρήγορα τον οβολό σου, κλείνεις την πόρτα, επιστρέφεις στο παιχνίδι και βλέπεις τον χαρακτήρα σου νεκρό, ενώ όλοι σε βρίζουν που τους χάλασες το παιχνίδι!

Τραπεζώματα που δίνουν δικαιώματα (Part 1)

Έχεις αρχίσει εδώ και μέρες να παίζεις το Red Dead Redemption 2 ή το Assassin’s Creed Odyssey που τόσο καιρό απέφευγες γιατί δεν είχες χρόνο, αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού σου ξέρεις ότι θα πρέπει να διακόψεις κάποια στιγμή για τα καθιερωμένα τραπεζώματα. Ουδέν κακόν αμιγές καλού σκέφτεσαι, άλλωστε θα υπάρχει και φαΐ! Η μέρα έχει φτάσει, έχεις βοηθήσει στην ετοιμασία του τραπεζιού, έχεις φέρει ξύλα για το τζάκι, κοιτάς το ρολόι σου και σκέφτεσαι εντάξει, έχω χρόνο ακόμα, ας πάω να τελειώσω εκείνη την υποαποστολή. Κι’ εκεί που παίζεις, ξαφνικά ακούς το κουδούνι και σκέφτεσαι τα καταστροφικά ανιψάκια σου! Πανικόβλητος σηκώνεσαι, μαζεύεις όλα τα χειριστήρια, τα κλειδώνεις σε ένα συρτάρι, ρίχνεις και ένα χριστουγεννιάτικο σεμεδάκι πάνω απ’ τις κονσόλες να μη πολυφαίνονται και εύχεσαι σε κάποιον Άγιο να μην σου ζητήσουν να παίξουν! Ανοίγεις την πόρτα και μπαίνουν μέσα σαν χείμαρρος, ενώ κατευθύνονται επικίνδυνα προς το απαγορευμένο μέρος! Κι’ εκεί που προσπαθείς να τους αποσπάσεις την προσοχή με το δέντρο, τα φωτάκια και ότι άλλο άσχετο σου έρχεται στο μυαλό, ακούς σαν βάλσαμο στ’ αυτιά σου το κάλεσμα στο τραπέζι. 'So far so good' σκέφτεσαι. Κι αφού έχεις ήδη σκάσει, αλλά αρπάζεις και εκείνο το μπούτι γαλοπούλας που είχες σταμπάρει εδώ και ώρα, αλλά το άφηνες για να μη σε περάσουν για λιμασμένο, ακούς: «Δεν τους βάζεις μωρέ να παίξουν τίποτα;»

Γουρλώνεις τα μάτια, το μπούτι σου πέφτει απ’ τα χέρια και λες «μα δεν έχω κάτι που μπορούν να παίξουν», για να ακούσεις «καλέ ξέρεις τι είναι αυτά; Το πάντα παίζουν». Γυρνάς προς το μέρος τους, βλέπεις το παρακαλετό, αλλά ταυτόχρονα διαβολικά παραπλανητικό βλέμμα τους και με υποψιασμένο μισόκλειστο βλέμμα τους λες «τι θέλετε να παίξετε; Forthnite!» «Χα!» λες από μέσα σου «το’ ξερα» και με επίσης προσποιητό λυπημένο ύφος λες «Αχ, κρίμα, δεν το έχω». «Έλα μωρέ σου λένε βάλτους εκεί ότι έχεις, παιχνίδια είναι». Με βαριά καρδιά σηκώνεσαι βγάζεις απ’ το συρτάρι το μαϊμού controller (μη σου χαλάσουν το καλό) κι ανοίγεις την κονσόλα σκεπτόμενος τι μπορείς να τους βάλεις ώστε να ασχοληθούν όσο γίνεται λιγότερο. Αυτό σε ρωτάνε τι είναι; Κοιτάς και βλέπεις ότι εννοούν το Resident Evil 2. Εδώ είμαστε λες από μέσα σου! ΑΑΑ! Πάρα πολύ ωραίο παιχνίδι λες πατώντας με σαρδόνιο χαμόγελο το start! Τα αφήνεις και ξανακάθεσαι στο τραπέζι ενώ είσαι σίγουρος ότι στην πρώτη σκηνή του ζόμπι θα έρθουν πίσω κλαίγοντας! Περιμένοντας βλέπεις ότι η ώρα περνά, ενώ υπάρχει ύποπτη ησυχία. Όλος περιέργεια πας να δεις τι κάνουν και τα βλέπεις να έχουν ήδη φτάσει στο αστυνομικό τμήμα! Την τύχη μου μέσα δεν είναι δυνατών! Τα βλέμματά σας διασταυρώνονται σαν να σου λένε «up your ass μπάρπα». Σχεδόν ταπεινωμένος επιστρέφεις στο τραπέζι κι ενώ οι ώρες περνούν, σκέφτεσαι πόσο καθίκι ήσουν που σου πέρασε απ’ το μυαλό να καταστρέψεις τη μέρα στα μικρά αγγελούδια, ενώ κάθονται τόσο ήσυχα και παίζουν. Κι’ αφού πλέον έχουν φύγει ενώ αναλογίζεσαι πόσο έχουν αλλάξει οι γενιές και πως ίσως το πνεύμα των γιορτών υπερίσχυσε, βάζεις να συνεχίσεις το RDR2 και βλέπεις έντρομος ότι έχουν κάνει save πάνω στις 30 ώρες που έχεις ήδη παίξει!

Τραπεζώματα που δίνουν δικαιώματα (Part 2)

Είσαι καλεσμένος σε τραπέζι, ετοιμάστηκες, βούτηξες ένα κουτί κουραμπιέδες από αυτά που σου’ χουνε φέρει και δεν τρως, πήρες κι ένα μπουκάλι από την κάβα για να σου βγει φθηνά, φτάνεις έξω από την πόρτα και μπαίνοντας βλέπεις ένα τσούρμο από ενήλικες που δεν μπορεί με τίποτα να σε προϊδεάσει για την επικείμενη τρομακτική βραδιά. Καθώς η κουβέντα φτάνει στα τεχνολογικά καταλήγοντας στα βιντεοπαιχνίδια, κλασικά ακούς από ένα κάρο άσχετους με πλεκτά πολύχρωμα πουλόβερ και αγιοβασιλιάτικους σκούφους με αστράκια που αναβοσβήνουν, το πόσο καταστροφικά είναι, πόσο έχουν επηρεάσει τα παιδιά και πόσο ανώριμο είναι ένας ενήλικας να ασχολείται ακόμα με αυτά, αποφασίζοντας ωστόσο να μη χαλάσεις το σάλιο σου. Και ξαφνικά (εν έτει 2019) στο χώρο μπαίνει ένα Wii, παρακινώντας οι οικοδεσπότες τους καλεσμένους να σηκωθούν για να «παίξουν»… Just Dance!

Καθώς όλοι έχουν εκστασιαστεί κι’ εσύ τσιμπιέσαι για να διαπιστώσεις ότι δεν βλέπεις εφιάλτη, ευγενικά, βρίσκεις μια δικαιολογία για να μη γελοιοποιηθείς πάραυτα, ενώ από μπροστά σου παρελαύνει όλο το αντι-Dancing with the Stars! Με σηκωμένα φορέματα, βγαλμένα παπούτσια, γονατιστούς κάγκουρες να χτυπάνε παλαμάκια σφυρίζοντας λες και είναι στο μπουζουκάδικο και χορεύουν ζεϊμπέκικο, βιώνεις την απόλυτη νύχτα τρόμου! Διασκεδάζοντας όμως παράλληλα με το θέαμα, αρχίζεις να τραβάς βίντεο όλη τη φάση, ανεβάζοντάς τη κρυφά σε story, σκεπτόμενος «καλά τα λέτε, τα παιχνίδια είναι για ανώριμους και καταστρέφουν τις ψυχές μας». Γατάκια!

Τα δώρα

Αναμφίβολα, τα δώρα αποτελούν ίσως μια από τις πιο ευχάριστες διαδικασίες των γιορτών. Τι γίνεται όμως όταν η υποτιθέμενη «έκπληξη» σε κάνει να θέλεις να αναποδογυρίσεις το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι; Σου πήρα λέει για παράδειγμα η θεία αυτό! Ανοίγεις και βλέπεις το God of War 3 Remastered! Πρώτον αυτό δεν είναι καινούργιο και δεύτερον έχω Xbox! «Άχου δεν παίζει δηλαδή; Νόμιζα ότι όλα τα Πλέϊστέσιο παίζουν σου λέει, ενώ την κοιτάς σκεπτόμενος την κακοποίηση που υπέστη το πρόσωπό σου από την τρίχα της ελιάς που σε κάρφωσε, ενώ έκανες τη καρδιά σου πέτρα για να δεχτείς το φιλί (και συνάμα το δώρο). Σου λέει «να, πάρε την απόδειξη να το αλλάξεις», παίρνεις την απόδειξη, κοιτάς και βλέπεις ότι είναι αγορασμένο από τα μεταχειρισμένα! «Καταξοδεύτηκες σκέφτεσαι» αλλά για να μη σε πουν αχάριστο τσογλάνι φοράς ένα ηλίθιο χαμόγελο λέγοντας «Σ’ ευχαριστώ θεία μου, να’ σαι καλά! Δεν πειράζει».

Θεωρώντας τον εαυτό σου συνειδητοποιημένο gamer και ενώ σου αρέσει γενικότερα το Star Wars, έχεις αποφασίσει να μην αγοράσεις το Battlefront 2, παρόλο που ο κολλητός σου σε παρακαλά να το πάρεις για να παίξετε. Λες όχι! Θα ασκήσω το αναπόσπαστο δικαίωμά μου ως gamer και καταναλωτής να απέχω από αυτή την τακτική του microtransaction και του τζόγου! Μέχρι που έρχεται ο κολλητός σου, σου δίνει το δώρο του και βλέπεις ότι είναι …το Battlefront 2! Καλά τι έλεγα τόσο καιρό την τύχη μου μέσα; Σίγουρα επίτηδες το έκανε! «Θα παίξουμε όμως τώρα ε;» «Ευχαριστώ για το δώρο σου. Ναι, εννοείται!» Ε, και δεν παίξατε ποτέ, ας πρόσεχε! Αργότερα βέβαια μπήκες (αόρατος να μη σε δει) το έβαλες, έπαιξες, αλλά δεν έχει καμία σημασία! Αυτός φταίει που σε παρέσυρε σκέφτεσαι, τσεκάροντας ταυτόχρονα την ημερομηνία του επόμενου expansion!

Έχεις ακούσει τα μύρια όσα για ένα παιχνίδι -που ομολογουμένως δεν σου έχει γεμίσει το μάτι- αλλά η παρέα σου, διάφορα forums και βίντεο μιλούν με τα καλύτερα λόγια. Είναι του εξαιρετικού developer τάδε, έχει το καλύτερο gameplay ή το καλύτερο story ή ότι είναι μόνο για εκείνους που ξέρουν να εκτιμούν το ποιοτικό gaming. Εντάξει λες, δεν γίνεται να είναι στραβός ο γιαλός, μάλλον εγώ στραβά αρμενίζω. Αποφασισμένος, λοιπόν, ότι η νέα χρονιά που έρχεται θα σηματοδοτήσει την έναρξη για στροφή στην ποιότητα, το κάνεις δώρο στον εαυτό σου, μόνο και μόνο για να διαπιστώσεις λίγο αργότερα ότι το σιχαίνεσαι! Καλά να πάθεις σκέφτεσαι που δεν διάβασες review των Unboxholics! Τι το κάνεις τώρα; Μα φυσικά δώρο στον κολλητό που σου πήρε το Battlefront 2! Χρόνια πολλά κολλητέ, πάρε εδώ να ξεστραβωθείς που έχεις φάει τα νιάτα σου στα multiplayer γατάκι, αυτά είναι παιχνίδια του λες, ενώ σκέφτεσαι ταυτόχρονα να κλειδώσεις τα trophies σου μη τυχών τα δει και γίνεις ρόμπα!


Βρείτε όλα τα αφιερώματα για την ανασκόπηση του 2019 πατώντας εδώ.


Μπορεί οι παραπάνω περιγραφές να έχουν αρκετή δόση υπερβολής, όμως όλοι λίγο πολύ έχουμε βιώσει παρόμοια τραγελαφικά γεγονότα, όπως επίσης κι ότι είμαστε κάποιες φορές ολίγον τι κάφροι. Τα Χριστούγεννα είναι μια εποχή που ναι μεν μας κακοφαίνεται γιατί μπορεί να μην βρίσκουμε όλο τον χρόνο που θέλουμε για να ασχοληθούμε με το αγαπημένο μας χόμπι, ωστόσο οι στιγμές αυτές που θα είσαστε σε ένα οικογενειακό τραπέζι με συγγενείς και φίλους, είναι πιο πολύτιμες από κάθε δώρο που θα λάβετε αυτές τις γιορτές και γενικότερα στη ζωή σας. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν ούτε το φαγητό, ούτε τους φίλους, ούτε τους δικούς τους ανθρώπους πλέον δίπλα τους. Ας εκτιμήσουμε λοιπόν φέτος τους ανθρώπους που έχουμε κοντά μας, ακόμα και τη θεία με την τριχωτή ελιά, τα διαβολικά ανιψάκια ακόμα και τον μισητό ξάδερφο που κερδίζει συνέχεια το φλουρί. Ας παίξουμε λιγότερο, δεν πειράζει, πάλι κερδισμένοι θα είμαστε. Τα παιχνίδια θα είναι πάντα εκεί και θα μας περιμένουν. Οι στιγμές όμως και οι άνθρωποι όχι.

Καλά λοιπόν να περάσουμε όλοι, καλές γιορτές και καλά δώρα (την τύχη μου μέσα)!

Tags: