Ms. Marvel: Ανέλπιστα διασκεδαστικό το ταξίδι με την Iman Vellani – Finale Review

Τώρα που παρακολουθήσαμε όλα τα επεισόδια της Ms. Marvel μπορούμε να δούμε πιο σφαιρικά τη νεότερη σειρά του MCU και του Disney+, η οποία μάς σύστησε σβέλτα στην Kamala Khan της Iman Vellani. Από τα πρώτα επεισόδια φαινόταν ότι πρόκειται για μια πιο προσεγμένη σε πολλούς τομείς παραγωγή από ότι οι τελευταίες τηλεοπτικές των Marvel Studios, με αρκετή καρδιά, καθαρό όραμα και μια απολαυστική περιπέτεια, παρά το αρκετά παιδικό της στιλ.

Παρά το ότι στα πρώτα δύο επεισόδια παραήταν μια εφηβική ιστορία με τα όλα της, στα επόμενα άρχισε να πιάνεται με πιο σοβαρά θέματα τόσο προσωπικά για την Kamala, όσο και για την καταγωγή της, με το ανατολίτικο στιλ και ύφος, να γινόταν ολοένα και πιο έντονο.

Πάνω σε ράγες Marvel, όμως, όλα αυτά παρέδωσαν ένα ύφος που στο MCU μόνο το Eternals είχε αγγίξει και λίγο ακόμη το Moon Knight. Εδώ, όμως, λόγω και της καταγωγής της Kamala θίγει θέματα όπως η προσφυγιά, η αποξένωση και το στίγμα της μετανάστευσης. Αναμειγνύει αυτόν τον πόνο που έχει όλο το Khan-έικο από τότε που έφυγε από το Πακιστάν και μάλιστα διδάσκει και λίγη ιστορία στην πορεία, κάτι που επίσης μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον. Πολύ ζεστές ήταν οι σκηνές που μαζί με την μητέρα και την γιαγιά της, όχι μόνο μάθαμε παραπάνω για την Kamala, αλλά ξετυλίχτηκε τόσο οργανικά και φυσικά μια ευρύτερη ιστορία στο MCU, που επέκτεινε το lore. Γενικά, η παρένθεση της πλοκής στο Πακιστάν και όλα όσα εκτυλίσσονται σε εκείνη τη φούσκα ήταν στα δυνατά σημεία, που είχαν και μια δόση Bollywood.

Το 4ο επεισόδιο διατήρησε την καλή παράδοση των σειρών της Marvel και άνοιξε σα βεντάλια η πλοκή και φυσικά ανέβασε ρυθμούς. Μέχρι που σταδιακά έχτισε ένα μεγάλο φινάλε για τα δεδομένα του, αν και πάλι το νεαρό Disney ύφος του σε σημεία υπήρχε, διατήρησε μια ισορροπία που έκανε το Ms. Marvel να κυλήσει… νερό μέχρι το 6^ο επεισόδιο.

Εκεί που απορώ πως ξέφυγε από τα ατοπήματα των πρόσφατων σειρών (βλ. Moon Knight) είναι πως κρατήθηκε στο ύψος του, σε γενικές γραμμές όσον αφορά την αχρείαστη χρήση των CGI. Και αναφέρομαι ειδικά σε ψηφιοποιήσεις στολών που ήδη υπάρχουν on camera. Η στολή της Kamala πέραν των σκηνών δράσης που οι κοσμικές δυνάμεις της έμπαιναν στη μέση, στα υπόλοιπα έδειχνε φτιαγμένη από spandex και…απτή. Όπως και το 90% των σκηνικών, γεγονός που έδινε περισσότερους πόντους στο οπτικό αποτέλεσμα, το οποίο παρέμεινε πολύχρωμο, ζωηρό και παιχνιδιάρικο, όπως η γλυκύτατη ερμηνεία της Iman Vellani.

Βέβαια, επειδή το τελευταίο επεισόδιο είχε μπόλικες μάχες για την Ms. Marvel, ένιωσα ότι έχασε την ισορροπία με τα CGI/πρακτικά εφέ, αν και έδειχνε να είναι αναγκαίο κακό. Προσπαθούσε, όμως, να κρατήσει την υφή των «μαγικών» της σε ανεκτά επίπεδα. Κάποιες κρύες ερμηνείες μου χαλούσαν τη θέαση σε σημεία, όπως αυτή του Kamran ή της μητέρας της Kamala, που αν και ταιριαστή φυσιογνωμικά, κάτι δεν μου έκανε κλικ στην ερμηνεία.

Αυτό το προσωπικό ταξίδι της Kamala αν και σύντομο είχε μπόλικο ζουμί και…ψωμί. Την είδαμε να μεγαλώνει σαν ηρωίδα, να δέχεται αυτό που είναι και να ατενίζει το μέλλον της στο MCU, με λίγη παραπάνω αυτοπεποίθηση. Είχε καρδιά, τσαγανό, σοβαρότητα εκεί που δεν το περίμενα και μια παιδική αθωότητα που ήταν αναπόφευκτη τηρουμένων των αναλογιών. Από τις πιο απολαυστικές σειρές των Marvel Studios και μια που συνολικά παίρνει περισσότερα «συν» από ότι «πλην».

Μπόνους στο όλο σκηνικό το ότι δέθηκε άρρητα με το κινηματογραφικό κομμάτι του MCU στην post-credits σκηνή. Υπάρχει όμως ένα plot twist που εμένα με βρήκε εντελώς προ εκπλήξεως και του το δίνω, ίσως να μην κάτσει καλά σε κάποιους Marvel fans. Από την άλλη o Kevin Feige και η Marvel Studios έχουν συνηθίσει να παρεκκλίνουν από τα comics όταν χρειάζεται και ίσως αυτή η ανατροπή στην πορεία να αποδειχθεί ένας συνδετικός κρίκος που δεν μπορούμε ακόμη να δούμε.