Fantastic Beasts: The Secrets of Dumbledore: Που θα πάει πια η βαλίτσα του Wizarding World; | Review

Το Fantastic Beast 3 πέρασε από μια προβληματική παραγωγή κυρίως εξαιτίας των δικαστικών προβλημάτων του Johnny Depp που ανάγκασε την παραγωγή να τον απολύσει και να κάνει recast τον εμβληματικότερο ρόλο του prequel franchise του Harry Potter. Ο Mads Mikkelsen ονομάστηκε ως νέος Grindelwald και έτσι το franchise μπόρεσε να συνεχίσει το όποιο αβέβαιο μέλλον έχει, καθώς το δεύτερο φιλμ “Crimes of Grindelwald” δεν είχε την box office απήχηση που περίμενε η Warner Bros. Ωστόσο το franchise είναι από τα πλουσιότερα στην κατοχή της και δύσκολο να το παρατούσε έτσι. Το Fantastic Beasts; The Secrets of Dumbledore είναι η συνέχεια της ιστορίας και δυστυχώς για αυτή βγάζει αυτό το κλίμα αβεβαιότητας και έλλειψης πλάνου -ή στήριξης για τη δημιουργία ενός σταθερού σχεδίου- καθρεφτίζεται σε όλη την ταινία.

Και πάλι σκηνοθέτης εδώ είναι ο συνήθης ύποπτος του Harry Potter και Fantastic Beasts franchise, David Yates, που ειδικά σε αυτό φαίνεται να διεκπεραιώνει απλώς τη δουλειά, χωρίς κάποια ιδιαίτερη χροιά σε κανέναν τομέα. Αισθητικά δε φέρνει κανένα καινούργιο συστατικό στη συνταγή και το copy-paste αυτού του ύφους κάνει την ταινία πρακτικά ολόιδια με τις προηγούμενες. Δεν λέω να γίνει μια στροφή αλά «Prizoner of Azkaban/Alfonso Cuaron” αλλά ήθελε το κάτι τις του και προς θεού δε σημαίνει ότι η ταινία δεν ήταν καλή σε αυτό το κομμάτι. 

Τουναντίον, η φωτογραφία ήταν πολύ καλή, στο γνωστό ύφος που μας συνήθισε το franchise. Σε σημεία τα εφέ των ξορκιών και του μαγικού κόσμου ήταν σε πολύ υψηλά επίπεδα -λίγο το CGΙ στα Chilin μας τα χάλασε αλλά πάντοτε τα εντελώς ψηφιακά πλάσματα είχαν αυτά τα θέματα. Κάποια όμορφα και γνώριμα στους Χαριποτερικούς μουσικά θέματα ξεπήδησαν δημιουργώντας έντονα νοσταλγικά συναισθήματα, οπότε γενικά τσεκ με τα τεχνικά για να περάσω στα πιο ουσιαστικά θέματα του Fantastic Beasts: Τα Μυστικά του Ντάμπλντορ.

Η όλη ιστορία με την επικείμενη σύγκρουση του  Dumbledore του Jude Law (ο οποίος στέκεται στο ερμηνευτικό του ύψος επάξια) και του Grindelwald του Mikkelsen δεν ήταν όπως αποδείχθηκε το σημείο που εστιάζει το στόρι. Μου θύμισε τα prequels του Star Wars και την υπερβολική τους τάση να αναλώνονται στα πολιτικά του κόσμου τους. Έτσι και εδώ το Secrets of Dumbledore μπορεί να αρχίζει με ένα αυθεντικό ως προς το «Fantastic Beats” του πράγματος στήσιμο, αλλά στη συνέχεια μπλέκεται ακόμη βαθύτερα στην πολιτική του μαγικού κόσμου και χάνει τον σκοπό του.

Και ενώ βρήκα μερικές παράλληλες με την πραγματικότητα και τα σχόλια που θέλει να περάσει εύστοχα, καταλήγει όμως να φλυαρεί με διάφορα υπο-plots για τους πρωταγωνιστές, με αποτέλεσμα να χάνουν την ουσία τους βασικές σεκάνς και αποκαλύψεις -ειδικά στο "family drama" της υπόθεσης. Επειδή δε θέλω να περάσω το κατώφλι των spoilers ένιωσα πως τα γεγονότα περνούσαν γενικότερα κούφια το ένα μετά το άλλο, χωρίς σαν θεατής να μου προκαλεί τα συναισθήματα που θα έπρεπε να προκαλεί, παρά μόνο σε μια-δυο σκηνές.

Μια επιπολαιότητα και έλλειψη οράματος την ένιωθα όσο κυλούσε η ταινία όχι στο που θέλει να καταλήξει -αυτό σχεδόν το γνωρίζουμε- αλλά πώς θα καταλήξει εκεί όπου είναι να καταλήξει. Γεγονός το οποίο εντάθηκε όταν φτάσαμε στο τρίτο act της ταινίας. Για παράδειγμα ο Grindelwald που θα έπρεπε η παρουσία του να αστράφτει στο φινάλε, καταλήγει να είναι ένα μονοδιάστατος villain που του κατατροπώνουν το σχέδιο σα να λέει "ω τι κρίμα αλλά θα επιστρέψω". Έπρεπε το σενάριο και η σκηνοθεσία να είναι πιο εύστοχα στο σημείο αυτό. Ο Mikkelsen κάνει από την πλευρά του τα αδύνατα δυνατά και ότι περνάει από το χέρι του για να διαδεχθεί τον Depp ως Grindelwald, προσθέτοντας τη δική του σκανδιναβική φινέτσα στον ρόλο του εμβληματικού σατανικού μάγου.

Το Fantastic Beasts 3 είχε κάποιες, μετρημένες στα δάχτυλα, όμορφες και αγνές «χαριποτερικές» σκηνές αλλά δυστυχώς έμεινε εκεί. Θα μπορούσε να με είχε αφήσει με μια αυθεντική ανυπομονησία για το επόμενο Fantastic Beasts αλλά δεν το καταφέρνει στο βαθμό που θα ήθελα, χωρίς αυτό να σημαίνει δεν ήταν μια καλή και θεαματική popcorn ταινία. Σα να της έλειπε η...μαγεία με λίγα λόγια. 

Ήταν ένα αχρείαστα μπερδεμένο -σε σημεία αργόσυρτο- και απογοητευτικά άγευστο στήσιμο για την μεγάλη σύγκρουση των δύο θρυλικών μάγων που αναπόφευκτα θα έρθει στο Fantastic Beasts 4. Εκτός κι αν έχουν την πολυτέλεια να το ολοκληρώσουν στο Fantastic Beats 5 όπως όριζε το πρωτότυπο πλάνο.