Peaky Blinders: Ήταν η αυλαία όπως άξιζε στο γκανγκστερικό έπος των Shelbys; | Finale Review

Έτσι έριξε αυλαία το Peaky Blinders...
07 Απριλίου 2022 20:58
Peaky Blinders: Ήταν η αυλαία όπως άξιζε στο γκανγκστερικό έπος των Shelbys; | Finale Review

Στο προηγούμενό μας review με αφορμή τον τρόπο με τον οποίο έκανε ποδαρικό η 6η σεζόν του γκανγκστερικού δράματος Peaky Blinders του BBC, σας είχαμε μιλήσει για το ότι η πορεία του σόου προς το φινάλε θα ήταν πολλά υποσχόμενη και πράγματι κάτι τέτοιο επιβεβαιώθηκε με τρανταχτές αποδείξεις!

Το τελευταίο κεφάλαιο της διάσημης ρετρό αστυνομικής ανθολογίας γράφτηκε και αυτό με μαεστρία από τον εκπληκτικό δημιουργό Steven Knight ο οποίος όχι μόνον δεν απογοήτευσε τους fans αλλά επιφύλασσε για αυτούς έναν επίλογο που δεν θα μπορούσε να είναι πιο ακαταμάχητα σκοτεινός και «καταραμένος».

Η έντονα αισθητή απουσία του βασικού ηθικού ερείσματος των ‘Shelbys’, της αλύγιστης και ιδιαίτερα εύστροφης “θείας Polly” συνεχίζει να στοιχειώνει το πορτρέτο της ζωής του ‘Thomas Shelby’(Cillian Murphy), με το φάντασμα της θύμησής της να πλανάται κάθε τόσο στο μυαλό του. Ο θεατής δεν μπορεί παρά να συναισθανθεί τον πρωταγωνιστή, να τον συμπονέσει, να νιώσει τον ανείπωτο πόνο και το πένθος του από την δυσβάσταχτή της απώλεια η οποία με τη σειρά της σημάδεψε ανεξίτηλα την εν λόγω ιδιόρρυθμη οικογένεια παρανόμων.

Η αείμνηστη ηθοποιός Helen McCrory που δυστυχώς, έφυγε τόσο πρόωρα, έδωσε μία τόσο ξεχωριστή φινέτσα, χάρη και πνοή στον χαρακτήρα που υποδύθηκε ώστε ακόμη και στο φαντασιακό του δέκτη να παραμένει ακλόνητα ισχυρή η επιρροή που άσκησε στην εξέλιξη της πλοκής. Έτσι, κάπου κάπου αφήνεις στιγμιαία τον εαυτό σου να εξαπατηθεί από την ψευδαίσθηση πως εξακολουθεί να είναι εκεί και να κινεί τα νήματα προς όφελος των αγαπημένων της.

Στα παπούτσια της όμως, πλέον έρχεται να μπει η ανιψιά της, ‘Ada’(Sophie Rundle), η οποία έτσι κι αλλιώς ήταν μία άκρως χειμαρρώδης και γοητευτική μορφή που δεν μασούσε ποτέ τα λόγια της και αυτό συνεχίζει να κάνει μέχρι τώρα τόσο προς τους δικούς της όσο και προς τους αντιπάλους τους. Άλλωστε, θα το έχετε διαπιστώσει πολλάκις μέχρι πρότινος, αλλά ειδικά εδώ θα γίνει ξεκάθαρα αντιληπτό μέσα από μία πολύ χαρακτηριστική στιχομυθία που διαμείβεται ανάμεσα σε αυτή τη χειραφετημένη και δυναμική γυναίκα και σε ένα σημαντικό πρόσωπο σε αυτόν τον κύκλο, πάλι θηλυκού γένους. Σε κάποια φάση, οι σπόντες και οι αποστομωτικές κουβέντες της ‘Ada’ είναι απλά επικές!

Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι πως η 6η σεζόν φέρει ένα βαρύ συγκινησιακό φορτίο το οποίο φροντίζει να το ζυγίσει ισορροπημένα σε όλη τη διάρκειά της, με κατάλληλα μανουβραρίσματα από τους συντελεστές, χωρίς δακρύβρεχτες σκηνές και επιτηδευμένους συναισθηματισμούς. Και ανάμεσα σε άλλα, ως προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να επισημανθεί ότι η Natasha O’Keeffe ως ‘Lizzy’ είναι συγκλονιστική στην ερμηνεία της.

Για τον ‘Tommy Shelby’ στον οποίο η μελαγχολική αύρα του τραγικού ήρωα ήταν ανέκαθεν κυρίαρχη, δεν μπορείς παρά να παραδεχτείς ότι τον αντιπροσωπεύει πλήρως η ρήση «No rest for the wicked». Έχει απόλυτη επίγνωση ότι πάντα κάτι ή κάποιος καραδοκεί στην γωνία, βρίσκεται σε διαρκή επαγρύπνηση, πασχίζοντας να ανακάμψει από τον τελευταίο χαμό που μέτρησε η φαμίλια τους, θεωρεί ότι οφείλει να αλλάξει ο ίδιος στη μνήμη της δεύτερης μητέρας του, και οπωσδήποτε ως έναν βαθμό το καταφέρνει τουλάχιστον μέχρι να μπει στο διάβα του η επόμενη συμφορά.

Η κοφτερή του ματιά, η μεθοδικότητα και η στρατηγική με την οποία κινείται απέναντι σε φίλους και εχθρούς συνιστά ίδιον της περσόνας του. Βαδίζει τόσο βάσει της οξύνοιας όσο και του ενστίκτου του κάτι που τον κάνει να βολιδοσκοπεί σωστά την κατάσταση και να διαβλέπει τις εξελίξεις πριν έρθουν να τον προλάβουν. Διαισθάνεται ότι ζυγώνει μία νέα ζοφερή σκιά απειλής πάνω από τα κεφάλια τους. Δεν έχει συνηθίσει σε καμία περίπτωση να το βάζει κάτω όσες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίζει, όσο αξεπέραστες και αν φαίνονται. Ανασυντάσσεται, ανασκουμπώνεται και πιάνει πάλι δουλειά στοχεύοντας πολύ ψηλά. Ακόμη κι αν τα πράγματα δεν λειτουργούν υπέρ του, αυτός θα βρει την διέξοδο που χρειάζεται ακόμη και στο πιο κρίσιμο λεπτό. Ορισμένες φορές παρά το ότι βασανίζεται από δυσοίωνα σημάδια και προλήψεις ή αυτοεκπληρούμενες προφητείες, εντούτοις, σκέφτεται τόσο παρανοϊκά έξυπνα ώστε προλαβαίνει στη στροφή τις δόλιες ενέργειες όσων βάλλονται εναντίον του.

Ίντριγκα, προδοσία, κομπίνες, μηχανορραφίες, φθόνος, δίψα για εκδίκηση, πλεονεξία, θανάσιμες φιλονικίες με όπλα και αθέμιτος ανταγωνισμός εναλλάσσονται και φουντώνουν το ενδιαφέρον του κοινού, ώστε η βραδυφλεγής ένταση και η αγωνία μέσα από καθοριστικής σημασίας γεγονότα να ανεβαίνουν σταθερά, με την αβεβαιότητα για το μέλλον των ‘Shelbys’ να αυξάνεται ολοένα και περισσότερο. Συν τοις άλλοις, εν προκειμένω την Anya Taylor-Joy (The Witch) ως ‘Gina Grey’ αγαπάς να την μισείς κάτι που μαρτυρά το πόσο ταλαντούχα εκπρόσωπος της υποκριτικής είναι! Και φυσικά από το παιχνίδι δεν θα μπορούσε να λείπει και η φυσιογνωμία του ‘Alfie Solomons’ τον οποίο ενσαρκώνει μοναδικά ο Tom Hardy!

Από μεριάς του ο ‘Arthur’ (Paul Anderson) αναμετριέται με την αστάθειά του, την ευεπίφορη φύση του σε λάθη, την κυκλοθυμία και την ροπή του προς την αυτοκαταστροφική του καταφυγή του στο όπιο. Ωστόσο, αν κάτι έχει μάθει καλά είναι να πέφτει αλλά να ξανασηκώνεται, ώσπου ένα καταλυτικό συμβάν προς το τέλος του σόου τον παρακινεί να δει πιο καθαρά την καταιγίδα που έχουν μπροστά τους. Οι αδυσώπητοι αντίπαλοι και οι κίνδυνοι που παραμονεύουν θέτουν τεράστια πρόκληση για την μεταξύ τους ενότητα, ενώ πλέον ένα από τα αγκάθια στις σχέσεις τους είναι πως ξέρουν ότι απέναντί τους έχουν ως ορκισμένο τους πολέμιο τον ‘Michael’ (Finn Cole). Και η ρήξη τους χωρίς αμφιβολία είναι οριστική.

Παράλληλα, οι επιχειρηματικές συναλλαγές του ‘Tommy’ με τις καινούργιες υπερατλαντικές του business ανθούν, ενώ εντείνεται η προσπάθειά του να βγει σώος από την διαμάχη των συμφερόντων που διακυβεύονται στους ερεβώδεις λαβυρίνθους της πολιτικής. Το στοίχημα παραμένει μεγάλο σε πολλές κατευθύνσεις την ώρα που πλησιάζει ο Β’ Παγκόσμιος, και καθώς ο κλοιός σφίγγει εναντίον του μία ανατροπή στο σπιτικό του θα τον ταρακουνήσει συθέμελα.

Παρακολουθώντας τη σεκάνς της τελευταίας πράξης του Peaky Blinders είναι σαν να συνοψίζεται σε αυτήν το νόημα της φράσης του Tom Stoppard: “Διασχίζουμε τις γέφυρες της ζωής μας και όταν φτάσουμε σ’ αυτές, τις καίμε πίσω μας, με τίποτα να μην δείχνει την πρόοδό μας παρά μόνον η ανάμνηση της μυρωδιάς του καπνού και μιας υπόνοιας όλων όσων έκαναν κάποτε τα μάτια μας να βουρκώσουν”.

Ο συμβολικός, σχεδόν ποιητικά δοσμένος γλυκόπικρος επίλογος, γράφεται με ένα πολύ σαφές κυκλικό σχήμα αντίθεσης που συνομιλεί ανοιχτά με τον πρόλογο της 1ης σεζόν, με τον ‘Thomas’ να φτάνει στη στιγμή της πιο μεγάλης του διαύγειας, στο αποκορύφωμα της συνειδητότητάς του όσον αφορά στην ύπαρξή του. Βρίσκει την πολυπόθητη λύτρωση, σπάζοντας τα δεσμά του με το παρελθόν, αναγεννημένος μέσα από τις στάχτες του,  εξευμενίζοντας πια τους δαίμονες των περασμένων και κάνοντας ειρήνη με αυτούς του παρόντος του.

Ο Steven Knight μας παρέδωσε πράγματι ένα τέλος-φωτιά για τους δικούς μας ανθρώπινους ήρωες-αχρείους με την ιδιαίτερη προφορά, τα βαριά παλτά, το επιβλητικό, γεμάτο αποφασιστικότητα βάδισμα, το αλήτικο attitude, και την αναντίρρητη εντολή By order of the Peaky F@#*1$g Blinders!”. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν καθηλωτικό και άξιο θαυμασμού! Hats off και αντίο, λοιπόν!