Η 6η και τελευταία σεζόν του Lucifer ήταν ό,τι έπρεπε | Review

Ο επίλογος του Lucifer γράφτηκε μια για πάντα στο Netflix πριν από λίγες ημέρες, με τον Tom Ellis να μας επιφυλάσσει ένα ζεστό αλλά και γλυκόπικρο αντίο για το τέλος!

Κακά τα ψέματα όμως: ούτε η ‘Chloe’ ούτε ο αγαπημένος της είχαν προετοιμαστεί σωστά αφενός από τη μία για να εγκαταλείψει η ίδια τα καθήκοντά της ως «ντετέεεεκτιβ» και αφετέρου εκείνος να καθίσει στον θρόνο του Θεού.

Ο γνωστός και ακαταμάχητα γοητευτικός μας ‘Διαβολάκος’ ναι μεν έχει αναλάβει πλέον τα ηνία με τις ευλογίες και του Μεγαλοδύναμου (Dennis Haysbert) που «πήρε σύνταξη» και πήγε για ταξιδάκι αναψυχής με τη σύζυγό του σ’ άλλες γωνιές του σύμπαντος, αλλά λογαριάζει δίχως να υπολογίζει κάτι άκρως καθοριστικό... Εντάξει, μπορεί ο ‘Michael’ να έχει σβηστεί από τον χάρτη ως κίνδυνος, ωστόσο απομένει να διευθετηθούν άλλα θέματα και προβλήματα.

Όπως για παράδειγμα, το ότι κυκλοφορεί εκεί έξω ένα άλλο ουράνιο ον που επιζητά να τιμωρήσει τον ‘Lucifer’ και ας συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους! Στο μεταξύ η σχέση του έκπτωτου αγγέλου με την ‘Chloe’ (Lauren German) συνεχίζει να εξελίσσεται σταθερά και να ισχυροποιείται μέρα με τη μέρα αλλά θα προκύψουν και πάλι καταστάσεις που θα διασαλεύσουν τις ισορροπίες ανάμεσά τους χωρίς παρ’ όλα αυτά να επιφέρουν κάποιο ανεπανόρθωτο πλήγμα. Είναι καιρός οι τελευταίες εκκρεμότητες να μπουν στη θέση τους και ο ‘Lucifer’ να εκπληρώσει ό,τι  έχει αφήσει στη μέση και ειδικά μία άκρως σοβαρή υποχρέωση που αφορά σε ένα πρόσωπο πάρα πολύ σημαντικό που μπαίνει στη ζωή του…

Το cast συμπληρώνουν φυσικά και πάλι οι: David Bryan Woodside, Lesley-Ann Brandt, Rachael Harris, Aimee Garcia, Kevin Alejandro, Tricia Helfer (Dracula, Supernatural), Inbar Lavi, Scarlett Estevez, Scott Porter και η Brianna Hildebrand κ.ά. Το διάσημο σόου φανταστικού και μυστηρίου μας αποχαιρετά με τρόπο ο οποίος δεν θα λέγαμε ότι εκπλήσσει ιδιαίτερα αλλά δύσκολα θα αφήσει κάποιον ανικανοποίητο. Οι Ildy Modrovich και Joe Henderson φρόντισαν να δημιουργήσουν ένα φινάλε-ερωτικό γράμμα προς τους όλους τους ένθερμους fans της σειράς που την στήριξαν από την πρώτη έως την τελευταία της στιγμή. 

Στα δέκα αυτά επεισόδια που έμεναν να σφραγίσουν τη δυναμική πορεία του εν λόγω σατανικά όμορφου και έξυπνου κατεργάρη της μικρής οθόνης, παρακολουθούμε κατά βάση διασκεδαστικά και ιντριγκαδόρικα τεκταινόμενα που το καθένα μας οδηγεί σε μία πολύ συγκεκριμένη κατεύθυνση και τα πάντα εν τέλει βγάζουν νόημα. Υπάρχουν και ορισμένα συμβάντα που μπορούν να θεωρηθούν ως fillers αλλά δεν είναι τόσο πολλά ή δεν διαρκούν τόσο ώστε να δυσανασχετήσει ο θεατής.

Μία μεγάλη ανατροπή συνέχει αυτή τη σεζόν, αλλά κατά τα άλλα παρατηρούμε ότι το στοιχείο του απροσδόκητου δεν έχει την πρωτοκαθεδρία εδώ, χωρίς βέβαια αυτό να συνεπάγεται πως κάτι τέτοιο περιορίζει το ενδιαφέρον του δέκτη να μάθει πώς θα λήξουν όλα.

Οι συντελεστές του Lucifer επέλεξαν να βαδίσουν σε πιο γνώριμα μονοπάτια που θα ενδυνάμωναν την εντύπωση του οικείου καθώς όπως να διαπιστώνει κανείς υφίστανται ορισμένα μοτίβα που λειτουργούν ως κυκλικά σχήματα διότι έτσι όπως σημειώνονται πυροδοτούν την νοσταλγία και ζωντανεύουν μνήμες από τους προηγούμενους κύκλους του project. Λ.χ. το πλάνο με τον ‘Lucifer’ καθώς οδηγεί νύχτα το αυτοκίνητό του μέσα στις φωτισμένες λεωφόρους του Los Angeles.

Επιπρόσθετα, πληροφορούμαστε για την τύχη του ‘Dan’ στην αντιπέρα όχθη και δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν μας αγγίζει! Με τον εκλιπόντα να παραμένει σε ένα βασανιστικά ατέρμονα κύκλο αναμονής, ένα ανυπόφορα παρατεταμένο stand by και γι’ αυτό δεν γίνεται να μην τον συναισθανθείς για το φορτίο που διάλεξε να κουβαλάει ως τύψεις για ό,τι δεν χειρίστηκε κατάλληλα πριν χαθεί τόσο μάταια. Η αινιγματική αγγελική φιγούρα που δέχεται να τον βοηθήσει να επιστρέψει στη Γη αρχικά φαντάζει κάπως αμφιλεγόμενη ως παρουσία μέσα στην υπόθεση αλλά σύντομα καταλαβαίνουμε πόσο κομβικός είναι ο ρόλος της που διαδραματίζει στη συνέχεια.

Και σε αυτό το κεφάλαιο κυριαρχούν ως θέματα οι ενοχές, η αντίληψη για τιμωρία, η εκδίκηση, η ανάγκη για εξιλέωση, οι έμπρακτες ενέργειες για επανόρθωση, η αυτοθυσία, η αισιοδοξία, η ενστικτώδης προσδοκία ότι όλα θα πάνε καλά, η ανάδειξη των απλών καθημερινών που αξίζουν.

Συν τοις άλλοις έννοιες όπως ταξίδι στον χωροχρόνο, ο φόβος μπροστά στο αιώνιο αναπόφευκτο και η αγωνία για την μελλοντική απώλεια ενός ατόμου για το οποίο νοιαζόμαστε, ο πόνος και η ίαση του, το θάρρος, το δικαίωμα στη δεύτερη ευκαιρία, ο έρωτας, η ανθεκτικότητα και η ανταπόκριση κάποιου απέναντι σε μεγάλα εμπόδια, η δυνατότητα προσαρμογής του σε καινούρια δεδομένα, και η αυτοανακάλυψη του, το ποιος είναι ο αληθινός και απώτερος σκοπός της ύπαρξής του.

Το κυριότερο όμως, είναι το δέσιμο γονιού και παιδιού αλλά και μία πιο ώριμη εκτίμηση των πραγμάτων από πλευράς του ‘Lucifer’ ο οποίος ανέκαθεν έκρινε αυστηρά τον πατέρα του για το ότι ήταν απών ενώ τώρα ο ίδιος καλείται στην πράξη να αναθεωρήσει εφόσον οι συνθήκες τον φέρνουν ενώπιον μίας αλήθειας που τον αλλάζει εκ θεμελίων.

Φινάλε με τελεία; 

Η τελεία στο Lucifer μπαίνει ίσως με μία αμφιλεγόμενη προσέγγιση αφού ενδέχεται να διχάσει μερικούς δημιουργώντας αμφιθυμικές αντιδράσεις. Ένα είναι σίγουρο: μας αφήνει γενικότερα με μία καλή εικόνα για το σύνολο του τηλεοπτικού αυτού εγχειρήματος βάζοντας εν μέρει σε «τάξη» ό,τι συμβαίνει στο βασίλειο των θεών, των θνητών και των δαιμόνων.