Hillbilly Elegy Review - Αξίζει η νέα ταινία του Ron Howard στο Netflix;

Το μέλλον του ήταν προδιαγεγραμμένο, μεγαλωμένος μέσα σε ένα προβληματικό και τοξικό οικογενειακό περιβάλλον, σε μια υποβαθμισμένη κοινωνία που δύσκολα βρίσκονται ευκαιρίες και  με μια μητέρα εθισμένη σε κάθε είδους ναρκωτική ουσία, ο J. D. Vance, προσπαθεί απεγνωσμένα να δραπετεύσει από έναν εφιαλτικό για εκείνον τρόπο ζωής. Μετά από σκληρό αγώνα τα καταφέρνει και βρίσκεται ως φοιτητής νομικής σ’ ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής, το Yale. Ένα επείγον τηλεφώνημα όμως τον αναγκάζει να γυρίσει πίσω στη γενέτειρά του στο Οχάιο και να έρθει αντιμέτωπος με το τραυματικό παρελθόν του αλλά και με ένα μεγάλο δίλλημα.  

Σε σκηνοθεσία του Ron Howard και σενάριο της Vanessa Taylor, πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί: Amy Adams, Glenn Close, Gabriel Basso, Haley Bennett, Freida Pinto, Bo Hopkins και Owen Asztalos.

Το «Hillbilly Elegy», κάνει ξεκάθαρο απ’ την αρχή το κλίμα αλλά και τις θεματικές που πρόκειται να επικρατήσουν στην διάρκεια της ιστορίας. Βρισκόμαστε στις ορεινές βιομηχανικές ζώνες της Αμερικής, με εξαθλιωμένες οικογένειες που βρίσκονται στα όρια της ψυχολογικής κατάρρευσης, σε γειτονιές που η ακραία φτώχεια, η βία και η απουσία αστικών υποδομών είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας τους. Μέσα στο περιβάλλον αυτό, ο κεντρικός χαρακτήρας της ταινίας, προσπαθεί να βρει μια σανίδα σωτηρίας ώστε να καταφέρει να ζήσει μια καλύτερη ζωή μακριά από τα ναρκωτικά, την βία και γενικότερα την δυστυχία που αναγκάζονται να βιώνουν οι άνθρωποι που ζουν σ’ αυτές τις περιοχές.

Πριν συνεχίσω όμως, θα πρέπει να αναφέρω ότι η ταινία χωρίζεται σε δυο μέρη. Στο ένα μέρος βλέπουμε την αλληλεπίδραση των χαρακτήρων μας να διαδραματίζεται μεταξύ τους στο παρόν, ενώ ταυτόχρονα, με την τεχνική των flashbacks, παρακολουθούμε γεγονότα και μαθαίνουμε πληροφορίες γι’ αυτούς στο παρελθόν.

Μέσω των flashbacks δηλαδή βλέπουμε σε πόσο τοξικό και κακό περιβάλλον μεγάλωσαν οι χαρακτήρες μας και κυρίως ο Vance που είναι ο κεντρικός. Αν και η τεχνική των flashbacks πολύ συχνά χρησιμοποιείται λανθασμένα από τους σεναριογράφους, εδώ, η Vanessa Taylor, καταφέρνει να κρατήσει την κατάλληλη ισορροπία ανάμεσα στις δυο διαφορετικές περιόδους χωρίς να χάσει τον ρυθμό της η αφήγηση.

Αυτό που σίγουρα ξεχωρίζει όμως, είναι η απίστευτη ερμηνεία της Glen Close, και νομίζω ότι δεν θα αποτελέσει έκπληξη άμα την δούμε να κερδίζει αρκετά διεθνή βραβεία για την ερμηνεία της και γιατί όχι και υποψηφιότητα στα φετινά Όσκαρ. Στην περίπτωση της Amy Adams, παρότι δίνει μια αρκετά έντονη και συγκινησιακή ερμηνεία, οι υπερβολές της σε κάποιες σκηνές κάπως κλωτσούσαν. Ο Gabriel Basso από την άλλη, δεν μπορώ να πω ότι κατάφερε να σταθεί ανάμεσα στις δυο εξαιρετικές ερμηνείες των Adams και Close. Ειδικά στις σκηνές που βρίσκεται με την Adams, η παρουσία του περνάει σχεδόν αδιάφορη, ακόμα και στους μονολόγους του.

Ο Ron Howard, αδιαμφισβήτητ,α είναι ένας από τους κορυφαίους σκηνοθέτες της Αμερικανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας. Επίσης, είναι αυθεντία στο να παίρνει αληθινές ιστορίες και να τις μετατρέπει σε εκπληκτικά βιογραφικά δράματα, όπως το «A Beautiful Mind (2001)», το «Cinderella Man (2005)» ακόμα και το «Rush (2013)». Αυτή τη φορά όμως κάτι λείπει.

Ίσως δεν τον βοήθησε το σενάριο της Vanessa Taylor, η οποία είχε κάνει εξαιρετική δουλειά με το σενάριο του «The Shape of Water (2017)» του Guillermo del Toro. Σεναριακά, η επιμονή της να εκβιάσει το συναίσθημα σου σε συνδυασμό με τα μελοδραματικά κλισέ που δεν κατάφερε να αποφύγει, έφερε αναπόφευκτα το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που ήθελε να πετύχει.

Οι οικογενειακές ιστορίες, έχουν πάντα ένα ενδιαφέρον, ιδίως αυτές που έχουν ένα πραγματικά σκοτεινό παρελθόν από πίσω τους. Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως, η έλλειψη ενός καλογραμμένου σεναρίου και η κάπως αποστασιοποιημένη ματιά του σκηνοθέτη στα γεγονότα αλλά κυρίως στους ανθρώπους που τα βίωσαν, αφήνουν μια αδιάφορη ως και αρνητική αίσθηση στο τέλος. Παρ' όλα αυτά, η ταινία μας λέει ότι άμα προσπαθήσεις και δουλέψεις σκληρά, κάποια στιγμή η κοινωνία θα σε ανταμείψει, και αυτό αν μη τι άλλο είναι μια θετική και ελπιδοφόρα οπτική.

Βρείτε την ταινία στο IMDB