The Christmas Chronicles 2 Review - Ο σκηνοθέτης του Home Alone ξανά σε γνώριμα εορταστικά σκηνικά

Κατάφερε όμως να ξεπεράσει την επιτυχία της πρώτης ταινίας;
02 Δεκεμβρίου 2020 18:08
The Christmas Chronicles 2 Review - Ο σκηνοθέτης του Home Alone ξανά σε γνώριμα εορταστικά σκηνικά

Η Kate Pierce έχει εξελιχθεί σε μια κυνική έφηβο, η οποία περνάει οικογενειακά Χριστούγεννα στο Μεξικό με τον νέο φίλο της μητέρας της και τον γιο του, Jack. Η Kate, εμφανώς απογοητευμένη από την στάση της μητέρα της αλλά και από το μέρος που διαλέξανε να γιορτάσουν τα φετινά Χριστούγεννα, αποφασίζει να το σκάσει, αλλά ο μικρός Jack την ακολουθεί. Αυτό που δεν γνωρίζουν είναι ότι τους παρακολουθεί ένα άτακτο και κακό ξωτικό το οποίο έχει βάλει στόχο να ακυρώσει μια για πάντα τις χριστουγεννιάτικες γιορτές και να καταστρέψει το χωριό του Αϊ-Βασίλη, στον Βόρειο Πόλο.

Σε σκηνοθεσία του Chris Columbus ο οποίος μαζί με τον Matt Lieberman συνυπογράφουν το σενάριο της ταινίας και πρωταγωνιστούν οι: Kurt Russell, Goldie Hawn, Darby Camp, Judah Lewis, Kimberly Williams-Paisley, Jahzir Bruno, Julian Dennison, Tyrese Gibson, Darlene Love, Sunny Suljic και Malcolm McDowell.

Το sequel του επιτυχημένου «The Christmas Chronicles» έκανε πρεμιέρα στη συνδρομητική υπηρεσία streaming του Netflix στις 25 Νοεμβρίου της φετινής χρονιάς και φιλοδοξεί να κερδίσει και πάλι την αγάπη και τον θαυμασμό του κοινού που είχε αποκτήσει ήδη από την πρώτη ταινία. Για όσους δεν θυμάστε ή τυχόν δεν γνωρίζατε, η ιστορία των Matt Lieberman και David Guggenheim, στην πρώτη μόλις εβδομάδα διάθεσης της στους χρήστες του Netflix το 2018, είχε ξεπεράσει τις 20 εκατομμύρια θεάσεις. Όπως ήταν λογικό λοιπόν, μια συνέχεια της ιστορίας θα ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενη.

Τα sequel είναι δύσκολα όμως. Είμαι σίγουρος ότι, όσο και να ζορίσετε τη μνήμη σας, δεν θα καταφέρετε να βρείτε μόνο μερικές στιγμές στην ιστορία του κινηματογράφου όπου το sequel μιας ταινίας ήταν το ίδιο καλό με την πρώτη ή ακόμα πιο σπάνια, καλύτερη της. Το αποτέλεσμα θα είναι να βρείτε μόνο κάποιες εξαιρέσεις που πολύ απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Είναι δύσκολο για τους δημιουργούς, να μεταφέρουν το κλίμα, την ατμόσφαιρα ακόμα και τις ερμηνείες των ηθοποιών στο ίδιο επιθυμητό επίπεδο που είχαν καταφέρει να φτάσουν στην αρχική τους ιδέα.

Κάτι ανάλογο συνέβη και στην περίπτωση του «The Christmas Chronicles 2». Ακόμα και η προσθήκη πίσω από τις κάμερες, του ανθρώπου που αγαπάει τις χριστουγεννιάτικες ταινίες όσο κανένας άλλος πάνω στον πλανήτη, του Chris Columbus, δεν κατάφερε να ανατρέψει την μοίρα του.

Στην φιλμογραφία του θα βρούμε αρκετές επιτυχίες όπως το «Home Alone (1990)», το «Mrs. Doubtfire (1993)», το «Harry Potter and the Sorcerer's Stone (2001)», και το sequel του «Harry Potter and the Chamber of Secrets (2002)» αλλά και κάποιες χτυπητές αποτυχίες. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν ανήκει στους δημιουργούς που έχουν αφήσει ένα θετικό αποτύπωμα στην ιστορία του μοντέρνου αμερικανικού κινηματογράφου.

Στα θετικά στοιχεία της ταινίας ανήκει σίγουρα το σεναριακό εύρημα που την έκανε να ξεχωρίσει και στην πρώτη ταινία, η ικανότητα της δηλαδή να μην μένει σε ένα είδος αλλά να μεταπηδάει σε αρκετά είδη ταυτόχρονα. Την μία στιγμή ένιωθες πως έβλεπες μια κλασσική χριστουγεννιάτικη περιπέτεια, ενώ την επόμενη η ταινία μεταμορφωνόταν σε ένα πλουσιοπάροχο μιούζικαλ. Παρόλα αυτά όμως ένιωθες ότι κάτι έλειπε, και αυτό το κάτι ήταν η ζεστασιά και η συγκίνηση που την διέκρινε στο πρώτο. Ίσως επειδή οι εναλλαγές αυτές γινόντουσαν κάπως άγαρμπα και χωρίς ιδιαίτερη σημασία για την υπόλοιπη πλοκή.

Επίσης, αδύναμος ήταν και ο Julian Dennison στον ρόλο του ανταγωνιστή. Όχι πως τα κίνητρα του δεν ήταν κατανοητά, απλά το συνεχόμενο κακό exposition το οποίο συνέβαινε σε κάθε σκηνή του, αποδυνάμωνε την θέση του στην ιστορία.

Συνήθως, τον βρίσκαμε σε σκοτεινά σημεία του χωριού να εξηγεί την κάθε του κίνηση ή τον ακούγαμε να γκρινιάζει για τον τρόπο που ο Αϊ-Βασίλης και η Κυρία του, του φερθήκανε όταν ήταν ένα από τα πιστά τους ξωτικά. Η μεγαλύτερη αδυναμία της ταινίας γενικότερα όμως θα πρέπει να βρίσκεται στο αρκετά προβλέψιμο σενάριο.

Προσωπικά δεν μπόρεσα σε κανένα λεπτό της ταινίας να ενδιαφερθώ για το οτιδήποτε συνέβαινε στην ιστορία και το μοναδικό πράγμα που με κράτησε μέχρι το τέλος, ήταν η ενθουσιώδη ερμηνεία του Kurt Russell στον ρόλο του Αϊ-Βασίλη.

Βρείτε την ταινία στο IMDB