I'm No Longer Here Review - Η μοντέρνα "Οδύσσεια" σε μεξικάνικο φόντο

O Fernando Frias μας παραδίδει το I'm No Longer Here, ένα ιδιότυπο δράμα ενηλικίωσης το κουβάρι του οποίου ξετυλίγεται γύρω από τις φτωχογειτονιές του Μεξικό όπου εκπέμπει δυνατά ο ιδιαίτερος ρυθμός της cumbia και στις καρδιές των νέων κυριαρχεί η μεθυστική αυταπάτη από μεγάλα όνειρα και φιλοδοξίες.

Ο σκηνοθέτης εδώ με πρωταγωνιστή του τον Juan Daniel Garcia Treviño, επέλεξε να αποδώσει σχεδόν ωμά ρεαλιστικά την καθημερινότητα μίας παρέας ονειροπόλων και θαρραλέων εφήβων που ζουν στο Monterrey, και λαχταρούν όπως το οραματίζεται ο καθένας τους, να ανοίξουν τα φτερά τους πέρα μακριά.

Καθένα από αυτά τα παιδιά έχει την δική του ιδιοσυγκρασία, στυλ και προτιμήσεις όμως τους ενώνει η αγάπη τους για την cumbia σε αργό τέμπο και τα αντίστοιχα μουσικοχορευτικά πάρτι με έντονες ισπανο-κολομβιανές επιρροές. Είναι γερά δεμένοι όλοι μεταξύ τους, ψάχνουν την άκρη τους στους δρόμους και υπακούν στον κώδικα που έχουν θεσπίσει οι ίδιοι έχοντας ιδρύσει την δική τους συμμορία, τους  «Los Terkos» όπως αυτοαποκαλούνται. Αρχηγός τους είναι ο ‘Ulises’ (Juan Daniel Garcia Treviño) ένας νεαρός 17 ετών με πολύ χαρακτηριστικό χτένισμα και ρούχα.

Εκείνος πασχίζει να προφυλάξει τους φίλους του από έναν κλιμακούμενης έντασης πόλεμο ανάμεσα στις διάφορες σπείρες ναρκωτικών που ελέγχουν τις γύρω συνοικίες. Δυστυχώς, έπειτα από μία παρεξήγηση με τα μέλη ενός τοπικού καρτέλ αντιλαμβάνεται ότι κινδυνεύει πια η ζωή του και υποχρεώνεται εκ των συνθηκών να μεταναστεύσει στις Η.Π.Α., στο Jackson Heights, του Queens, μία ετερόκλητη κοινότητα μεταναστών στη Νέα Υόρκη. Εκεί κάνει ό,τι μπορεί για να ενταχθεί στο καινούριο αυτό περιβάλλον αλλά μόλις πληροφορείται ότι μία απειλή καραδοκεί για τους οικείους του αρχίζει να αμφιβάλει για την απόφασή του να παραμείνει στην Αμερική και σκέφτεται να πάρει ξανά τον δρόμο του γυρισμού.

Παίζουν επίσης οι: Xueming Angelina Chen, Coral Puente, Jonathan Espinoza, Sophia Metcalf, Yesica Silva, Adriana Arbelaes, Fanny Tovar, Brandon Stanton, Leo Zapata, Yahir Alday, και η Tania Alvarado.

Ο Frias εν προκειμένω, επιχειρεί να μας παρουσιάζει τον δικό του σύγχρονο “Οδυσσέα” (‘Ulises’), έναν πιτσιρικά-αλάνι και αρκετά πολυμήχανο ώστε να τα βγάζει πέρα απέναντι σε σοβαρές δοκιμασίες πραγματοποιώντας παράλληλα το δικό του ταξίδι αυτοανακάλυψης με την προοπτική του νόστου στην πατρίδα του να δρομολογείται σταδιακά μέσα από ποικίλα σκηνικά-προκλήσεις που τον αλλάζουν ριζικά.

Ο θεατής παρακολουθεί καθοριστικής σημασίας γεγονότα και παραστάσεις από τη ζωή του εν λόγω χαρακτήρα με την μετάβασή του σε μία πιο ώριμη φάση να σημειώνεται αρκετά απότομα, και την επιλογή της φυγής του να φαντάζει με μονόδρομο όταν πλέον δεν του απομένει καμία άλλη αποτελεσματική λύση.

Ο ‘Ulises’ τολμάει να αναμετρηθεί τόσο με τον εαυτό του όσο και με το άγνωστο της νέας μέρας που ξημερώνει για αυτόν σε μία άλλη χώρα από τη στιγμή που αφήνει πίσω του εσπευσμένα την γενέτειρά του. Παλεύει να βρει την θέση του ταλαντευόμενος ανάμεσα στην ανάγκη και την επιθυμία ενώ προκειμένου να επιβιώσει συχνά αναγκάζεται να αυτοσχεδιάσει και να προβεί σε ενέργειες που ενέχουν σημαντικό ρίσκο. Είναι ένας μοντέρνος περιπλανώμενος ήρωας που χαράσσει την μεστή σε περιπέτειες και εμπειρίες διαδρομή του προς την «Ιθάκη» που οραματίζεται ο ίδιος όσα εμπόδια και αν συναντάει στο διάβα του. Παρήγορη συντροφιά του σε αυτήν την δύσκολη πορεία έχει τα κομμάτια της αγαπημένης του μουσικής σε ένα mp3 ενώ για καλή του τύχη γνωρίζει και ένα άτομο όμοιο με ανέλπιστο σύμμαχο.

Το συγκεκριμένο βραδυφλεγές σε σασπένς έργο χρησιμοποιεί κατάλληλα το στοιχείο της ανατροπής χωρίς υπερβολές και συναισθηματικές εξάρσεις κάτι που οπωσδήποτε κερδίζει το ενδιαφέρον του δέκτη και τον παρακινεί να αναλογιστεί πάνω σε καίρια ζητήματα όπως: την αναζήτηση της αληθινής ταυτότητας κάποιου, τον σεβασμό και την αποδοχή προς τον άλλον, τα ηθικά διλήμματα που προκύπτουν μπροστά σε ένα αβέβαιο παρόν και μέλλον, και την ελπίδα που εξακολουθεί να υπάρχει έστω και αμυδρή ακόμη και στην πιο κρίσιμη καμπή που περνάει κάποιος.

Καθώς το I'm No Longer Here πλησιάζει στο τέλος του, το κοινό δεν μπορεί παρά να θαυμάσει το πείσμα και την αποφασιστικότητα του ‘Ulises’ να ανταπεξέλθει απέναντι στην όποια αντιξοότητα και να συνεχίσει πιστός στο πάθος του ειδικά όταν ζυγώνει το φινάλε. Τον βλέπουμε λοιπόν, συμφιλιωμένο με όσα βίωσε αλλά πιο πολύ με το μέσα του, να απολαμβάνει ένα τραγούδι συντονίζοντας τις κινήσεις του κορμιού του σε αυτό το εκστατικό άκουσμα που φτάνει στα αυτιά του ενώ την ίδια ώρα αντηχεί ο στριγκός ήχος από τις σειρήνες των περιπολικών της αστυνομίας, λίγο πριν πέσει παντού σιωπή.

Βρείτε την ταινία στο IMDB