Οι Unboxholics στο 59ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Οι Unboxholics παρευρέθηκαν για ακόμη μία φορά σε έναν από τους σπουδαιότερους και μακροβιότερους θεσμούς της πόλης, στο 59^ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης εκεί όπου ο πολιτισμός, η δημιουργικότητα και η αγάπη για την μεγάλη οθόνη γίνονται ένα. Έτσι και φέτος, συγκεκριμένα από την 1^η  έως την 11^η Νοεμβρίου του 2018, η μεγάλη αυτή γιορτή του σινεμά άνοιξε και πάλι τις πόρτες της σε δημιουργούς και θεατές, υποδεχόμενη επισκέπτες και επιρροές από όλον τον κόσμο. Έπειτα και από πρόσκληση της COSMOTE TV, μέγα χορηγού της παγκόσμιας αυτής και ξεχωριστής διοργάνωσης, οι Unboxholics είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν από κοντά διεθνείς παραγωγές και να μετέχουν σε αυτήν την ιδιαίτερη εμπειρία θέασης.

Στην Αριστοτέλους, οι αίθουσες “Ολύμπιον” και “Παύλος Ζάννας”, στο Λιμάνι, οι “Φρίντα Λιάπα”, “Τόνια Μαρκετάκη”, “Σταύρος Τορνές” και “Τζον Κασσαβέτης”, και εκείνες στο Πολιτιστικό Κέντρο “Χρήστος Τσακίρης” και στο Κλειστό Δημοτικό Θέατρο Συκεών, καλώς όρισαν το φιλοθεάμον κοινό το οποίο υπήρξε πολυπληθές την περίοδο αυτή. Με πάνω από 500 προβολές σε σύνολο 253 φιλμ, η Θεσσαλονίκη απέδειξε περίτρανα πόσο επενδύει στην πολυπολιτισμική της φυσιογνωμία, γενόμενη πόλος έλξης διάφορων έμπειρων αλλά και ανερχόμενων εκπροσώπων του χώρου της σκηνοθεσίας, παρουσιάζοντας παράλληλα ένα πολυσχιδές περιεχόμενο συμβολικών αναπαραστάσεων όπου η ελευθερία έκφρασης και ερμηνείας έχει σίγουρα την τιμητική της. Το ΦΚΘ προσβάσιμο σε όλους ανεξαιρέτως, δεν είναι τυχαίο το ότι αναγνωρίζεται ως ένα εμβληματικό γεγονός, ως ο τόπος συνάντησης για κάθε λογής ιδέες, ταυτότητες και κουλτούρες δεκτικές σε οποιοδήποτε νέο και γόνιμο ερέθισμα.

Γενόμενοι λοιπόν, και εμείς μάρτυρες ορισμένων από τις ιστορίες που αποτυπώθηκαν εν προκειμένω στο πανί της μεγάλης οθόνης, παρακάτω σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας γι’ αυτές:

Roma (2018) - Ενότητα: Special Screenings

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την κριτική μας για το Roma του Alfonso Cuarón το οποίο βραβεύτηκε με Χρυσό Λέοντα από το 75^ο  Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας και συνιστά ήδη ένα από τα φαβορί των επερχόμενων Όσκαρ ως η επίσημη συμμετοχή του Μεξικού στην κατηγορία Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.

Shoplifters/ Manbiki Kazoku (2018) - Ενότητα: Special Screenings

Η αυλαία του φετινού ΦΚΘ άνοιξε με το βραβευμένο με Χρυσό Φοίνικα κοινωνικό δράμα Shoplifters του κινηματογραφιστή Hirokazu Kore-eda. Το έργο εστιάζει στον ‘Osamu’ και τον γιο του οι οποίοι για να τα βγάλουν πέρα συνηθίζουν να κλέβουν μικροπράγματα από σούπερ μάρκετ και μαγαζιά με ψιλικά είδη. Κάποια μέρα έχοντας αποσπάσει κρυφά πράγματα από ένα τέτοιο κατάστημα, στην επιστροφή τους συναντούν τυχαία ένα κορίτσι μέσα στο δριμύ ψύχος. Όντας αρχικά απρόθυμη η σύζυγος του ‘Osamu’, δέχεται τελικά να παράσχουν προσωρινό καταφύγιο στην μικρή αφότου μαθαίνει για τις κακουχίες που αντιμετωπίζει το παιδί.

Αν και η πολυμελής οικογένεια είναι φτωχή και μόλις μετά βίας κατορθώνει να βγάλει τα προς το ζην μέσω χειρωνακτικών δουλειών και μικροκλοπών, εντούτοις μοιάζουν να ζουν πραγματικά ευτυχισμένοι όλοι μαζί μέχρι την στιγμή που ένα απρόβλεπτο συμβάν φέρνει στην επιφάνεια μυστικά καλά φυλαγμένα και δοκιμάζει τις δυναμικές της σχέσης που τους ενώνει. Το cast συγκροτούν οι:  Lily Franky, Sakura Ando, Mayu Matsuoka, Sosuke Ikematsu και η πρόσφατα αποβιώσασα Kirin Kiri για την οποία η ταινία αυτή συνιστά και την τελευταία της κινηματογραφική εμφάνιση. Πρόκειται για μία αφήγηση αφοπλιστικά ειλικρινή αλλά και βαθιά ανθρώπινη, μέσα από την οποία διηθείται και επανανοηματοδοτείται η έννοια της οικογένειας, αποκαλύπτοντας τι δένει περισσότερο ένα σπιτικό ανάμεσα σε πολύτιμες στιγμές θαλπωρής και σε καθημερινές προκλήσεις, φυσικά με την κοφτερή ματιά του καταξιωμένου αυτού Ιάπωνα σκηνοθέτη.

Ο ένοχος/Den Skyldige (2018) - Ενότητα: Διεθνές Διαγωνιστικό

Στο 59^ο ΦΚΘ, το Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας απονεμήθηκε στον Jakob Cedergren από το Ο ένοχος/Den Skyldige, το φρέσκο ψυχολογικό θρίλερ και την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Δανού δημιουργού Gustav Möller (In Darkness), που έφυγε και με το Βραβείο Κοινού FISCHER. Η ταινία είχε κατακτήσει επίσης το Βραβείο Κοινού στο φετινό Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Sundance στην Κατηγορία “World Cinema Dramatic”.

Ο μίτος της υπόθεσης ξεδιπλώνεται αριστοτεχνικά γύρω από τον ‘Asger Holm’, έναν αστυνομικό ο οποίος εργάζεται σε ένα τηλεφωνικό κέντρο Άμεσης Δράσης και Διαχείρισης Εκτάκτων Αναγκών. Ο άνδρας αυτός που φαίνεται να μην δείχνει ιδιαίτερο ζήλο για την δουλειά του ή για τις ζωές των πολιτών που επικοινωνούν μαζί του από την άλλη άκρη της γραμμής, τελικά θα έρθει στην δύσκολη θέση να χαλυβδώσει τις αντοχές του απέναντι σε ένα πολύ κρίσιμο τηλεφώνημα. Παρόλο λοιπόν, που λειτουργεί σχεδόν μηχανικά και διαδικαστικά στην ρουτίνα του, δέχεται κλήση από μία πανικόβλητη γυναίκα που έχει πέσει θύμα απαγωγής όπως ισχυρίζεται, αλλά μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα η σύνδεσή τους διακόπτεται. Η κατάσταση που καλείται να διαχειριστεί τον θέτει σε πλήρη επαγρύπνηση. Πρέπει να χρησιμοποιήσει όσα μέσα έχει στην διάθεσή του ώστε να βοηθήσει το άτομο που εξαφανίστηκε και να εντοπίσει την ακριβή τοποθεσία όπου κρατείται ως όμηρος.

Θα χρειαστεί λοιπόν, να επιστρατεύσει κάθε του δεξιότητα και την διαίσθησή του απέναντι στον κίνδυνο χωρίς να έχει τον χρόνο σύμμαχό του, αλλά με τους προσωπικούς του δαίμονες να συνωμοτούν εναντίον του, δυσχεραίνοντας ολοένα και περισσότερο τα πράγματα. Στο ευρηματικό αυτό project όπου η δράση εκτυλίσσεται σε ένα μέρος μόνο, ο σκηνοθέτης καταφέρνει να αξιοποιήσει με αλλεπάλληλες ανατροπές και αποκαλύψεις το στοιχείο της έντασης και της έκπληξης. Το λεπτό θέμα που πραγματεύεται δεν θα μπορούσε παρά να σε κάνει να κρατιέσαι από την άκρη του καθίσματός σου αφού αποτελεί ζήτημα ζωής και θανάτου που κρέμεται από μία κλωστή. Μεταξύ άλλων, όμως διατυπώνει και ένα ενδιαφέρον κοινωνικό σχόλιο για τις στείρες πρακτικές και χρονοβόρες διαδικασίες λειτουργίας των Σκανδιναβικών αρχών σε περιστατικά όπου επείγει η χωρίς καθυστερήσεις παρέμβασή τους, υποδεικνύοντας παράλληλα την αναγκαιότητα για περαιτέρω βελτίωση και αναβάθμιση των υπηρεσιών αυτών.

Dogman (2018)- Ενότητα: Special Screenings

Στο εν λόγω δράμα εκδίκησης ο δημιουργός του Gomorrah, Matteo Garrone (Reality, Tale of Tales), με φόντο την υποβαθμισμένη περιοχή Magliana, στα περίχωρα της Ρώμης, αντλεί τον οίστρο του από την αληθινή υπόθεση του κακοποιού Pietro De Negri ή αλλιώς “Er Canaro” και μας διηγείται την ιδιότυπη ιστορία αυτοδικίας του ‘Marcello’(Marcello Fonte), ενός μικροδιακινητή κοκαΐνης ο οποίος όμως τα πρωινά εργάζεται ως εκπαιδευτής και φροντιστής σκύλων. Ο ήρωας μοιάζει να έχει καλύτερη επαφή με τα ζώα απ’ ό,τι με τους ανθρώπους, με μοναδική εξαίρεση την ‘Alida’ (Alida Baldari Calabria), την μικρή του κόρη που σημαίνει τα πάντα για εκείνον. Κρατάει διασυνδέσεις με παράγοντες του υποκόσμου κάτι που νομίζει ότι μπορεί να το ελέγξει.

Ωστόσο, το γνώριμο μοτίβο του βίου του θα ταράξει ένα επεισοδιακό περιστατικό το οποίο θα αποβεί καθοριστικό για την τροπή που θα πάρει η ζωή του από ‘δω και πέρα και η οποία θα τον οδηγήσει στο να πράξει τελικά με το σκεπτικό «οφθαλμό αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος». Ο Garrone επεξεργαζόταν το όλο concept αρκετά χρόνια ώσπου πια αποφάσισε να το μεταστοιχειώσει σε μία ιδιόμορφη αλληγορία για το έγκλημα, την αδικία, τον καιροσκοπισμό, την προδοσία, τον στιγματισμό, τους άγραφους κώδικες, και την επιδίωξη ηθικής ικανοποίησης όταν η περίπτωση του να χάσει κάποιος τα πάντα μπορεί να μεταμορφώσει ένα φαινομενικά ακίνδυνο πλάσμα σε ένα θηρίο ικανό όχι μόνο να δείξει τα δόντια του αλλά και να τα χρησιμοποιήσει.

Styx (2018)- Ενότητα: Βραβείο Lux Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

Ο Wolfgang Fischer μέσα από το καθηλωτικό δράμα επιβίωσης Styx ζωντανεύει μία σύγχρονη οδύσσεια στην θάλασσα, με επίκεντρο την ατομική ευθύνη και την ενεργοποίηση απέναντι σε μία ανθρωπιστική κρίση όπως αυτή που συνδέεται με το προσφυγικό. Ταυτόχρονα ψέγει την επιλεκτική αποστασιοποίηση των πολιτικών μηχανισμών όταν αποφασίζουν κάθε τόσο να αποστρέφουν το βλέμμα τους από εκείνους των οποίων η θέληση και η ανάγκη να επιζήσουν ξεπερνάει τα υδάτινα σύνορα για ένα πιο ελπιδοφόρο αύριο. Μία νεαρή γιατρός (Susanne Wolff) ξεκινάει να υλοποιήσει έναν διακαή της πόθο, ένα ταξίδι με προορισμό την Νήσο της Αναλήψεως, ανοιχτά της Αφρικής. Αρμενίζοντας με το ιστιοπλοϊκό της, επικοινωνεί τακτικά για παν ενδεχόμενο με το εγγύτερο σε αυτήν σκάφος. Στα μισά της διαδρομής της θα την πληροφορήσουν ότι πλησιάζει ισχυρή καταιγίδα που θα πλήξει και το σημείο όπου βρίσκεται η ίδια.

Την επομένη αναπάντεχα θα κληθεί και πάλι να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων μέσα από μία πρόκληση που την συγκλονίζει. Με το λιμενικό να της απαγορεύει οποιαδήποτε εμπλοκή, το δίλημμα που την ταλανίζει πια είναι το εάν πρέπει ή όχι να διασχίσει την λιγοστή απόσταση που την χωρίζει από ένα καράβι γεμάτο πρόσφυγες που βουλιάζει σιγά σιγά. Η εικόνα που αντικρίζει: χέρια ανήσυχα που κάνουν συνεχώς σινιάλο για βοήθεια, κορμιά κουρασμένα που βγάζουν κραυγές απόγνωσης και φόβου, και έπειτα πέφτουν στο νερό για φτάσουν προς το μέρος της. Αν δεν λάβει σύντομα μίαν απόφαση πολλοί από τους επιβάτες θα καταλήξουν να ναυαγήσουν μαζί με το σκαρί στην σκοτεινή και υγρή άβυσσο του πελάγους.

Ο κόσμος σου ανήκει/ Le Monde est à toi (2018) - Ενότητα: Ανοιχτοί Ορίζοντες

Ο ελληνογαλλικής καταγωγής Romain Gavras, γιος του κορυφαίου σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά, υφαίνει ευρηματικά έναν ενδιαφέρον και μοντέρνο γκανγκστερικό μύθο, με στοιχεία μαύρου χιούμορ αλλά και μία χαρακτηριστική σκηνή που παραπέμπει στο Scarface του Brian De Palma. Πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραματίζει εδώ ένας έμπορος ναρκωτικών που σκοπεύει να αποσυρθεί από την ενεργό δράση, οργανώνοντας το τελευταίο φιλόδοξο κόλπο με το οποίο προσπαθεί να πιάσει την καλή μέχρι τα βαθιά του γεράματα. Βέβαια, το σχέδιο του πάει κατά διαόλου όταν ξαφνικά θελήσουν να αναμειχθούν σε αυτό πρόσωπα του στενότερου κύκλου του: η κοπέλα των ονείρων του, η εισβολική αλλά καπάτσα μητέρα του και ο πρώην πεθερός του που έχει αποφυλακιστεί. Παίζουν οι: Karim Leklou, Vincent Cassel, Isabelle Adjani, Oulaya Amamra, François Damiens, Philippe Katerine, Sofian Khammes, Gabby Rose, και Norbert Ferrer.

Ένας ελέφαντας στέκεται ακίνητος/ Da Xiang Xi Di Er Zuo (2018) -Ενότητα: Ανοιχτοί Ορίζοντες: Another Take

Με το Ένας ελέφαντας στέκεται ακίνητος ο πρόωρα χαμένος σκηνοθέτης Hu Bo απαθανάτισε ωμά μέσα από την δική του μανιέρα τα υπαρξιακά αδιέξοδα και τις τεταμένες στιγμές διάφορων καθημερινών φιγούρων του σημερινού αστικού περιβάλλοντος της Κίνας. Αξιοποιώντας μία σκούρα παλέτα χρωμάτων μας μεταφέρει μέσα στην γκριζάδα και την μελαγχολική ατμόσφαιρα μίας ημέρας πολύ έντονης και συναισθηματικά φορτισμένης από την αυγή μέχρι την δύση της. Οι μορφές που κυριαρχούν εδώ, πράττουν ορμώμενες από θυμό ή μία δυσάρεστη γι’ αυτούς εξέλιξη. Περιφέρονται μέσα στο απρόσωπο και μουντό τοπίο της πόλης, ψάχνοντας την ταυτότητα τους και επιζητώντας μάταια το νόημα στην προσδοκία μίας αλλαγής που θα τους βγάλει από τα τετριμμένα, παρά το ότι οι ίδιοι εγκλωβίζονται σε έναν φαύλο κύκλο από επαναλαμβανόμενα λάθη και προσωπικές ψευδαισθήσεις. Καθένας τους αργά ή γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι κάτι πρέπει να θυσιάσει αν θέλει να εξακολουθήσει να ελπίζει σε κάτι άλλο, διαφορετικό από το αβέβαιο και άχαρο παρόν του. Αν και αρχικά φαίνεται σαν να μην τους συνδέει τίποτα μεταξύ τους, εντούτοις καθώς προχωράει η όλη πλοκή κάθε κομμάτι βρίσκει την θέση του και ο δέκτης εντοπίζει που ταιριάζει ακριβώς η κάθε ψηφίδα.

Το ΦΚΘ φέτος όπως και όλες τις άλλες χρονιές κατάφερε να εντυπωσιάσει, να προβληματίσει και να δώσει τροφή για σκέψη στον κόσμο που προσήλθε σε αυτό, προσεγγίζοντας με φαντασία, ανοιχτό νου και πρωτοτυπία ποικίλες θεματικές και πτυχές της πραγματικότητας από κάθε γωνιά του πλανήτη. Κατ’ επέκταση έδωσε την δυνατότητα να επικοινωνήσουν το όραμά τους όλοι οι συμμετέχοντες, αφενός όσοι μετρούν αρκετές δουλειές στο ενεργητικό τους, και αφετέρου όσοι αφίχθησαν πρόσφατα στον χώρο αυτόν αποβλέποντας να συνεχίσουν και με άλλα στιβαρά βήματα την πορεία τους στον πεδίο της κινηματογράφησης.