Είδαμε το Star Wars: The Last Jedi!

Ύστερα από πρόσκληση της Feelgood Entertainment βρεθήκαμε την Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου το πρωί στον κινηματογράφο «Αθήναιον» για να παρακολουθήσουμε τη δημοσιογραφική προβολή της νέας ταινίας Star Wars: The Last Jedi. Το παρόν κείμενο αποτελεί ένα overview (spoiler free φυσικά) πρώτων εντυπώσεων και το κανονικό review θα ακολουθήσει από τους movie editors της ομάδας, μετά την επίσημη πρεμιέρα της ταινίας που είναι την Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου. Λένε πως μια καλή ιστορία έχει να κάνει με αρχές κι όχι με κανόνες. Πως το σενάριο δε χρειάζεται να είναι πρότυπο μιας γνωστής καλοφτιαγμένης ιστορίας. Πρέπει να είναι καλοφτιαγμένη ιστορία στα πρότυπα των αρχών που διαμορφώνουν την τέχνη της συγγραφής και είναι κοινή στη συνείδηση του κόσμου απ’ όπου κι αν προέρχεται. Τι γίνεται όμως όταν αυτή η συνείδηση είναι άρρητα συνδεδεμένη με τη νοσταλγία αλλά και με ένα όνομα που στα χρυσά του γράμματα έχει χαραγμένη τη φαντασία κάθε μικρού παιδιού που γαλουχήθηκε στο κόσμο του sci-fi;

A long time ago in a place far far away ένας ονειροπόλος νεαρός κινηματογραφιστής μέσα από αντίξοες συνθήκες, εμπόδια και χωρίς κανέναν να πιστεύει στο όραμά του, έδωσε τη μάχη του και με άγκυρα την πίστη στο έργο του, άλλαξε για πάντα το ρου της βιομηχανίας. Έκτοτε το Star Wars γιγαντώθηκε, έγινε πολιτισμικό φαινόμενο, καθώς και το όνειρο κάθε λάτρη της επιστημονικής φαντασίας του πλανήτη. Μετά την τεράστια επιτυχία της πρώτης τριλογίας, ο George Lucas 32 χρόνια μετά επέστρεψε με μια ακόμα τριλογία υπό τη μορφή prequel όπου μας αφηγήθηκε την ιστορία του Anakin Skywalker και στο πως αυτός μετατράπηκε στον πιο διάσημο κακό της ιστορίας του κινηματογράφου Darth Vader.

Ήταν μια τριλογία που κατάφερε να διχάσει το φανατικό κοινό και να κλονίσει την πίστη του ως προς τον ίδιο τον δημιουργό. Ακόμα κι αυτοί που αρχικά ήταν χαρούμενοι με την επιστροφή του αγαπημένου τους franchise, αργότερα όταν η σκόνη του ενθουσιασμού έκατσε, παραδέχτηκαν ότι τα prequel δε είχαν την ίδια μαγεία με την original τριλογία. Και αυτή δυστυχώς ήταν η αλήθεια. Τα στοιχεία που έκαναν διάσημη τη σειρά, η ιστορία δηλαδή και η ανάπτυξη των χαρακτήρων υποβιβάστηκαν για χάρη των ειδικών εφέ και του «περιτυλίγματος» του οπτικού εντυπωσιασμού.

Αρκετοί fans τότε ζήτησαν να μεταφερθεί η ιστορία μετά τα γεγονότα του Return of the Jedi και η Disney προς έκπληξη όλων εξαγοράζοντας το 2012 την Lucasfilm με το αστρονομικό ποσό των 4 δισεκατομμυρίων δολαρίων, εκμεταλλεύτηκε την ιδέα (και την ευκαιρία) να δώσει στο κοινό αυτό που θέλει. Βέβαια το ίδιο το κοινό δεν έλαβε αυτή την εξέλιξη ελαφρά τη καρδία όμως το The Force Awakens το 2015 εξανέμισε όποιες αμφιβολίες είχαν και έκανε τους fans να ξαναερωτευθούν τη σειρά. Η προσμονή λοιπόν για το The Last Jedi έχει χτυπήσει κόκκινο γιατί δεν έχει μόνο να κερδίσει την αξία του ως συνεχιστής του The Force Awakens αλλά και το στοίχημα που δεν είναι άλλο από την αποδοχή και την αγάπη του φανατικού κοινού. Σαφώς αν το δούμε ψυχρά η Disney αποσκοπεί στο να δημιουργήσει βάσεις πάνω στην οποία θα υλοποιήσει τα όποια σχέδια έχει για το μέλλον πέρα της νέας τριλογίας, που θα της αποφέρουν φυσικά κέρδος. Όμως ακόμα κι έτσι θεωρώ πως κερδισμένοι είμαστε μόνο εμείς γιατί αν το καταφέρει θα ωφεληθούν όλοι.

Δε σας κρύβω ότι στο ξεκίνημα την ταινίας με το logo Star Wars να ξεπροβάλει στην οθόνη υπό την γνωστή μουσική υπόκρουση του John Williams, με διαπέρασε «ηλεκτρισμός» κάνοντάς με να νιώσω παντού ανατριχίλα. Το σενάριο ξεκινά ακριβώς από εκεί που τελείωσε το προηγούμενο μέρος. Η Rey είναι ήδη στο απομονωμένο νησί που βρίσκεται ο τελευταίος Jedi Luke Skywalker και προσπαθεί να τον πείσει να της διδάξει τα μυστικά της «δύναμης» καθώς όπως υποστηρίζει η ίδια αλλά και η αδερφή του Princess Leia που την έστειλε εκεί, είναι η τελευταία ελπίδα των επαναστατών στη μάχη εναντίων της αυτοκρατορίας. Την ίδια ώρα ο Kylo Ren υπό τις διαταγές του Supreme Leader Snoke, επιδιώκει να τους βρει και να αποτρέψει τα σχέδιά τους, ενώ ο εναπομείναντας στόλος των επαναστατών δέχεται ανελέητο κυνηγητό στο διάστημα από την First Order. Η μοναδική τους πλέον ελπίδα σωτηρίας έχει εναποτεθεί τόσο στην Rey, όσο και στον Finn ο οποίος με ένα άλλο γκρουπ ανθρώπων δίνουν τη δική τους μάχη στο να φέρουν εις πέρας μια κρυφή ύψιστης σημασίας αποστολή.

Η πλοκή κυλάει σαν νερό και κάνει τον θεατή να σφίγγει τα μπράτσα της καρέκλας του αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της ταινίας. Διακατέχεται από επικές μάχες στο διάστημα, εντυπωσιακά ειδικά εφέ, εναλλαγές τοποθεσιών, απρόβλεπτες εξελίξεις, ανατροπές μέσα στις ανατροπές, χιούμορ, συγκίνηση, πλάνα για wallpapers, αλλά κυρίως πετυχαίνει εκεί που δεν κατάφεραν τα prequels. Στην ιστορία και την ανάπτυξη χαρακτήρων. Εμβαθύνει τόσο στους πρωταγωνιστές όσο και στον κύριο ανταγωνιστή. Τα κίνητρά τους ξεκαθαρίζονται και ο θεατής ανεξαρτήτως της τοποθέτησής του κατανοεί την αιτία τους. Δεν υπάρχουν καρικατούρες του απόλυτα καλού ή του απόλυτα κακού. Ο κάθε χαρακτήρας είναι ικανός και για τα δυο κι αυτό ομολογώ πως εμένα ήταν κάτι που μου άρεσε πολύ, γιατί η γραμμή που προσδιορίζει έναν χαρακτήρα είναι στην ουσία διάφανη και ταλαντεύεται κυριολεκτικά στο όριο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι φαινομενικά κακοί να μην γίνονται μισητοί και οι φαινομενικά καλοί να περιβάλλονται από πέπλο αμφιβολίας. Αυτό ήταν το κυρίαρχο στοιχείο που αγάπησαν οι fans στην original τριλογία κι εδώ είναι ακόμα εντονότερο. Μπορεί τα νέα πρόσωπα να μην έχουν κερδίσει ακόμα τους θεατές στον ίδιο βαθμό με τους αρχικούς stars του τότε, όμως σίγουρα το The Last Jedi θέτει τις βάσεις για το μέλλον. Και θεωρώ ότι το κάνει πολύ έξυπνα αναμειγνύοντας το παλιό με το νέο.

Δεν μας παρουσιάζει απλά τους καινούργιους πρωταγωνιστές αλλά αφήνει τους παλιούς που έχει αγαπήσει ο κόσμος να τους αναδείξει και να τους παρουσιάσει στο κοινό μέσω της ιστορίας, μένοντας έτσι στο υποσυνείδητό του ως συνεχιστές μια νέας εποχής και φυσικής εξέλιξης των πραγμάτων και γεγονότων τους Star Wars σύμπαντος. Όλη η ταινία προετοιμάζει μια νέα Era, που αποσκοπεί στο να χτίσει μέλλον για το franchise τόσο στην ανάδειξη νέων πρωταγωνιστών και ανταγωνιστών όσο και στην ίδια την κατεύθυνση της ιστορίας. Αυτό το πετυχαίνει μέσω μια εξαιρετικής διαστημικής περιπέτειας που στέκεται επάξια στο βαρύ όνομα που κουβαλά. Και μη ξεχνάτε ότι η νοσταλγία είναι άτιμη και εγωίστρια, εμ δε σε αφήνει να εκτιμήσεις το καινούργιο, εμ δεν είναι ίδια όπως την είχες στο μυαλό σου τότε. Θεωρώ ότι The Last Jedi είναι ότι καλύτερο έχει να επιδείξει η σειρά μετά την πρώτη original τριλογία και σίγουρα άξιος συνεχιστής (ίσως και λίγο καλύτερος) από το The Force Awakens.

Για μένα ως ταινία ήταν απολαυστικότατη, με τη δράση της, τα εκπληκτικά εφέ της, τις χορταστικές μάχες της, τους εν δυνάμει αξιομνημόνευτους χαρακτήρες της και επιστρατεύει το χιούμορ (το καλό όχι το σαχλό) βγάζοντας πολλές φορές έξω τον εαυτό του από τα στεγανά της συντηρητικής «επικούρας». Το τεχνικό κομμάτι είναι αναμενόμενα άψογο και αληθοφανές, τόσο στην εικόνα που το κάθε πλάνο θα μπορούσε άνετα να κοσμεί ως wallpaper την οθόνη σας, όσο και στον ήχο που οι εκρήξεις, ο ήχος των πολυβόλων, τα λέιζερ των όπλων και των lightsabers θα σας μαγέψει. Εν κατακλείδι το Star Wars: The Last Jedi είναι μια ταινία που αξίζει να δείτε στη μεγάλη οθόνη. Οι φανατικοί του Star Wars ετοιμαστείτε για μια εμπειρία που θα σας καθηλώσει. Για περισσότερα όμως μείνετε συντονισμένοι στο Unboxholics.com και το review που θα ακολουθήσει από τους ειδικούς της ομάδας. Μέχρι τότε, may the force be with you!