Blink Twice REVIEW - Ένα θρίλερ στα χνάρια του Get Out

Τη Zoe Kravitz, την κόρη του θρυλικού μουσικού Lenny Kravitz και της ηθοποιού Lisa Bonet, τη γνωρίσαμε αρχικά ως ηθοποιό. Μέσα στα 16 χρόνια που μετρά η καριέρα της στην υποκριτική, έχει καταφέρει να στριμώξει στο βιογραφικό της ένα θαυμαστό πλήθος αξιοσημείωτων εμφανίσεων σε πολύ επιτυχημένες κινηματογραφικές, αλλά και τηλεοπτικές παραγωγές. Από το 2017 ωστόσο, η ίδια προετοίμαζε το έδαφος για να καθίσει στη σκηνοθετική καρέκλα, συγγράφοντας υπό τον τίτλο “Pussy Island” το project που έμελλε να γίνει σήμερα το σκηνοθετικό της ντεμπούτο. Το “Blink Twice” όπως - μάλλον ευτυχώς - κατέληξε ο τίτλος του, είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ τρόμου με στοιχεία μαύρης κωμωδίας και κοινωνικής σάτιρας, που αν μη τι άλλο αποτελεί μια δυναμική αρχή για την ίδια στο ρόλο της δημιουργού.

Η ιστορία του διαδραματίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στο ιδιωτικό νησί ενός μεγιστάνα της τεχνολογίας (Channing Tatum), όπου καταφθάνει μια ομάδα ετερόκλητων προσκεκλημένων, με σκοπό να τον πλαισιώσουν σε ένα πολυήμερο πάρτι. Ανάμεσά τους και μια νεαρή σερβιτόρα (Naomi Ackie), που ανακαλύπτει με τρόμο πως κάτι ύποπτο και απειλητικό κρύβεται πίσω από τη χλιδή του πολυτελούς αυτού σκηνικού, που θέτει στο στόχαστρο όλες τις γυναίκες της ομήγυρης.

Θέτοντας στο επίκεντρο του σεναρίου της, το δημοφιλές για την εποχή θέμα της γυναικείας κακοποίησης, η Kravitz πετάει ευθύβολες αιχμές και για διάφορα ακόμη θέματα που απασχολούν τη σύγχρονη γυναίκα, ενώ δε ξεχνά να θίξει και ευρύτερα ζητήματα κοινωνικής ανισότητας. Με άξονά της αυτά, προσπαθεί να στήσει παράλληλα ένα βραδυφλεγές θρίλερ που βασίζεται στο μοτίβο του “ψαριού έξω από το νερό”.

Η πιο ξεκάθαρη αναφορά της είναι το “Get Out” του Jordan Peele, ενώ διακρίνουμε και κωμικά ψήγματα δανεισμένα από το ύφος του τηλεοπτικού, αλλά εξίσου ευφυούς, “White Lotus”. Οι ευγενείς προθέσεις της και η στυλιστική ορμή της μας κερδίζουν με το καλημέρα, ωστόσο όσο η ταινία προχωρά, το μήνυμά της θολώνεται από μια μηδενιστική προσέγγιση, που αν και προσδίδει περαιτέρω ενδιαφέρον και ιδιαίτερη ταυτότητα στο εγχείρημα, αποδυναμώνει την επίδραση του.

Το όραμα της Kravitz οπτικά είναι ξεκάθαρο: Τοποθετεί την κάμερά της στις πιο άβολες γωνίες λήψης και φωτίζει αδυσώπητα το ειδυλλιακό της σκηνικό, εντοπίζοντας όλη τη σαπίλα που καραδοκεί πίσω από τη γυαλιστερή του επιφάνεια, εντείνοντας έτσι την ολοένα και αυξανόμενη αμηχανία του θεατή. Παρόλα αυτά, μοιάζει να μην ξέρει πότε να σταματήσει, αποκαλύπτοντάς μας συχνά πράγματα που ίσως να μας στοίχειωναν περισσότερο αν έμεναν στη φαντασία μας.

Το ίδιο το σενάριο ταυτόχρονα, πέφτει συχνά σε αυτή την παγίδα, καθώς ξετυλίγεται έτσι που δε δίνει περιθώρια στη σκηνοθεσία της να απογειωθεί με τον τρόπο που είναι φανερό πως επιδιώκει. Η Kravitz δείχνει σαφέστατα γκαζωμένη να πει μια ιστορία που θα αφήσει αντίκτυπο στο κοινό, μοιάζει όμως μπερδεμένη ως προς το ποιος θέλει να είναι αυτός ο αντίκτυπος. Ταυτόχρονα, θέλει να παραδώσει και μια λειτουργική ταινία τρόμου, χωρίς να ξέρει απολύτως τι καθιστά μια ταινία τρόμου λειτουργική.

Έστω κι έτσι, βέβαια, αρκετές επιλογές της, που μοιάζουν να προκύπτουν πειραματικά, δημιουργούν μια προσωπική κινηματογραφική γλώσσα - όχι πάντα συνεκτική - που μέσα στην ασάφειά της, καταλήγει να επικοινωνεί με το θεατή σε ένα πιο ασυνείδητο επίπεδο. Το cast της, επίσης, την βοηθάει πολύ σε αυτό. Εξαργυρώνοντας την πολυετή εμπειρία της μπροστά στις κάμερες, η Kravitz, ξέρει πως να διαχειριστεί τους ηθοποιούς της και να αποσπάσει από αυτούς την απαιτούμενη ερμηνευτική ακρίβεια.  Ο Channing Tatum δεν υπήρξε ποτέ πιο στιβαρός υποκριτικά και η Naomi Ackie είναι αποκάλυψη στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Το πέρασμα της Geena Davis είναι επίσης μια ευχάριστη έκπληξη, ενώ και Alia Shawkat παραμένει σταθερά, όπως σε κάθε της εμφάνιση, μια διασκεδαστική προσθήκη που εδώ δεν εξαντλείται μόνο στο πόστο του comic relief. 

Εντέλει, το “Blink Twice”, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από κάποιον  εξαιρετικά απαιτητικό σινεφίλ “hit and miss”, παραμένει τόσο εντυπωσιακό ως πρώτο “χτύπημα” από την Kravitz, που ξεχνάς ότι δε βρίσκει ακριβώς κέντρο.