Spaceman Review - Αξίζει η νέα ταινία επιστημονικής φαντασίας του Netflix με τον Adam Sandler;

Η Anna, μία μαθήτρια γυμνασίου, κατά τη διάρκεια ενός Q&A, ρωτάει τον Jakub Procházka: «Λένε ότι είσαι ο πιο μοναχικός άνθρωπος στο σύμπαν». Ο Jakub διστάζει να απαντήσει, κάνοντας φανερό ότι η ερώτηση της νεαρής Anna μάλλον ακούμπησε την ευαίσθητη χορδή του. Μετά και την ολοκλήρωση της διαδικασίας, ο Jakub προσπαθεί να συνδεθεί μέσω βιντεοκλήσης με τη σύζυγό του. Εκείνη δεν αποδέχεται το αίτημα του. Αυτό που καταλαβαίνουμε από την δυσαρέσκειά του είναι ότι έχουν αρκετό καιρό να επικοινωνήσουν.

Ο Jakub είναι ένας Τσέχος αστροναύτης που βρίσκεται σε 6μηνη αποστολή στο διάστημα για να ερευνήσει ένα μυστηριώδες σύννεφο σκόνης και σωματιδίων που ονομάζεται Chopra, και βρίσκεται κοντά ​​στον πλανήτη Δία. Η Lenka, όμως, η σύζυγος του, έχει σταματήσει να του μιλάει. Δείχνει απελπισμένος να διορθώσει τα πράγματα μαζί της πριν να είναι πολύ αργά. Εκεί, μέσα στην μοναξιά του διαστημόπλοιού του, θα τον επισκεφτεί μία γιγαντιαία αράχνη με τηλεπαθητικές ικανότητες, η οποία επιθυμεί να κατανοήσει καλύτερα τους ανθρώπους και να βοηθήσει τον Jakub με το πρόβλημα του.

Η ταινία είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα 'Spaceman of Bohemia' του Jaroslav Kalfař και την σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο βραβευμένος με Emmy για την δουλειά του στην σειρά του ΗΒΟ, Chernobyl, Johan Renck. Πρωταγωνιστεί ο Adam Sandler, ενώ πλάι του παίζουν η υποψήφια για Όσκαρ, Carey Mulligan (Drive, The Great Gatsby, Maestro), ο Paul Dano (Prisoners, The Batman) που δανείζει τη φωνή του στο αρχέγονo πλάσμα της ταινίας, ενώ παίζουν και οι Kunal Nayyar, Lena Olin και Isabella Rossellini (Blue Velvet).

Στα θετικά, αξίζει να αναφέρουμε ότι η εικόνα, ο ήχος, αλλά και το εξαιρετικό CGI, ειδικότερα στον σχεδιασμό του πλάσματος, μαζί με τον βραδύκαυστό ρυθμό που δίνει τον κατάλληλο συναισθηματικό τόνο στην ταινία, είναι χαρακτηριστικά που μπορούν να σε κερδίσουν ως θεατή. Επίσης, η ερμηνεία του Adam Sandler είναι κάτι που ίσως σε εκπλήξει. Κάνει τον Τσέχο, αλλά σύμφωνα με την καθοδήγηση από τον σκηνοθέτη του δεν χρησιμοποιεί κάποια προφορά, συνεχίζοντας να μιλάει κανονικά αγγλικά. Στο παρελθόν, τον έχουμε δει να δίνει εξαιρετικές παραστάσεις σε δραματικούς ρόλους, όπως στα Punch-Drunk Love, Reign Over Me αλλά και στο πιο πρόσφατο Uncut Gems. Στο Spaceman όμως, κάνει κάτι πολύ διαφορετικό, κάτι πιο εσωτερικό και διακριτικό.

Tο ίδιο ισχύει και για τον Paul Dano που είναι η φωνή της εξωγήινης αράχνης, και κάθε φορά που μιλάει σχεδόν σε υπνωτίζει με αυτή την ήρεμη, σταθερή και χαμηλόφωνη γαλήνια χροιά του. Βέβαια, κάποιοι από τους διαλόγους και τις κουβέντες που έχουν οι δυο χαρακτήρες μοιάζουν να επαναλαμβάνονται, χάνοντας αρκετά από τη δυναμική τους. Επιπρόσθετα, ο χαρακτήρας της Carey Mulligan ως τη σύζυγο του Jakub, παραμένει στάσιμος και λειτουργεί περισσότερο σαν ιδέα παρά σαν πραγματικός χαρακτήρας ικανός να αναπτυχθεί όσο η πλοκή εκτυλίσσεται.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ταινίας, όμως, είναι ότι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την επιστημονική φαντασία. Η πλοκή της θα μπορούσε να διαδραματίζεται οπουδήποτε αλλού. Εφόσον έχουμε ως δεδομένο ότι η βασική της θεματική είναι η μοναξιά και η απομόνωση, η ίδια ακριβώς ιστορία με τα ίδια ακριβώς στοιχεία, θα μπορούσε να ειπωθεί σε έναν απομακρυσμένο από τον υπόλοιπο πολιτισμό ερευνητικό σταθμό ή σε ένα απομονωνόμενο νησί. Αν και προσπάθησα, δεν μπόρεσα τελικά να πιάσω ακριβώς τον λόγο που η συγκεκριμένη ταινία, ο σκηνοθέτης και η παραγωγή την έβαλαν στην κατηγορία της επιστημονικής φαντασίας.

Είναι όντως δράμα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι sci-fi δράμα. Το διάστημα όπως και τα φουτουριστικά στοιχεία, εδώ, λειτουργούν μονάχα ως σκηνικό, χωρίς να παίζουν κάποιο ιδιαίτερο ρόλο στην ιστορία του πρωταγωνιστή. Πέρα από το εσωτερικό δράμα που βιώνει, δεν βλέπουμε κάποιο φιλοσοφικό ερώτημα να αναδεικνύεται. Η ταινία του 2009, Moon, του Duncan Jones, για όσους θυμούνται, είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα για τον τρόπο που εξερευνά πολλά βασικά θέματα και στοιχεία που βλέπουμε συνήθως σε δράματα επιστημονικής φαντασίας, αλλά και το πώς συνδυάζει το ανθρώπινο τραύμα με την τεχνολογία και τον αντίκτυπό της στην κοινωνία.

Επομένως, αν και το Spaceman χρησιμοποιεί το σκηνικό της επιστημονικής φαντασίας μονάχα για να ενισχύσει την αίσθηση της απομόνωσης, δημιουργώντας ένα ιδιαίτερο πλαίσιο για το ενδοσκοπικό ταξίδι του πρωταγωνιστή, η ιστορία και η βασική θεματική της θα μπορούσε να μεταφερθεί οπουδήποτε. Ωστόσο, αν βγάλουμε από την κουβέντα το sci-fi και είσαι λάτρης των ταινιών δωματίου με έναν πιο βραδύκαυστο ρυθμό, τότε το νέο πόνημα του Johan Renck που παίζει στο Netflix δεν θα σε απογοητεύσει.