Society of the Snow Review - Μια πραγματική ιστορία που καθηλώνει!

Το ”Society Of The Snow“ προσγειώθηκε μόλις χθές στην πλατφόρμα του Netflix, ωστόσο, πριν από αυτό, κατόρθωσε να τρυπώσει και στη λίστα με τις υποψηφιότητες για την Καλύτερη Διεθνή Ταινία στα 96α Βραβεία Όσκαρ. Όχι αδίκως, κατά τη γνώμη μου, καθώς πρόκειται για μια συναρπαστική φιλμική εμπειρία που σε καθηλώνει.

Η ταινία είναι βασισμένη στα πραγματικά γεγονότα της μοιραίας πτήσης που κατέληξε σε αεροπορική τραγωδία στα βουνά των Άνδεων, το 1972, μεταφέροντας τα μέλη μιας ομάδας ράγκμπι της Ουρουγουάης και τους συνοδούς τους. Η ιστορία μάς μεταφέρει στο συγκλονιστικό χρονικό της επιβίωσης των επιζώντων, που για να κρατηθούν ζωντανοί κατέφυγαν στον κανιβαλισμό. Το περιστατικό που έμεινε στην ιστορία ως το “Θαύμα των Άνδεων”, δεν είναι η πρώτη φορά που μεταφέρεται πιστά στον κινηματογράφο, καθώς προηγήθηκε η ταινία ”Alive“ του Frank Marshall, το 1993.

Ο J.A. Bayona (The Orphanage, Jurassic World: Fallen Kingdom κ.α.), ωστόσο, έρχεται 20 χρόνια μετά να φωτίσει με τη δική του ματιά τα γεγονότα. Το παρόν σενάριο, το οποίο βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του δημοσιογράφου Pablo Vierci, ξεκινάει συστήνοντάς μας τους χαρακτήρες πριν τη συντριβή και τελειώνει με την επιστροφή των επιζώντων στον πολιτισμό.

Εκεί που επιμένει, όμως, σαφώς ο σκηνοθέτης με τη διεισδυτική του ματιά, είναι στο σκληρό αγώνα τους για επιβίωση. Το σφιχτοδεμένο σενάριο αποφεύγει τους πλατειασμούς και σε συνδυασμό πάντα με τη σκηνοθεσία, διατηρεί το ρυθμό σταθερό και, σε στιγμές, με έντονες συναισθηματικές κορυφώσεις. Παρόλο που η διάρκεια της ταινίας αγγίζει τις 2 ώρες και 25 λεπτά, το ενδιαφέρον μου κρατήθηκε αμείωτο.

Το γεγονός ότι η ταινία γυρίστηκε στο πραγματικό σημείο της συντριβής, φυσικά βοήθησε πολύ στο να μεταφερθεί αυτούσια η δραματική ταύτιση στον θεατή, με το διευθυντή φωτογραφίας να έχει σαφέστατα ένα πιο απτό σκηνικό για να δουλέψει. Μέσα από το φακό του, ο Pedro Luque, καταφέρνει και μεγεθύνει επιδέξια την απομόνωση, την απελπισία και τη σκληρότητα του ερημικού χιονισμένου τοπίου, προσφέροντας στα κάδρα του Bayona ακόμα μεγαλύτερη δύναμη.

Όσο προσεγμένο, όμως, και να είναι το οπτικό κομμάτι της παραγωγής, το κέντρο βάρους δε ξεφεύγει ποτέ από το σενάριο των J.A. Bayona, Bernat Vilaplana, Jaime Marques και Nicolas Casariego που αναδεικνύει το απλό αλλά πανανθρώπινο μήνυμα της ιστορίας. Οι διάλογοί του δεν είναι ποτέ περιττοί και αποτυπώνουν ρεαλιστικά όλες τις συναισθηματικές μεταπτώσεις που αντιμετωπίζουν οι χαρακτήρες στις ακραίες αυτές συνθήκες. Η αφήγηση ξεδιπλώνεται οργανικά, με κάθε σκηνή να συνεισφέρει στη συνολική ένταση και στο συναισθηματικό βάθος της ιστορίας.

Το σύνολο των ηθοποιών που πλαισιώνεται από τους Enzo Vogrinic, Agustin Pardella, Matias Recalt και Esteban Bigliardi, προσφέρει δυνατές και ρεαλιστικές ερμηνείες και μάλιστα στη γλώσσα τους, τα Ισπανικά, οπότε αποτυπώνεται καλύτερα και η κουλτούρα του λαού τους.

Η χημεία μεταξύ τους, που αναδεικνύεται ακόμα περισσότερο στις σκηνές που οι επιζώντες δημιουργούν δεσμούς αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες, προσφέρει στην ταινία την βασικότερη διάστασή της. Η κοινωνική και συναισθηματική αλληλεπίδραση των ηρώων εδώ δεν είναι απλώς ένα ακόμα αφηγηματικό στοιχείο που γεμίζει το χρόνο σε μια θεαματική περιπέτεια. Είναι η καρδιά ενός κινηματογραφικού εγχειρήματος που μιλά για τη δύναμη που μπορεί να αντλήσει ο άνθρωπος από τον άνθρωπο όταν βρίσκεται κάτω από αντίξοες συνθήκες. Αναπόφευκτα, ως θεατής, φορτώθηκα με το συναισθηματικό βάρος του ταξιδιού τους και συνδέθηκα με κάθε χαρακτήρα σε προσωπικό επίπεδο.

Αυτή η σύνδεση συμβαίνει κυρίως γιατί η ταινία δε δειλιάζει στιγμή να παρουσιάσει και να εκθέσει σε όλη τους την έκταση τις σκοτεινές πλευρές της επιβίωσης και δεν αποφεύγει ποτέ τις άβολες αλήθειες. Η δύναμη του “Society Of The Snow” κρύβεται ακριβώς εκεί: στη διερεύνηση του ψυχικού κόστους μιας επιβίωσης, που εδώ υπερβαίνει τα όρια μιας απλής ιστορίας φυσικής αντοχής και αγγίζει τα όρια της αποκτήνωσης.

Παρά την ωμή πραγματικότητα, όμως, που καλεί τους ήρωες να επιλέξουν ανάμεσα στο θάνατο και στον κανιβαλισμό, η ταινία επιμένει να γιορτάζει τη δύναμη της αντοχής, της ενότητας, της αυτοθυσίας και της φιλίας.

Εν κατακλείδι, θεωρώ πως το φιλμ του Bayona σε ανεβάζει σε ένα ρόλερ κόστερ συναισθημάτων που σε ωθεί να σκεφτείς εκ νέου την ευθραυστότητα της ζωής και να επανεκτιμήσεις την ανεξάντλητη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης. Ωστόσο, θαρρώ πως παρά το γεγονός ότι οι συντελεστές στάθηκαν επάξια στο ύψος των περιστάσεων, δεν παύει η αληθινή ιστορία αυτή καθαυτή να αποτελεί το δυνατό σημείο και να διευκολύνει το έργο τους. Μιλάμε για μια ιστορία που σε σοκάρει και σε συναρπάζει, είτε τη διαβάσεις, είτε την ακούσεις, είτε την παρακολουθήσεις σε μια μικρή ή μεγάλη οθόνη.