Leave the World Behind Review - Καλή ιδέα, αλλά...

Οι ταινίες καταστροφής του Χόλυγουντ συνεχίζουν να ενθουσιάζουν και να γοητεύουν. Από ερειπωμένες πόλεις μέχρι ολόκληρες χώρες ισοπεδωμένες, το συγκεκριμένο υποείδος ταινιών δράσης έχει αποκτήσει ανά τα χρόνια το δικό του ξεχωριστό κοινό. Οι ταινίες αυτές συχνά εστιάζουν στην προσπάθεια των βασικών χαρακτήρων να επιβιώσουν, να αντιμετωπίσουν ή ακόμα και να αποτρέψουν την επικείμενη καταστροφή και τις συνέπειές της. Το είδος έγινε ιδιαίτερα γνωστό την δεκαετία του ’70  με ταινίες όπως το Airport, The Omega Man, The Poseidon Adventure και The Towering Inferno, μεταξύ άλλων.

Στις αρχές του Δεκεμβρίου στο Netflix, έκανε πρεμιέρα το Leave the World Behind, μία ταινία καταστροφής με μια ενδιαφέρουσα ιδέα, κακά όμως εκτελεσμένη. Η ιστορία επικεντρώνεται σε δυο οικογένειες που προσπαθούν να βγάλουν μία άκρη και να καταλάβουν τον λόγο που σταδιακά, όλα τα τεχνολογικά μέσα όπως το διαδίκτυο, οι τηλεοράσεις, το ραδιόφωνο, ο ηλεκτρισμός, τα κινητά και σταθερά τηλέφωνα, αλλά και τα ηλεκτρικά οχήματα, όλα, καταρρέουν. Η Amanda, δίχως να έχει ιδέα για το τι πρόκειται να ακολουθήσει στο κοντινό μέλλον, κανονίζει για εκείνη και την οικογένειά της, να έχουν ένα όμορφο και ξέγνοιαστο Σαββατοκύριακο, μακριά από την καθημερινότητα και το διαμέρισμα τους στην πολύβουη Νέα Υόρκη, με σκοπό να περάσουν μερικά 24τετράωρα ποιοτικού χρόνο μαζί. Οι διακοπές τους όμως αναστατώνονται όταν την πρώτη νύχτα στην ενοικιαζόμενη κατοικία, ο George και η κόρη του, Ruth, ισχυριζόμενοι ότι το σπίτι στο οποίο μένει οι οικογένεια της Amanda είναι δικό τους, εξηγούν ότι ένα μπλακ-άουτ στην πόλη τους ανάγκασε να έρθουν και αναζητούν καταφύγιο.

Αυτό είναι το πλαίσιο που τοποθετεί ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας, Sam Esmail, τους κεντρικούς χαρακτήρες. Με ένα καστ που έχει Julia Roberts, Mahershala Ali, Ethan Hawke, Kevin Bacon αλλά και έναν σκηνοθέτη που έχει βρεθεί πίσω από πετυχημένα projects όπως το Mr. Robot, είναι φυσικό οι προσδοκίες του κοινού να είναι κάπως υψηλές. Βέβαια, όπως και σε πάμπολλες άλλες περιπτώσεις, έτσι κι εδώ, μόνο στο άκουσμα ότι πίσω από την ταινία βρίσκεται το Netflix, κυρίως παίζοντας τον ρόλο του διανομέα, είναι αρκετό για κάποιους να κρατάνε μικρό καλάθι για το τελικό αποτέλεσμα.

Δυστυχώς, όπως ήδη αναφέραμε, η ταινία του Esmail, έχει στα χέρια της ένα καλό υλικό που δεν καταφέρνει όμως ποτέ να αξιοποιήσει. Ενώ καταφέρνει να κρατήσει το μυστήριο και να γεμίσει το μυαλό του θεατή με πολλά ερωτηματικά για το τι μπορεί να συμβαίνει, δυστυχώς, σκηνοθετικές αποφάσεις που θα μπορούσαν να είχαν ανεβάσει την αφήγηση σε νέα ύψη, κατέληξαν σε κλισέ καταστάσεις και χαμένες ευκαιρίες. Ειδικότερα, το τρίτο μέρος της, το μέρος δηλαδή που περιμένεις να έρθει η απαραίτητη κορύφωση, τα γεγονότα που εκτυλίσσονται αφήνουν τον θεατή χωρίς τη συναισθηματική επένδυση που χρειάζεται για να εμπλακεί πλήρως με τους χαρακτήρες και τα δεινά τους.

Επιπλέον, σε ταινίες καταστροφής, η χημεία, η σχέση και η δυναμική των βασικών χαρακτήρων παίζουν πάντα σημαντικό ρόλο για το κοινό, διότι περιμένει από τον σκηνοθέτη με κάποιο τρόπο να το βάλει στην θέση τους, να το κάνει να νοιαστεί για εκείνους αλλά και να αναρωτηθεί τι θα έκαναν οι ίδιοι αν βρίσκονταν σε παρόμοια κατάσταση. Εδώ όμως όλα αυτά μοιάζουν κάπως βεβιασμένα, αδυνατώντας παράλληλα να παρουσιαστεί κάποια ουσιαστική σύνδεση μεταξύ τους, με αποτέλεσμα, σπουδαίοι ηθοποιοί όπως το τρίο, Roberts, Ali και Hawke, να είναι παγιδευμένο σε προβλέψιμες αντιδράσεις, υπενθυμίζοντάς μας για ακόμη μία φορά την επιφανειακή προσέγγιση του σκηνοθέτη τους.

Τελικά, η μάχη που έδωσε το Netflix για να κερδίσει τα δικαιώματα του μυθιστορήματος του Rumaan Alam τον Ιούλιο του 2020, στο οποίο βασίζεται η ταινία του Sam Esmail, μάλλον δεν καταφέρνει ποτέ να εμβαθύνει στην πολυπλοκότητα του θέματος που εξερευνά. Παρότι η ατμόσφαιρα και ο ρυθμός του Leave the World Behind, ανήκουν στα θετικά, συνολικά η ταινία αποτυγχάνει να μας παρουσιάσει μία ικανοποιητική ιστορία, αφήνοντας μάλιστα πολλά κενά και ερωτήματα στο φινάλε της.