Με την παρόδο του χρόνου και η τεχνολογία έχει προχωρήσει με ραγδαίους ρυθμούς, εξελίσσοντας οποιαδήποτε πτυχή της. Αυτό συνδέεται άμεσα και με τη βιομηχανία των παιχνιδιών. Αυτή η βελτίωση στην τεχνολογία επέτρεψε στους δημιουργούς και τις ομάδες ανάπτυξης να δημιουργήσουν τα δικά τους οράματα όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται, δίνοντας την πρέπουσα προσοχή σε όλους τους πυλώνες των παιχνιδιών τους. Από την ιστορία και την «ραχοκοκαλιά» των μηχανισμών, μέχρι και τον οπτικοακουστικό τομέα.
Αυτή η τεχνολογική εξέλιξη αποτέλεσε ένα σημαντικό βήμα για τη βελτίωση και των anime παιχνιδιών. Χάρη λοιπόν σε αυτή, οι δημιουργοί προσπάθησαν και συνεχίζουν να προσπαθούν έτσι ώστε να δημιουργήσουν ρομαντικές μεταφορές λατρεμένων anime στα χειριστήρια. Όμως, σε αυτή την κατηγορία υπάρχει θα μπορούσω να πω μία «παγίδα», την οποία είναι αδύνατον να μην την γνωρίζετε όσοι ασχολείστε μαζί τους. Ποια είναι αυτή; Η εκμετάλλευση της αγάπης των fans ως προς ένα anime, δημιουργώντας μία «φθηνή» περιπέτεια.
Ένα από τα πράγματα με τα οποία εγώ προσωπικά εκνευρίζομαι και απογοητεύομαι να αντικρίζω είναι όταν ομάδες προσπαθούν με ελάχιστη δουλειά είτε λόγω έλλειψης οράματος είτε επειδή έχουν θέσει ως κεντρικό στόχο το πορτοφόλι του καταναλωτή, να δημιουργήσουν ένα γρήγορο, ρηχό και τεμπέλικο παιχνίδι, έχοντας μάλιστα το θράσος να ζητούν την ίδια ποσότητα χρημάτων με άλλα AAA παιχνίδια που παίρνουν πολύ πιο σοβαρά τον εαυτό τους. Αυτό το θράσος γίνεται άμεσα πιο επικίνδυνο όταν ενώ γνωρίζουν πως το προϊόν το οποίο θέλουν να πουλήσουν είναι στην καλύτερη μέτριο, προσπαθούν να το προωθήσουν με όμορφα trailers που χτυπούν κατευθείαν στην αγάπη που τρέφει ένας fan προς το εκάστοτε anime.
Νομίζω πως από την αρχή του κειμένου ήδη έχετε βγάλει το πόρισμά σας και μπορείτε να προβλέψετε τη γνώμη μου για το One Punch Man: A Hero Nobody Knows. Η Spike Chunsoft, μετά την «αποτυχία» της με το Jump Force να πατήσει και να «αρμέξει» τους fans που λατρεύουν τα Shonen anime (Bleach, One Piece, Naruto κτλ), επέστρεψε φέτος και φέρνει στα χειριστήρια μας την ιστορία του Saitama από το One Punch Man, καλώντας μας να ζήσουμε την απόλυτη anime περιπέτεια. Είμαι υπέρ της φράσης “από τα λάθη μαθαίνουμε”. Ναι, για να μάθεις να κάνεις κάτι σωστά πρέπει να αποτύχεις, αλλά πάνω από όλα πρέπει να προσπαθήσεις, να «ιδρώσεις» και να παλέψεις. Έχοντας αυτή τη φορά ένα νέο σύμπαν, με σαφέστατα μειωμένο αριθμό ηρώων, αλλά και την κατάλληλη τεχνολογία, ήλπιζα πως ίσως και τονίζω, ίσως, η ομάδα να είχε μάθει από τα λάθη της και να μπορέσει να αποβάλη -επιτρέψτε μου- την γλυκόπικρη γεύση που μας άφησε το Jump Force. Έκανα λάθος. Στις επόμενες γραμμές θα σας μεταφέρω την εμπειρία μου με το One Punch Man: A Hero Nobody Knows και ως λάτρης του anime είδους στα βιντεοπαιχνίδια, αλλά και ως fan του anime.
Ελέω της ιδιαιτερότητας του χαρακτήρα, ο Saitama όπως αναφέρεται και στον τίτλο του anime (One Punch Man) μπορεί να εξοντώσει τους εχθρούς του με μία και μόνο μία γροθιά. Το anime/manga αποτελεί ως επί το πλείστον μία παρωδία, γελώντας με τους τιτάνες της Shonen βιομηχανίας (Dragon Ball, Naruto κτλ), προσφέροντας παράλληλα ένα κωμικό ταξίδι που μία γιγάντια μερίδα του κοινού αγάπησε. Πως μπορείς όμως να μεταφέρεις αυτόν το παντοδύναμο χαρακτήρα σε ένα βιντεοπαιχνίδι; Προσφέροντάς τον στον παίκτη ως βοήθεια.
Το One Punch Man: A Hero Nobody Knows είναι ένα 3D arena fighting παιχνίδι. Αυτό σημαίνει πως τις περισσότερες ώρες θα βρείτε τον εαυτό σας να παλεύει σε ένα κλειστό περιβάλλον μέχρι να εξοντώσετε τον εχθρό σας. Εκτός της fighting φύσης του, ο τίτλος ενσωματώνει στον πυρήνα του και ουκ ολίγα RPG στοιχεία. Ξεκινώντας, ο παίκτης καλείται να δημιουργήσει τον δικό του μοναδικό ήρωα μέσα από ένα τυπικό και ρηχό “character customization”. Η ομάδα αποφάσισε πως για να χειριστεί σωστά την ιστορία του Saitama και να καταφέρει να παρουσιάσει την τεράστια δύναμή του, θα έπρεπε να μας επιτρέψει να φτιάξουμε τον δικό μας ήρωα, έτσι ώστε ένα έχουμε ένα πιο βοηθητικό ρόλο στην όλη ιστορία, βλέποντας τα γεγονότα μέσα από τα μάτια του δικού μας μαχητή.
Από εκεί και έπειτα και μέσα από ένα «βιαστικό» Tutorial που δυστυχώς αποτυγχάνει να μην αφήσει απορίες στον παίκτη, μας μεταφέρει σε ένα μεγάλο hub που παίρνει τη μορφή μιας κατοικημένης πόλης. Σε αυτό ο παίκτης μπορεί να ξεκινήσει το ταξίδι του μέσα από μία σειρά κύριων αποστολών που διηγούνται την ιστορία από την πρώτη σεζόν του anime. Η περιήγηση σε αυτή την πόλη είναι αργή και βαρετή, μιας και δεν υπάρχει κάποιο κουμπί για “sprint” ή κάποιο άλλο μέσο που θα σε κάνει να μετακινείσαι ταχύτατα από το σημείο “Α” στο σημείο “Β”. Στην όλη εξίσωση εισέρχονται και οι δευτερεύουσες αποστολές. Σε όλους του τομείς είτε μιλάμε για main αποστολές είτε για δευτερεύουσες, ο παίκτης βρίσκει τον εαυτό του κλεισμένο σε ένα φαύλο κύκλο, επαναλαμβάνοντας το ίδιο ακριβώς πράγμα. Αυτό είναι η αναμέτρηση με έναν αντίπαλό και η εξόντωσή του.
Ας δούμε τα πράγματα ένα-ένα. Οι αποστολές που αφορούν την ιστορία διηγούνται βιαστικά και ψυχρά το ταξίδι του Saitama. Σε κάθε story mission ο παίκτης θα πρέπει να παλέψει και να κερδίσει τον οποιοδήποτε εχθρό και ως ανταμοιβή θα λάβει ένα μικρό cutscene. Ένα ακόμη «αγκάθι» που κάνει την όλη υλοποίηση της Spike Chunsoft ακόμη πιο «επίπονη» είναι πως για να προχωρήσουμε στο επόμενο story mission θα πρέπει να συγκεντρώσουμε κάποιους πόντους, οι οποίοι -καλά το μαντέψατε- δίνονται μόνο από τα τρομερά κακοφτιαγμένα και ανούσια fetch que…με συγχωρείτε, side quests.
Ουσιαστικά, μιλάμε για ένα κακό grinding σύστημα που θέλει να δικαιολογήσει τις ώρες (περίπου 11) που θα αναλώσει ο παίκτης για να δει τους τίτλους τέλους. Για να δικαιολογήσει τώρα τον RPG μανδύα του, μέσα από τις αποστολές ο παίκτης μπορεί να αυξήσει τα level του και με τους πόντους που θα λαμβάνει να βελτιώσει τις ικανότητές του (health, attack κτλ). Εν συνεχεία, μέσα από τις main αποστολές πέρα από το cutscene, θα αυξήσετε και το rank του ήρωά σας όπως και στο anime, ξεκινώντας από το “C” και φτάνοντας μέχρι και στο “S”.
Μετά από περίπου δύο ώρες, το κεντρικό hub που ανέφερα ξεκλειδώνει και την online δομή του. Μέσα σε αυτό θα συναντήσετε και άλλους παίκτες που προσπαθούν να διατηρήσουν την ειρήνη στην πόλη, ενώ παράλληλα μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί τους μέσα από emotes ή ακόμη και να παλέψετε. Συνολικά είμαι τρομερά απογοητευμένος και θεωρώ αδικαιολόγητη την κίνηση της ομάδας να ενσωματώσει εν έτει 2020 αυτό το -ας μου επιτραπεί η έκφραση- «βλακώδες» σύστημα εξιστόρησης των γεγονότων. Θα ήθελα να μου δίνεται πλήρης ελευθερία για το αν θα επιλέξω εγώ να προβώ στην ολοκλήρωση κάποιας δευτερεύουσας αποστολής και όχι το ίδιο το παιχνίδι να απαιτεί από εμένα να ολοκληρώσω ένα μέρος αυτών για να μπορέσω απλά να παλέψω και πάλι με έναν εχθρό για ένα μικρό cutscene.
Ωστόσο, δεν εφαρμόζεται και καμία πρωτοτυπία στα side quests, τα οποία υπάρχουν μόνο και μόνο για να αυξήσουν τα level σας και να σας προσφέρουν περισσότερα χρήματα, με τα οποία θα μπορείτε να αγοράσετε καλύτερα αντικείμενα είτε κοσμητικά είτε για να σας βοηθήσουν στην μάχη. Μα θα μου πει κάποιος: “Ναι ρε Δημήτρη, εφόσον μιλάμε για arena based παιχνίδι, δεν πειράζει, το gameplay είναι ο βασικός πυλώνας που θα το στηρίξει”.
Ας προχωρήσουμε, λοιπόν, και σε αυτή την πτυχή του παιχνιδιού. Μέσα από έναν συνδυασμό μικρών και δυνατών επιθέσεων, αποφυγών, dashes και τα τρομερά πιστά ultimate techniques, το One Punch Man: A Hero Nobody Knows προσπαθεί τουλάχιστον να προσφέρει μία έντονη εμπειρία μάχης. Πρόκειται για έναν ακόμη τομέα που δυστυχώς δεν τα καταφέρνει, μιας και παρά τους λίγους μηχανισμούς που έχουν ενσωματωθεί καταφέρνει να «πνίγεται» στην απλότητά του. Ο ρυθμός της μάχης είναι αργός, τα combos που μπορεί να συνθέσει ο παίκτης μικρά και τα knockdowns αγάλια, κάνοντας την ένταση της μάχης ακόμη πιο βαρετή. Μιλάμε πρακτικά για μία επανάληψη. Οι μάχες δεν είναι κάτι ενδιαφέρον, δεν πρόκειται να προκαλέσουν κάποιο hype, αλλά αντιθέτως η καλύτερη λέξη που μπορεί να τις χαρακτηρίσει είναι η ρουτίνα, μιας και θα βρείτε τον εαυτό σας να πραγματοποιεί συνεχώς τις ίδιες κινήσεις μέχρι να βρεθεί νικητής. Ως arena fighter, το παιχνίδι σας επιτρέπει να παλέψετε στα κλασικά “Versus Battle” είτε offline είτε online, με ένα υπερπλούσιο ρόστερ μαχητών που σίγουρα δεν πρόκειται να απογοητεύσει.
Μία καλή προσθήκη στο παιχνίδι είναι τα Battle Types. Όπως είναι λογικό, κάθε ήρωας φέρει το δικό του μοναδικό στυλ μάχης. Υπάρχει ο Saitama που βασίζεται στις γροθιές του, ο Genos που βασίζεται στην τεχνολογία και τα οπλικά του συστήματα κ.ο.κ. Μιας και έχουμε δημιουργήσει τον δικό μας ήρωα, το παιχνίδι μας αφήνει να μάθουμε και άλλα στυλ μάχης και να διαλέξουμε εμείς με ποιο θα παίξουμε εφόσον τα «ξεκλειδώσουμε». Για παράδειγμα, μπορείτε και εσείς να χρησιμοποιείτε τις κινήσεις που θα μάθετε από τον Genos ή τον Metal Bat. Το εν λόγω χαρακτηριστικό ομολογώ πως μου άρεσε, μιας και η ομάδα μετέφερε ολόσωστα το κάθε στυλ μάχης από τους χαρακτήρες με φοβερή λεπτομέρεια. Όσοι έχουν οποιαδήποτε σχέση με το anime, σίγουρα θα το εκτιμήσουν.
Στα του οπτικοακουστικού τομέα τώρα δεν έχουμε να κάνουμε με κάτι που σε καμία περίπτωση θα ρίξει «σαγόνια». Απλά γραφικά, με μία «ζεστή παλέτα» χρωμάτων, δημιουργούν ένα αποτέλεσμα που τουλάχιστον όσον αφορά τα περιβάλλοντα θα μπορούσες να μπερδέψεις και να νομίζεις ότι παίζεις κάποιο remaster από παιχνίδι της προηγούμενης γενιάς. Αντιθέτως, τα μοντέλα των χαρακτήρων έχουν δεχθεί την πρέπουσα λεπτομέρεια, με όμορφα animations και πιστές εκφράσεις που θυμίζουν απόλυτα το anime που αγαπήσαμε. Όσον αφορά την απόδοση, οι μάχες του παιχνιδιού τρέχουν ομαλότατα, όμως η περιήγηση στην πόλη είναι «ατσούμπαλη» με μικρά αλλά ενοχλητικά frame drops που έκαναν μέχρι και την έκδοση του Xbox One X που απόλαυσα το παιχνίδι να μοιάζει «αδύναμη». Παρόλα αυτά, καθ' όλη την διάρκεια ενασχόλησής μου με τον τίτλο δε συνάντησα κάποιο σημαντικό bug ή glitch.
Ακολουθήστε το Unboxholics.com στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα για τεχνολογία, videogames, ταινίες και σειρές. Ακολουθήστε το Unboxholics.com σε Facebook, Twitter, Instagram, Spotify και TikTok.