Έχουμε συνηθίσει, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, όταν βλέπουμε την υπογραφή της Platinum Games σε κάποιον τίτλο, αυτομάτως να περιμένουμε ένα τουλάχιστον αξιοπρεπές αποτέλεσμα. Το Ιαπωνικό studio έχει αποδείξει πως έχει, και μεράκι, και όρεξη και πως αγαπάει πραγματικά αυτό που κάνει, κάτι που έχει και το ανάλογο αντίκτυπο στο εκάστοτε σύνολο. Ήταν αρχές του 2010 και η εταιρία από την Osaka κυκλοφόρησε το Bayonetta (PS3, Xbox 360), έναν θεότρελο hack n’ slash τίτλο που ξεχώριζε από τα όσα είχαμε δει μέχρι στιγμής στην κατηγορία. Η ομώνυμη πρωταγωνίστρια ήταν μία επιβλητική και…αισθησιακή μάγισσα, που αντιμετώπιζε με φρενήρεις ρυθμούς τους επίσης επιβλητικούς αντιπάλους της. Ο τίτλος γνώρισε τεράστια επιτυχία όσον αφορά την αποδοχή του από κριτικούς και gamers και πολύ γρήγορα απέκτησε ένα σημαντικό όνομα στη βιομηχανία. Αρκετό καιρό μετά, όλοι -συμπεριλαμβανομένου και εμού- περιμέναμε από την Platinum Games να ανακοινώσει το πολυπόθητο sequel. Τότε «σκάει» σαν βόμβα η είδηση που θέλει την Platinum Games να έρχεται σε συμφωνία με τη Nintendo και πως το Bayonetta 2 θα αποτελέσει αποκλειστικό τίτλο για το νεοφερμένο, τότε, Wii U. Μεγάλο μέρος του κοινού, που περίμενε έναν multiplatform τίτλο, απογοητεύτηκε την ώρα που πολλοί, ακόμη και σήμερα, πιστεύουν πως κάποια στιγμή το Bayonetta 2 θα έρθει και σε άλλες πλατφόρμες. Βέβαια, η Platinum, σε πρόσφατη συνέντευξή της είπε το αυτονόητο, ότι δηλαδή ο τίτλος είναι ιδιοκτησία της Nintendo και πως είναι στο χέρι της τελευταίας για το αν θα κυκλοφορήσει ποτέ σε άλλες πλατφόρμες.
Το θέμα είναι ότι το Bayonetta 2 είναι εδώ και σκοπεύει να φέρει ξανά τα πάνω κάτω στη βιομηχανία. Και υπάρχουν πολλοί λόγοι για να το κάνει, πιστέψτε με. Στο Βayonetta 2 πρωταγωνίστρια είναι και πάλι η όμορφη Bayonetta. Κοντοκουρεμένη, αλλά εξίσου γοητευτική, το ίδιο δυναμική και ακούραστη, απόλυτα καυστική και…«γυναίκα». H Bayonetta ανήκει στην αδελφότητα των Umbra Witches και όντας μια από αυτές, προσπαθεί να καταπολεμήσει το κακό που επιτίθεται στην Γη και έχει απαγάγει την Jeanne. Ας μην πω περισσότερα για το σενάριο, όμως, διότι είναι τόσο απλό και κοινότοπο, που αν αποκαλύψω περισσότερα, δικαίως θα θεωρηθεί ως spoiler.
Από την άλλη η ιστορία δεν είναι άσχημη, αν και στο συγκεκριμένο παιχνίδι έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Όσοι είχατε ασχοληθεί με το πρώτο παιχνίδι, μερικά πρόσωπα και σκηνικά θα σας κάνουν να αισθανθείτε λιγάκι πιο οικεία, ενώ οι μη μυημένοι με το Bayonetta ενδεχομένως ακόμη και μετά τους τίτλους τέλους να μείνετε με μερικά ερωτηματικά σχετικά με το σενάριο. Από το εικαστικό στις φωτογραφίες και στο βίντεο που συνοδεύει το άρθρο, πρέπει να γίνει εύκολα αντιληπτό, γι’ αυτούς που δεν ξέρουν τι εστί Bayonetta ότι το όλο ύφος είναι πολύ ιδιαίτερο. Αυτή η σεξιστική, θεόμουρλη, ιαπωνική κουλτούρα, που έχει παντρευτεί την πλέον αμερικανική φιλοσοφία και είναι γεμάτη over-the-top χαρακτήρες που ξεστομίζουν συνεχώς εξυπνακίστικες ατάκες, δεν είναι απ’ όλους εύπεπτη. Η υπερβολή στα πάντα είναι και το ζητούμενο. Βέβαια, τόσο το πρώτο παιχνίδι, όσο και το sequel δεν παίρνουν τον εαυτό τους ποτέ στα σοβαρά και με τον τρόπο τους ζητάνε και από τον παίκτη να κάνει το ίδιο και απλά να απολαύσει το θέαμα και την αγνή διασκέδαση που έχει να τους προσφέρει.
Και μιας και αναφέρθηκα στη διασκέδαση, νομίζω πως ήρθε η στιγμή να αποτυπώσω τις εντυπώσεις μου από το gameplay, μιας και, πιθανότατα, αυτό είναι που απασχολεί τους περισσότερους που διαβάζουν το παρόν άρθρο. Πριν ξεκινήσω να ασχολούμαι με το Bayonetta 2, ειλικρινά δεν περίμενα πως θα βίωνα κάτι τόσο συγκλονιστικό. Καταρχάς, δεν υπάρχουν τεράστιες διαφορές από το πρώτο παιχνίδι. Το απολαυστικό σύστημα μάχης, με τα πλούσια combos, τόσο σε melee, όσο και σε gunplay περιστάσεις, δηλώνει και εδώ το βροντερό παρόν του. Ενδιαφέρον προκαλούν τα Torture Attacks, τα οποία, όπως αποκαλύπτει και το όνομά τους, παγιδεύουν τους αντιπάλους σε αιματηρούς μηχανισμούς και χαρίζουν επιπλέον πόντους.
Επιπροσθέτως, εκτός από την ατελείωτη σφαγή τεράτων, ο παίκτης θα πρέπει να λύσει και μερικούς σχετικά απλούς γρίφους, για τους οποίους απαιτείται η ενεργοποίηση του “Witch Time”, ένα χαρακτηριστικό που επιβραδύνει αισθητά το χρόνο, δίνοντας μία περίοδο χάριτος στην πρωταγωνίστρια να δράσει, σχεδόν, ανενόχλητη. Το Umbram Climax -η αγαπημένη μου προσθήκη στο παιχνίδι- ενεργοποιείται αφού φορτώσει μία ειδική μπάρα στο hud και μετατρέπει για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα την Bayonetta σε πολύ πιο φονική μηχανή απ’ ότι ήδη είναι. Τέλος, υπάρχει μία πληθώρα όπλων (πιστόλια, ξίφη, τόξα κ.α.) τα οποία μπορούν να συνδυαστούν με ποικίλους τρόπους στα χέρια και τα πόδια της Bayonetta, πράγμα που χαρίζει μερικά εντυπωσιακά ακροβατικά, που με τη σειρά τους δίνουν πολλές…ενδιαφέρουσες οπτικές γωνίες των καμπυλών της προικισμένης πρωταγωνίστριας.
Αδιαμφισβήτητα έχουμε να κάνουμε με έναν από τους απολαυστικότερους και πιο καλοδουλεμένους gameplay μηχανισμούς σε παιχνίδι της κατηγορίας, όμως, η Platinum Games, φρόντισε το ίδιο καλά και άλλους τομείς. Για παράδειγμα οι αντίπαλοι που συναντάει ο παίκτης στο παιχνίδι είναι πολλοί και δεν επαναλαμβάνονται στα επίπεδα –ένα πρόβλημα που συναντάω συχνά-πυκνά στο συγκεκριμένο genre. Τα boss fights, εκτός από πολλά, είναι από τα πιο επιβλητικά που έχω δει σε παιχνίδι, με μία απίστευτη κλίμακα που κόβει την ανάσα. Εκεί που θέλω να σταθώ, όμως, είναι ο ασταμάτητος ρυθμός που έχει επιτευχθεί στη δράση. Σε σημεία, σχεδόν δεν προλάβαινα να αντιληφθώ αυτά που συνέβαιναν στην οθόνη μου. Εκεί που πίστευα ότι μια μάχη τελείωσε, η ένταση όλο και κορυφωνόταν. Η όλη δομή των μαχών, σε συνδυασμό με τις πλούσιες χορογραφίες της Bayonetta και τις πολλές επιλογές που δίνονται από τους μηχανισμούς του gameplay, χαρίζουν μία ασύλληπτα εθιστική εμπειρία που παρόμοια δε συναντάται εύκολα σε παιχνίδι.
Τεχνικά το Bayonetta 2 θα λέγαμε πως σχεδόν «ντροπιάζει» όσους αμφισβητούν τη δύναμη που κρύβει το Wii U, το οποίο μπορεί να μην καταφέρει ποτέ να φτάσει τα προηγμένα μηχανήματα των Sony και Microsoft, αλλά στην προκειμένη περίπτωση τους έδειξε για τα καλά τα δόντια του. Κοιτούσα το παιχνίδι να τρέχει σε ένα κρυστάλλινο 1080p και το ρυθμό ανανέωσης της οθόνης να βρίσκεται σταθερά κλειδωμένος στα 60FPS και αναρωτιόμουν αν αυτό είναι το «αδύναμο» Wii U που πολλοί με είχαν κάνει να πιστέψω. Ακόμη και με τον πανικό που επικρατούσε από pixels και μοντέλα στην οθόνη, δεν αντιλήφθηκα ούτε το παραμικρό κόλλημα ή frame drop, οπότε το hardware, όχι απλά «σηκώνει» -που λέμε και στο PC gaming- ένα τέτοιο παιχνίδι, αλλά είναι και άνετο στο να ανταπεξέλθει στη ζήτηση από τη μηχανή γραφικών. Βέβαια, σε σημεία γίνεται αντιληπτό ένα ελαφρύ aliasing, που όμως δεν είναι ικανό για να χαλάσει την εμπειρία ή να αναιρέσει τα όσα προανέφερα για τον τεχνικό τομέα.
Ο σχεδιασμός των επιπέδων είναι ευφάνταστος και αριστοτεχνικά δοσμένος στο παιχνίδι, ενώ το γενικότερο art direction σε στολές, κτήρια, τοποθεσίες, αντιπάλους και αντικείμενα, αν και ιδιαίτερο, απλά δεν το χορταίνεις. Και η εκείνη η πανδαισία χρωμάτων σχεδόν πονάει τα μάτια, τα οποία δεν προλαβαίνουν να επεξεργαστούν τη γρήγορη εναλλαγή τους. Όσον αφορά σε αυτά που ακούει ο παίκτης, θα έλεγα πως συμβαδίζουν και με αυτά που βλέπει. Η μουσική που ντύνει η κλασική των jpop και rock επιρροών που θεωρώ πως ταιριάζει στο ύφος του τίτλου. Βέβαια, για κάποιους ίσως καταντήσει κουραστική, αλλά δε ξέρω πόσοι θα είναι αυτοί που θα βρουν χρόνο να «ακούσουν», όταν «βλέπουν» και «παίζουν» το Bayonetta 2.
Πρέπει να αναφέρω, επίσης, ότι το παιχνίδι διαθέτει και online co-op για δύο παίκτες και μερικά ακόμη ενδιαφέρονται modes για να ασχοληθείτε πέραν του κλασικού campaign, ενώ λάτρεψα τα πολλά easter-eggs του. Όσον αφορά το gamepad του Wii U, για άλλη μια φορά ένα παιχνίδι δεν εκμεταλλεύεται εκ βαθέων τις λειτουργίες του, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν κάτι τέτοιο είναι καλό ή κακό. Συγκεκριμένα, οι touch λειτουργίες του επικεντρώνονται σε κάποια πολύ απλά, σχεδόν, παιδικά πατήματα, που δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη να τα χρησιμοποιήσω, οπότε στη δική μου περίπτωση πέρασαν απαρατήρητα. Προσωπικά φοβόμουν πως το μέγεθος του χειριστηρίου, δεδομένου ότι έχουμε να κάνουμε με ένα βαθύ και απαιτητικό σύστημα μάχης, θα σταθεί εμπόδιο, πράγμα που τελικά διαψεύδεται από τα πρώτα δευτερόλεπτα. Τέλος, θετικό βρήκα το γεγονός ότι το παιχνίδι μπορεί να παιχτεί εξολοκλήρου στην οθόνη Wii U gamepad.
Bayonetta - Wii U Όποιος προχωρήσει στην αγορά του Bayonetta 2, θα έχει την ευκαιρία αν δεν το έχει κάνει ήδη, να δοκιμάσει και το πρώτο μέρος της σειράς. Το παιχνίδι οπτικά δε διαφέρει σχεδόν σε τίποτα στον οπτικό τομέα από τις εκδόσεις των PS3 και Xbox 360, πέραν του ότι έχουν προστεθεί touch controls στο gamepad του Wii U, τα οποία, κατά την άποψή μου, είναι παντελώς ανούσια. Παίζοντας με το συγκεκριμένο τρόπο θεωρώ πως χάνεται ένα μεγάλο μέρος της όλης εμπειρίας, η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με το χειρισμό και κατ’ επέκταση το gameplay. Θα προτρέψω όσους δεν έχουν ασχοληθεί με τη σειρά, να παίξουν το πρώτο Bayonetta και έπειτα περάσουν στο sequel, αφενός γιατί θα έχετε μία ολοκληρωμένη εικόνα για το σενάριο και το σύμπαν γενικότερα και αφετέρου γιατί ο τεχνικός τομέας του δευτέρου παιχνιδιού δεν ενδείκνυται για πισωγυρίσματα. Όπως και να έχει, η προσθήκη και του πρώτου μέρους της σειράς στο πακέτο αγοράς προσθέτει ακόμη περισσότερους πόντους στο σύνολο. |
Ακολουθήστε το Unboxholics.com στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα για τεχνολογία, videogames, ταινίες και σειρές. Ακολουθήστε το Unboxholics.com σε Facebook, Twitter, Instagram, Spotify και TikTok.