Και πάνω που νομίζατε ότι είναι ασφαλές να επιστρέψετε στη θάλασσα… ουπς, αυτό είναι από άλλη ταινία! Και πάνω που γλιτώσαμε να πεθάνουμε από ανία στο δεύτερο επεισόδιο, ήρθε το τρίτο να μας αποτελειώσει, αλλά παράλληλα και το τέταρτο για να μας ξυπνήσει και να προκαλέσει εκ νέου το ενδιαφέρον μας. Ας πάρουμε τα πράγματα όμως απ’ την αρχή.
Το Life is Strange, όπως και τα περισσότερα παιχνίδια που βασίζονται στο μοντέλο των επεισοδίων, έχει να κάνει με τις επιλογές και το αποτέλεσμα. Καταπιάνεται με την ιστορία μιας νεαρής φοιτήτριας φωτογραφίας, της Max Caulfield, η οποία ανακαλύπτει πως έχει τη δύναμη να γυρίζει το χρόνο πίσω, προκαλώντας ή αποτρέποντας τα τρέχοντα γεγονότα. Αυτό είναι και σε μεγάλο ποσοστό το ενδιαφέρον κομμάτι του παιχνιδιού, καθώς στην αφήγηση δεν τα καταφέρνει ιδιαίτερα καλά. Μετά το δραματικό γεγονός προς το τέλος του δεύτερου επεισοδίου, όλη η κοινωνία του σχολείου και κατ’ επέκτασης τη πόλης, ασχολείται με αυτό. Κάποιοι θα μετανιώσουν για τη συμπεριφορά τους, άλλοι θα δείξουν συμπόνια, ενώ κάποιοι ελάχιστοι θα κρατήσουν τη σκληρή τους στάση. Σχετικά με την εξαφάνιση της κοπέλας που είδαμε στο αρχικό επεισόδιο, μη νομίζετε ότι θα δείτε και πολλά, μιας και αυτό αναλώνεται στο μεγαλύτερο μέρος του -ξανά- στη σχέση της Max με την Chloe και στο δράμα των συμμαθητών της.
Θα μάθει μερικά πράγματα παραπάνω για την μυστήρια οικογένεια που κάνει κουμάντο στην πόλη και χρηματοδοτεί τη σχολή της Max και θα προσπαθήσει να βρει στοιχεία σχετικά με τον συμμαθητή της που φαίνεται να είναι και η κύρια αιτία που ώθησε την κοπέλα στο δεύτερο επεισόδιο να προβεί σε αυτό το γεγονός. Μέχρι εκεί. Από κει και πέρα το παιχνίδι είναι πλημμυρισμένο με ατελείωτους κουραστικούς και χωρίς νόημα διαλόγους σε επίπεδο νύστας.
Οι σεναριογράφοι δείχνουν να προσπαθούν πάρα πολύ να κάνουν τον παίκτη να δεθεί με τους χαρακτήρες και σε ένα μικρό βαθμό το καταφέρνουν, αλλά λόγο των κουραστικών, άνευ ουσίας, διαλόγων που περιστρέφονται γύρω από το δυσκολόπεπτο teen drama των σχέσεων, αποτυγχάνουν παταγωδώς. Έπιανα τον εαυτό μου να φωνάζει στην οθόνη “άντε τελειώνετε!”. Τόσο πολύ έχουν επενδύσει οι σεναριογράφοι στη σχέση μεταξύ των δυο κοριτσιών που αν οι χαρακτήρες της Max και της Chloe ήταν αγόρια θα ήταν άκρως παρεξηγήσιμο!
Τέτοια υπερβολική δόση teen δράματος δεν είχα πάρει ούτε στο “Χτυποκάρδια στο Beverly Hills” και προσωπικά, θέλετε λόγο ηλικίας, θέλετε λόγο ιδιοσυγκρασίας, είναι κάτι που με ξεπερνά! Κι αυτό σας το λέει κάποιος που δάκρυσε στον Τιτανικό (όπως κι’ εσύ που διαβάζεις, άσε τα σάπια). Ακόμα και η σκηνή του φιλιού είναι τόσο αδέξια γραμμένη και αποδοσμένη που σε κάνει να αναρωτιέσαι τις εναλλακτικές δυνατότητες που θα μπορούσε να έχει το παιχνίδι και πόσο πιο δυνατό σεναριακά θα μπορούσε να ήταν. Ειδικά όταν έχεις παίξει και έχεις χαραγμένο στο μυαλό σου το Left Behind του The Last οf Us.
Μην είμαστε όμως και τελείως αρνητικοί. Εδώ ολόκληρος ο πέμπτος κύκλος του Game Of Thrones κούρασε με τους ατελείωτους διαλόγους του! Η κατάσταση σώνεται τα τελευταία λεπτά όταν η Max ανακαλύπτει κοιτάζοντας μια φωτογραφία ότι μπορεί να ξαναζήσει την στιγμή αυτή, γυρίζοντας το χρόνο πίσω και αλλάζοντας τελείως τη σειρά των γεγονότων, κάτι που φυσικά έχει συνέπειες, οι οποίες φαίνονται στο τέλος του τρίτου επεισοδίου αφήνοντάς μας με το στόμα ανοικτό!
Το τέταρτο επεισόδιο για καλή μας τύχη δεν έχει καμία σχέση με τα προηγούμενα επεισόδια. Το σενάριο του παιχνιδιού επιτέλους ξεκολλάει από τη σχέση των δυο κοριτσιών, με τα γεγονότα να τρέχουν σε καταιγιστικούς ρυθμούς, ειδικά από τη μέση και μετά. Η ιστορία της εξαφανισμένης κοπέλας εμβαθύνει πιο πολύ και το στοιχείο της εξερεύνησης αλλά και της ανακάλυψης σχετικά με αυτήν αλλά και την όλη συνωμοσία πίσω απ’ την πλούσια οικογένεια και την επιρροή της στην κοινωνία της πόλης όπως και του σχολείου, μας αναζωπυρώνει το ενδιαφέρον, κάνοντάς μας να είμαστε στην μεγαλύτερη διάρκειά του, στην άκρη της καρέκλας!
Μέσα στην Max ξυπνά το ένστικτο του ντετέκτιβ, δίνοντας πιο ενεργό ρόλο στον παίκτη, μέσα από μια σειρά γρίφων και ταξινόμησης των στοιχείων, όπου με τη βοήθεια των φίλων της -και όχι μόνο- θα ανακαλύψει συγκλονιστικά στοιχεία μέχρι την κατάληξη στο τέλος, που με άφησε εμβρόντητο.
Επιτέλους το σενάριο ξεφεύγει από το χαλαρό teen drama και σοβαρεύει τρομερά απότομα, κάτι που μου άρεσε αρκετά κάνοντάς με να περιμένω με αγωνία το επόμενο και τελευταίο επεισόδιο της σεζόν. Αλήθεια σας το λέω αυτό που συνέβη στο τέλος του επεισοδίου δεν το είδα από πουθενά να έρχεται! Σε συνδυασμό με το μυστήριο γύρω από τα καιρικά φαινόμενα, τους ξαφνικούς θανάτους των ζώων και το όραμα της Max που ένας θηριώδης τυφώνας σαρώνει την πόλη, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι η εξέλιξη είναι, αλλά και αναμένεται συγκλονιστική. Θα μπούμε όμως σε mode συγκρατημένης αισιοδοξίας, σταυρώνοντας τα δάχτυλά μας για το φινάλε. Όπως και να’ χει όμως, το τέταρτο επεισόδιο είναι αναμφίβολα μέχρι στιγμής το δυνατότερο της σειράς, όχι μόνο για την εξέλιξη των γεγονότων, αλλά και για τα σημάδια βελτίωσης της απόδοσης του δράματος που μπορώ να πω σε σημεία ότι αγγίζει τα επίπεδα των παιχνιδιών του David Cage (Heavy Rain/ Beyond Two Souls).
Ακολουθήστε το Unboxholics.com στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα για τεχνολογία, videogames, ταινίες και σειρές. Ακολουθήστε το Unboxholics.com σε Facebook, Twitter, Instagram, Spotify και TikTok.